தேவனுடைய அதிகாரம் (I)

எனது கடந்த பல ஐக்கியங்கள் தேவனுடைய கிரியையையும், தேவனுடைய மனநிலையையும் தேவனையும் பற்றியதாகும். இந்த ஐக்கியங்களைக் கேட்டபின், தேவனுடைய மனநிலையைப் பற்றிய புரிதலையும் அறிவையும் நீங்கள் பெற்றுள்ளதாக எண்ணுகிறீர்களா? நீங்கள் எந்த அளவிலான புரிதலையும் அறிவையும் பெற்றுள்ளீர்கள்? அந்த அளவை எண்ணில் சொல்ல முடியுமா? இந்த ஐக்கியம் உங்களுக்கு தேவனைப் பற்றிய ஆழமான புரிதலைக் கொடுத்துள்ளதா? இந்தப் புரிதலை தேவனைப் பற்றிய உண்மையான அறிவு என்று கூற முடியுமா? தேவனைப் பற்றிய இந்த அறிவும் புரிதலும், தேவனுடைய முழு சாராம்சத்தையும், அவர் கொண்டுள்ள அனைத்தையும் மற்றும் அவர் என்னவாக இருக்கிறார் என்பதையும் பற்றிய அறிவு என்று கூற முடியுமா? இல்லை, வெளிப்படையாக கூற முடியாது! ஏனென்றால், இந்த ஐக்கியங்கள் தேவனுடைய மனநிலையின் ஒரு பகுதியைப் பற்றிய மற்றும் தேவன் என்ன கொண்டுள்ளார் மற்றும் என்னவாக இருக்கிறார் என்பதைப் பற்றிய புரிதலை மட்டுமே தருகின்றன. ஆனால் அது, இவை அனைத்தினுடைய முழுமையானப் புரிதல் இல்லை. கடந்த காலங்களில் தேவன் செய்த கிரியையின் ஒரு பகுதியைப் புரிந்துகொள்ள இந்த ஐக்கியம் உங்களுக்கு உதவியது. இந்த ஐக்கியங்களின் மூலம், தேவனுடைய மனநிலையையும், அவர் என்ன கொண்டுள்ளார் மற்றும் என்னவாக இருக்கிறார் என்பதையும், அத்துடன் அவர் செய்த எல்லாவற்றிற்கும் பின்னால் உள்ள மனநிலையையும் சிந்தனையையும் நீங்கள் பார்த்தீர்கள். ஆனால் அது தேவனைப் பற்றிய ஒரு எளிமையான, பேசப்பட்ட புரிதல் மட்டுமே. அது எவ்வளவு உண்மையானது என்பது குறித்து உங்கள் இருதயங்களில் நீங்கள் உறுதியற்றவர்களாக இருக்கிறீர்கள். அதுபோன்ற விஷயங்களைப் பற்றிய ஜனங்களின் புரிதலில் ஏதேனும் உண்மை இருக்கிறதா என்பதை முக்கியமாக எது தீர்மானிகின்றது? அவர்களுடைய உண்மையான அனுபவங்களின் போது, அவர்கள் உண்மையிலேயே தேவனுடைய வார்த்தைகள் மற்றும் மனநிலையை எவ்வளவு அனுபவித்திருக்கிறார்கள் என்பதையும், இந்த உண்மையான அனுபவங்களின் போது அவர்களால் எவ்வளவு பார்க்க மற்றும் அறிந்துகொள்ள முடிந்தது என்பதையும் கொண்டு தீர்மானிக்கப்படுகிறது. “கடந்த பல ஐக்கியங்கள் தேவனால் செய்யப்பட்ட காரியங்களையும், தேவனுடைய எண்ணங்களையும் மற்றும் மனிதகுலத்தைப் பற்றிய தேவனுடைய மனநிலையையும், அவருடைய செயல்களின் அடிப்படையையும், அவருடைய கொள்கைகளையும் புரிந்துகொள்ள நம்மை அனுமதித்தன. ஆகவே, நாம் தேவனுடைய மனநிலையைப் புரிந்துகொண்டு, தேவனுடைய முழுமையை அறிந்திருக்கிறோம்,” என்பன போன்ற வார்த்தைகளை யாரேனும் சொல்லியிருக்கிறார்களா? இதைச் சொல்வது சரியானதாக இருக்கிறதா? நிச்சயமாக இல்லை. இதைச் சொல்வது சரியல்ல என்று நான் ஏன் சொல்கிறேன்? தேவனுடைய மனநிலை மற்றும் அவர் என்ன கொண்டுள்ளார் மற்றும் என்னவாக இருக்கிறார் என்பவை அவர் செய்த காரியங்களிலும் அவர் பேசிய வார்த்தைகளிலும் வெளிப்படுத்தப்படுகின்றன. தேவன் செய்த கிரியையின் மூலமாகவும், அவர் பேசிய வார்த்தைகளின் மூலமாகவும், தேவன் என்ன கொண்டுள்ளார் மற்றும் என்னவாக இருக்கிறார் என்பதை மனிதனால் காண முடிகிறது. ஆனால், இந்த கிரியையும் வார்த்தைகளும் தேவனுடைய மனநிலையின் ஒரு பகுதியையும், அவர் என்ன கொண்டுள்ளார் மற்றும் என்னவாக இருக்கிறார் என்பவற்றின் ஒரு பகுதியையும் மட்டுமே மனிதன் புரிந்துகொள்ள உதவுகின்றன. தேவனைப் பற்றி அதிக ஆழமான புரிதலைப் பெற மனிதன் விரும்பினால், மனிதன் தேவனுடைய வார்த்தைகளையும் கிரியைகளையும் அதிகம் அனுபவிக்க வேண்டும். தேவனுடைய வார்த்தைகளின் அல்லது கிரியையின் ஒரு பகுதியை அனுபவிக்கும் போது மனிதன் தேவனைப் பற்றிய ஒரு பகுதியளவு புரிதலைப் பெறுகிறான் என்றாலும், இந்தப் பகுதியளவு புரிதல் தேவனுடைய உண்மையான தன்மையைக் குறிக்கிறதா? அது தேவனுடைய சாராம்சத்தைக் குறிக்கிறதா? நிச்சயமாக, அது தேவனுடைய உண்மையான மனநிலையையும், தேவனுடைய சாராம்சத்தையும் குறிக்கிறது; அதில் எந்தச் சந்தேகமும் இல்லை. நேரம் அல்லது இடம் அல்லது தேவன் எந்த விதத்தில் தனது கிரியையைச் செய்கிறார் அல்லது அவர் எந்த வடிவத்தில் மனிதனுக்குத் தோன்றுகிறார் அல்லது எந்த விதத்தில் அவர் தம்முடைய சித்தத்தை வெளிப்படுத்துகிறார் என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல், அவர் வெளிக்காட்டும் மற்றும் வெளிப்படுத்தும் அனைத்தும் தேவனையும், தேவனுடைய சாராம்சம் மற்றும் அவர் என்ன கொண்டுள்ளார் மற்றும் என்னவாக இருக்கிறார் என்பதையும் குறிக்கின்றன. அவர் என்ன கொண்டுள்ளார் மற்றும் என்னவாக இருக்கிறார் என்பதையும், தம்முடைய உண்மையான அடையாளத்தையும் கொண்டு, தேவன் தம்முடைய கிரியையை செயல்படுத்துகிறார். இது முற்றிலுமாக உண்மையாக இருக்கிறது. ஆயினும்கூட, இன்று, தேவனுடைய வார்த்தைகளின் மூலமாகவும் அவர்கள் பிரசங்கத்தைக் கேட்கும்போது அவர்கள் கேட்கும் விஷயங்கள் மூலமாகவும் அவரைப் பற்றிய ஒரு பகுதியளவு புரிதலை மட்டுமே ஜனங்கள் கொண்டிருக்கிறார்கள், ஆகையால் அவர்கள் பெறும் இந்த புரிதல் ஒரு குறிப்பிட்ட அளவிற்குத் தத்துவார்த்த அறிவாக இருக்கிறது என்று மட்டுமே கூற முடியும். உங்கள் உண்மையான நிலைகளைப் பார்க்கும்போது, நீங்கள் ஒவ்வொருவரும் உங்கள் உண்மையான அனுபவங்களில் இதைக் கடந்து சென்று கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அறிந்துகொண்டால் மட்டுமே, உன் இருதயத்தில் நீ கேள்விப்பட்ட, பார்த்த அல்லது அறிந்த மற்றும் புரிந்துகொண்ட தேவனுடைய புரிதல் அல்லது அறிவை நீ சரிபார்க்க முடியும். இந்த வார்த்தைகளை நான் உங்களுடன் ஐக்கியப்படாவிட்டால், உங்கள் அனுபவங்களால் மட்டுமே தேவனைப் பற்றிய உண்மையான அறிவை உங்களால் அடைய முடியுமா? அவ்வாறு செய்வது மிகவும் கடினமாக இருக்கும் என்று நான் அஞ்சுகிறேன். ஏனென்றால், ஜனங்கள் தேவனுடைய வார்த்தைகளை எவ்வாறு அனுபவிக்க வேண்டும் என்பதை அறிய முதலில் தேவனுடைய வார்த்தைகளைக் கொண்டிருக்க வேண்டும். தேவனுடைய வார்த்தைகளை ஜனங்கள் எவ்வளவு அதிகமாகப் புசிக்கிறார்களோ, அவர்கள் உண்மையில் அனுபவிக்கக்கூடியதும் அவ்வளவாகத்தான் இருக்கும். தேவனுடைய வார்த்தைகள் மனிதனுக்கு முன்னான பாதையை வழிநடத்துகின்றன மற்றும் மனிதனை அவனுடைய அனுபவத்தில் வழிநடத்துகின்றன. சுருக்கமாகச் சொல்வதானால், சத்தியத்தைப் பற்றிய ஆழமான புரிதலையும், தேவனைப் பற்றிய மிகவும் யதார்த்தமான அறிவையும் அடைந்து கொள்ள, சில உண்மையான அனுபவங்களைக் கொண்டவர்களுக்கு, இந்தக் கடைசி பல ஐக்கியங்கள் உதவும். ஆனால் உண்மையான அனுபவம் இல்லாதவர்களுக்கு அல்லது தங்கள் அனுபவத்தைத் தொடங்க மட்டுமே செய்தவர்களுக்கு அல்லது யதார்த்தத்தைத் தொடத் தொடங்கியவர்களுக்கு, அது ஒரு சிறந்த சோதனையாக இருக்கிறது.

