பேதுரு இயேசுவோடு நேரத்தைச் செலவழித்த போது, இயேசுவில் அநேக விரும்பத்தக்க குணாதிசயங்களையும், அநேக பின்பற்றத்தக்க அம்சங்களையும், அவருக்கு வழங்கிய அநேக அம்சங்களையும் அவர் கண்டார். இயேசு தேவனோடு இருப்பதைப் பேதுரு அநேக வழிகளில் கண்டாலும், அநேக அன்பிற்குரிய பண்புகளைக் கண்டாலும், அவர் முதலில் இயேசுவை அறியவில்லை. பேதுருவுக்கு இருபது வயதாக இருந்தபோது, அவர் இயேசுவைப் பின்பற்றத் தொடங்கினார், அவர் தொடர்ந்து ஆறு ஆண்டுகள் அவரைப் பின்பற்றினார். அந்நேரத்தில், அவர் ஒருபோதும் இயேசுவை அறிவதற்காக வரவில்லை. பேதுரு முற்றிலும் இயேசுவைக் குறித்து வியப்படைந்ததாலேயே அவரைப் பின்பற்ற விரும்பினார். கலிலேயா கடலின் கரையில் இயேசு முதன்முதலில் அவரை அழைத்தபோது, அவர் கேட்டார், “யோனாவின் குமாரனாகிய சீமோனே, நீ என்னைப் பின்பற்றுவாயா?”. “பரலோக பிதாவினால் அனுப்பப்பட்டவரை நான் பின்பற்ற வேண்டும். பரிசுத்த ஆவியானவரால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவரை நான் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். நான் உம்மைப் பின்பற்றுவேன்” என்று பேதுரு சொன்னார். அந்நேரத்தில், தீர்க்கதரிசிகளில் மிகப் பெரியவரும், தேவனின் அன்பான குமாரனுமான இயேசு என்ற மனிதரைப் பற்றி பேதுரு ஏற்கனவே கேள்விப்பட்டிருந்தார், பேதுரு அவரைக் காண்பார் என்றும் அவரைப் பார்க்கும் வாய்ப்பை தொடர்ந்து எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் (ஏனென்றால் அவ்வாறுதான் அவர் பரிசுத்த ஆவியானவரால் வழிநடத்தப்பட்டார்). பேதுரு அவரைப் பார்த்ததில்லை, அவரைப் பற்றிய வதந்திகளை மட்டுமே கேள்விப்பட்டிருந்தாலும், படிப்படியாக இயேசுவைப் பற்றிய ஏக்கமும் பயபக்தியும் அவருடைய இருதயத்தில் வளர்ந்தது, மேலும், இயேசுவை ஒரு நாள் பார்க்கவேண்டும் என்று அவர் அடிக்கடி ஏங்கினார். இயேசு பேதுருவை எப்படி அழைத்தார்? அவரும் பேதுரு என்று அழைக்கப்பட்ட ஒரு மனிதரைப் பற்றி கேள்விப்பட்டிருந்தார், ஆனால் “கலிலேயா கடலுக்குச் செல்லுங்கள், அங்கு யோனாவின் குமாரனாகிய சீமோன் என்று ஒருவர் இருக்கிறார்”, என்று பரிசுத்த ஆவியானவர் அவருக்கு இன்னும் கட்டளையிடவில்லை. யோனாவின் குமாரனாகிய சீமோன் என்று ஒருவர் இருப்பதாகவும், அவருடைய பிரசங்கத்தை ஜனங்கள் கேட்டதாகவும், அவரும் பரலோகராஜ்யத்தின் நற்செய்தியைப் பிரசங்கித்ததாகவும், அவர் பிரசங்கித்ததைக் கேட்ட ஜனங்கள் அனைவரும் கண்ணீர் விட்டார்கள் என்றும் யாரோ சொல்வதை இயேசு கேள்விப்பட்டிருந்தார். இதைக் கேட்ட இயேசு அந்த நபரை கலிலேயா கடலுக்குப் பின்தொடர்ந்து சென்றார். பேதுரு இயேசுவின் அழைப்பை ஏற்றுக்கொண்ட போது, அவரைப் பின்பற்றினார்.

பேதுரு இயேசுவைப் பின்தொடர்ந்த நேரத்தில், அவர் அவரைப் பற்றி அநேகக் கருத்துக்களைக் கொண்டிருந்தார், அவரை எப்போதும் தனது கண்ணோட்டத்திலிருந்தே கணித்தார். பேதுருவுக்கு ஆவியானவரைப் பற்றி ஒரு குறிப்பிட்ட அளவு புரிதல் இருந்தபோதிலும், அவருடைய புரிதல் ஓரளவு தெளிவாக இல்லை, அதனால்தான் அவர் இவ்வாறு சொன்னார், “பரலோகப் பிதாவினால் அனுப்பப்பட்டவரை நான் பின்பற்ற வேண்டும். பரிசுத்த ஆவியானவரால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவரை நான் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும்”. இயேசு செய்த காரியங்களை அவர் புரிந்துகொள்ளவில்லை, அவற்றைப் பற்றிய தெளிவும் இல்லை. சிறிது காலம் அவரைப் பின்பற்றிய பிறகு, பேதுரு, இயேசுவிலும் அவர் என்ன செய்தார், என்ன சொன்னார் என்பதில் ஆர்வமானார். பாசத்தையும் மரியாதையையும் இயேசு ஊக்கப்படுத்தினார் என்பதை அவர் உணர்ந்தார். பேதுரு அவருடன் ஐக்கியம் கொள்ளவும், அவருக்கு அருகில் தங்கி இருக்கவும் விரும்பினார், இயேசுவின் வார்த்தைகளைக் கேட்பது அவருக்கு அருளையும் உதவியையும் அளித்தது. அவர் இயேசுவைப் பின்பற்றிய காலத்தில், பேதுரு இயேசுவுடைய செயல்கள், வார்த்தைகள், அசைவுகள் மற்றும் வெளிப்பாடுகள் என அவரது வாழ்க்கையைப் பற்றிய எல்லாவற்றையும் உற்றுக் கவனித்து மனதில் பதித்துக்கொண்டார். இயேசு சாதாரண மனிதர்களைப் போல இல்லை என்ற ஆழமான புரிதலைப் பெற்றார். அவரது மனிதத் தோற்றம் மிகவும் சாதாரணமானது என்றாலும், அவர் மனிதனிடம் அன்பு, இரக்கம் மற்றும் சகிப்புத்தன்மை நிறைந்தவராக இருந்தார். அவர் செய்த அல்லது சொன்ன அனைத்தும் மற்றவர்களுக்குப் பெரிதும் உதவியாக இருந்தது, பேதுரு இயேசுவிடம் இதுவரைக் கண்டிராத அல்லது பெறாதவற்றைக் கண்டு, பெற்றுக்கொண்டார். இயேசுவுக்கு ஒரு பெரிய அந்தஸ்தோ அல்லது அசாதாரண மனிதத்தன்மையோ இல்லை என்றாலும், அவரைப் பற்றி உண்மையிலேயே அசாதாரணமான மற்றும் அபூர்வமான காற்று இருப்பதை அவர் கண்டார். பேதுருவால் அதை முழுமையாக விளங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை என்றாலும், இயேசு எல்லோரிடமிருந்தும் வித்தியாசமாக நடந்துகொண்டார் என்பதை அவரால் காண முடிந்தது, ஏனென்றால் அவர் செய்த காரியங்கள் சாதாரண மனிதர்களிடமிருந்து மிகவும் வேறுபட்டவையாக இருந்தன. இயேசுவோடு தொடர்பு கொண்ட காலத்திலிருந்தே, அவருடைய குணாதிசயம் ஒரு சாதாரண