488. சாத்தானால் சீர்கெடுக்கப்பட்ட பின்னர் மனுக்குலம் தங்கள் தேவனுக்குப் பயப்படும் இருதயத்தையும் தேவனுடைய சிருஷ்டிகள் ஆற்றவேண்டிய கடமையையும் இழந்து போனது, அதனால் தேவனுக்குக் கீழ்ப்படியாத விரோதியாக அவர்கள் மாறினர். பின்னர் மனுக்குலம் சாத்தானின் ஆதிக்கத்தின் கீழ் வாழ்ந்து அவனுடைய கட்டளைகளைப் பின்பற்றியது; இவ்வாறு, தேவன் தமது சிருஷ்டிகளுக்கு நடுவில் கிரியை செய்ய வழி இல்லாமல் போனது, மேலும் எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக அவரால் அவர்களது பயம் நிறைந்த பக்தியைப் பெற முடியாமல் போய்விட்டது. மனிதர்கள் தேவனால் சிருஷ்டிக்கப்பட்டவர்கள், மேலும் அவர்கள் தேவனைத் தொழுதுகொள்ள வேண்டும், ஆனால் உண்மையில் அவர்கள் அவரை நோக்கித் தங்கள் முதுகைத் திருப்பிக்கொண்டனர், மேலும் அதற்குப் பதிலாக சாத்தானை வணங்கினர். அவர்களது இருதயத்தில் சாத்தான் விக்கிரமாக மாறினான். இவ்வாறு, தேவன் அவர்களது இருதயத்தில் தம் இடத்தை இழந்தார், அதை வேறு வகையில் கூறினால் அவர் தாம் மனுக்குலத்தை படைத்ததன் அர்த்தத்தை இழந்துபோனார். ஆகவே, தாம் மனுக்குலத்தைப் படைத்ததன் பின்னணியில் இருக்கும் அர்த்தத்தை மீட்டெடுக்க, அவர் அவர்களுடைய ஆதி சாயலை மீட்டெடுத்து மனுக்குலத்தின் சீர்கெட்ட மனநிலையைப் போக்க வேண்டும். சாத்தானிடம் இருந்து மனிதர்களை மறுபடியும் மீட்க, அவர் அவர்களைப் பாவத்தில் இருந்து இரட்சிக்க வேண்டும். இந்த வகையில் மட்டுமே தேவனால் அவர்களது ஆதி சாயலையும் செயல்பாட்டையும் படிப்படியாக மீட்டெடுத்து, முடிவாகத் தமது ராஜ்யத்தை மீட்க முடியும். மனிதர்கள் சிறந்த முறையில் தேவனை ஆராதிக்கவும் சிறந்த முறையில் பூமியின் மீது வாழவும் அனுமதிக்க கீழ்ப்படியாமையின் பிள்ளைகளை இறுதியாக அழிப்பதும் மேற்கொள்ளப்படும். தேவனே மனிதர்களை சிருஷ்டித்ததால், அவர் அவர்களை அவரை ஆராதிக்க வைப்பார்; ஏனெனில் அவர் மனுக்குலத்தின் ஆதி செயல்பாட்டை மீட்க விரும்புகிறார், அவர் அதை முற்றிலுமாக மற்றும் எந்த மாசுமருவின்றி மீட்பார். அவராது அதிகாரத்தை மீட்பது என்றால் மனிதர்களை அவரை ஆராதிக்க வைத்து அவருக்கு கீழ்ப்படிய வைப்பது என்று அர்த்தமாகும்; தேவன் மனிதர்களை அவரால் வாழவைப்பார் மற்றும் அவரது விரோதிகளை தமது அதிகாரத்தின் விளைவாக அழியவைப்பார். எவரிடம் இருந்தும் எதிர்ப்பின்றி தம்மைப் பற்றிய எல்லாவற்றையும் தேவன் நிலைநிற்கச் செய்வார். தேவனுடைய ராஜ்யம் அவரது சொந்த ராஜ்யத்தை நிறுவ விரும்புகிறது. அவரை ஆராதிக்கும், முற்றிலுமாக அவருக்கு கீழ்ப்படியும் மற்றும் அவரது மகிமையை வெளிப்படுத்தும் மனுக்குலமே அவர் விரும்பும் மனுக்குலமாகும். தேவன் சீர்கெட்ட மனுக்குலத்தை இரட்சிக்காவிட்டால், பின்னர் அவர் மனுக்குலத்தைப் படைத்ததற்கான அர்த்தமே இல்லாமல் போகும்; அவருக்கு மனுக்குலத்திடம் அதிகாரம் ஒன்றும் இல்லாமல் போகும், பூமியில் அவரது ராஜ்யம் இனிமேலும் நிலைநிற்க முடியாமல் போய்விடும். அவருக்குக் கீழ்ப்படியாமல் இருக்கும் எதிரிகளை அழிக்காமல் போனால் அவர் தமது மகிமையை முற்றிலுமாகப் பெறமுடியாமல் போகும், அல்லது பூமியில் அவர் தமது ராஜ்யத்தை நிறுவ முடியாமல் போகும். மனுக்குலத்துக்குள் அவருக்குக் கீழ்ப்படியாமல் இருப்பவர்களை முற்றிலுமாக அழித்தல், மற்றும் பரிபூரணமாக்கப்பட்டவர்களை இளைப்பாறுதலுக்குள் கொண்டுவருதல் இவையே அவர் தமது கிரியைகளை முடித்ததற்கான மற்றும் அவரது மாபெரும் கிரியை நிறைவேறுதலுக்கான அடையாளமாகும்.

வார்த்தை, தொகுதி 1. தேவனுடைய தோற்றமும் கிரியையும். “தேவனும் மனிதனும் ஒன்றாக இளைப்பாறுதலுக்குள் பிரவேசிப்பார்கள்” என்பதிலிருந்து

489. ஆரம்பக்கால மனுக்குலம் தேவனின் கைகளில் இருந்தது, ஆனால் சாத்தானின் சோதனை மற்றும் சீர்கேட்டின் காரணமாக, மனிதன் சாத்தானால் கட்டப்பட்டு தீயவனின் கைகளில் விழுந்தான். இவ்வாறு, சாத்தான், தேவனின் நிர்வாகக் கிரியையில் தோற்கடிக்கப்பட வேண்டிய பொருளாக ஆனான். ஏனென்றால், சாத்தான் மனிதனை தன்னிடம் எடுத்துக்கொண்டான், மனிதன் எல்லா நிர்வாகத்தையும் நிறைவேற்றத் தேவன் பயன்படுத்தும் மூலதனம் என்பதால், மனிதன் இரட்சிக்கப்பட வேண்டுமென்றால், அவன் சாத்தானின் கைகளிலிருந்து பறிக்கப்பட வேண்டும், அதாவது சாத்தானால் சிறைபிடிக்கப்பட்டு வைக்கப்பட்ட பின்னர் மனிதன் மீட்டெடுக்கப்பட வேண்டும். ஆகவே, மனிதனின் பழைய மனநிலையின் மாற்றங்கள், மனிதனின் அசலான ஆராயும் உணர்வை மீட்டெடுக்கும் மாற்றங்கள் மூலம் சாத்தானைத் தோற்கடிக்க வேண்டும். இந்த வழியில், சிறைபிடிக்கப்பட்ட மனிதனைச் சாத்தானின் கைகளிலிருந்து மீண்டும் பறிக்க முடியும். மனிதன் சாத்தானின் ஆதிக்கத்திலிருந்தும் அடிமைத்தனத்திலிருந்தும் விடுவிக்கப்பட்டால், சாத்தான் வெட்கப்படுவான், மனிதன் இறுதியில் திரும்பப் பெறப்படுவான், சாத்தான் தோற்கடிக்கப்படுவான். மனிதன் சாத்தானின் அந்தகார ஆதிக்கத்திலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டதால், மனிதன் இந்த முழு யுத்தத்திலும் கொள்ளைப் பொருளாக மாறுவான், யுத்தம் முடிந்தவுடன் தண்டிக்கப்பட வேண்டிய பொருளாகச் சாத்தான் மாறுவான், அதன் பிறகு மனிதகுலத்தின் இரட்சிப்பின் முழுக்கிரியையும் முடிந்துவிடும்.