கடந்த பல ஐக்கியங்களின் முக்கிய உள்ளடக்கம், “தேவனுடைய மனநிலையும், தேவனுடைய கிரியையும் தேவனும்,” என்பதே ஆகும். நான் பேசிய எல்லாவற்றின் முக்கிய மற்றும் மையப் பகுதிகளில் நீங்கள் எதைக் கண்டீர்கள்? இந்த ஐக்கியங்களின் மூலம், கிரியையைச் செய்தவர், இந்த மனநிலையை வெளிப்படுத்தியவர், எல்லாவற்றிலும் ராஜரீகத்தைக் கொண்டவர் தனித்துவமான தேவன் மட்டுமே என்பதை நீங்கள் அடையாளம் காண முடிகிறதா? உங்கள் பதில் ஆம் என்றால், அத்தகைய முடிவுக்கு உங்களை அழைத்துச் செல்வது எது? இந்த முடிவை எட்டும்போது, எத்தனை அம்சங்களை நீங்கள் கருத்தில் கொண்டீர்கள்? யாரேனும் என்னிடம் சொல்ல முடியுமா? கடந்த சில ஐக்கியங்கள் உங்களை ஆழமாகப் பாதித்தன என்பதையும் மற்றும் தேவனைப் பற்றிய உங்கள் அறிவுக்கு உங்கள் இருதயங்களில் சிறப்பான ஒரு புதிய தொடக்கத்தை வழங்கினேன் என்பதையும் நான் அறிவேன். ஆனால், முன்பு இருந்ததுடன் ஒப்பிடும்போது, தேவனைப் பற்றிய உங்கள் புரிதலில் நீங்கள் ஒரு பெரிய முன்னேற்றமடைந்திருந்தாலும், தேவனுடைய அடையாளத்தைப் பற்றிய உங்கள் வரையறை இன்னும் நியாயப்பிரமாண யுகத்தின் யேகோவா தேவன், கிருபையின் யுகத்தின் கர்த்தராகிய இயேசு மற்றும் ராஜ்ய யுகத்தின் சர்வவல்லமையுள்ள தேவன் என்னும் பெயர்களைத் தாண்டி முன்னேறிச் செல்லவில்லை. “தேவனுடைய மனநிலையும், தேவனுடைய கிரியையும் தேவனும்” என்பதைப் பற்றிய இந்த ஐக்கியங்கள் தேவனால் முன்னர் பேசப்பட்ட வார்த்தைகளையும், முன்னர் தேவனால் செய்யப்பட்ட கிரியையையும், தேவனால் வெளிப்படுத்தப்பட்ட இருப்பு மற்றும் பொக்கிஷங்களைப் பற்றி உங்களுக்குச் சில புரிதல்களைக் கொடுத்தன. “தேவன்” என்ற வார்த்தையைப் பற்றிய உண்மையான வரையறையையும் சரியான கண்ணோட்டத்தையும் உங்களால் வழங்க இயலவில்லை. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, உலகம் முழுவதிலும் உள்ள எல்லாக் காரியங்களுக்கும் மத்தியில் தேவனுடைய நிலையைப் பற்றிய, அதாவது தேவனுடைய நிலை மற்றும் அடையாளத்தைப் பற்றிய உண்மையான மற்றும் சரியான கண்ணோட்டமும் அறிவும் உங்களிடம் இல்லை. ஏனென்றால், தேவனைப் பற்றிய மற்றும் தேவனுடைய மனநிலையைப் பற்றிய முந்தைய ஐக்கியங்களில், எல்லா உள்ளடக்கமும் தேவனுடைய முந்தைய வெளிப்பாடுகளின் அடிப்படையில் மற்றும் வேதாகமத்தில் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ள வெளிப்பாடுகளின் அடிப்படையில் அமைந்தன. ஆயினும்கூட, மனிதகுலத்திற்கான தேவனுடைய மேலாண்மை மற்றும் இரட்சிப்பின் போது அல்லது அவற்றுக்கு வெளியே தேவனால் வெளிக்காட்டப்பட்ட மற்றும் வெளிப்படுத்தப்பட்ட இருப்பு மற்றும் பொக்கிஷங்களைக் கண்டுபிடிப்பது மனிதனுக்கு கடினமாக இருக்கிறது. ஆகவே, கடந்த காலங்களில் தேவன் செய்த கிரியையில் வெளிப்படுத்தப்பட்ட தேவனுடைய இருப்பு மற்றும் பொக்கிஷங்களை நீங்கள் புரிந்து கொண்டாலும், தேவனுடைய அடையாளம் மற்றும் அந்தஸ்தைப் பற்றிய உங்கள் வரையறையானது “தனித்துவமான தேவன், எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக ராஜரீகத்தைக் கொண்டவர்” என்பதிலிருந்து இன்னும் தொலைவிலும், “சிருஷ்டிகரிடமிருந்து” வேறுபட்டும் இருக்கிறது. கடைசி பல ஐக்கியங்கள், “தேவனுடைய எண்ணங்களை மனிதன் எவ்வாறு அறிந்து கொள்ள முடியும்?” என அனைவரையும் ஒரே மாதிரியாக உணரவைத்தன. யாரேனும் அதை உண்மையிலேயே அறிந்திருக்க வேண்டுமானால், அந்த மனிதன் நிச்சயமாக தேவனாக இருப்பார். ஏனென்றால், தேவனுக்கு மட்டுமே தன்னுடைய சொந்த எண்ணங்களைத் தெரியும். தேவன் செய்யும் எல்லாவற்றிற்குமான அடிப்படையும் மனநிலையும் தேவனுக்கு மட்டுமே தெரியும். தேவனுடைய அடையாளத்தை நீங்கள் அவ்வாறு ஏற்றுக்கொள்வது என்பது உங்களுக்குப் பகுத்தறிவு மற்றும் தர்க்கரீதியானது என்பது போல தோன்றுகிறது. ஆனால் தேவனுடைய மனநிலையிலிருந்தும் கிரியையிலிருந்தும் நோக்கி, அது உண்மையிலேயே தேவனுடைய கிரியையாக இருக்கிறது, அது மனிதனுடைய கிரியை அல்ல, தேவனுடைய சார்பாக மனிதனால் செய்ய முடியாத கிரியை அது என யாரால் சொல்ல முடியும்? தேவனுடைய சாராம்சத்தையும் வல்லமையையும் கொண்ட ஒருவரின் ராஜரீகத்தின்கீழ் இந்த கிரியை வருவதை யாரால் காண முடியும்? அதாவது, தேவனுடைய அடையாளத்தைக் கொண்டிருக்கும், எல்லாவற்றிலும் ராஜரீகத்தைக் கொண்டிருக்கும் அவரே தேவன், என்பதை எந்தக் குணாதிசயங்கள் அல்லது சாராம்சத்தின் மூலம் நீங்கள் ஏற்றுக்கொள்கிறீர்கள்? அதைப் பற்றி நீங்கள் எப்போதாவது சிந்தித்திருக்கிறீர்களா? சிந்திக்கவில்லை என்றால், அது ஒரு உண்மையை நிரூபிக்கிறது: தேவன் தனது கிரியையைச் செய்த வரலாற்றின் பகுதியைப் பற்றியும், அந்த கிரியையின் போது தேவனுடைய மனநிலை, வெளிக்காட்டுதல்கள் மற்றும் வெளிப்பாடுகள் பற்றியும் கடந்த பல ஐக்கியங்கள் உங்களுக்குச் சில புரிதல்களை மட்டுமே அளித்துள்ளன. இந்த இரண்டு கட்ட கிரியைகளைச் செய்தவர், நீங்கள் நம்புகிற மற்றும் பின்பற்றுகிற தேவன் தான், அதாவது நீங்கள் எப்போதும் பின்பற்ற வேண்டியவர் என்று இத்தகைய புரிதல் உங்கள் ஒவ்வொருவரையும் சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி ஏற்றுக்கொள்ளச் செய்தாலும், உலகை சிருஷ்டித்ததிலிருந்து இருந்த தேவன் அவர் தான் என்பதையும் அவர் நித்தியமாக இருப்பவர் என்பதையும் உங்களால் இன்னும் ஏற்றுக்கொள்ள இயலவில்லை மற்றும் மனிதகுலம் முழுவதின் மீதும் ராஜரீகத்தைக் கொண்டு வழிநடத்துபவர் அவர் தான் என்பதை உங்களால் அடையாளம் காண முடியவில்லை. நிச்சயமாக, இந்தப் பிரச்சனையைப் பற்றி நீங்கள் நினைத்ததில்லை. யேகோவாவாக இருந்தாலும் அல்லது கர்த்தராகிய இயேசுவாக இருந்தாலும், அவர் நீங்கள் பின்பற்ற வேண்டிய தேவனாக மட்டும் அல்லாமல் அவர் மனிதகுலத்திற்குக் கட்டளையிட்டு, மனிதகுலத்தின் தலைவிதியை ராஜரீகம் பண்ணுகிறவராக இருக்கிறார் என்பது மட்டுமல்லாமல், ஆகாயவிரிவு மற்றும் பூமி மற்றும் எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக ராஜரீகத்தைக் கொண்ட தனித்துவமான தேவன் அவரே என்பதை அடையாளம் காண முடிகிறதா? எல்லாவற்றிலும் ராஜரீகத்தைக் கொண்ட தேவன் அவரே என்று நீங்கள் நம்புகிறீர்கள், பின்பற்றுகிறீர்கள் என்பதை எந்தப் பாதைகளின் மூலமாக நீங்கள் ஏற்றுக்கொள்கிறீர்கள்? மனிதகுலத்தின் தலைவிதியின் மீது ராஜரீகத்தைக் கொண்டிருக்கும் தேவனுடன் நீங்கள் நம்பும் தேவனை எந்தப் பாதைகளின் மூலமாக இணைக்கிறீர்கள்? நீங்கள் நம்புகிற தேவன் தான், பரலோகத்திலும் பூமியிலும், எல்லாவற்றிலும் இருக்கும் தனித்துவமான தேவனாக இருக்கிறார் என்பதை அடையாளம் காண எது உங்களை அனுமதிக்கிறது? அதுதான் அடுத்த பகுதியில் நான் விடை காணும் பிரச்சனையாக இருக்கிறது.

தேவனை அறிந்து கொள்வதில் மிக முக்கியமானவை மற்றும் மனிதனால் புரிந்துகொள்ள முடியாத சத்தியங்களைத் தேடுதல் ஆகியவை நீங்கள் ஒருபோதும் சிந்திக்காத அல்லது உங்களால் சிந்திக்க முடியாத பிரச்சனைகளாக இருந்திருக்கலாம். இந்தப் பிரச்சனைகள் உங்களிடம் வரும்போது, அவற்றை எதிர்கொண்டு ஒரு தேர்வு செய்ய வேண்டும், ஆனால் உங்கள் முட்டாள்தனம் மற்றும் உங்கள் அறியாமை காரணமாக அல்லது உங்கள் அனுபவங்கள் மேலோட்டமானவையாக இருப்பதன் காரணமாகவும், தேவனைப் பற்றிய உண்மையான அறிவு உங்களுக்கு இல்லாததன் காரணமாகவும் அவற்றுக்கு முழுமையாக தீர்வு காண முடியவில்லை என்றால், அவை தேவன் மீதான உங்கள் நம்பிக்கையின் பாதையில் மிகப்பெரிய தடையாகவும், மிகப்பெரிய இடையூறாகவும் மாறும். எனவே, இந்த விஷயத்தில் உங்களுடன் உரையாடுவது மிகவும் அவசியம் என்று நான் நினைக்கிறேன். இப்போது உங்கள் பிரச்சனை என்னவென்று உங்களுக்குத் தெரியுமா? நான் பேசும் பிரச்சனைகள் குறித்து நீங்கள் தெளிவாக இருக்கிறீர்களா? நீங்கள் எதிர்கொள்ள வேண்டிய பிரச்சனைகள் இவைதானா? அவை உங்களுக்குப் புரியாத பிரச்சனைகளா? அவை உங்களுக்கு ஒருபோதும் ஏற்படாத பிரச்சனைகளா? இந்தப் பிரச்சனைகள் உங்களுக்கு முக்கியமாக இருக்கின்றனவா? உண்மையில், அவை பிரச்சனைகளாக இருக்கின்றனவா? இந்த விஷயம் உங்களுக்குப் பெரும் குழப்பத்தை ஏற்படுத்துகிறது. நீங்கள் நம்பும் தேவனைப் பற்றிய உண்மையான புரிதல் உங்களிடம் இல்லை என்பதையும், நீங்கள் அவரைத் தீவிரமாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை என்பதையும் அது காட்டுகிறது. சிலர், “அவர் தேவன் என்று எனக்குத் தெரியும், அதனால் நான் அவரைப் பின்பற்றுகிறேன், ஏனென்றால் அவருடைய வார்த்தைகள் தேவனுடைய வெளிப்பாடாக இருகின்றன. அது போதும். இதைவிட மேலாக வேறு என்ன ஆதாரம் தேவைப்படுகிறது? நிச்சயமாக நாம் தேவனைப் பற்றிய சந்தேகங்களை எழுப்ப அவசியமில்லை அல்லவா? நிச்சயமாக நாம் தேவனைச் சோதிக்க வேண்டாம் அல்லவா? நிச்சயமாக நாம் தேவனுடைய சாராம்சம் மற்றும் தேவனுடைய அடையாளத்தைக் கேள்வி கேட்பதற்கான அவசியமில்லை அல்லவா?” நீங்கள் இந்த வழியில் சிந்திக்கிறீர்களா என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல், தேவனைப் பற்றி உங்களை குழப்பமடையச் செய்வதற்காகவோ அல்லது அவரைச் சோதிக்கச் செய்வதற்காகவோ, தேவனுடைய அடையாளம் மற்றும் சாராம்சம் குறித்த சந்தேகங்களை உங்களுக்குத் தருவதற்காகவோ அதுபோன்ற கேள்விகளை நான் முன்வைக்கவில்லை. மாறாக, தேவனுடைய சாராம்சத்தைப் பற்றிய அதிக புரிதலையும், தேவனுடைய நிலையைப் பற்றிய அதிக உறுதியையும் விசுவாசத்தையும் தருவதற்காக நான் அவ்வாறு செய்கிறேன். இதனால், தேவனைப் பின்பற்றும் அனைவரின் இருதயங்களிலும் தேவன் ஒரே ஒருவராக மாறக்கூடும். இதனால், சிருஷ்டிகர், எல்லாவற்றிற்கும் அதிபதி, தனித்துவமான தேவன் ஆகிய தேவனுடைய மெய்யான அந்தஸ்து ஒவ்வொரு ஜீவனின் இருதயத்திலும் மீண்டும் இடம்பெறுவார். நான் உரையாடப் போகும் கருப்பொருளும் அதுதான்.