மனிதனின் தன்மையிலிருந்து வேறுபட்டது என்பதையும் பேதுரு கண்டார். அவர் எப்போதுமே சீராகவும், ஒருபோதும் அவசரமாகவும் செயல்படவில்லை, ஒருபோதும் மிகைப்படுத்தவோ அல்லது ஒரு விஷயத்தைக் குறைத்து மதிப்பிடவோ செய்யவில்லை, மேலும் அவர் தனது வாழ்க்கையை இயல்பான மற்றும் பாராட்டத்தக்க ஒரு குணாதிசயத்தை வெளிப்படுத்தும் வகையில் நடத்தினார். உரையாடும்போது, இயேசு தெளிவாகவும், கிருபையுடனும் பேசினார், எப்போதும் மகிழ்ச்சியான மற்றும் அமைதியான முறையில் உரையாடினார்—ஆனாலும் அவர் ஒருபோதும் தனது கிரியையைச் செய்யும்போது அவருடைய மேன்மையை இழக்கவில்லை. இயேசு சில சமயங்களில் மவுனமாக இருப்பதைப் பேதுரு கண்டார், மற்ற நேரங்களில் அவர் இடைவிடாமல் பேசினார். சில நேரங்களில் அவர் மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தார், அவர் ஒரு சுறுசுறுப்பான மற்றும் உல்லாசமாக இருக்கும் புறாவைப் போலத் தோன்றினார், மற்ற நேரங்களில் அவர் மிகவும் சோகமாக இருந்ததால் அவர் பேசக்கூட செய்யவில்லை, அவர் ஒரு தளர்வுற்ற மற்றும் சோர்வுற்ற தாயாக இருப்பதைப் போல வருத்தத்துடன் தோன்றினார். சில நேரங்களில் அவர் ஒரு துணிச்சலான போர்ச்சேவகன் ஓர் எதிரியைக் கொல்லத் தாக்குவதைப் போலக் கோபத்தால் நிரம்பி வழிந்தார் அல்லது சில சந்தர்ப்பங்களில், அவர் ஒரு கர்ஜிக்கும் சிங்கத்தை ஒத்திருந்தார். சில நேரங்களில் அவர் சிரித்தார், மற்ற நேரங்களில் அவர் ஜெபித்து அழுதார். இயேசு எவ்வாறு செயல்பட்டாலும், பேதுரு அவர் மீது எல்லையற்ற அன்பும் மரியாதையும் கொண்டவரானார். இயேசுவின் சிரிப்பு அவரை மகிழ்ச்சியால் நிரப்பியது, அவருடைய துக்கம் அவரை வருத்தத்தில் ஆழ்த்தியது, அவருடைய கோபம் அவரைப் பயமுறுத்தியது, அதே நேரத்தில் அவருடைய இரக்கம், மன்னிப்பு மற்றும் அவர் ஜனங்களிடம் வைத்த கடுமையான கோரிக்கைகள் அவரை இயேசுவை உண்மையாக நேசிக்க வைத்தது, அவர் மீது உண்மையான பயபக்தியை ஏற்படுத்தியது, அவருக்காக ஏக்கம்கொள்ள வைத்தது. நிச்சயமாக, பேதுரு இயேசுவோடு அநேக வருடங்கள் வாழ்ந்த பிறகுதான் இவை அனைத்தையும் படிப்படியாக உணர்ந்தார்.

பேதுரு குறிப்பாக விவேகமான மனிதர், இயற்கையான புத்திசாலித்தனத்துடன் பிறந்தவர், ஆனால் இயேசுவைப் பின்பற்றும்போது அநேக முட்டாள்தனமான காரியங்களைச் செய்தார். ஆரம்பத்தில், அவர் இயேசுவைப் பற்றி சில கருத்துக்களைக் கொண்டிருந்தார். “நீர் ஒரு தீர்க்கதரிசி என்று ஜனங்கள் சொல்கிறார்கள், எனவே நீர் எட்டு வயதாகி விஷயங்களைப் புரிந்துகொள்ளத் தொடங்கியபோது, நீர் தேவன் என்று உமக்குத் தெரியுமா? நீர் பரிசுத்த ஆவியானவரால் கருத்தரிக்கப்பட்டீர் என்று உமக்குத் தெரியுமா?” என்று அவர் கேட்டார். “இல்லை, எனக்குத் தெரியாது. நான் உனக்கு ஒரு சாதாரண மனிதனைப் போல் தெரியவில்லையா? நான் வேறு யாரையும் போலவே இருக்கிறேன். பிதா அனுப்பும் நபர் ஒரு சாதாரண மனிதர், அசாதாரணமானவர் அல்ல. மேலும், நான் செய்யும் கிரியை என் பரலோகப் பிதாவையும், என் உருவத்தையும், நான் யார் என்பதையும் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தினாலும், இந்த மாம்ச உடல் என் பரலோகப் பிதாவை, அவரின் ஒரே ஒரு பகுதியைத் தவிர முழுமையாக பிரதிநிதித்துவப்படுத்த முடியாது. நான் ஆவியிலிருந்து வந்திருந்தாலும், நான் இன்னும் ஒரு சாதாரண மனிதர், என் பிதா என்னை அசாதாரணமானவனாக அல்ல, ஒரு சாதாரண மனிதனாகவே இந்த பூமிக்கு அனுப்பினார்”. இதைக் கேட்ட போது மட்டுமே பேதுரு இயேசுவைப் பற்றி சிறிது புரிதலைப் பெற்றுக்கொண்டார். இயேசுவின் எண்ணற்ற மணிநேர கிரியைகளையும், அவருடைய போதனையையும், வழிநடத்துதலையும், அவரின் வாழ்வையும் அவர் கடந்து வந்த பின்னர்தான் அவர் மிகவும் ஆழமான புரிதலைப் பெற்றார். இயேசு தனது முப்பதாவது வயதில் இருந்தபோது, அவர் வரவிருக்கும் தம்முடைய சிலுவைப் பாடுகளைக் குறித்து பேதுருவிடம் சொன்னார், மேலும் மனிதகுலத்தை மீட்பதற்காக சிலுவையில் அறையப்படும் கிரியையை அவரது கிரியையில் ஒரு கட்டமாகச் செய்ய வந்தார். சிலுவையில் அறையப்பட்ட மூன்று நாட்களுக்குப் பிறகு, மனுஷகுமாரன் மீண்டும் உயிர்த்தெழுவார் என்றும், ஒரு முறை உயிர்த்தெழுந்தால், அவர் நாற்பது நாட்களுக்கு ஜனங்களுக்கு காட்சியளிப்பார் என்றும் இயேசு பேதுருவிடம் கூறினார். இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டதும், பேதுரு சோகமாகி, இந்த வார்த்தைகளை மனதில் வைத்துக் கொண்டார். அப்போதிருந்து, அவர் இயேசுவோடு நெருக்கத்தில் வளர்ந்தார். சிறிது காலம் அனுபவித்த பேதுரு, இயேசு செய்த அனைத்தும் தேவனுடைய தன்மை என்பதை உணர்ந்தார், மேலும் இயேசு அளவுகடந்த அன்பானவர் என்று அவர் நினைத்தார். அவர் இந்தப் புரிதலைப் பெற்றபோதுதான் பரிசுத்த ஆவியானவர் அவரை உள்ளிருந்து அறிவூட்டினார். அப்போதுதான் இயேசு தம்முடைய சீஷர்களிடமும், தம்மைப் பின்பற்றுகிற மற்றவர்களிடமும் திரும்பி, “யோவான், நான் யார் என்று நீ சொல்கிறாய்?” என்று கேட்டார். “நீர் மோசே” என்று யோவான் பதிலளித்தார். பின்னர் அவர் லூக்காவை நோக்கி, “லூக்கா, நான் யார் என்று நீ கூறுகிறாய்?” என்றார். “நீர் தீர்க்கதரிசிகளில் பெரியவர்”, என்று