வார்த்தை, தொகுதி 1. தேவனுடைய தோற்றமும் கிரியையும். “மனிதனின் இயல்பான வாழ்க்கையை மீட்டெடுத்தல் மற்றும் அவனை போய்ச்சேர வேண்டிய ஒரு அற்புதமான இடத்திற்கு அழைத்துச் செல்லுதல்” என்பதிலிருந்து

490. இருளின் ஆதிக்கத்தின் கீழ் வாழ்பவர்கள் அனைவரும் சாத்தானால் பீடிக்கப்பட்டவர்களும் மரணத்தின் மத்தியிலே வாழ்பவர்களும் ஆவார்கள். தேவனால் இரட்சிக்கப்படாமலும், அவராலே நியாயந்தீர்க்கப்பட்டு தண்டிக்கப்படாமலும் இருக்கிற மக்கள் மரணத்தின் ஆதிக்கத்திலிருந்து தப்பிக்க முடியாதவர்களாக இருக்கிறார்கள்; அவர்களால் ஜீவனுள்ளவர்களாக மாற முடியாது. இந்த “மரித்த மனிதர்களால்” தேவனுக்கு சாட்சியம் அளிக்க முடியாது, மேலும் அவர்கள் தேவனாலே பயன்படுத்தப்படவும் முடியாது, அவர்கள் தேவனுடைய ராஜ்யத்திற்குள் நுழைவதும் கடினமான காரியமாயிருக்கும். தேவன் மரித்தவர்களுடைய சாட்சியத்தை அல்ல, ஜீவனுள்ளவர்களுடைய சாட்சியத்தையே விரும்புகிறார், மேலும் மரித்தவர்களையல்ல ஜீவனுள்ளவர்களையே அவருக்காக ஊழியம் செய்ய வேண்டுமென்று அவர் கேட்டுக்கொள்கிறார். “மரித்தவர்கள்” தேவனை எதிர்க்கிறவர்களும் கலகக்காரர்களுமாவார்கள்; அவர்கள் ஆவியில் உணர்வற்றவர்களும் தேவனுடைய வார்த்தைகளைப் புரிந்து கொள்ளாதவர்களுமாவார்கள்; அவர்கள் சத்தியத்தை தங்களுடைய வாழ்க்கையில் நடைமுறைக்குக் கொண்டுவராதவர்களாகவும், தேவனுக்கு சிறிதேனும் விசுவாசமாக இல்லாதவர்களாகவும் இருக்கிறார்கள், அவர்கள் சாத்தானுடைய அதிகார ஆதிக்கத்தின் கீழாக வாழ்ந்து அவனுக்கேற்றபடி செயல்படுவார்கள். மரித்தவர்கள் சத்தியத்திற்கு எதிராக நிற்பதன் மூலமும், தேவனுக்கு எதிராகக் கலகம் செய்வதன் மூலமும், இழிவானவர்களாகவும், அற்பமானவர்களாகவும், துர்க்குணமுள்ளவர்களாகவும், மிருகத்தனமானவர்களாகவும், வஞ்சகமானவர்களாகவும், மற்றும் நயவஞ்சகமானவர்களாகவும் வெளிப்படுவார்கள். அத்தகையவர்கள் தேவனுடைய வார்த்தைகளைப் புசித்துக் குடித்தாலும், அவர்களால் தேவனுடைய வார்த்தைகளின்படி வாழ முடியாது; அவர்கள் உயிருடன் இருந்தாலும், அவர்கள் வெறுமனே நடக்கிற, சுவாசிக்கிற சடலங்களே. மரித்தவர்கள் தேவனை திருப்திப்படுத்த முற்றிலும் இயலாதவர்களாக இருக்கிறார்கள், அவருக்கு முழுமையாக கீழ்ப்படிந்திருப்பது என்பதும் மிகக் குறைவே. அவர்கள் அவரை ஏமாற்றவும், அவருக்கு எதிராக தேவதூஷணம் சொல்லவும், அவரைக் காட்டிக் கொடுக்கவும் மட்டுமே முடியும், மேலும் அவர்கள் வாழும் வாழ்க்கை கொண்டு வரும் அனைத்தும் சாத்தானின் சுபாவத்தை வெளிப்படுத்துகிறவைகளாகவே இருக்கின்றன. மக்கள் ஜீவனுள்ளவர்களாக மாறவும், தேவனுக்கு சாட்சியம் அளிக்கவும், தேவனால் அங்கீகரிக்கப்படவும் விரும்பினால், அவர்கள் தேவனுடைய இரட்சிப்பை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும்; அவர்கள் அவருடைய நியாயத்தீர்ப்புக்கும் சிட்சைக்கும் மகிழ்ச்சியுடன் ஒப்புக்கொடுக்க வேண்டும், மேலும் தேவனுடைய சுத்திகரிப்பை மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்றுக்கொண்டு, அவரால் கையாளப்பட வேண்டும். அப்போதுதான் அவர்கள் தேவன் எதிர்பார்க்கிற அனைத்து சத்தியங்களையும் நடைமுறைக்குக் கொண்டுவர முடியும், அப்போதுதான் அவர்கள் தேவனுடைய இரட்சிப்பைப் பெற்று உண்மையில் ஜீவனுள்ளவர்களாக மாறுவார்கள். ஜீவனுள்ளவர்கள் தேவனாலே இரட்சிக்கப்பட்டவர்கள்; அவர்கள் தேவனால் நியாயந்தீர்க்கப்பட்டு சிட்சிக்கப்பட்டவர்களாக இருக்கிறார்கள், அவர்கள் தங்களை அர்ப்பணிக்கத் தயாராக இருக்கிறார்கள், மற்றும் தேவனுக்காக தங்கள் உயிரைக் கொடுப்பதில் மகிழ்ச்சியடைகிறார்கள், மேலும் அவர்கள் தங்கள் முழு வாழ்க்கையையும் மகிழ்ச்சியுடன் தேவனுக்கு ஒப்புக்கொடுக்கிறார்கள். ஜீவனுள்ளவர்கள் தேவனுக்கு சாட்சியம் அளிக்கும்போதுதான் சாத்தானை வெட்கப்படுத்த முடியும்; ஜீவனுள்ளவர்கள் மட்டுமே தேவனுடைய நற்செய்திப் பணியைப் பரப்ப முடியும், ஜீவனுள்ளவர்கள் மட்டுமே தேவனுடைய இருதயத்திற்கு ஏற்றவர்களாக இருக்கிறார்கள், ஜீவனுள்ளவர்கள் மட்டுமே மெய்யான மனிதர்கள். முதன்முதலில் தேவனால் உருவாக்கப்பட்ட மனிதன் ஜீவனுடன் இருந்தான், ஆனால் சாத்தானின் சூழ்ச்சி மற்றும் சீர்கேட்டின் நிமித்தம் மனிதன் மரணத்தின் மத்தியிலும் சாத்தானுடைய ஆதிக்கத்தின் கீழும் வாழ்கிறான், ஆகவே, இவ்விதமாக, மக்கள் ஆவி இல்லாத மரித்தவர்களாய் மாறிப்போனார்கள், அவர்கள் தேவனை எதிர்க்கும் எதிரிகளாகிவிட்டார்கள், அவர்கள் சாத்தானின் கருவிகளாக மாறி, அவனுடைய சிறைக் கைதிகளாகிவிட்டார்கள். தேவனால் படைக்கப்பட்ட அனைத்து ஜீவனுள்ள மக்களும் மரித்த மனிதர்களாகிப்போனார்கள், ஆகவே தேவன் தம்முடைய சாட்சியத்தை இழந்துவிட்டார், மேலும் அவர் படைத்த மற்றும் அவருடைய சுவாசம் உள்ள ஒரே இனமாகிய மனிதகுலத்தையும் இழந்துபோனார். தேவன் தம்முடைய சாட்சியைத் திரும்பப் பெற்று, தம்முடைய கையால் சிருஷ்டிக்கப்பட்டு ஆனால் சாத்தானால் சிறைபிடிக்கப்பட்டுப் போனவர்களை மீட்க வேண்டுமென்றால், அவர் அவர்களை உயிரோடு எழுப்பவேண்டும், அப்படியாக அவர்கள் ஜீவனுள்ள மனிதர்களாக மாற வேண்டும், மேலும் அவர்கள் அவரது ஒளியில் வாழும்படிக்கு அவர்களை சீர்படுத்த வேண்டும். மரித்தவர்கள் ஆவி இல்லாதவர்களாக இருக்கிறார்கள், அவர்கள் அதீத நிலையில் உணர்ச்சியற்றவர்களும் தேவனை எதிர்க்கிறவர்களுமாய் இருக்கிறார்கள். தேவனை அறியாதவர்களில் அவர்கள் முதன்மையானவர்களாக இருக்கிறார்கள். தேவனுக்குக் கீழ்ப்படிய வேண்டும் என்கிற சிறிய எண்ணம் கூட இந்த மக்களுக்கு இல்லை; அவர்கள் அவருக்கு எதிராக கலகம் மட்டுமே செய்து, அவரை எதிர்க்கிறார்கள், மேலும் அவர்களிடம் அவருக்கான விசுவாசம் சிறிதளவும் இல்லை. ஜீவனுள்ளவர்களோ தங்கள் ஆவியில் மறுபடியும் பிறந்தவர்கள், தேவனுக்குக் கீழ்ப்படியத் தெரிந்தவர்கள், மற்றும் தேவனுக்கு விசுவாசமுள்ளவர்கள். அவர்களிடம் சத்தியமும் சாட்சியும் உள்ளது, இந்த மக்கள் மட்டுமே தேவனுடைய வீட்டில் அவரைப் பிரியப்படுத்துகிறார்கள்.