இப்போது, வேதாகமத்திலிருந்து பின்வரும் வசனங்களை வாசிக்க ஆரம்பிப்போம்.

1. தேவன் எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டிக்க வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்துகிறார்

ஆதி. 1:3-5 தேவன் வெளிச்சம் உண்டாகக்கடவது என்றார். வெளிச்சம் உண்டாயிற்று. வெளிச்சம் நல்லது என்று தேவன் கண்டார்; வெளிச்சத்தையும் இருளையும் தேவன் வெவ்வேறாகப் பிரித்தார். தேவன் வெளிச்சத்துக்குப் பகல் என்று பேரிட்டார், இருளுக்கு இரவு என்று பேரிட்டார்; சாயங்காலமும் விடியற்காலமுமாகி முதலாம் நாள் ஆயிற்று.

ஆதி. 1:6-7 பின்பு தேவன்: ஜலத்தின் மத்தியில் ஆகாயவிரிவு உண்டாகக்கடவது என்றும், அது ஜலத்தினின்று ஜலத்தைப் பிரிக்கக்கடவது என்றும் சொன்னார். தேவன் ஆகாயவிரிவை உண்டுபண்ணி, ஆகாயவிரிவுக்குக் கீழே இருக்கிற ஜலத்திற்கும் ஆகாயவிரிவுக்கு மேலே இருக்கிற ஜலத்திற்கும் பிரிவுண்டாக்கினார்; அது அப்படியே ஆயிற்று.

ஆதி. 1:9-11 பின்பு தேவன்: வானத்தின் கீழே இருக்கிற ஜலம் ஓரிடத்தில் சேரவும், வெட்டாந்தரை காணப்படவும் கடவது என்றார்; அது அப்படியே ஆயிற்று. தேவன் வெட்டாந்தரைக்குப் பூமி என்றும், சேர்ந்த ஜலத்திற்குச் சமுத்திரம் என்றும் பேரிட்டார்; தேவன் அது நல்லது என்று கண்டார். அப்பொழுது தேவன்: பூமியானது புல்லையும், விதையைப் பிறப்பிக்கும் பூண்டுகளையும், பூமியின்மேல் தங்களில் தங்கள் விதையையுடைய கனிகளைத் தங்கள் தங்கள் ஜாதியின்படியே கொடுக்கும் கனிவிருட்சங்களையும் முளைப்பிக்கக்கடவது என்றார்; அது அப்படியே ஆயிற்று.

ஆதி. 1:14-15 பின்பு தேவன்: பகலுக்கும் இரவுக்கும் வித்தியாசம் உண்டாகத்தக்கதாக வானம் என்கிற ஆகாயவிரிவிலே சுடர்கள் உண்டாகக்கடவது, அவைகள் அடையாளங்களுக்காகவும், காலங்களையும் நாட்களையும் வருஷங்களையும் குறிக்கிறதற்காகவும் இருக்கக்கடவது என்றார். அவைகள் பூமியின்மேல் பிரகாசிக்கும்படிக்கு வானம் என்கிற ஆகாயவிரிவிலே சுடர்களாயிருக்கக்கடவது என்றார்; அது அப்படியே ஆயிற்று.

ஆதி. 1:20-21 பின்பு தேவன்: நீந்தும் ஜீவஜந்துக்களையும், பூமியின்மேல் வானம் என்கிற ஆகாயவிரிவிலே பறக்கும் பறவைகளையும், ஜலமானது திரளாய் ஜநிப்பிக்கக்கடவது என்றார். தேவன், மகா மச்சங்களையும், ஜலத்தில் தங்கள் தங்கள் ஜாதியின்படியே திரளாய் ஜநிப்பிக்கப்பட்ட சகலவித நீர் வாழும் ஜந்துக்களையும், சிறகுள்ள ஜாதிஜாதியான சகலவிதப் பட்சிகளையும் சிருஷ்டித்தார்; தேவன் அது நல்லது என்று கண்டார்.

ஆதி. 1:24-25 பின்பு தேவன்: பூமியானது ஜாதிஜாதியான ஜீவஜந்துக்களாகிய நாட்டு மிருகங்களையும், ஊரும் பிராணிகளையும், காட்டுமிருகங்களையும், ஜாதிஜாதியாகப் பிறப்பிக்கக்கடவது என்றார்; அது அப்படியே ஆயிற்று. தேவன் பூமியிலுள்ள ஜாதிஜாதியான காட்டுமிருகங்களையும், ஜாதிஜாதியான நாட்டுமிருகங்களையும், பூமியில் ஊரும் பிராணிகள் எல்லாவற்றையும் உண்டாக்கினார்; தேவன் அது நல்லது என்று கண்டார்.

முதல் நாளில், தேவனுடைய அதிகாரத்தின் நிமித்தமாக மனிதகுலத்தின் பகலும் இரவும் பிறந்து நிலைபெற்றது

முதல் பத்தியைப் பார்ப்போம்: “தேவன் வெளிச்சம் உண்டாகக்கடவது என்றார். வெளிச்சம் உண்டாயிற்று. வெளிச்சம் நல்லது என்று தேவன் கண்டார்; வெளிச்சத்தையும் இருளையும் தேவன் வெவ்வேறாகப் பிரித்தார். தேவன் வெளிச்சத்துக்குப் பகல் என்று பேரிட்டார், இருளுக்கு இரவு என்று பேரிட்டார்; சாயங்காலமும் விடியற்காலமுமாகி முதலாம் நாள் ஆயிற்று” (ஆதி. 1:3-5). இந்தப் பத்தியானது சிருஷ்டிப்பின் தொடக்கத்தில் நிகழ்ந்த தேவனுடைய முதல் கிரியையையும், தேவன் கடந்து வந்த முதல் நாளையும் விவரிக்கிறது. முதல் நாளில் ஒரு மாலை மற்றும் காலை இருந்தது. ஆனால், அது ஒரு அசாதாரண நாள்: தேவன் எல்லாவற்றிற்கும் வெளிச்சத்தைத் தயாரிக்கத் தொடங்கினார் மற்றும் இருளிலிருந்து வெளிச்சத்தைப் பிரித்தார். இந்த நாளில், தேவன் பேசத் தொடங்கினார், அவருடைய வார்த்தைகளும் அதிகாரமும் அருகருகே இருந்தன. அவருடைய அதிகாரம் எல்லாவற்றிலும் வெளிப்படத் தொடங்கியது. அவருடைய வார்த்தைகளின் விளைவாக அவருடைய வல்லமை எல்லாவற்றிலும் பரவியது. இந்த நாள் முதல், தேவனுடைய வார்த்தைகள், தேவனுடைய அதிகாரம் மற்றும் தேவனுடைய வல்லமை ஆகியவற்றின் காரணமாக சகலமும் உருவாக்கப்பட்டு நிலைநிறுத்தப்பட்டன மற்றும் தேவனுடைய வார்த்தைகள், தேவனுடைய அதிகாரம், வல்லமை ஆகியவற்றின் காரணமாக அவை செயல்படத் தொடங்கின. “வெளிச்சம் உண்டாகக்கடவது,” என்று தேவன் சொன்னபோது, வெளிச்சம் உண்டாகியது. தேவன் எந்தவொரு கிரியையின் திட்டத்தையும் தொடங்கவில்லை. அவருடைய வார்த்தைகளின் விளைவாக வெளிச்சம் தோன்றியது. தேவன் பகல் என்று அழைத்ததுமாகிய, மனிதன் இன்றும் தான் வாழ்வதற்கு சார்ந்திருப்பதுமாகிய வெளிச்சம் இதுதான். தேவனுடைய கட்டளைப்படி, அதன் சாராம்சமும் மதிப்பும் ஒருபோதும் மாறவில்லை, அது ஒருபோதும் மறைந்துவிடவில்லை. அதன் இருப்பு தேவனுடைய அதிகாரத்தையும் வல்லமையையும் வெளிப்படுத்துகிறது மற்றும் சிருஷ்டிகர் இருப்பதை அறிவிக்கிறது. அது மீண்டும் மீண்டும் சிருஷ்டிகருடைய அடையாளம் மற்றும் நிலையை உறுதிப்படுத்துகிறது. அது தொட்டுணர முடியாததோ மாயையானதோ அல்ல, ஆனால் மனிதனால் காணக்கூடிய ஒரு உண்மையான வெளிச்சமாக இருக்கிறது. அந்தக் காலத்திலிருந்து, இந்த வெறுமையான உலகில், “பூமியானது ஒழுங்கின்மையும் வெறுமையுமாய் இருந்தது; ஆழத்தின்மேல் இருள் இருந்தது,” அங்கு முதல் பொருள் சிருஷ்டிக்கப்பட்டது. இந்த விஷயம் தேவனுடைய வாயின் வார்த்தைகளிலிருந்து வந்தது மற்றும் தேவனுடைய அதிகாரம் மற்றும் வார்த்தைகளால் எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டித்தது முதல் செயலில் தோன்றியது. அதைத் தொடர்ந்து, வெளிச்சம் மற்றும் இருளைப் பிரிக்க தேவன் கட்டளையிட்டார்…. தேவனுடைய வார்த்தைகளால் எல்லாம் மாறியது மற்றும் நிறைவேறியது…. தேவன் இந்த வெளிச்சத்தைப் “பகல்” என்றும், இருளை “இரவு” என்றும் அழைத்தார். அந்த நேரத்தில், தேவன் சிருஷ்டிக்க விரும்பிய உலகில், முதல் மாலை மற்றும் முதல் காலை சிருஷ்டிக்கப்பட்டது. அதை முதல் நாள் என்று தேவன் கூறினார். எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டித்த சிருஷ்டிகருடைய சிருஷ்டிப்பில் இது முதல் நாளாக இருந்தது, எல்லா சிருஷ்டிப்புகளுக்கும் தொடக்கமாக இருந்தது மற்றும் சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரமும் வல்லமையும், அவர் சிருஷ்டித்த இந்த உலகில் வெளிப்படுத்தப்பட்ட முதல் முறையாகவும் இருந்தது.