லூக்கா பதிலளித்தார். பின்னர் அவர் ஒரு சகோதரியிடம் கேட்டார், “நித்தியத்திலிருந்து நித்தியம் வரை அநேக வார்த்தைகளைப் பேசும் தீர்க்கதரிசிகளில் நீர் மிகப் பெரியவர். யாருடைய தீர்க்கதரிசனங்களும் உம்முடையவை போன்று பெரியவை அல்ல, உம்மை விட அதிகமாக அறிவு யாருக்கும் இல்லை. நீர் ஒரு தீர்க்கதரிசி” என்று கூறினாள். பின்னர் இயேசு பேதுருவிடம் திரும்பி, “பேதுரு, நான் யார் என்று நீ கூறுகிறாய்?” என்று கேட்டார். “நீர் ஜீவனுள்ள தேவனுடைய குமாரனாகிய கிறிஸ்து. நீர் பரலோகத்திலிருந்து வருபவர். நீர் பூமியைச் சேர்ந்தவர் அல்ல. நீர் தேவனின் சிருஷ்டிப்புகளைப் போன்றவர் அல்ல. நாங்கள் பூமியில் இருக்கிறோம், நீர் எங்களுடன் இருக்கிறீர், ஆனால் நீர் பரலோகத்தைச் சேர்ந்தவர், உலகத்தைச் சேர்ந்தவர் அல்ல, நீர் உலகத்திற்குரியவர் அல்ல”, என்று பேதுரு பதிலளித்தார். அவருடைய அனுபவத்தின் மூலம்தான் பரிசுத்த ஆவியானவர் அவருக்கு இந்த வெளிச்சத்தை அளித்தார், இந்த புரிதலுக்கு வர இது அவருக்கு உதவியது. இந்த அறிவொளிக்குப் பிறகு, இயேசு இன்னும் அதிகமாகச் செய்த அனைத்தையும் அவர் பாராட்டினார், அவரை இன்னும் அன்பானவர் என்று நினைத்தார், எப்போதும் இயேசுவை விட்டுப் பிரிந்து செல்ல தயங்கினார். ஆகவே, சிலுவையில் அறையப்பட்டு உயிர்த்தெழுந்த பிறகு இயேசு தம்மை முதல் முறையாக பேதுருவுக்கு வெளிப்படுத்திய போது, பேதுரு அளவில்லாத மகிழ்ச்சியுடன் அழுது. “ஆண்டவரே! நீர் உயிர்த்தெழுந்தீர்!” என்று கூறினார். பின்னர், அழுது கொண்டே, பேதுரு மிகப்பெரிய மீனைப் பிடித்து, அதை சமைத்து இயேசுவுக்கு பரிமாறினார். இயேசு சிரித்தார், ஆனால் பேசவில்லை. இயேசு உயிர்த்தெழுந்தார் என்று பேதுரு அறிந்திருந்தாலும், அதன் மர்மம் அவருக்குப் புரியவில்லை. அவர் சாப்பிட மீன் கொடுத்தபோது, இயேசு அதை மறுக்கவில்லை, ஆனால் அவர் பேசவோ சாப்பிட உட்காரவோ இல்லை. மாறாக, அவர் திடீரென்று மறைந்தார். இது பேதுருவுக்கு மிகப்பெரிய அதிர்ச்சியாக இருந்தது, அப்போதுதான் உயிர்த்தெழுந்த இயேசு முந்தைய இயேசுவிலிருந்து வேறுபட்டவர் என்பதை அவர் புரிந்துகொண்டார். இதை உணர்ந்தவுடன், பேதுரு துக்கமடைந்தார், ஆனால் கர்த்தர் தம்முடைய கிரியையை முடித்துவிட்டார் என்பதை அறிந்து ஆறுதலையும் அடைந்தார். இயேசு தனது கிரியையை முடித்துவிட்டார் என்பதையும், மனிதனுடன் தங்குவதற்கான நேரம் முடிந்துவிட்டது என்பதையும், அன்றிலிருந்து மனிதன் தனது சொந்த பாதையில் நடக்க வேண்டியதிருக்கும் என்பதையும் அவர் அறிந்திருந்தார். இயேசு ஒரு முறை அவரிடம் சொல்லியிருந்தார், “நான் குடித்த கசப்பான கோப்பையை நீயும் குடிக்க வேண்டும் (உயிர்த்தெழுதலுக்குப் பிறகு அவர் சொன்னது இதுதான்). நீயும் நான் நடந்த பாதையில் நடக்க வேண்டும். நீயும் எனக்காக உன் உயிரை அர்ப்பணிக்க வேண்டும்”. இப்போது போலல்லாமல், அக்காலத்தில் கிரியை முகமுகமான உரையாடல் வடிவத்தை எடுக்கவில்லை. கிருபையின் காலத்தில், பரிசுத்த ஆவியானவரின் கிரியை குறிப்பாக மறைக்கப்பட்டது, பேதுரு மிகுந்த கஷ்டங்களை அனுபவித்தார். சில சமயங்களில், பேதுரு, “தேவனே! இந்த ஜீவனைத் தவிர என்னிடம் எதுவும் இல்லை. இது உமக்கு அதிக மதிப்பானதாக இல்லை என்றாலும், அதை உமக்கு அர்ப்பணிக்க விரும்புகிறேன். மனிதர்கள் உம்மை நேசிக்கத் தகுதியற்றவர்கள் என்றாலும், அவர்களின் அன்பும் இருதயங்களும் பயனற்றவை என்றாலும், மனிதர்களின் இருதயங்களின் விருப்பத்தை நீர் அறிவீர் என்று நான் நம்புகிறேன். மனிதர்களின் உடல்கள் உமது ஏற்றுக்கொள்ளுதலைச் சந்திக்கவில்லை என்றாலும், நீர் என் இருதயத்தை ஏற்றுக்கொள்ள விரும்புகிறேன்” என்று கூக்குரலிடும் நிலையை அடைந்தார். இதுபோன்ற ஜெபங்களை ஏறெடுப்பது அவருக்கு ஊக்கத்தை அளித்தது, குறிப்பாக அவர் ஜெபித்தபோது, “நான் என் இருதயத்தை முழுவதுமாக தேவனுக்கு அர்ப்பணிக்கத் தயாராக இருக்கிறேன். தேவனுக்காக என்னால் எதுவும் செய்ய முடியாவிட்டாலும், தேவனை விசுவாசத்துடன் திருப்திப்படுத்தவும், முழு மனதுடன் அவருக்காக என்னை அர்ப்பணிக்கவும் நான் தயாராக இருக்கிறேன். தேவன் என் இருதயத்தைப் பார்க்க வேண்டும் என்று நான் விசுவாசிக்கிறேன்”. “நான் என் வாழ்க்கையில் எதையும் கேட்கவில்லை, ஆனால் தேவனை நேசிப்பதைப் பற்றிய என் எண்ணங்களும் என் இருதயத்தின் விருப்பமும் தேவனால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட வேண்டும். நான் கர்த்தராகிய இயேசுவோடு இவ்வளவு காலம் இருந்தேன், ஆனாலும் நான் அவரை ஒருபோதும் நேசிக்கவில்லை. அதுவே எனது மிகப்பெரிய கடனாக இருக்கிறது. நான் அவருடன் தங்கியிருந்தாலும், நான் அவரை அறியவில்லை, அவருடைய முதுகுக்குப் பின்னால் சில பொருத்தமற்ற விஷயங்களையும் சொன்னேன். இவற்றைப் பற்றிச் சிந்திக்கும்போது கர்த்தராகிய இயேசுவுக்கு நான் இன்னும் கடன்பட்டிருக்கிறேன்” என்று அவர் சொன்னார். அவர் எப்போதும் இந்த முறையில் ஜெபம் செய்தார். “நான் குப்பையை விடத் தாழ்ந்தவன். இந்த விசுவாசமான இருதயத்தை தேவனுக்கு அர்ப்பணிப்பதைத் தவிர என்னால் எதுவும் செய்ய முடியாது” என்று அவர் சொன்னார்.