வார்த்தை, தொகுதி 1. தேவனுடைய தோற்றமும் கிரியையும். “ஜீவனிற்குள் வந்திருக்கிற ஒருவரா நீர்?” என்பதிலிருந்து

492. மனிதன் மாம்சத்தின் மத்தியில் வாழ்கிறான், அதாவது அவன் ஒரு மனித நரகத்தில் வாழ்கிறான், தேவனின் நியாயத்தீர்ப்பும் தண்டனையும் இல்லாமல் மனிதன் சாத்தானைப் போல பாழானவனாவான். மனிதன் எப்படி பரிசுத்தமாக இருக்க முடியும்? தேவனின் தண்டனையும் நியாயத்தீர்ப்பும் மனிதனின் சிறந்த பாதுகாப்பும் மிகப் பெரிய கிருபையும் என்று பேதுரு நம்பினார். தேவனின் தண்டனை மற்றும் நியாயத்தீர்ப்பின் மூலம் மட்டுமே மனிதன் விளித்தெழும்பி மாம்சத்தை வெறுக்க முடியும், சாத்தானை வெறுக்க முடியும். தேவனின் கண்டிப்பான ஒழுக்கம் மனிதனை சாத்தானின் ஆதிக்கத்திலிருந்து விடுவிக்கிறது, அவனது அவனுக்கு சொந்தமான சிறிய உலகத்திலிருந்து அவனை விடுவிக்கிறது, மேலும் தேவனின் பிரசன்னத்தின் வெளிச்சத்தில் அவனை வாழ அனுமதிக்கிறது. தண்டனையையும் நியாயத்தீர்ப்பையும் விட சிறந்த இரட்சிப்பு எதுவுமில்லை! “ஓ தேவனே! நீர் என்னைத் தண்டித்து நியாயத்தீர்க்கும் வரை, நீர் என்னை விட்டு விலகவில்லை என்பதை நான் அறிவேன். நீ எனக்கு மகிழ்ச்சியையோ சமாதானத்தையோ கொடுக்காமல், என்னை துன்பத்தில் வாழவைத்து, எண்ணற்ற தண்டனைகளை என்மீது சுமத்தினாலும், நீர் என்னை விட்டு விலகாதவரை, என் இருதயம் அமைதியாக இருக்கும். இன்று, உம்முடைய தண்டனையும் நியாயத்தீர்ப்பும் எனது சிறந்த பாதுகாப்பாகவும், எனது மிகப்பெரிய ஆசீர்வாதமாகவும் மாறிவிட்டன. நீர் எனக்குக் கொடுக்கும் இரக்கம் என்னைப் பாதுகாக்கிறது. இன்று நீர் எனக்கு அளித்த கிருபை உமது நீதியுள்ள மனநிலையின் வெளிப்பாடாகும், மற்றும் இது தண்டனையும் நியாயத்தீர்ப்பும் ஆகும். மேலும், இது ஒரு சோதனை, அதை விட, இது துன்பத்தினாலான ஜீவனாகும்”, என்று பேதுரு ஜெபித்தார். தேவனின் தண்டனையிலிருந்தும் நியாயத்தீர்ப்பிலிருந்தும் இவ்வளவு கிருபையைப் பெற்றிருந்ததால், மாம்சத்தின் இன்பங்களை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு ஆழ்ந்த அன்பையும் அதிக பாதுகாப்பையும் தேடுவதற்கு பேதுருவுக்கு முடிந்தது. தனது வாழ்க்கையில், மனிதன் சுத்திகரிக்கப்பட்டு, அவனது மனநிலையில் மாற்றங்களை அடைந்திட விரும்பினால், உண்மையுள்ள வாழ்க்கையை வாழவும், ஒரு சிருஷ்டியாக தனது கடமையை நிறைவேற்றவும் விரும்பினால், அவன் தேவனின் தண்டனையையும் நியாயத்தீர்ப்பையும் ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும், சாத்தானின் கையாளுதலிலிருந்தும் ஆதிக்கத்திலிருந்தும் தன்னை விடுவித்து, தேவனின் வெளிச்சத்தில் வாழும்படி, அவரிடமிருந்து விலகிச் செல்வதற்காக, தேவனின் ஒழுக்கப்படுத்துதலும் தேவன் அடிப்பதாலும் அவரிடமிருந்து விலகிட அனுமதிக்கக்கூடாது. தேவனின் தண்டனையும் நியாயத்தீர்ப்புமே ஒளி மற்றும் மனிதனின் இரட்சிப்பின் ஒளி என்பதையும் அறிந்து கொள்ளுங்கள், மேலும் மனிதனுக்கு இதைவிட சிறந்த ஆசீர்வாதம், கிருபை அல்லது பாதுகாப்பு எதுவும் இல்லை. மனிதன் சாத்தானின் ஆதிக்கத்தின் கீழ் வாழ்கிறான், மாம்சத்தில் இருக்கிறான். அவர் சுத்திகரிக்கப்படாமல், தேவனின் பாதுகாப்பைப் பெறாவிட்டால், மனிதன் இன்னும் பாழானவனாகிவிடுவான். அவர் தேவனை நேசிக்க விரும்பினால், அவர் சுத்திகரிக்கப்பட்டு இரட்சிக்கப்பட வேண்டும். “தேவனே, நீர் என்னைத் தயவாக நடத்தும்போது நான் மகிழ்ச்சியடைகிறேன், ஆறுதலை உணர்கிறேன். நீர் என்னைத் தண்டிக்கும்போது, நான் இன்னும் பெரிய ஆறுதலையும் மகிழ்ச்சியையும் உணர்கிறேன். நான் பலவீனமாக இருந்தாலும், சொல்லப்படாத துன்பங்களை சகித்துக்கொண்டாலும், கண்ணீரும் சோகமும் இருந்தாலும், இந்த துக்கம் என் கீழ்ப்படியாமையின் காரணமாகவும், என் பலவீனம் காரணமாகவும் இருப்பதை நீர் அறிந்திருக்கிறீர். உமது ஆசைகளை என்னால் நிறைவேற்ற முடியாததால் நான் அழுகிறேன், உமது தேவைகளுக்கு நான் போதுமானவனாக இல்லாததால் கவலையும் வருத்தமும் அடைகிறேன், ஆனால் நான் இந்த சாம்ராஜ்யத்தை அடைந்திட தயாராக இருக்கிறேன், உம்மைத் திருப்திப்படுத்த என்னால் முடிந்த அனைத்தையும் செய்ய நான் தயாராக இருக்கிறேன். உம் தண்டனை எனக்கு பாதுகாப்பைக் கொடுத்திருக்கிறது, மேலும் எனக்கு சிறந்த இரட்சிப்பைக் கொடுத்திருக்கிறது. உம் நியாயத்தீர்ப்பு, உம் சகிப்புத்தன்மையையும் பொறுமையையும் மேலோங்கச் செய்கிறது. உமது தண்டனையும் நியாயத்தீர்ப்பும் இல்லாமல், உமது இரக்கத்தையும் அன்பான கிருபையையும் நான் அனுபவிக்க மாட்டேன். இன்று, எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக உம் அன்பு வானங்களைத் தாண்டி மற்ற எல்லாவற்றின் மேலும் சிறந்து விளங்குகிறது என்பதை நான் காண்கிறேன். உன் அன்பு இரக்கம் மற்றும் அன்பான கிருபை மட்டுமல்ல. அதை விட, அது தண்டனையும் நியாயத்தீர்ப்பும் ஆகும். உம் தண்டனையும் நியாயத்தீர்ப்பும் எனக்கு அதிகமாக கொடுத்திருக்கின்றன. உன் தண்டனையும் நியாயத்தீர்ப்பும் இல்லாமல், ஒருவர் கூட சுத்திகரிக்கப்பட மாட்டார்கள், மேலும் ஒரு மனிதனாலும் கூட சிருஷ்டிகரின் அன்பை அனுபவிக்க முடியாது. நான் நூற்றுக்கணக்கான சோதனைகளையும் இன்னல்களையும் தாங்கிக் கொண்டாலும், மரணத்திற்கு அருகில் வந்திருந்தாலும், உம்மை உண்மையாக அறிந்து கொள்ளவும், உயர்ந்த இரட்சிப்பைப் பெறவும் அவைகள் என்னை அனுமதித்திருக்கின்றன. உமது தண்டனை, நியாயத்தீர்ப்பு மற்றும் ஒழுக்கம் என்னிடமிருந்து விலகிவிட்டால், நான் சாத்தானின் இராஜ்ஜியத்தின் கீழ் இருளில் வாழ வேண்டும். மனிதனின் மாம்சத்திற்கு என்ன நன்மைகள் உள்ளன? உம்முடைய தண்டனையும் நியாயத்தீர்ப்பும் என்னை விட்டு விலகினால், நீர் இனி என்னுடன் இல்லை என்பது போல, உம்முடைய ஆவி என்னைக் கைவிட்டிருப்பதைப் போல இருக்கும். அப்படியானால், எப்படி நான் ஜீவிக்க முடியும்? நீர் எனக்கு சுகவீனத்தைக் கொடுத்து, என் சுதந்திரத்தை எடுத்துக் கொண்டாலும், நான் தொடர்ந்து ஜீவிக்க முடியும், ஆனால் உம்முடைய தண்டனையும் நியாயத்தீர்ப்பும் எப்போதாவது என்னை விட்டு விலகினால், எனக்கு வாழ்வதற்கான வழி இருக்காது. உமது தண்டனையும் நியாயத்தீர்ப்பும் இல்லாமல் நான் இருந்திருந்தால், உமது அன்பை நான் இழந்திருப்பேன், இது என்னால் விவரிக்க முடியாத ஆழமான அன்பாக இருக்கிறது. உமது அன்பு இல்லாமல், நான் சாத்தானின் இராஜ்ஜியத்தின் கீழ் வாழ் வேண்டியதாயிருக்கிறது மற்றும் உம்முடைய மகிமையான முகத்தைக் காண முடியாது. நான் எப்படி தொடர்ந்து வாழ்ந்திட முடியும்? அத்தகைய இருளை, அத்தகைய ஜீவியத்தை என்னால் தாங்க முடியவில்லை. உம்மை என்னுடன் வைத்திருப்பது உம்மைப் பார்ப்பதைப் போன்றதாகும், எனவே நான் உம்மை எப்படி விட்டுவிடுவேன்? உறுதியளிக்கும் ஒரு சில வார்த்தைகளாக இருந்தாலும், என் மிகப் பெரிய ஆறுதலை என்னிடமிருந்து எடுத்திட வேண்டாம் என்று நான் உம்மிடம் வேண்டிக்கொள்கிறேன், நான் உம்மிடம் கெஞ்சுகிறேன். உமது அன்பை நான் அனுபவித்திருக்கிறேன், இன்று என்னால் உம்மிடமிருந்து விலகி இருக்க முடியாது. என்னால் உம்மை எப்படி நேசிக்க முடியவில்லை? உமது அன்பின் காரணமாக நான் அநேக துக்கத்தின் கண்ணீரை சிந்தியிருக்கிறேன், ஆனாலும் இது போன்ற ஒரு வாழ்க்கை மிகவும் உண்மையுள்ளதாகவும், என்னை வளப்படுத்தக்கூடியதாகவும், என்னை மாற்றக்கூடியதாகவும், அதிகமாக என்னை சிருஷ்டிகள் பெற்றிருக்க வேண்டிய சத்தியத்தை அடைந்திட அனுமதிப்பதுமாக இருக்கிறது என்று நான் எப்போதும் உணர்ந்திருக்கிறேன்”, என்று பேதுரு ஜெபித்தார்.