இந்த வார்த்தைகளின் மூலம், தேவனுடைய அதிகாரத்தையும் தேவனுடைய வார்த்தைகளையும், தேவனுடைய வல்லமையையும் மனிதனால் காண முடிகிறது. ஏனென்றால், தேவன் மட்டுமே அத்தகைய வல்லமையைக் கொண்டிருக்கிறார். எனவே, தேவனுக்கு மட்டுமே அத்தகைய அதிகாரம் இருக்கிறது. ஏனென்றால், தேவன் அத்தகைய அதிகாரத்தைக் கொண்டிருக்கிறார், எனவே தேவனுக்கு மட்டுமே அத்தகைய வல்லமை இருக்கிறது. யாதொரு மனிதனுக்கோ பொருளுக்கோ அது போன்ற அதிகாரமும் வல்லமையும் இருக்க முடியுமா? உங்கள் இருதயங்களில் பதில் இருக்கிறதா? தேவனைத் தவிர, சிருஷ்டிக்கப்பட்ட அல்லது சிருஷ்டிக்கப்படாத எந்தவொரு மனிதருக்காகிலும் அத்தகைய அதிகாரம் இருக்கிறதா? எந்தவொரு புஸ்தகத்திலும் அல்லது வெளியீட்டிலும் அதுபோன்ற ஒரு உதாரணத்தை நீங்கள் எப்போதாவது பார்த்திருக்கிறீர்களா? யாரேனும் வானங்களையும் பூமியையும் எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டித்ததாக ஏதேனும் பதிவு இருக்கிறதா? அது வேறு எந்தப் புஸ்தகங்களிலும் பதிவுகளிலும் காணப்படவில்லை. தேவனுடைய அற்புதமான உலகத்தைப் பற்றிய ஒரே அதிகாரப்பூர்வ மற்றும் வல்லமைவாய்ந்த வார்த்தைகள் இவை. அவை வேதாகமத்தில் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன. இந்த வார்த்தைகள் தேவனுடைய தனித்துவமான அதிகாரம் மற்றும் அடையாளத்தைப் பற்றிப் பேசுகின்றன. அத்தகைய அதிகாரமும் வல்லமையும் தேவனுடைய தனித்துவமான அடையாளத்தை அடையாளப்படுத்துகின்றன என்று கூற முடியுமா? அவை தேவனிடம் இருப்பதாக மற்றும் தேவனிடம் மட்டுமே இருப்பதாகக் கூற முடியுமா? அத்தகைய அதிகாரத்தையும் வல்லமையையும் தேவன் மட்டுமே கொண்டிருக்கிறார் என்பதில் சந்தேகமில்லை! இந்த அதிகாரம் மற்றும் வல்லமை எந்தவொரு சிருஷ்டிக்கப்பட்ட அல்லது சிருஷ்டிக்கப்படாத ஜீவனாலும் வைத்திருக்கவோ மாற்றவோ முடியாது! தனித்துவமான தேவனுடைய குணாதிசயங்களில் அதுவும் ஒன்றாக இருக்கிறதா? நீங்கள் அதைப் பார்த்திருக்கிறீர்களா? இந்த வார்த்தைகள், தேவன் தனித்துவமான அதிகாரம் மற்றும் தனித்துவமான வல்லமை, உயர்ந்த அடையாளம் மற்றும் அந்தஸ்தைக் கொண்டிருக்கிறார் என்ற உண்மையை விரைவாகவும் தெளிவாகவும் புரிந்துகொள்ள ஜனங்களை அனுமதிக்கின்றன. மேலே உரையாடியதிலிருந்து நீங்கள் நம்புகிற தேவன் தனித்துவமான தேவன் என்று சொல்ல முடியுமா?

இரண்டாவது நாளில், தேவனுடைய அதிகாரம் ஜலத்தை ஏற்பாடு செய்கிறது மற்றும் ஆகாயவிரிவை உருவாக்குகிறது மற்றும் மனிதன் உயிர்வாழ்வதற்கான மிக அடிப்படையான இடம் தோன்றுகிறது

வேதாகமத்தின் இரண்டாவது பத்தியை வாசிப்போம்: “பின்பு தேவன்: ஜலத்தின் மத்தியில் ஆகாயவிரிவு உண்டாகக்கடவது என்றும், அது ஜலத்தினின்று ஜலத்தைப் பிரிக்கக்கடவது என்றும் சொன்னார். தேவன் ஆகாயவிரிவை உண்டுபண்ணி, ஆகாயவிரிவுக்குக் கீழே இருக்கிற ஜலத்திற்கும் ஆகாயவிரிவுக்கு மேலே இருக்கிற ஜலத்திற்கும் பிரிவுண்டாக்கினார்; அது அப்படியே ஆயிற்று” (ஆதி. 1:6-7). “ஜலத்தின் மத்தியில் ஆகாயவிரிவு உண்டாகக்கடவது என்றும், அது ஜலத்தினின்று ஜலத்தைப் பிரிக்கக்கடவது” என்று தேவன் சொன்ன பிறகு என்னென்ன மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன? வேதவசனங்களில் அது கூறுகிறது: “தேவன் ஆகாயவிரிவை உண்டுபண்ணி, ஆகாயவிரிவுக்குக் கீழே இருக்கிற ஜலத்திற்கும் ஆகாயவிரிவுக்கு மேலே இருக்கிற ஜலத்திற்கும் பிரிவுண்டாக்கினார்.” தேவன் இதைக் கூறி நிறைவேற்றியப் பின் முடிவு என்னவாக இருந்தது? பதில் பத்தியின் கடைசி பகுதியில் இருக்கிறது: “அது அப்படியே ஆயிற்று.”

இந்த இரண்டு குறுகிய வாக்கியங்களும் ஒரு அற்புதமான நிகழ்வைப் பதிவுசெய்கின்றன மற்றும் ஒரு அற்புதமான காட்சியை விவரிக்கின்றன—தேவன் ஜலத்தை நிர்வகித்த மகத்தான முயற்சியானது, மனிதன் இருக்கக்கூடிய ஒரு இடத்தை உருவாக்கிற்று …

இந்தக் காட்சியில், ஜலமும் காற்றும் ஒரே கணத்தில் தேவனுடைய கண்களுக்கு முன்பாகத் தோன்றுகின்றன மற்றும் அவை தேவனுடைய வார்த்தைகளின் அதிகாரத்தால் பிரிக்கப்பட்டு, தேவனால் நியமிக்கப்பட்ட முறையில் “மேலே” மற்றும் “கீழே” என பிரிக்கப்படுகின்றன. அதாவது, தேவனால் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட ஆகாய விரிவு கீழே உள்ள ஜலத்தை மூடியது மட்டுமல்லாமல், மேலே உள்ள ஜலத்தையும் உயர்த்திப் பிடித்தது…. இதில், அவருடைய அதிகாரத்தின் மாட்சிமையிலும், சிருஷ்டிகர் ஜலத்தை நகர்த்தி கட்டளையிட்ட காட்சியின் சிறப்பையும், ஆகாயவிரிவை உருவாக்கிய காட்சியின் சிறப்பையும் மனிதனால் ஊமையாக வெறித்துப் பார்க்க, அவரைப் போற்ற மட்டுமே முடியும், அதற்கு ஈடாகச் செயல்பட முடியாது. தேவன் தனது வார்த்தைகளின் மூலமாகவும், தனது வல்லமை மற்றும் அதிகாரத்தின் மூலமாகவும், மற்றொரு பெரிய சாதனையை தேவன் படைத்தார். அது சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தின் மாட்சிமை அல்லவா? தேவனுடைய செயல்களை விளக்க வேதவசனங்களைப் பயன்படுத்துவோம்: தேவன் தம்முடைய வார்த்தைகளைப் பேசினார், தேவனுடைய இந்த வார்த்தைகளால் ஜலத்துக்கு நடுவில் ஒரு ஆகாய விரிவு இருந்தது. அதே சமயம், தேவனுடைய இந்த வார்த்தைகளால் இந்த இடத்தில் மிகப்பெரிய மாற்றம் ஏற்பட்டது. அது ஒரு சாதாரண மாற்றமல்ல. ஆனால் ஒன்றும் இல்லாமையிலிருந்து ஒன்றாக உருவாகிய ஒரு வகையான மாற்றமாகும். அது சிருஷ்டிகருடைய எண்ணங்களிலிருந்து பிறந்தது மற்றும் சிருஷ்டிகரால் பேசப்பட்ட வார்த்தைகளால் ஒன்றும் இல்லாமையிலிருந்து ஒன்றாக ஆனது. மேலும், இது முதல் சிருஷ்டிகரின் நிமித்தமாக இருக்கும் மற்றும் உறுதியாக நிற்கும் மற்றும் இடம்பெயரும், மாறும் மற்றும் சிருஷ்டிகருடைய எண்ணங்களுக்கு ஏற்ப புதுப்பிக்கப்படும். இந்தப் பத்தியானது முழு உலகத்தையும் சிருஷ்டித்ததில் சிருஷ்டிகர் செய்த இரண்டாவது கிரியையை விவரிக்கிறது. அது சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரம் மற்றும் வல்லமையின் மற்றொரு வெளிப்பாடாகும். அது சிருஷ்டிகருடைய மற்றொரு முன்னோடியான முயற்சியாகும். உலக அஸ்திவாரம் தொடங்கிய பின், சிருஷ்டிகர் கடந்து வந்த இரண்டாவது நாள் இந்த நாள். அது அவருக்கு இன்னொரு அற்புதமான நாள்: அவர் வெளிச்சத்தின் மத்தியில் நடந்தார், அவர் ஆகாயவிரிவைக் கொண்டு வந்தார், அவர் ஜலத்தை ஏற்பாடு செய்து ஆட்சி செய்தார். அவருடைய செயல்கள், அவருடைய அதிகாரம் மற்றும் அவருடைய வல்லமை ஆகியவை புதிய நாளில் கிரியைக்கு உள்ளாக்கப்பட்டன …

தேவன் தம்முடைய வார்த்தைகளைப் பேசுவதற்கு முன்பு ஜலத்துக்கு நடுவில் ஆகாயவிரிவு இருந்ததா? நிச்சயமாக இல்லை! “ஜலத்தின் மத்தியில் ஆகாயவிரிவு உண்டாகக்கடவது” என்று தேவன் சொன்ன பின்னர் நடந்தது என்ன? தேவன் சித்தம் கொண்ட விஷயங்கள் தோன்றின. ஜலத்தின் நடுவில் ஆகாயவிரிவு இருந்தது. ஜலம் பிரிந்தது. ஏனென்றால், “அது ஜலத்தினின்று ஜலத்தைப் பிரிக்கக்கடவது.” என்று தேவன் சொன்னார். இவ்வாறு, தேவனுடைய வார்த்தைகளைப் பின்பற்றி, எல்லாவற்றின் மத்தியிலும் இரண்டு புதிய காரியங்கள், புதிதாகப் பிறந்த இரண்டு விஷயங்கள் தேவனுடைய அதிகாரம் மற்றும் வல்லமையின் விளைவாகத் தோன்றின. இந்த இரண்டு புதிய விஷயங்களின் தோற்றத்தைப் பற்றி நீங்கள் எப்படி உணருகிறீர்கள்? சிருஷ்டிகருடைய வல்லமையின் மகத்துவத்தை நீங்கள் உணர்கிறீர்களா? சிருஷ்டிகருடைய தனித்துவமான மற்றும் அசாதாரண வல்லமையை நீங்கள் உணர்கிறீர்களா? அத்தகைய வல்லமை மற்றும் வல்லமையின் மகத்துவம் தேவனுடைய அதிகாரத்தின் விளைவாகவும், இந்த அதிகாரம் தேவனுடைய பிரதிநிதித்துவமுமாகவும், தேவனுடைய தனித்துவமான பண்பாகவும் இருக்கிறது.