பேதுருவின் அனுபவங்களில் ஓர் உச்சக்கட்டம் இருந்தது, அவருடைய உடல் கிட்டத்தட்ட முற்றிலுமாக உடைந்துவிட்டபோது, இயேசு இன்னும் அவருக்குள் ஊக்கத்தை அளித்தார். ஒரு முறை, இயேசு பேதுருவுக்குக் காட்சியளித்தார். பேதுரு மிகுந்த துன்பத்தில் இருந்து, அவருடைய இருதயம் உடைந்துவிட்டதாக உணர்ந்தபோது, இயேசு அவருக்கு இவ்வாறு அறிவுறுத்தினார், “நீ பூமியில் என்னுடன் இருந்தாய், நான் உன்னுடன் இங்கே இருந்தேன். நாம் பரலோகத்தில் ஒன்றாக இருந்ததற்கு முன்பே, அது ஆவிக்குரிய உலகில் உள்ளது. இப்போது நான் ஆவிக்குரிய உலகிற்குத் திரும்பிவிட்டேன், நீ பூமியில் இருக்கிறாய், ஏனென்றால் நான் பூமியைச் சேர்ந்தவனல்ல, நீயும் பூமியைச் சேர்ந்தவன் அல்ல என்றாலும், நீ பூமியில் உன் கிரியையை நிறைவேற்ற வேண்டும். நீ ஓர் ஊழியனாக இருப்பதால், நீ உன் கடமையை நிறைவேற்ற வேண்டும்”. பேதுருவுக்கு, தான் தேவனின் பக்கமாக திரும்பிட முடியும் என்று கேள்விப்பட்டது ஆறுதல் அளித்தது. அந்த நேரத்தில், பேதுரு மிகவும் வேதனையில் இருந்தார், அவர் கிட்டத்தட்ட படுத்தப் படுக்கையாக இருந்தார். “நான் தேவனை திருப்திப்படுத்த முடியாமல் மிகவும் சீர்கெட்டுவிட்டேன்” என்று சொல்லும் அளவிற்கு அவர் வருத்தப்பட்டார். இயேசு அவருக்குக் காட்சியளித்து, “பேதுருவே, நீ ஒரு முறை எனக்கு முன் செய்த தீர்மானத்தை மறந்துவிட்டாயா? நான் சொன்ன அனைத்தையும் நீ உண்மையில் மறந்துவிட்டாயா? நீ என்னிடம் செய்த தீர்மானத்தை மறந்துவிட்டயா?” அவர் இயேசு என்பதைக் கண்டு, பேதுரு படுக்கையில் இருந்து எழுந்தார். “நான் பூமியைச் சேர்ந்தவனல்ல, நான் ஏற்கனவே உனக்கு சொல்லியிருக்கிறேன்—இதை நீ புரிந்து கொள்ள வேண்டும், ஆனால் நீ மறந்துவிட்டாயா? வேறு ஏதாவது நான் உன்னிடம் சொன்னேனா? ‘நீ பூமியிலிருந்து அல்ல, உலகத்திலிருந்து அல்ல.’ இப்போதே, நீ செய்ய வேண்டிய கிரியை இருக்கிறது. நீ இப்படி வருத்தப்பட முடியாது. நீ இப்படித் துன்பப்பட முடியாது. மனிதர்களும் தேவனும் ஒரே உலகில் ஒன்றிணைந்து வாழ முடியாது என்றாலும், எனக்கு எனது கிரியை இருக்கிறது, உன்னிடம் உன்னுடையது உள்ளன, ஒரு நாள் உன் கிரியை முடிந்ததும், நாம் ஒரே உலகில் ஒன்றாக இருப்போம், நான் வழிநடத்துவேன் நீ என்றென்றும் என்னுடன் இருக்க வேண்டும்,” என்று இயேசு அவரை இவ்வாறு ஆறுதல்படுத்தினார். இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டபின் பேதுரு ஆறுதல் அடைந்தார், தைரியமானார். இந்த துன்பம், தான் தாங்கிக் கொள்ள வேண்டிய மற்றும் அனுபவிக்க வேண்டிய ஒன்று என்பதை அவர் அறிந்திருந்தார், அப்போதிலிருந்து அவர் தூண்டப்பட்டார். ஒவ்வொரு முக்கிய தருணத்திலும் இயேசு அவருக்கு விசேஷமாக் காட்சியளித்தார், அவருக்குச் சிறப்பு ஞானத்தையும் வழிகாட்டலையும் அளித்தார், மேலும் அவர் அவரில் அநேகக் கிரியைகளைச் செய்தார். “நீர் ஜீவனுள்ள தேவனுடைய குமாரன்” என்று பேதுரு சொன்னபின், எதனால் பேதுரு மிகவும் வருத்தப்பட்டார்? இயேசு மற்றொரு கேள்வியைப் பேதுருவிடம் முன்வைத்தார். (இது வேதாகமத்தில் இவ்வாறு பதிவு செய்யப்படவில்லை என்றாலும்). “பேதுரு! நீ எப்போதாவது என் னிடத்தில் அன்பு கூர்ந்திருக்கிறாயா?” என்று இயேசு அவரிடம் கேட்டார். அவர் சொன்னதைப் பேதுரு புரிந்துகொண்டு, “ஆண்டவரே! நான் முன்னர் பரலோகத்திலுள்ள பிதாவினிடத்தில் அன்புகூர்ந்தேன், ஆனால் நான் உம்மை ஒருபோதும் நேசித்ததில்லை என்பதை ஒப்புக்கொள்கிறேன்”. அப்போது, “ஜனங்கள் பரலோகத்திலுள்ள பிதாவினிடத்தில் அன்புகூரவில்லை என்றால், அவர்கள் பூமியிலுள்ள குமாரனிடத்தில் எப்படி அன்புகூர முடியும்? பிதாவாகிய தேவனால் அனுப்பப்பட்ட குமாரனை ஜனங்கள் நேசிக்கவில்லை என்றால், அவர்கள் பரலோகத்திலுள்ள பிதாவை எப்படி நேசிக்கமுடியும்? பூமியில் ஜனங்கள் குமாரனை உண்மையாக