வார்த்தை, தொகுதி 1. தேவனுடைய தோற்றமும் கிரியையும். “பேதுருவின் அனுபவங்கள்: சிட்சை மற்றும் நியாயத்தீர்ப்பு குறித்த அவனது அறிவு” என்பதிலிருந்து

494. மனிதனின் முழு வாழ்க்கையும் சாத்தானின் இராஜ்ஜியத்தின் கீழ் வாழப்பட்டு வருகிறது, மேலும் சாத்தானின் ஆதிக்கத்திலிருந்து தங்களைத் தாங்களே விடுவித்துக் கொள்ளக் கூடியவர் ஒருவர் கூட இல்லை. அனைவரும் பாழான, சீர்கேடான மற்றும் வெறுமையான ஒரு உலகில் சிறிதளவும் அர்த்தமோ மதிப்போ இல்லாமல், அவர்கள் மாம்சத்துக்காகவும், காமத்துக்காகவும், சாத்தானுக்காகவும் இத்தகைய கவலையற்ற வாழ்க்கையை வாழ்கிறார்கள். அவர்கள் இருப்பதற்கு சிறிதும் மதிப்பு இருக்கவில்லை. சாத்தானின் ஆதிக்கத்திலிருந்து அவனை விடுவிக்கும் சத்தியத்தை மனிதன் கண்டுபிடிக்க இயலாதவாக இருக்கிறான். மனிதன் தேவனை விசுவாசித்தாலும், வேதாகமத்தை வாசித்தாலும், சாத்தானின் தாக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்துவதில் இருந்து தன்னை எவ்வாறு விடுவிப்பது என்று அவனுக்குப் புரியவில்லை. யுகங்கள் முழுவதும், மிகச்சில ஜனங்களே இந்த ரகசியத்தைக் கண்டுபிடித்திருக்கிறார்கள், மிகச் சிலரே அதைப் புரிந்துகொண்டார்கள். ஆகவே, மனிதன் சாத்தானை வெறுக்கிறான் என்றாலும், மாம்சத்தை வெறுக்கிறான் என்றாலும், சாத்தானின் மோசமான ஆதிக்கத்திலிருந்து தன்னை எப்படி விடுவிப்பது என்று அவனுக்குத் தெரியாது. இன்று, நீங்கள் இன்னும் சாத்தானின் இராஜ்ஜியத்தில் இருக்கிறீர்கள் அல்லவா? உங்கள் கீழ்ப்படியாத கிரியைகளுக்கு நீங்கள் வருத்தப்படுவதில்லை, மேலும் நீங்கள் பாழானவர்கள் மற்றும் கீழ்ப்படியாதவர்கள் என்று நீங்கள் மிகக் குறைவாகவே உணர்கிறீர்கள். தேவனை எதிர்த்த பிறகு, உங்களுக்கு மன அமைதியும் கூட இருக்கிறது, மிகுந்த சமாதானத்தையும் உணர்கிறீர்கள். உன் சமாதானம் நீ சீர்கேடு நிறைந்தவன் என்பதால் அல்லவா? இந்த மன அமைதி உன் கீழ்ப்படியாமையால் வருகிறது அல்லவா? மனிதன் ஒரு மனித நரகத்தில் வாழ்கிறான், அவன் சாத்தானின் இருண்ட ஆதிக்கத்தின் கீழ் வாழ்கிறான். நிலம் முழுவதும், பேய்கள் மனிதனுடன் சேர்ந்து வாழ்கின்றன, மனிதனின் மாம்சத்தை ஆக்கிரமிக்கின்றன. பூமியில், நீ ஒரு அழகான பரலோகத்தில் வாழ்கிறதில்லை. நீ இருக்கும் இடம் பிசாசின் சாம்ராஜ்யம், ஒரு மனித நரகம், ஒரு கீழுலகம். மனிதன் சுத்திகரிக்கப்படாவிட்டால், அவன் அசுத்தமானவன். அவன் தேவனால் பாதுகாக்கப்பட்டு பராமரிக்கப்படாவிட்டால், அவர் இன்னும் சாத்தானால் சிறைப்படுத்தப்பட்டவன். அவன் நியாயந்தீர்க்கப்பட்டு தண்டிக்கப்படாவிட்டால், சாத்தானின் இருளின் ஆதிக்கத்தின் அடக்குமுறையிலிருந்து தப்பிக்க அவனுக்கு வழி இருப்பதில்லை. நீ காட்டும் சீர்கேடான மனநிலையும், நீ வாழும் கீழ்ப்படியாத நடத்தையும், நீ இன்னும் சாத்தானின் இராஜ்ஜியத்தின் கீழ் வாழ்கிறாய் என்பதை நிரூபிக்க போதுமானதாக இருக்கின்றன. உன் மனமும் எண்ணங்களும் சுத்தப்படுத்தப்படாமலும், உன் மனநிலையும் நியாயந்தீர்க்கப்பட்டு தண்டிக்கப்படாவிட்டால், உன் முழுமையும் இன்னும் சாத்தானின் இராஜ்ஜியத்தால் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது, உன் மனம் சாத்தானால் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது, உன் எண்ணங்கள் சாத்தானால் கையாளப்படுகின்றன, மேலும் உன் முழுமையும் சாத்தானின் கைகளால் கட்டுப்படுத்தப்படுகின்றது. இப்போது, பேதுருவின் தரத்திலிருந்து நீ எவ்வளவு தூரத்தில் இருக்கிறாய என்று உனக்குத் தெரியுமா? அந்த திறனை நீ கொண்டிருக்கிறாயா? இன்றைய தண்டனை மற்றும் நியாயத்தீர்ப்பைக் குறித்து நீ எவ்வளவு அறிந்து இருக்கிறாய்? பேதுருவுக்குத் தெரிந்த்தில் நீ எவ்வளவு தெரிந்து வைத்திருக்கிறாய்? இன்று, உன்னால் அறிய முடியாவிட்டால், இந்த அறிவை எதிர்காலத்தில் உன்னால் அடைய முடியுமா? சோம்பேறியாகவும் கோழைத்தனமாகவும் இருக்கும் உன்னைப் போன்ற ஒருவன் தண்டனையையும் நியாயத்தீர்ப்பையும் அறிய இயலாமல் இருக்கிறான். நீ மாம்சத்தின் அமைதியையும், மாம்சத்தின் இன்பங்களையும் பின்பற்றினால், நீ சுத்திகரிக்கப்படுவதற்கு எந்த வழியும் இருக்காது, கடைசியில் நீ சாத்தானிடம் திரும்பி வந்திருப்பாய், நீ வாழ்வது எதுவோ அது சாத்தானாய் இருக்கிறது, அது மாம்சமாக இருக்கிறது. இன்று காரியங்கள் நிற்கும்போது, அநேகர் ஜீவனைத் தொடரவில்லை, அதாவது சுத்திகரிக்கப்படுவதைப் பற்றியோ அல்லது ஆழமான ஜீவனுக்குறிய அனுபவத்தில் பிரவேசிப்பதைப் பற்றியோ அவர்கள் கவலைப்படுவதில்லை. அப்படி இருப்பதால், அவர்கள் எவ்வாறு பரிபூரணாமாக்கப்படுவது? ஜீவனைத் தொடராதவர்களுக்கு பரிபூரண ஆவதற்கு வாய்ப்பு இருக்கவில்லை, தேவனைக் குறித்ததான ஒரு அறிவைப் பின்தொடராதவர்களும், தங்கள் மனநிலையில் மாற்றங்களைத் தொடராதவர்களும், சாத்தானின் இருளின் ஆதிக்கத்திலிருந்து தப்பிக்க இயலாமல் இருக்கிறார்கள்.