இந்தப் பத்தி தேவனுடைய தனித்துவத்தைப் பற்றிய ஆழமான புரிதலை மீண்டும் கொடுத்துள்ளதா? உண்மையில், அது போதுமானதன்று. சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரமும் வல்லமையும் இதற்கு அப்பாற்பட்டது. எந்தவொரு ஜீவனிடமும் இல்லாத ஒரு சாராம்சத்தைக் கொண்டிருப்பதாலும், மேலும் அவருடைய அதிகாரமும் வல்லமையும் அசாதாரணமானவை, வரம்பற்றவை, அனைத்திற்கும் மேலானவை, எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக நிற்பவை மற்றும் அவருடைய அதிகாரம் மற்றும் அவர் என்ன கொண்டுள்ளார் மற்றும் என்னவாக இருக்கிறார் என்பவை ஜீவனைச் சிருஷ்டிக்கலாம், அற்புதங்களைச் செய்யலாம் மற்றும் ஒவ்வொரு அற்புதமான மற்றும் அசாதாரணமான நிமிடத்தையும் நொடியையும் உருவாக்கலாம் என்பதனாலும் மட்டுமே அவர் தனித்துவமாக இல்லை. அதே சமயம், அவர் உருவாக்கும் ஜீவனை அவரால் நிர்வகிக்க முடியும். தாம் உருவாக்கும் அற்புதங்கள் மற்றும் ஒவ்வொரு நிமிடம் மற்றும் நொடியின் மீதும் அவரால் ராஜரீகத்தை வைத்திருக்க முடியும்.

மூன்றாம் நாளில், தேவனுடைய வார்த்தைகள் பூமிக்கும் சமுத்திரங்களுக்கும் பிறப்பைக் கொடுக்கின்றன மற்றும் தேவனுடைய அதிகாரம் உலகை ஜீவஜந்துக்களால் நிரம்பச் செய்கிறது

அடுத்ததாக, ஆதியாகமம் 1:9-11 வரையுள்ள வசனங்களில் முதல் வாக்கியத்தை வாசிப்போம்: “பின்பு தேவன்: வானத்தின் கீழே இருக்கிற ஜலம் ஓரிடத்தில் சேரவும், வெட்டாந்தரை காணப்படவும் கடவது என்றார்.” “வானத்தின் கீழே இருக்கிற ஜலம் ஓரிடத்தில் சேரவும், வெட்டாந்தரை காணப்படவும் கடவது” என்பதை மட்டும் தேவன் கூறிய பிறகு என்னென்ன மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன? இந்த இடத்தில் வெளிச்சம் மற்றும் ஆகாயவிரிவைத் தவிர வேறு என்ன இருந்தது? வேதாகமத்தில், இது எழுதப்பட்டுள்ளது: “தேவன் வெட்டாந்தரைக்குப் பூமி என்றும், சேர்ந்த ஜலத்திற்குச் சமுத்திரம் என்றும் பேரிட்டார்; தேவன் அது நல்லது என்று கண்டார்.” அதாவது, இந்த இடத்தில் இப்போது பூமியும் சமுத்திரங்களும் இருந்தன. பூமியும் சமுத்திரங்களும் பிரிக்கப்பட்டன. இந்தப் புதிய விஷயங்களின் தோற்றம் தேவனுடைய வாயிலிருந்து வந்த கட்டளையால் விளைந்தது, “அது அப்படியே ஆயிற்று.” தேவன் இதைச் செய்யும்போது அவசரமாகச் செயல்பட்டதாக வேதாகமம் விவரிக்கிறதா? அவர் சரீரக் கிரியையில் ஈடுபட்டதாக அது விவரிக்கிறதா? இந்நிலையில், தேவன் இதை எவ்வாறு செய்தார்? இந்தப் புதிய விஷயங்களை தேவன் எவ்வாறு சிருஷ்டித்தார்? வெளிப்படையாகவே, இவை அனைத்தையும் நிறைவேற்ற மற்றும் இவற்றை முற்றிலுமாக சிருஷ்டிக்க தேவன் வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தினார்.

மேலே உள்ள மூன்று பத்திகளில், மூன்று பெரிய நிகழ்வுகள் நிகழ்ந்ததைத் தெரிந்து கொண்டோம். இந்த மூன்று பெரிய நிகழ்வுகளும் தேவனுடைய வார்த்தைகள் மூலமாக வெளிப்பட்டுத் தோன்றின. தேவனுடைய வார்த்தைகள் மூலமாக, ஒன்றன் பின் ஒன்றாக, இந்த நிகழ்வுகள் தேவனுடைய கண்களுக்கு முன்பாகத் தோன்றின. இவ்வாறு “தேவன் சொல்ல ஆகும், அவர் கட்டளையிட நிற்கும்,” என்ற இந்த வார்த்தைகள் வெறுமையாகக் காணப்படுவதில்லை. தேவனுடைய இந்த சாராம்சம் அவரது எண்ணங்கள் உருவாகிய உடனே உறுதிப்படுத்தப்படுகிறது மற்றும் பேசுவதற்கு தேவன் தம்முடைய வாயைத் திறக்கும்போது, அவருடைய சாராம்சமானது முழுமையாகப் பிரதிபலிக்கப்படுகிறது.

இந்தப் பத்தியின் இறுதி வாக்கியத்தை நாம் தொடர்ந்து வாசிப்போம்: “அப்பொழுது தேவன்: பூமியானது புல்லையும், விதையைப் பிறப்பிக்கும் பூண்டுகளையும், பூமியின்மேல் தங்களில் தங்கள் விதையையுடைய கனிகளைத் தங்கள் தங்கள் ஜாதியின்படியே கொடுக்கும் கனிவிருட்சங்களையும் முளைப்பிக்கக்கடவது என்றார்; அது அப்படியே ஆயிற்று.” தேவன் பேசிக் கொண்டிருந்தபோது, இந்த விஷயங்கள் அனைத்தும் தேவனுடைய எண்ணங்களைப் பின்பற்றி உருவாகின மற்றும் ஒரு நொடிப் பொழுதில், ஜீவித நிலைகளின் நுட்பமான சிறிய வகைப்பாடுகள் பூமிக்குள் இருந்து உறுதியற்ற நிலையில் தங்களது தலைகளைத் துளைத்துக் கொண்டிருந்தன மற்றும் அவை தம் சரீரங்கள் மீது படிந்துள்ள அழுக்குத் துணுக்குகளை அகற்றுவதற்கு முன்பாகவே அவை ஒன்றோடொன்று ஆவலுடன் கையசைத்து உலகிற்கு வாழ்த்து தெரிவித்து, தலையசைத்து புன்னகைத்துக் கொண்டிருந்தன. சிருஷ்டிகருக்கு, அவர்தாம் அளித்த ஜீவனுக்காக அவை நன்றி தெரிவித்தன மற்றும் அவை எல்லாவற்றிலும் ஒரு அங்கமாக இருப்பதாகவும், அவை ஒவ்வொன்றும் சிருஷ்டிகரின் அதிகாரத்தை வெளிப்படுத்த தங்கள் ஜீவனை அர்ப்பணிப்பதாகவும் உலகிற்கு அறிவித்தன. தேவனுடைய வார்த்தைகள் பேசப்பட்டபோது, பூமியானது செழுமையாகவும், பசுமையாகவும் மாறியது, மனிதனால் அனுபவிக்கக்கூடிய அனைத்து வகையான பூண்டுகளும் தரையில் முளைத்தன, விருட்சங்கள் மற்றும் காடுகளால் மலைகளும் சமவெளிகளும் அடர்த்தியாக மாறின…. ஜீவிதத்தின் எந்த தடயமும் இல்லாத இந்த தரிசான உலகமானது, புல், பூண்டுகள் மற்றும் விருட்சங்களால் ஏராளமாக சூழப்பட்டிருந்தது மற்றும் பசுமையால் நிரம்பி வழிந்தது…. புல்லின் நறுமணம் மற்றும் மண்ணின் நறுமணம் காற்று மூலமாகப் பரவியது மற்றும் தாவரங்களின் வரிசை காற்றின் சுழற்சியுடன் இணைந்து சுவாசிக்கத் தொடங்கியது மற்றும் வளர்ச்சி முறையினைத் தொடங்கியது. அதே சமயம், தேவனுடைய வார்த்தைகளை மற்றும் தேவனுடைய எண்ணங்களைப் பின்பற்றி, அனைத்துத் தாவரங்களும், தாம் வளர்ந்து, மலர்ந்து, கனிகளைத் தாங்கும் மற்றும் பெருகும் நிரந்தரமான ஜீவிதச் சுழற்சிகளைத் தொடங்கின. அவை தம்தம் ஜீவித ஓட்டங்களைக் கண்டிப்பான முறையில் கடைபிடிக்கத் தொடங்கின மற்றும் எல்லாவற்றிலும் தம்தம் கடைமைகளைச் செய்யத் தொடங்கின…. சிருஷ்டிகரின் வார்த்தைகளால் அவை அனைத்தும் பிறந்து ஜீவித்தன. சிருஷ்டிகரின் இடைவிடாத ஏற்பாட்டையும் ஊட்டத்தையும் அவை பெற்று, சிருஷ்டிகரின் அதிகாரத்தையும் வல்லமையையும் வெளிப்படுத்தும் பொருட்டு பூமியின் ஒவ்வொரு மூலையிலும் எப்பொழுதும் உறுதியுடன் ஜீவித்து சிருஷ்டிகர் தங்களுக்கு வழங்கிய ஜீவனின் வல்லமையை அவை எப்பொழுதும் வெளிப்படுத்தின …

சிருஷ்டிகரின் ஜீவிதம் அசாதாரணமானது, அவருடைய எண்ணங்கள் அசாதாரணமானவை மற்றும் அவருடைய அதிகாரம் அசாதாரணமானது. ஆகவே, அவருடைய வார்த்தைகள் உச்சரிக்கப்படும் போது, இறுதி விளைவாக “அது அப்படியே ஆயிற்று.” தேவன் செயல்படும்போது தன் கரங்களால் கிரியை செய்யத் தேவையில்லை என்பது தெளிவாகிறது. அவர் வெறுமனே தம்முடைய எண்ணங்களை, கட்டளையிடவும், தம்முடைய வார்த்தைகளை ஒழுங்குபடுத்தவும் பயன்படுத்துகிறார், இவ்வாறு, விஷயங்கள் நிறைவேற்றப்படுகின்றன. இந்த நாளில், தேவன் ஜலத்தை ஒரே இடத்தில் சேகரித்து, வறண்ட பூமியைத் தோன்றச் செய்தார். அதன் பிறகு தேவன் பூமியிலிருந்து புல்லை முளைக்கச் செய்தார். அங்கே விதைகளை விளைவிக்கும் பூண்டுகள், பழங்களைத் தரும் விருட்சங்கள் வளர்ந்தன. தேவன், அவை ஒவ்வொன்றையும் வகைப்படுத்தினார். ஒவ்வொரு வகையிலும் அதன் சொந்த விதை இருக்கும்படியாகச் செய்தார். தேவனுடைய எண்ணங்களுக்கும் தேவனுடைய வார்த்தைகளின் கட்டளைகளுக்கும் ஏற்ப, இவை அனைத்தும் தோன்றின. ஒவ்வொன்றும், ஒவ்வொன்றாக இந்தப் புதிய உலகில் தோன்றின.