நேசிக்கிறார்கள் என்றால், அவர்கள் உண்மையிலேயே பரலோகத்திலுள்ள பிதாவை நேசிக்கிறார்கள்” என்று இயேசு சொன்னார். இந்த வார்த்தைகளைப் பேதுரு கேட்டபோது, தான் பின்தங்கியிருப்பதை உணர்ந்தார். “நான் முன்னர் பரலோகத்திலுள்ள பிதாவினிடத்தில் அன்பு கூர்ந்தேன், ஆனால் நான் உம்மை ஒருபோதும் நேசித்ததில்லை” என்ற அவரது வார்த்தைகளுக்கு அவர் எப்போதும் கண்ணீர் விட்டார். இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் மற்றும் பரமேறுதலுக்குப் பிறகு, இந்த வார்த்தைகள் குறித்து அவர் இன்னும் குற்ற உணர்வையும் துக்கத்தையும் உணர்ந்தார். அவருடைய கடந்த காலக் கிரியையையும், அவருடைய தற்போதைய அந்தஸ்தையும் நினைவு கூர்ந்த அவர், அடிக்கடி ஜெபத்தில் இயேசுவுக்கு முன்பாக வருவார், தேவனுடைய சித்தத்தை நிறைவேற்றாததாலும், தேவனின் தரத்தை அளவிடாததாலும் எப்போதும் வருத்தமும் கடன்பட்டவராகவும் உணர்கிறார். இந்தப் பிரச்சினைகள் அவருக்கு மிகப்பெரிய சுமையாக மாறின. “ஒரு நாள் நான் என்னிடம் உள்ள அனைத்தையும், என்னை முற்றிலுமாகவும் நான் உமக்காக அர்ப்பணிப்பேன், மிகவும் விலையேறப்பெற்ற யாவற்றையும் நான் உமக்குக் கொடுப்பேன்” என்று அவர் சொன்னார். “தேவனே! எனக்கு ஒரே ஒரு விசுவாசமும், ஒரே ஒரு அன்பும் இருக்கிறது. என் வாழ்க்கை ஒன்றும் மதிப்புக்குரியது அல்ல, என் உடலுக்கு மதிப்பு ஒன்றும் இல்லை. எனக்கு ஒரே ஒரு விசுவாசமும், ஒரே ஒரு அன்பும் இருக்கிறது. நான் என் மனதில் உம்மை விசுவாசிக்கிறேன், என் இருதயத்தில் உம்மை நேசிக்கிறேன். இந்த இரண்டு விஷயங்களையும் நான் உமக்கு கொடுக்க வேண்டும், வேறு ஒன்றும் இல்லை” என்று அவர் கூறினார். இயேசுவின் வார்த்தைகளால் பேதுரு பெரிதும் தைரியப்படுத்தப்பட்டார், ஏனென்றால் இயேசு சிலுவையில் அறையப்படுவதற்கு முன்பு, “நான் இந்த உலகத்திற்குரியவனல்ல, நீயும் இந்த உலகத்திற்குரியவனல்ல”, என்று அவர் பேதுருவிடம் சொன்னார். பின்னர், பேதுரு மிகுந்த வேதனையை அடைந்தபோது, “பேதுரு, நீ மறந்துவிட்டாயா? நான் உலகத்திற்குரியவனல்ல, என் கிரியைக்காக மட்டுமே நான் முன்பே புறப்பட்டு விட்டேன். நீயும் உலகத்திற்குரியவனல்ல, நீ உண்மையில் மறந்துவிட்டாயா? நான் உனக்கு இரண்டு முறை சொன்னேன், உனக்கு நினைவில் இல்லையா?”, என்று இயேசு அவருக்கு நினைவூட்டினார். இதைக் கேட்ட பேதுரு, “நான் மறக்கவில்லை!” என்றார். அப்போது “நீ ஒரு முறை என்னுடன் சேர்ந்து பரலோகத்தில் மகிழ்ச்சியான நேரத்தையும், என் பக்கத்தில் ஒரு கால கட்டத்தையும் செலவழித்தாய். நீ என் பிரிவை உணர்கிறாய், நான் உன் பிரிவை உணர்கிறேன். என் சிருஷ்டிப்புகள் என் கண்களுக்கு முன்பாகக் குறிப்பிடத்தக்கவை அல்ல என்றாலும், அப்பாவியான மற்றும் அன்பான ஒருவரை நான் எப்படி நேசிக்காமல் இருக்க முடியும்? நீ என் வாக்குத்தத்தத்தை மறந்துவிட்டாயா? பூமியில் என் கட்டளையை நீ ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். நான் உன்னிடம் ஒப்படைத்த பணியை நீ நிறைவேற்ற வேண்டும். ஒரு நாள் நான் நிச்சயமாக உன்னை என் பக்கமாக வழிநடத்துவேன்”, இவ்வாறு இயேசு சொன்னார். இதைக் கேட்டபின், பேதுரு இன்னும் தைரியமடைந்து, இன்னும் பெரிய தூண்டுதலைப் பெற்றார், அதாவது அவர் சிலுவையில் இருந்தபோது, “தேவனே! உம்மிடத்தில் போதுமான அளவிற்கு என்னால் அன்புகூர முடியவில்லை! நீர் என்னை மரிக்கச் சொன்னாலும், என்னால் இன்னும் உம்மை போதுமான அளவு நேசிக்க முடியவில்லை. நீர் என் ஆத்துமாவை எங்கு அனுப்பினாலும், உம் கடந்த கால வாக்குத்தத்தங்களை நீர் நிறைவேற்றினாலும் நிறைவேற்றாவிட்டாலும், அதன்பிறகு நீர் எதைச் செய்தாலும், நான் உம்மிடத்தில் அன்புகூர்கிறேன், உம்மை விசுவாசிக்கிறேன்” என்று அவரால் சொல்ல முடிந்தது. அவர் பற்றிக் கொண்டிருந்தது அவருடைய விசுவாசமும், உண்மையான அன்பும் ஆகும்.