வார்த்தை, தொகுதி 1. தேவனுடைய தோற்றமும் கிரியையும். “பேதுருவின் அனுபவங்கள்: சிட்சை மற்றும் நியாயத்தீர்ப்பு குறித்த அவனது அறிவு” என்பதிலிருந்து

497. தேவன் செய்யும் அனைத்தும் அவசியமானவை மற்றும் அசாதாரண முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவை. ஏனென்றால், அவர் மனிதனில் செய்கிற அனைத்தும் அவருடைய ஆளுகையையும் மனிதகுலத்தின் இரட்சிப்பையும் பற்றியது. இயற்கையாகவே, தேவனுடைய பார்வையில் யோபு பரிபூரணமாகவும் நேர்மையாகவும் இருந்தபோதிலும், யோபுவில் தேவன் செய்த கிரியையும் வேறுபட்டதல்ல. வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், தேவன் என்ன செய்கிறார் அல்லது அவர் அதைச் செய்கிறார் என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல், விளைவைப் பொருட்படுத்தாமல், அவருடைய குறிக்கோளைப் பொருட்படுத்தாமல், அவருடைய செயல்களின் நோக்கம் மாறாது. அவருடைய நோக்கம் தேவனுடைய வார்த்தைகளை, தேவனுடைய எதிர்பார்ப்புகளை மற்றும் மனிதனுக்கான சித்தத்தை மனிதனிடம் செயல்படுத்துவது ஆகும். வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், தனது படிகளுக்கு ஏற்ப நேர்மறையானது என்று தேவன் நம்புகிற அனைத்தையும் மனிதனுக்குள் செயல்படுத்துவதும், தேவனுடைய இருதயத்தைப் புரிந்துக்கொள்வதற்கும் தேவனுடைய சாராம்சத்தைப் புரிந்துக்கொள்வதற்கும் மனிதனுக்கு உதவுவதும், தேவனுடைய இறையாண்மைக்கும் ஏற்பாடுகளுக்கும் மனிதன் கீழ்ப்படிய அனுமதிப்பதும், இதனால் மனிதன் தெய்வ பயத்தை அடைய அனுமதிப்பதும் தீமையைத் தவிர்க்கச் செய்வதும் ஆகும்—இவை அனைத்தும் தேவன் செய்யும் எல்லாவற்றிலும் அவருடைய நோக்கத்தின் ஒரு அம்சமாகும். மற்ற அம்சம் என்னவென்றால், தேவனுடைய கிரியையில் சாத்தான் ஒரு தடை மற்றும் இலக்கு என்பதால், மனிதன் பெரும்பாலும் சாத்தானுக்கு வழங்கப்படுகிறான். சாத்தானுடைய சோதனையில் ஜனங்களைக் காண தேவன் அனுமதிப்பதற்கும், சாத்தானுடைய துன்மார்க்கம், அசிங்கம் மற்றும் அவமதிப்பு ஆகியவற்றைத் தாக்குவதற்கும், இது தேவன் பயன்படுத்தும் வழிமுறையாகும். இதனால் ஜனங்கள் சாத்தானை வெறுக்கிறார்கள். எதிர்மறையானதை அறிந்துக்கொள்கிறார்கள். இந்த செயல்முறை சாத்தானுடைய கட்டுப்பாடு மற்றும் குற்றச்சாட்டுகள், குறுக்கீடு மற்றும் தாக்குதல்களிலிருந்து அவர்கள் படிப்படியாக தங்களை விடுவிக்க அனுமதிக்கிறது—தேவனுடைய வார்த்தைகள், தேவனுடைய அறிவு மற்றும் கீழ்ப்படிதல், தேவன் மீதுள்ள நம்பிக்கை மற்றும் அவரைப் பற்றிய பயம் ஆகியவற்றிற்கு நன்றி செலுத்தும் வரை, அவர்கள் சாத்தானுடைய தாக்குதல்கள் மற்றும் குற்றச்சாட்டுகளில் ஜெயம் பெறுகிறார்கள். அப்போது தான் அவர்கள் சாத்தானுடைய கட்டுப்பாட்டிலிருந்து பூரணமாக விடுவிக்கப்படுவார்கள். ஜனங்களின் விடுதலை என்பது சாத்தான் தோற்கடிக்கப்பட்டது, அதாவது அவர்கள் இனி சாத்தானுடைய வாயில் உள்ள உணவாக இருக்க மாட்டார்கள், அவர்களை விழுங்குவதற்கு பதிலாக, சாத்தான் அவர்களை கைவிட்டுவிட்டது என்பதாகும். ஏனென்றால், அத்தகையவர்கள் நேர்மையானவர்கள். ஏனென்றால், அவர்கள் தேவன் மீது நம்பிக்கை, கீழ்ப்படிதல், பயம் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளனர். அவர்கள் சாத்தானுடன் முற்றிலுமாக உறவை முறித்துக் கொள்கிறார்கள். அவர்கள் சாத்தானுக்கு அவமானத்தைத் தருகிறார்கள். அவர்கள் சாத்தானை கோழையாக்குகிறார்கள். அவர்கள் சாத்தானை முற்றிலுமாக தோற்கடிக்கிறார்கள். தேவனைப் பின்பற்றுவதில் அவர்கள் வைத்திருக்கும் நம்பிக்கையும், கீழ்ப்படிதலும், தேவனுக்குப் பயப்படுவதும் சாத்தானைத் தோற்கடித்து, சாத்தான் அவர்களை முற்றிலுமாக விட்டுவிடச் செய்கிறது. இது போன்றவர்கள் மட்டுமே தேவனால் உண்மையிலேயே ஆதாயம் செய்யப்பட்டிருக்கிறார்கள். இதுதான் மனிதனைக் காப்பாற்றுவதற்கான தேவனுடைய இறுதி நோக்கம் ஆகும். அவர்கள் இரட்சிக்கப்படுவதற்கும், தேவனால் பூரணமாகப் ஆதாயம் செய்யப்படவும் விரும்பினால், தேவனைப் பின்பற்றுபவர்கள் அனைவரும் சோதனையைச் சந்தித்து, சாத்தானிடமிருந்து வரும் பெரியவற்றையும் சிறியவற்றையும் தாக்க வேண்டும். இந்த சோதனைகள் மற்றும் தாக்குதல்களிலிருந்து வெளிவந்து சாத்தானை பூரணமாக தோற்கடிக்க முடிந்தவர்கள் தேவனால் இரட்சிக்கப்பட்டவர்கள். அதாவது, தேவனுக்குள்ளாக இரட்சிக்கப்பட்டவர்கள் தேவனுடைய சோதனைகளுக்கு ஆளானவர்களும் சாத்தானால் எண்ணற்ற முறை சோதிக்கப்பட்டு தாக்கப்பட்டவர்களும் ஆவர். தேவனுக்குள்ளாக இரட்சிக்கப்பட்டவர்கள் தேவனுடைய சித்தத்தையும் எதிர்பார்ப்புகளையும் புரிந்துக்கொள்கிறார்கள். தேவனுடைய இறையாண்மையையும் ஏற்பாடுகளையும் ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள். அவர்கள் தேவனுக்குப் பயப்படுவதையும் சாத்தானுடைய சோதனையின் மத்தியில் தீமையைத் தவிர்ப்பதையும் கைவிட மாட்டார்கள். தேவனுக்குள்ளாக இரட்சிக்கப்படுபவர்களுக்கு நேர்மை இருக்கிறது. அவர்கள் கனிவானவர்கள். அன்புக்கும் வெறுப்புக்கும் இடையில் வேறுபடுகிறார்கள். அவர்களுக்கு நீதியின் உணர்வு இருக்கிறது. பகுத்தறிவு இருக்கிறது. அவர்கள் தேவனைக் கவனித்து, தேவனுடையதை பொக்கிஷமாகக் காக்கிறார்கள். அத்தகையவர்கள் சாத்தானால் பிணைக்கப்படுவதில்லை, உளவு பார்க்கப்படுவதில்லை, குற்றம் சாட்டப்படுவதில்லை அல்லது துஷ்பிரயோகம் செய்யப்படுவதில்லை. அவர்கள் முற்றிலும் விடுதலையாக இருக்கிறார்கள். அவர்கள் முற்றிலும் விடுவிக்கப்பட்டு விடுதலையாக இருக்கிறார்கள். யோபு அத்தகைய சுதந்திர மனிதர். தேவன் ஏன் அவரை சாத்தானிடம் ஒப்படைத்தார் என்பதன் துல்லியமான முக்கியத்துவம் இதுதான்.