தேவன் தம்முடைய கிரியையைத் தொடங்குவதற்கு முன்பாகவே, அவருடைய மனதில் எதை நிறைவேற்ற விரும்புகிறார் என்பதற்கான ஒரு காட்சி அவரிடம் ஏற்கனவே இருந்தது மற்றும் இந்த விஷயங்களை தேவன் நிறைவேற்ற ஆயத்தமாகியபோதும், இந்தக் காட்சியின் உள்ளடக்கத்தைப் பற்றிப் பேச தேவன் வாய் திறந்தபோதும், தேவனுடைய அதிகாரம் மற்றும் வல்லமையின் காரணமாக எல்லாவற்றிலும் மாற்றங்கள் நிகழத் தொடங்கின. தேவன் அதை எவ்வாறு செய்தார் அல்லது அவர் எவ்வாறு தம்முடைய அதிகாரத்தைச் செலுத்தினார் என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல், அனைத்தும் தேவனுடைய திட்டத்தின்படி படிப்படியாகவும், தேவனுடைய வார்த்தைகளாலும் நிறைவேற்றப்பட்டன மற்றும் தேவனுடைய வார்த்தைகள் மற்றும் அதிகாரத்தின் காரணமாக பரலோகத்திற்கும் பூமிக்கும் இடையில் படிப்படியாக மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன. இந்த மாற்றங்கள் மற்றும் நிகழ்வுகள் அனைத்தும் சிருஷ்டிகரின் அதிகாரத்தையும், சிருஷ்டிகரின் ஜீவிதத்தின் வல்லமையின் அசாதாரண தன்மையையும் சிறப்பையும் வெளிப்படுத்தின. அவரது எண்ணங்கள் எளிமையான யோசனைகள் அல்லது வெறுமையான காட்சி அல்ல, ஆனால் ஜீவனின் வல்லமை மற்றும் அசாதாரண வலிமை கொண்ட ஒரு அதிகாரம் ஆகும். அவை அனைத்தும் மாற, புத்துயிர் பெற, புதுப்பிக்கப்பட மற்றும் அழிந்துபோகக் காரணமாக இருக்கின்ற வல்லமையாகும். இதன் விளைவாக, எல்லாம் அவருடைய எண்ணங்களால் செயல்படுகின்றன, அதே நேரத்தில், அவருடைய வாயிலிருந்து வரும் வார்த்தைகளால் நிறைவேற்றப்படுகின்றன …

எல்லாம் தோன்றுவதற்கு முன்பு, தேவனுடைய எண்ணங்களில் ஒரு முழுமையான திட்டம் நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே உருவாக்கப்பட்டது மற்றும் ஒரு புதிய உலகம் நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே தேவனுடைய எண்ணங்களில் நிறைவேற்றப்பட்டது. மூன்றாம் நாளில் பூமியில் எல்லா வகையான தாவரங்களும் தோன்றினாலும், இந்த உலகத்தைப் படைக்கும் நிலைகளை நிறுத்த தேவனிடம் எந்தக் காரணமும் இல்லாதிருந்தது. ஒவ்வொரு புதிய விஷயத்தின் படைப்பையும் தொடர்ந்து நிறைவேற்ற, தம்முடைய வார்த்தைகளைத் தொடர்ந்து பேச அவர் விரும்பினார். தேவன் பேசினார், தம் கட்டளைகளை வெளியிட்டார், தம் அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தினார், தம் வல்லமையை வெளிப்படுத்தினார் மற்றும் எல்லா காரியங்களுக்கும் மற்றும் தாம் சிருஷ்டிக்க எண்ணிய மனிதகுலத்திற்கும் தாம் ஆயத்தம் செய்யத் திட்டமிட்ட எல்லாவற்றையும் தேவன் ஆயத்தம் செய்தார் …

நான்காம் நாளில், தேவன் மீண்டும் தம்முடைய அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தியதால் மனிதகுலத்தின் பருவங்கள், நாட்கள் மற்றும் ஆண்டுகள் தோன்றுகின்றன

சிருஷ்டிகர் தம்முடைய திட்டத்தை நிறைவேற்ற தம்முடைய வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தினார். இவ்வாறு அவர் தம்முடைய திட்டத்தின் முதல் மூன்று நாட்களைக் கடந்தார். இந்த மூன்று நாட்களில், தேவன் தன்னை பரபரப்பானவராகவோ அல்லது சோர்வடைந்தவராகவோ காணவில்லை. மாறாக, அவர் தம்முடைய திட்டத்தின் அற்புதமான முதல் மூன்று நாட்களைக் கடந்து, உலகின் தீவிர மாற்றத்தின் பெரும் பொறுப்பை நிறைவேற்றினார். அவரது கண்களுக்கு முன்பாக ஒரு புதிய உலகம் தோன்றியது மற்றும் துண்டு துண்டாக, அவருடைய எண்ணங்களுக்குள் மறைத்து வைக்கப்பட்டிருந்த அழகான காட்சி இறுதியாக தேவனுடைய வார்த்தைகளில் வெளிப்பட்டது. ஒவ்வொரு புதிய விஷயத்தின் தோற்றமும் புதிதாகப் பிறந்த குழந்தையின் பிறப்பைப் போன்றது. சிருஷ்டிகர் ஒரு காலத்தில் தம்முடைய எண்ணங்களில் வைத்திருந்த காட்சி, தற்போது ஜெநிப்பிக்கப்பட்டதால் மகிழ்ச்சி அடைந்தார். இந்த நேரத்தில், அவரது இருதயம் ஒரு திருப்தியைப் பெற்றது. எனினும், அவருடைய திட்டம் தொடக்கத்தை மட்டுமே பெற்றிருந்தது. கண்சிமிட்டும் நேரத்தில், ஒரு புதிய நாள் வந்துவிட்டது—மற்றும் சிருஷ்டிகரின் திட்டத்தின் அடுத்த பக்கம் என்னவாக இருந்தது? அவர் என்ன சொன்னார்? அவர் எவ்வாறு தம்முடைய அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தினார்? இதற்கிடையில், இந்தப் புதிய உலகில் என்னென்ன புதிய விஷயங்கள் வந்தன? சிருஷ்டிகரின் வழிகாட்டுதல்களைப் பின்பற்றி, தேவன் எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டித்த நான்காம் நாளை நோக்கி நம் பார்வை செல்கிறது. இந்த நாள் மற்றொரு புதிய தொடக்கமாக இருந்தது. நிச்சயமாக, சிருஷ்டிகரைப் பொறுத்தவரையில், இது சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி மற்றொரு அற்புதமான நாளாக இருந்தது. அது இன்றைய மனிதகுலத்திற்கு மிக முக்கியத்துவம் வாய்ந்த மற்றொரு நாளாக இருந்தது. நிச்சயமாக, அது மதிப்பிட முடியாத ஒரு நாளாக இருந்தது. அது எப்படிப்பட்ட அற்புதமானதாக இருந்தது, அது எப்படிப்பட்ட முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாக இருந்தது மற்றும் அது எத்தகைய மதிப்பிட முடியாததாக இருந்தது? முதலில் சிருஷ்டிகர் பேசிய வார்த்தைகளைக் கேட்போம் …

“பின்பு தேவன்: பகலுக்கும் இரவுக்கும் வித்தியாசம் உண்டாகத்தக்கதாக வானம் என்கிற ஆகாயவிரிவிலே சுடர்கள் உண்டாகக்கடவது, அவைகள் அடையாளங்களுக்காகவும், காலங்களையும் நாட்களையும் வருஷங்களையும் குறிக்கிறதற்காகவும் இருக்கக்கடவது என்றார். அவைகள் பூமியின்மேல் பிரகாசிக்கும்படிக்கு வானம் என்கிற ஆகாயவிரிவிலே சுடர்களாயிருக்கக்கடவது என்றார்” (ஆதி. 1:14-15). இது வறண்ட பூமியையும் அதன் மீது உள்ள தாவரங்களையும் அவர் சிருஷ்டித்ததைத் தொடர்ந்து சிருஷ்டிகளால் வெளிப்படுத்தப்பட்ட தேவனுடைய அதிகாரத்தின் மற்றொரு கிரியையாகும். தேவனைப் பொறுத்தவரையில், அத்தகைய செயல் அவர் ஏற்கனவே செய்ததைப் போலவே எளிதானது. ஏனென்றால், தேவனுக்கு அத்தகைய வல்லமை இருக்கிறது. தேவன் தம்முடைய வார்த்தையைப் போலவே சிறந்தவர் மற்றும் அவருடைய வார்த்தை நிறைவேறும். ஆகாயவிரிவில் சுடர்கள் தோன்றும்படி தேவன் கட்டளையிட்டார். இந்தச் சுடர்கள் ஆகாயவிரிவிலும் பூமியிலும் பிரகாசித்தது மட்டுமல்லாமல், பகல் மற்றும் இரவு, பருவங்கள், நாட்கள் மற்றும் வருடங்களுக்கு அடையாளங்களாக செயல்பட்டன. இவ்வாறு, தேவன் தம்முடைய வார்த்தைகளைப் பேசியது போல, தேவன் நிறைவேற்ற விரும்பிய ஒவ்வொரு செயலும் தேவனுடைய அர்த்தத்திற்கும் தேவனால் நியமிக்கப்பட்ட முறைக்கும் ஏற்ப நிறைவேற்றப்பட்டது.