ஒரு மாலை வேளை, பேதுரு உட்பட அநேக சீஷர்கள் இயேசுவோடு சேர்ந்து ஒரு மீன்பிடி படகில் இருந்தார்கள், “ஆண்டவரே! மிக நீண்ட காலமாக நான் உம்மிடம் ஒரு கேள்வியைக் கேட்க விரும்புகிறேன்”, என்று பேதுரு இயேசுவிடம் மிகவும் அப்பாவியாக ஒரு கேள்வியைக் கேட்டார். “தயவுசெய்து கேள்!” என்று அதற்கு இயேசு பதிலளித்தார். பின்னர், “நியாயப்பிரமாண யுகத்தின் போது உம் கிரியை செய்யப்பட்டதா?” என்று பேதுரு கேட்டார். “இந்தக் குழந்தை, இவன் எவ்வளவு அப்பாவியாக இருக்கிறான்!”, என்று சொல்லி இயேசு சிரித்தார். பின்னர் அவர், “இது என்னுடையது அல்ல. இது யேகோவா தேவனும் மோசேயும் செய்தது” என்று ஒரு நோக்கத்துடன் தொடர்ந்து கூறினார். இதைக் கேட்ட பேதுரு, “அப்படியா! அப்படியானால் இது உமது செயல் இல்லையா” என்று ஆச்சரியப்பட்டார். பேதுரு இதைச் சொன்னவுடன், பிறகு இயேசு பேசவில்லை. “அதைச் செய்தது நீர் இல்லை, ஆகவே, அது உமது செயலல்லாததால், நீர் நியாயப்பிரமாணத்தை அழிக்க வந்ததில் ஆச்சரியமில்லை” என்று பேதுரு தனக்குத்தானே நினைத்துக் கொண்டார். அவரது இருதயமும் தளர்த்தப்பட்டது. பின்னர், பேதுரு மிகவும் அப்பாவியாக இருப்பதை இயேசு உணர்ந்தார், ஆனால் அந்த நேரத்தில் அவருக்கு எந்தப் புரிதலும் இல்லாததால், இயேசு வேறு எதுவும் சொல்லவில்லை அல்லது அவரை நேரடியாக மறுக்கவில்லை. ஒருமுறை பேதுரு உட்பட பலர் இருந்த ஒரு ஜெப ஆலயத்தில் இயேசு ஒரு பிரசங்கம் செய்தார். “நித்தியத்திலிருந்து நித்தியத்திற்கு வருபவர், மனிதகுலம் முழுவதையும் பாவத்திலிருந்து இரட்சிப்பதற்காக கிருபையின் காலத்தில் இரட்சிப்பின் கிரியையைச் செய்வார், ஆனால் மனிதனைப் பாவத்திலிருந்து விடுவிப்பதில் எந்தவொரு விதிமுறையினாலும் அவர் தடை செய்யப்பட மாட்டார். அவர் நியாயப்பிரமாண காலத்திலிருந்து வெளியேறி கிருபையின் யுகத்திற்குள் நுழைவார். அவர் மனிதகுலம் முழுவதையும் இரட்சித்துக்கொள்வார். அவர் நியாயப்பிரமாணத்தின் யுகத்திலிருந்து கிருபையின் யுகத்திற்குச் செல்வார், ஆனால் யேகோவாவிலிருந்து வந்தவரை யாரும் அறிய மாட்டார்கள். மோசே செய்த கிரியை யேகோவாவால் வழங்கப்பட்டது. யேகோவா செய்த கிரியையின் காரணமாக மோசே நியாயப்பிரமாணத்தை உருவாக்கினார்”, இவ்வாறு இயேசு தனது பிரசங்கத்தில் கூறினார். இது கூறப்பட்டதும், “கிருபையின் யுகத்தின் போது கிருபையின் யுகத்தின் கட்டளைகளை ஒழிப்பவர்கள் பேரழிவைச் சந்திப்பார்கள். அவர்கள் ஆலயத்தில் நின்று தேவனின் அழிவைப் பெற வேண்டும், அவர்கள் மீது நெருப்பு வரும்”, என்று அவர் தொடர்ந்து கூறினார். இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டது பேதுருவுக்குள் ஓரளவு தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது, அவருடைய அனுபவத்தின் ஒரு காலகட்டம் முழுவதுமாக, இயேசு பேதுருவை வழிநடத்தி நிலைநிறுத்தினார், அவருடன் இருதயத்தோடு இருதயமாகப் பேசினார், இது பேதுருவுக்கு இயேசுவைப் பற்றி சற்று சிறந்த புரிந்துகொள்ளுதலைத் தந்தது. அன்றைய தினம் இயேசு பிரசங்கித்ததையும், அவர்கள் மீன்பிடி படகில் இருந்தபோது இயேசுவிடம் கேட்ட கேள்வியையும், இயேசு அளித்த பதிலும், அவர் எப்படி சிரித்தார் என்பதையும் பேதுரு மீண்டும் யோசித்தபோது, பேதுரு இறுதியாக அவை எல்லாவற்றைப் பற்றியும் ஒரு புரிதலுக்கு வந்தார். பின்னர், பரிசுத்த ஆவியானவர் பேதுருவுக்கு அறிவூட்டினார், அப்போதுதான் இயேசு ஜீவனுள்ள தேவனுடைய குமாரன் என்பதை அவர் புரிந்துகொண்டார். பேதுருவின் புரிதல் பரிசுத்த ஆவியானவரின் போதனையிலிருந்து வந்தது, ஆனால் அவருடைய புரிதலுக்கு ஒரு செயல்முறை இருந்தது. கேள்விகளைக் கேட்பதன் மூலமாகவும், இயேசு பிரசங்கிப்பதைக் கேட்பதன் மூலமாகவும், இயேசுவின் சிறப்பான ஐக்கியம் மற்றும் அவருடைய சிறப்பான வழிகாட்டுதலைப் பெறுவதன் மூலமாகவும், இயேசு ஜீவனுள்ள தேவனின் குமாரன் என்பதைப் பேதுரு உணர்ந்தார். இது ஒரே இரவில் அடையப்படவில்லை. இது ஒரு செயல்முறை, இது அவரது பிற்கால அனுபவங்களில் அவருக்கு ஒரு உதவியாக இருந்தது. இயேசு ஏன் மற்றவர்களிடத்தில் பரிபூரணக் கிரியையைச் செய்யவில்லை, ஆனால் பேதுருவில் மட்டும் செய்தார்? ஏனென்றால், இயேசு ஜீவனுள்ள தேவனுடைய குமாரன் என்பதை பேதுரு மட்டுமே புரிந்துகொண்டார்; இது வேறு யாருக்கும் தெரியாது. அவரைப் பின்தொடர்ந்த காலத்தில் அதிகம் அறிந்த அநேக சீஷர்கள் இருந்தபோதிலும், அவர்களின் அறிவு மேலோட்டமானது. இதனால்தான் பேதுரு பரிபூரணராக்கப்படுவதன் மாதிரியாக இருப்பதற்காக இயேசுவால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். அப்போது இயேசு பேதுருவிடம் சொன்னது என்னவோ, அவர் இன்று ஜனங்களுக்கு அதையே சொல்கிறார், அவருடைய அறிவும் வாழ்க்கை நுழைவும் பேதுரு பெற்றிருந்ததைப் போல இருக்க வேண்டும். இந்தத் தேவைக்கும் இந்தப் பாதைக்கும் ஏற்பதான் தேவன் அனைவரையும் பரிபூரணமாக்குவார். இன்றைய ஜனங்கள் ஏன் உண்மையான விசுவாசத்தையும் உண்மையான அன்பையும் கொண்டிருக்க வேண்டும்? பேதுரு அனுபவித்ததை நீங்களும் அனுபவிக்க வேண்டும். பேதுரு தனது அனுபவங்களிலிருந்து பெற்ற பலன்கள் உங்களிடமும் வெளிப்பட வேண்டும். பேதுரு அனுபவித்த வலியை நீங்களும் அனுபவிக்க வேண்டும். நீங்கள் நடந்து செல்லும் பாதை பேதுரு நடந்து சென்றதுதான். நீங்கள் அனுபவிக்கும் வலி பேதுரு அனுபவித்த வலிதான். நீங்கள் மகிமையைப் பெறும்போது, நீங்கள் ஓர் உண்மையான வாழ்க்கையை வாழும்போது, நீங்கள் பேதுருவின் சாயலை வெளிப்படுத்துகிறீர்கள். பாதை ஒன்றே, அதைப் பின்பற்றுவதன் மூலம் ஒருவர் பரிபூரணமாக்கப்படுகிறார். இருப்பினும், உங்கள் திறமை பேதுருவுடன் ஒப்பிடுகையில் ஓரளவு குறைவுதான், ஏனென்றால் காலங்கள் மாறிவிட்டன, மேலும் மனிதர்களின் சீர்கேட்டின் அளவும் மாறி உள்ளது, மேலும் யூதேயா ஒரு பண்டையக் கலாச்சாரத்துடனான நீண்டகாலமாக இருந்த ராஜ்யமாக இருக்கிறது. எனவே, உங்கள் திறனை மேம்படுத்த நீங்கள் உங்களால் முடிந்த எல்லாவற்றையும் செய்ய வேண்டும்.