வார்த்தை, தொகுதி 2. தேவனை அறிதல் பற்றி. “தேவனுடைய கிரியையும், தேவனுடைய மனநிலையும், தேவனும் II” என்பதிலிருந்து

498. யோபுவின் நம்பிக்கை, கீழ்ப்படிதல் மற்றும் சாத்தானை ஜெயிப்பதற்காக அவர் அளித்த சாட்சிகள் ஜனங்களுக்கு பெரும் உதவியையும் ஊக்கத்தையும் அளித்தன. யோபில், அவர்கள் தங்கள் சொந்த இரட்சிப்பின் நம்பிக்கையைப் பார்க்கிறார்கள். விசுவாசத்தினாலும், கீழ்ப்படிதலினாலும், தேவனுக்குப் பயந்ததாலும், சாத்தானை தோற்கடிப்பதும், சாத்தானை ஜெயிப்பதும் முற்றிலும் சாத்தியம் என்பதைக் காண்கிறார்கள். தேவனுடைய இறையாண்மையையும் ஏற்பாடுகளையும் அவர்கள் ஏற்றுக் கொள்ளும் வரை, எல்லாவற்றையும் இழந்தபின் தேவனைக் கைவிடக்கூடாது என்ற உறுதியையும் நம்பிக்கையையும் அவர்கள் வைத்திருக்கும் வரை, அவர்கள் சாத்தான் மீது அவமானத்தையும் தோல்வியையும் கொண்டு வர முடியும். தங்கள் சாட்சியில் உறுதியாக நிற்பதற்கான உறுதியையும் விடாமுயற்சியையும் மட்டுமே அவர்கள் கொண்டிருக்க வேண்டும் என்பதை அவர்கள் காண்கிறார்கள்—அதாவது, தங்கள் உயிரை இழந்தாலும் கூட—சாத்தானுக்குப் பயந்து, அவசரமாக பின்வாங்க கூடாது என்பதைக் காண்கிறார்கள். யோபுவின் சாட்சி பிற்கால தலைமுறையினருக்கு ஒரு எச்சரிக்கையாகும். மேலும், அவர்கள் சாத்தானைத் தோற்கடிக்காவிட்டால், அவர்கள் ஒருபோதும் சாத்தானுடைய குற்றச்சாட்டுகளிலிருந்தும் தலையீட்டிலிருந்தும் தங்களை விடுவித்துக் கொள்ள முடியாது என்றும் துஷ்பிரயோகத்திலிருந்தும் சாத்தானுடைய தாக்குதல்களிலிருந்தும் தப்பிக்க முடியாது என்றும் இந்த எச்சரிக்கை அவர்களுக்குச் சொல்கிறது. யோபுவின் சாட்சி பிற்கால தலைமுறையினருக்கு வெளிச்சம் அளித்துள்ளது. இந்த வெளிச்சம் ஜனங்களுக்கு அவர்கள் பரிபூரணமாகவும் நேர்மையாகவும் இருந்தால் மட்டுமே அவர்கள் தேவனுக்கு அஞ்சவும் தீமையைத் தவிர்க்கவும் முடியும் என்று கற்பிக்கிறது. அவர்கள் தேவனுக்குப் பயந்து, தீமையைத் தவிர்த்துவிட்டால் மட்டுமே அவர்கள் தேவனுக்கு வலுவான மற்றும் உறுதியான சாட்சிகளாக இருக்க முடியும் என்று அது அவர்களுக்குக் கற்பிக்கிறது. அவர்கள் தேவனுக்கு வலுவான மற்றும் உறுதியான சாட்சி அளித்தால் மட்டுமே அவர்கள் ஒருபோதும் சாத்தானால் கட்டுப்படுத்தப்பட முடியாது என்றும் தேவனுடைய வழிகாட்டுதலிலும் பாதுகாப்பிலும் ஜீவிக்க முடியும்—அப்போது தான் அவர்கள் உண்மையிலேயே இரட்சிக்கப்படுவார்கள் என்றும் கற்பிக்கிறது. இரட்சிப்பைப் பின்பற்றும் அனைவருமே யோபுவின் ஆளுமையையும் அவரது ஜீவிதத் தேடலையும் பின்பற்ற வேண்டும். அவர் தனது முழு ஜீவிதத்திலும், சோதனையின்போது தேவனுக்குப் பயந்து நடந்துக்கொண்டது, தீமையைத் தவிர்ப்பதற்கான வழியைத் தொடரும் அனைவருக்கும் ஒரு அருமையான பொக்கிஷம் ஆகும்.

வார்த்தை, தொகுதி 2. தேவனை அறிதல் பற்றி. “தேவனுடைய கிரியையும், தேவனுடைய மனநிலையும், தேவனும் II” என்பதிலிருந்து