ஆகாயவிரிவில் உள்ள சுடர்கள் ஆகாயவிரிவில் வெளிச்சம் வீசக்கூடியவை. அவற்றால் ஆகாயவிரிவையும் பூமியையும் சமுத்திரங்களையும் பிரகாசிக்கச் செய்ய முடியும். அவை தேவனால் கட்டளையிடப்பட்ட முறை மற்றும் வேகத்தின்படி சுழல்கின்றன மற்றும் பூமியில் வெவ்வேறு கால இடைவெளிகளைப் பிரகாசிக்கச் செய்கின்றன. இவ்வாறு, சுடர்களின் சுழற்சிகள் பூமியின் கிழக்கு மற்றும் மேற்கில் இரவையும் பகலையும் உருவாக்குகின்றன. அவை இரவு மற்றும் பகலுக்கான அறிகுறிகள் மட்டுமல்ல. இந்த வெவ்வேறு சுழற்சிகள் மூலம் மனிதகுலத்தின் பண்டிகைகளையும் பல்வேறு சிறப்பு நாட்களையும் அவை குறிக்கின்றன. தேவனால் வழங்கப்பட்ட வசந்த காலம், கோடை காலம், இலையுதிர் காலம் மற்றும் குளிர்காலம் ஆகிய நான்கு பருவங்களுக்கு அவை சரியான நிறைவாக மற்றும் துணையாக இருகின்றன. அதனுடன் சுடர்கள் இணக்கமாகச் சேர்ந்து, சந்திரனின் காலங்கள், நாட்கள் மற்றும் மனிதகுலத்தின் ஆண்டுகளுக்கான வழக்கமான மற்றும் துல்லியமான குறியீடுகளாகச் செயல்படுகின்றன. வேளாண்மையின் வருகைக்குப் பிறகு தேவன் உருவாக்கிய சுடர்களால் ஏற்பட்ட சந்திரன் சார்ந்த கணிப்புகள், நாட்கள் மற்றும் ஆண்டுகள் ஆகியவற்றை மனிதன் புரிந்துகொண்டு எதிர்கொள்ளத் தொடங்கினாலும், உண்மையில் மனிதன் இன்று புரிந்துகொள்ளும் சந்திரனின் காலங்கள், நாட்கள் மற்றும் ஆண்டுகள் ஆகியவை வெகுகாலத்திற்கு முன்பே எல்லாவற்றையும் படைத்த தேவனால் சிருஷ்டிப்பின் நான்காம் நாளில் உருவாக்கம் பெறத் தொடங்கிவிட்டன. அதேபோல் மனிதன் அனுபவிக்கும் வசந்த காலம், கோடை காலம், இலையுதிர் காலம் மற்றும் குளிர்காலத்தின் பரிமாற்ற சுழற்சிகளும், எல்லாவற்றையும் படைத்த தேவனுடைய சிருஷ்டிப்பின் நான்காம் நாளில் வெகு காலத்திற்கு முன்பே தொடங்கிவிட்டன. தேவனால் உருவாக்கப்பட்ட சுடர்களானது, இரவையும் பகலையும் தவறாமல், துல்லியமாக, தெளிவாக வேறுபடுத்தி, நாட்களை எண்ணி, சந்திர காலங்களையும் ஆண்டுகளையும் தெளிவாகக் கண்காணிக்க மனிதனுக்கு உதவியது. (பௌர்ணமியின் நாள் ஒரு மாதம் நிறைவடைந்தது என்பதைக் குறித்தது. இதன் விளைவாக, சுடர்களின் வெளிச்சத்திலிருந்து ஒரு புதிய சுழற்சி தொடங்குகிறது என்பதை மனிதன் அறிந்தான். அரை நிலவின் நாள் என்பது ஒரு மாதத்தின் ஒரு பாதி நிறைவடைந்தது என்பதாகும். இது ஒரு புதிய சந்திர காலத்தைத் தொடங்குகிறது என்று மனிதனிடம் அது கூறியது. அதிலிருந்து ஒரு சந்திர காலத்தில் எத்தனை பகல் மற்றும் இரவுகள் இருந்தன, ஒரு பருவத்தில் எத்தனை சந்திர காலங்கள் உள்ளன மற்றும் ஒரு வருடத்தில் எத்தனை பருவங்கள் உள்ளன என்பதை ஊகிக்க முடியும். இவை அனைத்தும் மிகுந்த ஒழுங்குமுறையுடன் வெளிப்படுத்தப்பட்டன.) ஆகவே, சுடர்களின் சுழற்சிகளால் குறிக்கப்பட்ட சந்திர காலம், நாட்கள் மற்றும் ஆண்டுகளை மனிதன் எளிதாகக் கண்காணிக்க முடியும். இந்தக் கட்டத்தில் இருந்து, இரவு மற்றும் பகலின் ஒழுங்கான பரிமாற்றம் மற்றும் சுடர்களின் சுழற்சிகளால் உருவாக்கப்பட்ட பருவங்களின் மாற்றங்களுக்கு இடையில் மனிதகுலமும் மற்ற அனைத்தும் அறியாமலேயே ஜீவித்தன. நான்காவது நாளில் சிருஷ்டிகர் சுடர்களை உருவாக்கியதன் முக்கியத்துவம் இதுதான். இதேபோல், சிருஷ்டிகரின் இந்த கிரியையின் நோக்கங்களும் முக்கியத்துவமும் அவருடைய அதிகாரம் மற்றும் வல்லமையிலிருந்து பிரிக்க முடியாதவையாக இருந்தன. ஆகவே, தேவனால் உருவாக்கப்பட்ட சுடர்கள் மற்றும் விரைவில் அவை மனிதனிடம் கொண்டு வரும் மதிப்பு ஆகியவை சிருஷ்டிகரின் அதிகாரத்தின் கிரியையின் மற்றொரு சிறப்பான கிரியை ஆகும்.

இந்தப் புதிய உலகில், மனிதகுலம் இன்னும் தோற்றமளிக்காத நிலையில், சிருஷ்டிகர் மாலை மற்றும் காலையையும், ஆகாயவிரிவையும், பூமியையும், சமுத்திரங்களையும், புல், பூண்டுகள் மற்றும் பல்வேறு வகையான விருட்சங்களையும், சுடர்கள், பருவங்கள், நாட்கள் மற்றும் ஆண்டுகள் ஆகியவற்றையும் அவர் விரைவில் உருவாக்கவிருக்கும் புதிய ஜீவனுக்காக ஆயத்தம் செய்தார். சிருஷ்டிகரின் அதிகாரமும் வல்லமையும் அவர் உருவாக்கிய ஒவ்வொரு புதிய விஷயத்திலும் வெளிப்படுத்தப்பட்டன, அவருடைய வார்த்தைகளும் சாதனைகளும் ஒரே நேரத்தில், சிறிதளவு வேறுபாடும் இல்லாமல், சிறிதளவு இடைவெளியும் இல்லாமல் நிகழ்ந்தன. இந்த புதிய விஷயங்களின் தோற்றமும் பிறப்பும் சிருஷ்டிகரின் அதிகாரத்திற்கும் வல்லமைக்கும் சான்றாக இருந்தன: அவர் அவருடைய வார்த்தையைப் போலவே சிறந்தவர். அவருடைய வார்த்தை நிறைவேறும் மற்றும் அவர் நிறைவேற்றுவது என்றென்றைக்கும் நிலைத்திருக்கும். அது கடந்த காலத்தில் இருந்ததால் அது இன்றும் உள்ளது, எனவே அது எல்லா நித்திய காலத்திற்கும் இருக்கும் என்ற இந்த உண்மை ஒருபோதும் மாறவில்லை. வேதாகமத்தின் அந்த வார்த்தைகளை நீங்கள் மீண்டும் பார்க்கும்போது, அவை உங்களுக்குப் புதியதாகத் தோன்றுகின்றனவா? புதிய உள்ளடக்கத்தைப் பார்த்துள்ளீர்களா மற்றும் புதிய கண்டுபிடிப்புகளைச் செய்துள்ளீர்களா? ஏனென்றால், சிருஷ்டிகரின் கிரியைகளானது, உங்கள் இருதயங்களை அசைத்து, அவருடைய அதிகாரம் மற்றும் வல்லமை பற்றிய உங்கள் அறிவின் திசையை வழிநடத்தி, சிருஷ்டிகரைப் பற்றிய உங்கள் புரிதலுக்கான கதவைத் திறந்துவிட்டன மற்றும் அவருடைய கிரியைகளும் அதிகாரமும் இந்த வார்த்தைகளுக்கு ஜீவனைக் கொடுத்துள்ளன. எனவே, இந்த வார்த்தைகளில், சிருஷ்டிகரின் அதிகாரத்தின் உண்மையான, தெளிவான வெளிப்பாட்டை மனிதன் கண்டிருக்கிறான், மெய்யாகவே சிருஷ்டிகரின் மேலாதிக்கத்தைக் கண்டிருக்கிறான் மற்றும் சிருஷ்டிகரின் அதிகாரம் மற்றும் வல்லமையின் அசாதாரணத் தன்மையைக் கண்டிருக்கிறான்.

சிருஷ்டிகரின் அதிகாரமும் வல்லமையும் அடுத்தடுத்ததாக அற்புதத்தை உருவாக்குகின்றன. அவர் மனிதனின் கவனத்தை ஈர்க்கிறார் மற்றும் மனிதனால் அவருடைய அதிகாரத்தின் கிரியையிலிருந்து பிறந்த மிகவும் வியப்பான கிரியைகளைப் பார்க்க மட்டுமே முடியும், மனிதனால் அவற்றை மாற்றியமைக்க முடியாது. அவரது தனித்துவமான வல்லமை மீண்டும் மீண்டும் மகிழ்ச்சியைத் தருகிறது மற்றும் மனிதன் திகைப்புக்குள்ளாகிறான், மகிழ்ச்சியடைகிறான், போற்றுதலில் மூச்சற்றுப்போகிறான், திகைக்கிறான் மற்றும் போற்றுகிறான். மேலும், மனிதன் அதைப் பார்க்கையில் அசைக்கப்படுகிறான், அவனுக்குள் சிருஷ்டிகர் மீது மரியாதை, பயபக்தி மற்றும் பிணைப்பு ஆகியவை உருவாகின்றன. சிருஷ்டிகரின் அதிகாரமும் கிரியைகளும் மனிதனின் ஆவியின் மீது பெரும் தாக்கத்தையும் சுத்திகரிப்பு விளைவையும் ஏற்படுத்துகின்றன. மேலும், அவை மனிதனின் ஆவியைத் திருப்பதிப்படுத்துகின்றன. அவருடைய ஒவ்வொரு எண்ணங்களும், அவருடைய ஒவ்வொரு வார்த்தைகளும், அவருடைய அதிகாரத்தின் ஒவ்வொரு வெளிப்பாடும் எல்லாவற்றிலும் ஒரு தலைசிறந்த படைப்பாக இருக்கிறது மற்றும் இது சிருஷ்டிக்கப்பட்ட மனிதகுலத்தின் ஆழ்ந்த புரிதலுக்கும் அறிவிற்கும் மிகவும் தகுதியாக இருக்கிறது. சிருஷ்டிகரின் வார்த்தைகளிலிருந்து பிறந்த ஒவ்வொரு ஜீவனையும் நாம் எண்ணும்போது, நம்முடைய ஆவிகள் தேவனுடைய வல்லமையின் அதிசயத்திற்கு ஈர்க்கப்படுகின்றன மற்றும் அடுத்த நாளுக்குச் செல்லும் சிருஷ்டிகரின் அடிச்சுவடுகளைப் பின்பற்றுவதைக் காண்கிறோம்: எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டித்த தேவனுடைய ஐந்தாவது நாள்.

சிருஷ்டிகரின் கிரியைகளை குறித்து அதிகமாகப் பார்க்கும்போது, வேத வசனத்தை ஒவ்வொரு பத்தியாகத் தொடர்ந்து வாசிப்போம்.

ஐந்தாவது நாளில், வெவ்வேறான மற்றும் மாறுபட்ட வடிவங்களில் உள்ள ஜீவஜந்துக்கள் சிருஷ்டிகரின் அதிகாரத்தை வெவ்வேறு வழிகளில் வெளிப்படுத்துகின்றன

வேதாகமம் கூறுகிறது, “பின்பு தேவன்: நீந்தும் ஜீவஜந்துக்களையும், பூமியின்மேல் வானம் என்கிற ஆகாயவிரிவிலே பறக்கும் பறவைகளையும், ஜலமானது திரளாய் ஜநிப்பிக்கக்கடவது என்றார். தேவன், மகா மச்சங்களையும், ஜலத்தில் தங்கள் தங்கள் ஜாதியின்படியே திரளாய் ஜநிப்பிக்கப்பட்ட சகலவித நீர் வாழும் ஜந்துக்களையும், சிறகுள்ள ஜாதிஜாதியான சகலவிதப் பட்சிகளையும் சிருஷ்டித்தார்; தேவன் அது நல்லது என்று கண்டார்” (ஆதி. 1:20-21). இந்த நாளில், தேவன் ஜலத்தின் ஜீவஜந்துக்களையும், காற்றின் பறவைகளையும் சிருஷ்டித்தார் என்று வேதாகமம் தெளிவாகக் கூறுகிறது. அதாவது அவர் பல்வேறு மீன்களையும் பறவைகளையும் சிருஷ்டித்தார் மற்றும் அவை ஒவ்வொன்றையும் வகைப்படுத்தினார். இவ்வாறு, பூமி, வானங்கள் மற்றும் ஜலம் ஆகியவை தேவனுடைய சிருஷ்டிப்பால் வளப்படுத்தப்பட்டன …