பேதுரு மிகவும் விவேகமான மனிதர், அவர் செய்த எல்லாவற்றிலும் புத்திசாலி, அவர் மிகவும் நேர்மையானவர். அவர் அநேக பின்னடைவுகளைச் சந்தித்தார். சமுதாயத்துடனான அவரது முதல் தொடர்பு 14 வது வயதில் அவர் பள்ளியில் படித்தபோது நிகழ்ந்தது, மற்றும் ஜெப ஆலயத்திற்கும் சென்றார். அவருக்கு மிகுந்த உற்சாகம் இருந்தது, எப்போதும் கூட்டங்களில் கலந்துகொள்ள தயாராக இருந்தார். அந்த நேரத்தில், இயேசு இன்னும் அதிகாரப்பூர்வமாகத் தனது கிரியையைத் தொடங்கவில்லை. இது கிருபையின் யுகத்தின் தொடக்கம் ஆகும். 14 வது வயதில் பேதுரு மத பிரமுகர்களுடன் தொடர்பு கொள்ளத் தொடங்கினார். அவர் தன் 18 வது வயதிற்குள், மத உயரடுக்கினருடன் தொடர்பு கொண்டிருந்தார், ஆனால் மதத்தின் திரைக்குப் பின்னால் இருந்த குழப்பத்தைக் கண்டபின், அவர் அதிலிருந்து பின்வாங்கினார். இந்த ஜனங்கள் எவ்வளவு வஞ்சகமுள்ளவர்கள், தந்திரமானவர்கள், சூழ்ச்சி செய்பவர்கள் என்பதைப் பார்த்து, அவர் மிகவும் வெறுப்படைந்தார் (அந்நேரத்தில், அவரைப் பரிபூரணமாக்குவதற்குப் பரிசுத்த ஆவியானவர் இப்படித்தான் செயல்பட்டார், அவர் குறிப்பாக அவரை ஏவினார், மேலும் அவர் மீது சில சிறப்புக் கிரியையையும் செய்தார்), அதனால் அவர் 18 வது வயதில் ஜெப ஆலயத்தை விட்டு வெளியேறினார். அவருடைய பெற்றோர் அவரைத் துன்புறுத்தினார்கள், அவரை விசுவாசிக்க விடாதிருந்தார்கள். (அவர்கள் பிசாசுகள் மற்றும் அவிசுவாசிகள்). இறுதியாக, பேதுரு வீட்டை விட்டு வெளியேறி எல்லா இடங்களிலும் பயணம் செய்தார், இரண்டு வருடங்கள் மீன்பிடித்துக் கொண்டும் பிரசங்கம் செய்து கொண்டும் இருந்தார், அந்த நேரத்தில் அவர் சிலரை வழிநடத்தினார். இப்போது நீ பேதுரு எடுத்தத் துல்லியமான பாதையைத் தெளிவாகக் காண முடியும். நீ பேதுருவின் பாதையைத் தெளிவாகக் காண முடிந்தால், இன்று செய்யப்படும் கிரியையைப் பற்றி நீ உறுதியாக இருப்பாய், எனவே நீ குறைகூறவோ அல்லது செயலற்றவனாக இருக்கவோ அல்லது எதற்கும் ஏங்கவோ மாட்டாய். அந்த நேரத்தில் நீ பேதுருவின் மனநிலையை அனுபவிக்க வேண்டும். அவர் துக்கத்தால் பாதிக்கப்பட்டார். அவர் இனியும் ஓர் எதிர்காலத்தையோ அல்லது எந்த ஆசீர்வாதங்களையுமோ கேட்கவில்லை. அவர் ஆதாயம், மகிழ்ச்சி, புகழ் அல்லது அதிர்ஷ்டத்தை உலகில் நாடவில்லை. அவர் மிகவும் அர்த்தமுள்ள வாழ்க்கையை மட்டுமே வாழ முயன்றார், இது தேவனின் அன்பிற்காகத் திருப்பிச் செலுத்துவதோடு அவர் தேவனுக்கு மிகவும் விலையேறப்பெற்றதாக இருந்ததை அர்ப்பணிப்பதுமாக இருந்தது. பின்னர் அவர் இருதயத்தில் திருப்தி அடைந்திருப்பார். அவர் அடிக்கடி இயேசுவிடம், “கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவே, நான் முன்னர் உம்மை நேசித்தேன், ஆனால் நான் உம்மை ஒருபோதும் நேசிக்கவில்லை. நான் உம்மை நம்புகிறேன் என்று சொன்னாலும், நான் உம்மை உண்மையான இருதயத்துடன் நேசிக்கவில்லை. நான் உம்மை மட்டுமே பார்த்தேன், உம்மை வணங்கினேன், உம்மைத் தவறவிட்டேன், ஆனால் நான் உம்மை ஒருபோதும் நேசிக்கவில்லை, உம்மிடம் உண்மையாகவே விசுவாசம் வைத்திருக்கவில்லை” என்று ஜெபம் செய்தார். அவர் தனது தீர்மானத்தை எடுக்க தொடர்ந்து ஜெபித்தார், இயேசுவின் வார்த்தைகளால் அவர் எப்போதும் ஊக்கமடைந்து அவைகளிலிருந்து உந்துதலைப் பெற்றார். பின்னர், ஓர்அனுபவத்தின் காலத்திற்குப் பிறகு, இயேசு அவரைச் சோதித்தார், மேலும் அவருக்காக ஏங்கும்படி அவரைத் தூண்டினார். “கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவே! நான் எப்படி உம்மை விட்டுப் பிரிவேன், உம் மீது ஏக்கமாக இருக்கிறேன். உம் அன்பை ஈடுசெய்ய முடியாதபடி அதிகமாகப் பின்தங்கியுள்ளேன். விரைவில் என்னை அழைத்துச் செல்லும்படி நான் உம்மிடம் கெஞ்சுகிறேன். உமக்கு நான் எப்போது தேவைப்படுவேன்? நீர் எப்போது என்னை அழைத்துச் செல்வீர்? உமது முகத்தை நான் எப்போது பார்ப்பேன்? இந்த உடலில் இனி வாழவோ, தொடர்ந்து சீர்கேடானவற்றைச் செய்யவோ நான் விரும்பவில்லை, மேலும் கிளர்ச்சி செய்யவும் விரும்பவில்லை. என்னிடம் உள்ள அனைத்தையும் என்னால் முடிந்தவரை விரைவில் அர்ப்பணிக்க நான் தயாராக