499. ஜனங்கள் இன்னும் இரட்சிக்கப்படாதபோது, அவர்களின் ஜீவிதம் பெரும்பாலும் சாத்தானால் தலையிடப்படுகிறது, சாத்தானால் கட்டுப்படுத்தவும் முடிகிறது. வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், இரட்சிக்கப்படாத ஜனங்கள் சாத்தானுக்கு கைதிகள். அவர்களுக்கு சுதந்திரம் இல்லை. அவர்கள் சாத்தானால் விடப்படவில்லை. அவர்கள் தேவனை வணங்குவதற்கு திறமையற்றவர்கள் அல்லது தகுதியற்றவர்கள் அல்ல. அவர்கள் சாத்தானால் நெருக்கமாகப் பின்தொடரப்படுகிறார்கள். கொடூரமாகத் தாக்கப்படுகிறார்கள். அத்தகையவர்களிடம் பேசுவதற்கு மகிழ்ச்சி இல்லை. சாதாரண இருப்பைப் பற்றி பேசுவதற்கு அவர்களுக்கு உரிமை இல்லை. பேச அவர்களுக்கு கண்ணியம் இல்லை. நீ எழுந்து நின்று சாத்தானுடன் யுத்தம் செய்தால், தேவன் மீதான உன் நம்பிக்கையையும் கீழ்ப்படிதலையும் பயன்படுத்தி, சாத்தானுடன் ஜீவனுக்கும் மரணத்துக்குமான யுத்தத்தை நடத்துவதற்கான ஆயுதங்களாக தெய்வ பயத்தை பயன்படுத்தினால், நீ சாத்தானை பூரணமாக தோற்கடித்து, அது உன்னைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் தன் வாலைத் திரும்பி கோழைத்தனமாக ஒடச் செய்ய முடிகிறது. இதனால் அது உனக்கு எதிரான தாக்குதல்களையும் குற்றச்சாட்டுகளையும் முற்றிலுமாக கைவிடுகிறது—அப்போது தான் நீ இரட்சிக்கப்பட்டு சுதந்திரமடைகிறாய். நீ சாத்தானுடன் பூரணமாக உறவை முறித்துக் கொள்ள உறுதியாக இருந்தால், ஆனால் சாத்தானைத் தோற்கடிக்க உதவும் ஆயுதங்கள் உன்னிடம் இல்லை என்றால், நீ இன்னும் ஆபத்தில் இருப்பாய். நேரம் செல்லச் செல்ல, சாத்தானால் நீ சித்திரவதை செய்யப்படும்போது, சிறிதளவிலும் வல்லமை உன்னிடம் இல்லாதபோது, நீ இன்னும் சாட்சியளிக்க முடியவில்லை என்றால், சாத்தானுடைய குற்றச்சாட்டுகள் மற்றும் உனக்கு எதிரான தாக்குதல்களில் இருந்து உன்னை பூரணமாக விடுவிக்க இயலாதபோது, உனக்கு இரட்சிப்பின் நம்பிக்கை கொஞ்சமாகத்தான் இருக்கும். முடிவில், தேவனுடைய கிரியையின் முடிவு பிரகடனப்படுத்தப்படும்போது, உன்னை விடுவிக்க முடியாமல் நீ இன்னும் சாத்தானுடைய பிடியில் இருப்பாய். இதனால் உனக்கு ஒருபோதும் வாய்ப்போ நம்பிக்கையோ இருக்காது. அப்படியானால், அத்தகையவர்கள் முற்றிலும் சாத்தானுடைய சிறையில் இருப்பார்கள் என்பதே இதன் உட்பொருள் ஆகும்.

வார்த்தை, தொகுதி 2. தேவனை அறிதல் பற்றி. “தேவனுடைய கிரியையும், தேவனுடைய மனநிலையும், தேவனும் II” என்பதிலிருந்து

500. தேவனுடைய நிலையான ஏற்பாடு மற்றும் மனிதனுடைய ஆதரவின் கிரியையின் போது, தேவன் தனது சித்தத்தையும் தேவைகளையும் மனிதனிடம் பூரணமாய் சொல்கிறார். அவருடைய செயல்கள், மனநிலை மற்றும் தன்னையும் தன்னிடம் உள்ளவற்றையும் மனிதனுக்கு காட்டுகிறார். மனிதனை அந்தஸ்துடன் சித்தப்படுத்துவதும், மனிதன் தேவனைப் பின்பற்றும் போது தேவனிடமிருந்து பல்வேறு உண்மைகளைப் பெற அனுமதிப்பதும் இதன் நோக்கம் ஆகும்—சாத்தானை எதிர்த்துப் போராடுவதற்காக தேவனால் மனிதனுக்கு வழங்கப்பட்ட ஆயுதங்கள் சத்தியங்களாகும். இவ்வாறு சித்தப்படுத்தப்பட்ட மனிதன் தேவனுடைய சோதனைகளை எதிர்கொள்ள வேண்டும். மனிதனைச் சோதிக்க தேவனுக்கு பல முறைகள் மற்றும் வழிகள் உள்ளன. ஆனால் அவை ஒவ்வொன்றுக்கும் தேவனுடைய எதிரியின் “ஒத்துழைப்பு” தேவைப்படுகிறது: சாத்தான். அதாவது, சாத்தானுடன் போரிடுவதற்கான ஆயுதங்களை மனிதனுக்குக் கொடுத்துவிட்டு, தேவன் மனிதனை சாத்தானிடம் ஒப்படைத்து, மனிதனுடைய நிலைப்பாட்டை “சோதிக்க” சாத்தானை அனுமதிக்கிறார். சாத்தானுடைய யுத்தத்தின் அமைப்புகளிலிருந்து மனிதன் வெளியேற முடியுமானால், சாத்தானுடைய முற்றுகையிலிருந்து தப்பித்து இன்னும் ஜீவிக்க முடியுமானால், மனிதன் சோதனையில் தேர்ச்சி பெற்றிருப்பான். ஆனால் மனிதன் சாத்தானுடைய யுத்தத்தின் அமைப்புகளை விட்டு வெளியேறி, சாத்தானுக்கு அடிபணிந்தால், அவன் சோதனையில் தேர்ச்சி பெற்றிருக்க மாட்டான். மனிதனுடைய எந்த அம்சத்தை தேவன் ஆராய்ந்தாலும், சாத்தானால் தாக்கப்படும்போது மனிதன் தன் சாட்சியில் உறுதியாக நிற்கிறானா இல்லையா என்பதும், அவன் தேவனைக் கைவிட்டு, சரணடைந்து சாத்தானுக்கு அடிபணிந்து சாத்தானிடம் சமர்ப்பித்திருக்கிறானா என்பதும் அவனது பரிசோதனைக்கான அளவுகோல்கள் ஆகும். மனிதனை இரட்சிக்க முடியுமா இல்லையா என்பது, அவன் சாத்தானை மேற்கொண்டு அதை தோற்கடிக்க முடியுமா முடியாதா என்பதைப் பொறுத்தது ஆகும். மேலும், அவன் சுதந்திரத்தைப் பெற முடியுமா இல்லையா என்பது, சாத்தானுடைய அடிமைத்தனத்தை ஜெயிக்க தேவனால் அவனுக்குக் கொடுக்கப்பட்ட ஆயுதங்களை அவன் தானாகவே உயர்த்தி சாத்தானுடைய நம்பிக்கையை முற்றிலுமாக அழித்து அதைத் தனியாக விட்டுவிட முடியுமா என்பதைப் பொறுத்தது ஆகும். சாத்தான் நம்பிக்கையை கைவிட்டு, ஒருவரை விட்டுவிட்டால், சாத்தான் மீண்டும் அந்த நபரை தேவனிடமிருந்து எடுக்க முயற்சிக்க மாட்டான். அந்த நபரை மீண்டும் ஒருபோதும் குற்றம் சாட்ட மாட்டான். அவரிடம் தலையிட மாட்டான். அவரை ஒருபோதும் சித்திரவதை செய்யவோ அல்லது தாக்கவோ மாட்டான். இது போன்ற ஒருவர் மட்டுமே தேவனால் உண்மையிலேயே ஆதாயம் செய்யப்பட்டிருப்பார். தேவன் ஜனங்களைப் பெறும் முழு செயல்முறையும் இதுதான்.

வார்த்தை, தொகுதி 2. தேவனை அறிதல் பற்றி. “தேவனுடைய கிரியையும், தேவனுடைய மனநிலையும், தேவனும் II” என்பதிலிருந்து

501. இன்று, நீ பரிபூரணமாக்கப்பட முற்படலாம் அல்லது உனது வெளிப்புற மனுஷத்தன்மையில் மாற்றங்களையும், உனது திறனில் முன்னேற்றங்களையும் நீ தேடலாம், ஆனால் முக்கியமான விஷயம் என்னவென்றால், தேவன் இன்று செய்யும் எல்லாவற்றிற்கும் அர்த்தம் உள்ளது என்றும், நன்மை பயக்கும் என்றும் உன்னால் புரிந்து கொள்ள முடியும்: அசுத்தமான தேசத்தில் பிறந்த உனக்கு அசுத்தத்திலிருந்து தப்பித்து அதை அசைத்துப் பார்க்க இது உதவுகிறது, இது சாத்தானின் ஆதிக்கத்தை வெல்லவும், சாத்தானின் இருண்ட ஆதிக்கத்தை விட்டு வெளியேறவும் உனக்கு உதவுகிறது. இவற்றில் கவனம் செலுத்துவதன் மூலம், இந்த அசுத்தமான நிலத்தில் நீ பாதுகாக்கப்படுகிறாய். இறுதியில், உன்னிடம் என்ன சாட்சியம் கேட்கப்படும்? நீ அசுத்தமான தேசத்தில் பிறந்திருக்கிறாய், ஆனாலும் பரிசுத்தமானவனாக ஆக முடிகிறது, நீ மீண்டும் ஒருபோதும் அசுத்தத்தால் பாதிக்கப்படமாட்டாய், சாத்தானின் ராஜ்யத்தின் கீழ் ஜீவித்து, ஆனால் சாத்தானின் ஆதிக்கத்திலிருந்து உன்னை நீயே திசைதிருப்ப முடிகிறது, சாத்தானால் ஆட்கொள்ளப்பட அல்லது துன்புறுத்தப்படாமல், சர்வவல்லவரின் கைகளில் உன்னால் ஜீவித்திருக்க முடிகிறது. இதுவே சாட்சியமும், சாத்தானுடனான யுத்தத்தில் ஜெயங்கொண்டதற்கான சான்றும் ஆகும். உன்னால் சாத்தானைக் கைவிட முடிகிறது, நீ ஜீவிப்பனவற்றில் சாத்தானிய மனநிலையை இனி வெளிப்படுத்த மாட்டாய், மாறாக, மனுஷனை தேவன் சிருஷ்டித்த போது மனுஷன் அடைய வேண்டும் என்று அவர் எண்ணியதை மனுஷன் ஜீவிக்க வேண்டும்: சாதாரண மனுஷத்தன்மை, இயல்பான உணர்வு, சாதாரண நுண்ணறிவு, தேவனை நேசிப்பதற்கான சாதாரண தீர்மானம், தேவனுக்கு விசுவாசம் ஆகியவை. தேவனால் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட ஒரு ஜீவன் அளிக்க வேண்டிய சாட்சியம் இதுதான். நீ சொல்கிறாய், “நாங்கள் அசுத்தமான தேசத்தில் பிறந்திருக்கிறோம், ஆனால் தேவனின் பாதுகாப்பு காரணமாகவும், அவருடைய தலைமை காரணமாகவும், அவர் நம்மை ஜெயங்கொண்டதாலும், சாத்தானின் ஆதிக்கத்திலிருந்து எங்களை விடுவித்துக்கொண்டோம். இன்று எங்களால் கீழ்ப்படிய முடியும் என்பது தேவனால் ஜெயங்கொள்ளப்பட்டதன் விளைவு தான், அது நாங்கள் நல்லவர்கள் என்பதால் அல்ல, அல்லது இயற்கையாகவே தேவனை நேசித்ததாலும் அல்ல. தேவன் எங்களைத் தேர்ந்தெடுத்து, எங்களை முன்கணித்ததால்தான், இன்று நாங்கள் ஜெயங்கொள்ளப்பட்டிருக்கிறோம், அவருக்கு சாட்சியம் அளிக்க முடிகிறது, அவருக்கு ஊழியம் செய்ய முடிகிறது; ஆகவே, அவர் எங்களைத் தேர்ந்தெடுத்து எங்களைப் பாதுகாத்ததால்தான், நாங்கள் சாத்தானின் ராஜ்யத்திலிருந்து இரட்சிக்கப்பட்டு விடுவிக்கப்பட்டோம், மேலும் அசுத்தத்தை விட்டுவிட்டு, சிவப்பான பெரிய வலுசர்ப்பத்தின் தேசத்தில் சுத்திகரிக்கப்பட்டோம்,” என்று.

வார்த்தை, தொகுதி 1. தேவனுடைய தோற்றமும் கிரியையும். “ஜெயங்கொள்ளும் கிரியையைக் குறித்த உள்ளார்ந்த சத்தியம் (2)” என்பதிலிருந்து

502. இன்று, நான் சொல்லும் வார்த்தைகளை நீ நம்பவில்லை, மற்றும் நீ அவற்றைக் குறித்து கவனம் செலுத்துவதில்லை. இந்த கிரியை பிரசித்தப்படுவதற்கான நாள் வரும்போது, நீ அதின் முழுமையையும் பார்க்கும்போது, நீ வருத்தப்படுவாய், அந்த நேரத்தில் நீ வாயடைத்துப்போகிறாய். ஆசீர்வாதங்கள் இருக்கின்றன, ஆனாலும் அவற்றை அனுபவிக்க உனக்குத் தெரியாது, சத்தியம் இருக்கிறது, ஆனாலும் நீ அதைத் தொடராமல் இருக்கிறாய். நீ உன்னையே இழிவுபடுத்தவில்லையா? இன்று, தேவனின் கிரியையின் அடுத்த கட்டம் இன்னும் தொடங்கவில்லை என்றாலும், உன்னிடம் செய்யப்படும் கோரிக்கைகளையும் மற்றும் நீ வாழக் கேட்கப்படுவதையும் குறித்து அதிகமாக எதுவும் இல்லை. அநேகக் கிரியை இருக்கிறது, மற்றும் அநேக சத்தியங்களும் இருக்கின்றன. அவைகள் உன்னால் அறியப்படுவதற்கு தகுதியற்றவை அல்லவா? தேவனின் தண்டனையும் நியாயத்தீர்ப்பும் உன் ஆவியை எழுப்ப இயலாததாய் இருக்கிறது அல்லவா? தேவனின் தண்டனையும் நியாயத்தீர்ப்பும் உன்னை நீயே வெறுக்க வைக்க இயலாததாய் இருக்கிறது அல்லவா? சாத்தானின் ஆதிக்கத்தின் கீழ், அமைதியுடனும், மகிழ்ச்சியுடனும், கொஞ்சம் மாம்சத்திற்குரிய வசதியுடனும் வாழ நீ கருத்தாயிருக்கிறாய் அல்லவா? நீ எல்லா மக்களையும் விடத் தாழ்ந்தவன் அல்லவா? இரட்சிப்பைக் கண்டாலும் அதைப் பெறத் தொடராதவர்களை விட வேறு யாரும் முட்டாள்கள் அல்ல. இவர்கள் மாம்சத்தில் தங்களைத் தாங்களே இணைத்துக் கொண்டு சாத்தானை அனுபவிக்கிறார்கள். தேவன் மீதான உங்கள் விசுவாசம் எந்த சவால்களையும் இன்னல்களையும் அல்லது சிறிதளவு கஷ்டங்களையும் ஏற்படுத்தாது என்று நீங்கள் விசுவாசிக்கிறாய். நீ எப்போதும் பயனற்றக் காரியங்களையே பின்தொடர்கிறாய், மேலும் நீ ஜீவனுடன் எந்த மதிப்பையும் சேர்க்கவில்லை, அதற்கு பதிலாக உன்னுடைய சொந்த ஆடம்பரமான எண்ணங்களை சத்தியத்தின் முன் வைக்கிறாய். நீ மிகவும் பயனற்றவனாய் இருக்கிறாய்! நீ ஒரு பன்றியைப் போல வாழ்கிறாய். உனக்கும் பன்றிகளுக்கும் மற்றும் நாய்களுக்கும் என்ன வித்தியாசம் இருக்கிறது? சத்தியத்தைத் தொடராதவர்களும், அதற்கு பதிலாக மாம்சத்தை நேசிப்பவர்களும், எல்லாரும் மிருகங்கள் அல்லவா? ஆவிகள் இல்லாத இறந்தவர்கள் அனைவரும் நடைப்பிணங்கள் அல்லவா? எத்தனை வார்த்தைகள் உங்கள் மத்தியில் பேசப்பட்டிருக்கின்றன? உங்களிடையே ஒரு சிறிய கிரியை மட்டுமா செய்யப்பட்டிருக்கிறது? உங்கள் மத்தியில் நான் எவ்வளவு கொடுத்துள்ளேன்? நீங்கள் ஏன் அதை ஆதாயம் செய்யவில்லை? நீ எதைப் பற்றி புகார் செய்ய வேண்டும்? நீ மாம்சத்தை மிகவும் நேசிப்பதால் நீ எதையும் பெறவில்லை என்பதுதான் இல்லையா? உன் எண்ணங்கள் மிகவும் ஆடம்பரமாக இருப்பதால் அல்லவா? நீ மிகவும் முட்டாளாக இருப்பதால் அல்லவா? இந்த ஆசீர்வாதங்களைப் ஆதாயம் செய்ய உன்னால் இயலாது என்றால், உன்னைக் காப்பாற்றாததற்காக தேவனைக் குறை கூற முடியுமா?

வார்த்தை, தொகுதி 1. தேவனுடைய தோற்றமும் கிரியையும். “பேதுருவின் அனுபவங்கள்: சிட்சை மற்றும் நியாயத்தீர்ப்பு குறித்த அவனது அறிவு” என்பதிலிருந்து