இருக்கிறேன், மேலும் உம்மை இன்னும் வருத்தப்படுத்த நான் விரும்பவில்லை” என்று அவர் சொன்னார். அவர் இப்படித்தான் ஜெபம் செய்தார், ஆனால் இயேசு அவரிடம் எதைப் பரிபூரணப்படுத்துவார் என்று அப்போது அவருக்குத் தெரியாது. அவருடைய சோதனையின் வேதனையின்போது, இயேசு மீண்டும் அவருக்குக் காட்சியளித்து, “பேதுரு, நான் உன்னைப் பரிபூரணமாக்க விரும்புகிறேன், அதாவது நீ பழத்தின் ஒரு பகுதியைப் போல மாறுகிறாய், இது உன்னை நான் பரிபூரணபடுத்தும் செயல்முறையாகும், அதில் நான் மகிழுவேன். நீ உண்மையிலேயே எனக்குச் சாட்சியளிக்க முடியுமா? நான் உன்னிடம் செய்யச் சொல்வதை நீ செய்திருக்கிறாயா? நான் பேசிய வார்த்தைகளில் நீ வாழ்ந்திருக்கிறாயா? ஒரு காலத்தில் நீ என்னை நேசித்திருக்கிறாய், ஆனால் நீ என்னை நேசித்திருந்தாலும், நீ என்னை வாழ்ந்து காட்டியிருக்கிறாயா? நீ எனக்காக என்ன செய்திருக்கிறாய்? நீ என் அன்பிற்குத் தகுதியற்றவன் என்பதை நீ அடையாளம் கண்டுகொள்கிறாய், ஆனால் நீ எனக்காக என்ன செய்திருக்கிறாய்?” என்று கூறினார். அவர் இயேசுவுக்காக ஒன்றும் செய்திருந்ததில்லை என்பதைக் கண்ட பேதுரு, தேவனுக்கு உயிரைக் கொடுப்பதாக அவர் முன்பு செய்த சத்தியத்தை நினைவு கூர்ந்தார். எனவே, அவர் இனிமேலும் குறைகூறவில்லை, அன்றிலிருந்து அவருடைய ஜெபங்கள் மிகவும் சிறப்பாக மாறின. “கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவே! நான் ஒரு முறை உம்மை விட்டு விலகிவிட்டேன், நீரும் ஒரு முறை என்னை விட்டு விலகிவிட்டீர். நாம் நேரத்தைத் தனியாகவும் நேரத்தை ஒன்றாகவும் செலவிட்டிருக்கிறோம். ஆனாலும் நீர் எல்லாவற்றையும் விட என்னை அதிகமாக நேசிக்கிறீர். நான் உமக்கு எதிராக மீண்டும் மீண்டும் கலகம் செய்தேன், உம்மைப் பலமுறை வருத்தப்படுத்தினேன். இதுபோன்ற விஷயங்களை நான் எப்படி மறக்க முடியும்? நான் எப்போதும் மனதில் வைத்திருக்கிறேன், நீர் என்னிடம் செய்த கிரியையையும், நீர் என்னிடம் ஒப்படைத்ததையும் ஒருபோதும் மறக்க மாட்டேன். நீர் என்னிடம் செய்த கிரியைக்காக என்னால் முடிந்த அனைத்தையும் செய்தேன். நான் என்ன செய்ய முடியும் என்பதை நீர் அறிவீர், மேலும் நான் என்ன பங்கு வகிக்க முடியும் என்பதையும் நீர் மேலும் அறிவீர். உமது திட்டங்களுக்கு ஒப்புக்கொடுக்க விரும்புகிறேன், என்னிடம் உள்ள அனைத்தையும் உம்மிடம் அர்ப்பணிப்பேன். உமக்காக நான் என்ன செய்ய முடியும் என்பதை நீர் மட்டுமே அறிவீர். சாத்தான் என்னை மிகவும் முட்டாளாக்கினாலும், நான் உமக்கு எதிராகக் கலகம் செய்தாலும், அந்த மீறுதல்களுக்காக நீர் என்னை நினைவில் கொள்ளவில்லை என்றும், அவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டு நீர் என்னை நடத்துவதில்லை என்றும் நான் விசுவாசிக்கிறேன். எனது முழு வாழ்க்கையையும் உமக்காக அர்ப்பணிக்க விரும்புகிறேன். நான் எதுவும் கேட்கவில்லை, எனக்கு வேறு நம்பிக்கைகளும் திட்டங்களும் இல்லை. உமது நோக்கத்தின்படி மட்டுமே செயல்படவும், உம் விருப்பங்களைச் செய்யவும் விரும்புகிறேன். உம்முடைய கசப்பான கோப்பையிலிருந்து நான் பானம்பண்ணுவேன், நீர் கட்டளையிடுவதற்கு நான் உம்முடையவன்” என்று அவர் ஜெபித்தார்.

நீங்கள் நடந்து செல்லும் பாதை குறித்து நீங்கள் தெளிவாக இருக்க வேண்டும். எதிர்காலத்தில் நீங்கள் எடுக்கும் பாதை, தேவன் பரிபூரணமாக்குவது எது, உங்களுக்கு ஒப்படைக்கப்பட்டவை எவை என்பதைப் பற்றி நீங்கள் தெளிவாக இருக்க வேண்டும். ஒரு நாள், ஒருவேளை, நீங்கள் சோதிக்கப்படுவீர்கள், அந்த நேரம் வரும்போது, நீங்கள் பேதுருவின் அனுபவங்களிலிருந்து தூண்டுதலைப் பெற முடிந்தால், நீங்கள் உண்மையிலேயே பேதுருவின் பாதையில் நடந்து கொண்டிருக்கிறீர்கள் என்பதை இது காண்பிக்கும். பேதுருவின் உண்மையான விசுவாசம், அன்பு மற்றும் அவர் தேவனிடத்தில் உண்மையுள்ளவராக இருப்பதற்கும் தேவனால் பாராட்டப் பெற்றார். அவருடைய நேர்மைக்காகவும், அவருடைய இருதயத்தில் தேவனுக்காக ஏங்குவதற்காகவும் தேவன் அவரை பரிபூரணமாக்கினார். நீ உண்மையிலேயே பேதுருவைப் போலவே அன்பும் விசுவாசமும் கொண்டிருந்தால், நிச்சயமாக இயேசு உன்னை பரிபூரணமாக்குவார்.