தேவனுடைய வார்த்தைகள் பேசப்பட்டபோது, புதிய புதிய ஜீவஜந்துக்கள், ஒவ்வொன்றும் வெவ்வேறு வடிவத்துடன், சிருஷ்டிகரின் வார்த்தைகளின் மத்தியில் உடனடியாக உயிரோடு வந்தன. அவை தம் நிலைக்குப் போராடி, குதித்து, மகிழ்ச்சிக்காக உல்லாசமாக உலகத்திற்கு வந்தன…. அனைத்து வடிவங்கள் மற்றும் அளவுகளில் இருக்கும் மீன்களும் நீரில் நீந்தின. எல்லா வகையான சிப்பிகளும் மணலில் இருந்து வளர்ந்தன. செதிலுள்ள, ஓடுள்ள மற்றும் முதுகெலும்பு இல்லாத ஜீவஜந்துக்கள் என அவை பெரியதாக அல்லது சிறியதாக இருந்தாலும், நீண்டதாக அல்லது குறுகியதாக இருந்தாலும், வெவ்வேறு வடிவங்களில் விரைவாக வளர்ந்தன. அவ்வாறே பல்வேறு வகையான கடற்பாசிகள் விறுவிறுப்பாக வளரத் தொடங்கின, பல்வேறு நீர்வாழ் ஜீவஜந்துக்களின் இயக்கத்தை அவை தூண்டின, அவற்றிடம் “காரியத்தைத் தொடங்கு! உன் நண்பர்களை அழைத்து வா! நீ இனி ஒருபோதும் தனியாக இருக்க மாட்டாய்!” என்று சொல்வது போல் அசைந்தன, தேங்கி நிற்கும் நீரை நீரோட்டமாகுமாறு வலியுறுத்தின. தேவனால் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட பல்வேறு ஜீவஜந்துக்கள் ஜலத்தில் தோன்றிய தருணத்திலிருந்து, ஒவ்வொரு புதிய புதிய ஜீவஜந்துவும் இவ்வளவு காலமாக அமைதியாக இருந்த ஜலத்திற்கு ஜீவனின் வல்லமையைக் கொண்டு வந்து, ஒரு புதிய சகாப்தத்தை உருவாக்கியது…. அந்த நேரத்திலிருந்து, அவை ஒன்றையொன்று சார்ந்து, ஒன்றோடொன்று துணையாக இருந்தன. அவை தங்களுக்கு மத்தியில் எந்த இடைவெளியையும் வைத்திருக்கவில்லை. ஜலமானது அதற்குள் இருக்கும் ஜீவஜந்துக்களுக்காக இருந்தது. அதன் அரவணைப்பிற்குள் ஜீவித்த ஒவ்வொரு ஜீவஜந்துவையும் வளர்த்துக்கொண்டது. ஒவ்வொரு ஜீவஜந்துவும் ஜலத்தின் ஊட்டச்சத்தின் காரணமாக ஜலத்தால் ஜீவித்தது. ஒவ்வொன்றும் மற்றொன்றுக்கு ஜீவிதத்தை வழங்கின. அதே நேரத்தில், ஒவ்வொன்றும், அதே வழியில், சிருஷ்டிகரின் சிருஷ்டிப்பின் அதிசயம் மற்றும் மகத்துவத்திற்கும், சிருஷ்டிகரின் அதிகாரத்தின் மீறமுடியாத வல்லமைக்கும் சான்றாக இருந்தன …

அதற்கு மேல், கடல் அமைதியாக இல்லாதது போலவே, ஜீவஜந்துக்கள் ஆகாயவிரிவை நிரப்பத் தொடங்கின. பெரிய மற்றும் சிறிய பறவைகள் ஒவ்வொன்றாக, தரையிலிருந்து புறப்பட்டு ஆகாயவிரிவில் பறந்தன. கடலிலுள்ள ஜீவஜந்துக்களைப் போலல்லாமல், அவற்றின் மெலிதான மற்றும் அழகான உருவங்களை மூடியுள்ள இறக்கைகள் மற்றும் சிறகுகள் அவற்றுக்கு இருந்தன. அவை தங்கள் சிறகுகளை பறக்கவிட்டு, பெருமையுடன் மற்றும் பெருமிதத்துடன் தங்கள் அழகிய சிறகுகளின் சருமத்தையும், சிருஷ்டிகரால் அவற்றுக்கு வழங்கப்பட்ட சிறப்பான செயல்பாடுகளையும் திறன்களையும் காண்பித்தன. அவை சுதந்திரமாக உயரப் பறந்து, திறமையாக வானத்துக்கும் பூமிக்கும் இடையில், புல்வெளிகளையும் காடுகளையும் கடந்து சென்றன…. அவை காற்றின் அன்புக்குரியவை, அவை எல்லாவற்றிற்கும் அன்பானவை. அவை விரைவில் வானத்துக்கும் பூமிக்கும் இடையிலான பிணைப்பாக மாறின மற்றும் எல்லாவற்றிற்கும் செய்திகளை அனுப்பின…. அவை பாடின, அவை மகிழ்ச்சியுடன் ஓடின, முன்பு வெறுமையாக இருந்த உலகத்திற்கு அவை சந்தோஷம், சிரிப்பு மற்றும் உற்சாகம் ஆகியவற்றைக் கொண்டு வந்தன…. அவை தங்களது தெளிவான, மெல்லிசைப் பாடலைப் பயன்படுத்தின, தங்கள் இருதயங்களுக்குள் இருந்த வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தி சிருஷ்டிகரைப் புகழ்ந்து பாடின. சிருஷ்டிகரின் சிருஷ்டிப்பின் பரிபூரணத்தையும் அற்புதத்தையும் காட்ட அவை மகிழ்ச்சியுடன் நடனமாடின மற்றும் சிருஷ்டிகர், தம் அதிகாரத்தின் வழியாக அவற்றுக்கு வழங்கிய சிறப்பு ஜீவிதத்தின் ஆதாரத்திற்கு சாட்சியளிக்க தங்கள் முழு ஜீவனையும் அர்ப்பணித்தன …

சிருஷ்டிகரின் கட்டளைப்படி, அவை ஜலத்தில் அல்லது ஆகாயவிரிவில் என எங்கு இருந்தாலும் சரி, ஜீவிதத்தின் பல்வேறு கட்டமைப்புகளில் இந்த ஜீவஜந்துக்கள் ஏராளமாக இருந்தன மற்றும் சிருஷ்டிகரின் கட்டளைப்படி, அவை அந்தந்த இனங்களின்படி ஒன்று கூடின—இந்த சட்டம், இந்த விதி, எந்த சிருஷ்டியாலும் மாற்ற முடியாததாகும். சிருஷ்டிகரால் அவற்றுக்காக நிர்ணயிக்கப்பட்ட எல்லைக்கு அப்பால் செல்ல அவை ஒருபோதும் துணியவில்லை, அவற்றால் அதைச் செய்யவும் முடியவில்லை. சிருஷ்டிகரால் நியமிக்கப்பட்டபடி, அவை ஜீவித்து, பெருகி, சிருஷ்டிகரால் நிர்ணயிக்கப்பட்ட ஜீவிதப் போக்கையும் சட்டங்களையும் கண்டிப்பாக கடைப்பிடித்தன மற்றும் அவரால் சொல்லப்படாத கட்டளைகளையும், அவர் அவர்களுக்குக் கொடுத்த பரலோகக் கட்டளைகளையும் பிரமாணங்களையும் இன்று வரை உணர்வுடன் பின்பற்றுகின்றன. அவை சிருஷ்டிகருடன் தங்கள் சொந்த வழியில் உரையாடின மற்றும் சிருஷ்டிகரின் அர்த்தத்தை கிரகிக்கத் தொடங்கின, அவருடைய கட்டளைகளுக்குக் கீழ்ப்படிந்தன. சிருஷ்டிகரின் அதிகாரத்தை யாதொரு ஜீவஜந்துவும் மீறவில்லை. அவருடைய ராஜரீகத்தையும் அவற்றின் மீதான கட்டளையும் அவருடைய எண்ணங்களின்படி பயன்படுத்தப்பட்டன. எந்த வார்த்தைகளும் வெளியிடப்படவில்லை, ஆனால் சிருஷ்டிகருடைய தனித்துவமான அதிகாரம் எல்லாவற்றையும் மௌனமாகக் கட்டுப்படுத்தியது. அதற்கு எந்த மொழி செயல்பாடும் இல்லை மற்றும் அது மனிதகுலத்திலிருந்து வேறுபடுகின்றது. இந்தச் சிறப்பான வழியில் அவரது அதிகாரத்தின் கிரியை மனிதனின் புதிய அறிவைப் பெறவும், சிருஷ்டிகரின் தனித்துவமான அதிகாரத்தைப் பற்றி ஒரு புதிய விளக்கத்தை உருவாக்கவும் மனிதனைக் கட்டாயப்படுத்தியது. இங்கே, இந்த புதிய நாளில், சிருஷ்டிகரின் அதிகாரத்தின் கிரியை சிருஷ்டிகரின் தனித்துவத்தை மீண்டும் ஒரு முறை நிரூபித்தது என்பதை நான் உங்களுக்குச் சொல்ல வேண்டும்.

அடுத்ததாக, இந்த வசனத்தின் கடைசி வாக்கியத்தைப் பார்ப்போம்: “தேவன் அது நல்லது என்று கண்டார்.” இதன் பொருள் என்னவென்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்கள்? தேவனுடைய உணர்ச்சிகள் இந்த வார்த்தைகளில் உள்ளன. தேவன் தாம் சிருஷ்டித்த அனைத்தும் தோற்றம் பெற்றதை, அவருடைய வார்த்தைகளால் நிலைபெற்றதை, படிப்படியாக மாறத் தொடங்கியதைப் பார்த்தார். இந்த நேரத்தில், தேவன் தம்முடைய வார்த்தைகளால் தாம் செய்த பல்வேறு விஷயங்களிலும், தாம் நிறைவேற்றிய பல்வேறு கிரியைகளிலும் திருப்தி அடைந்தாரா? பதில் “தேவன் அது நல்லது என்று கண்டார்.” நீங்கள் இங்கே எதைப் பார்க்கிறீர்கள்? “தேவன் அது நல்லது என்று கண்டார்” என்பது எதைக் குறிக்கிறது? இது எதைக் அடையாளப்படுத்துகிறது? தேவன் திட்டமிட்டதை மற்றும் பரிந்துரைத்ததை நிறைவேற்றவும், அவர் நிறைவேற்றுவதற்காக நிர்ணயித்த இலக்குகளை நிறைவேற்றவும் வல்லமையும் ஞானமும் தேவனுக்கு இருந்தது என்பதை அது குறிக்கிறது. தேவன் ஒவ்வொரு பணியையும் முடித்தபோது, அவர் வருத்தப்பட்டாரா? “தேவன் அது நல்லது என்று கண்டார்” என்பதே பதிலாக இன்னும் இருக்கிறது. வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், அவர் எந்த வருத்தத்தையும் உணரவில்லை, மாறாகத் திருப்தி அடைந்தார். அவர் எந்த வருத்தத்தையும் உணரவில்லை என்பதன் அர்த்தம் என்னவாக இருக்கிறது? தேவனுடைய திட்டம் சரியானது, அவருடைய வல்லமையும் ஞானமும் பூரணமானது, அவருடைய அதிகாரத்தால் மட்டுமே அத்தகைய பரிபூரணத்தை நிறைவேற்ற முடியும் என்பதே இதன் பொருளாக இருக்கிறது. மனிதன் ஒரு பணியைச் செய்யும்போது, தேவனைப் போலவே, அது நல்லது என்பதாக அவனால் பார்க்க முடியுமா? மனிதன் செய்யும் ஒவ்வொன்றும் பூரணமாக முடியுமா? மனிதன் ஒரே முறையாக, நித்திய காலத்திற்கு ஏற்றவாறு எதையாகிலும் நிறைவேற்ற முடியுமா? மனிதன் சொல்வது போல், “எதுவுமே பூரணமானதல்ல, கொஞ்சம் சிறந்தது மட்டுமே,” மனிதன் செய்யும் எதுவும் பூரணமாக முடியாது. அவர் செய்த மற்றும் நிறைவேற்றிய அனைத்தும் நல்லது என்று தேவன் கண்டபோது, தேவனால் செய்யப்பட்ட அனைத்தும் அவருடைய வார்த்தைகளால் வெளிப்படுத்தப்பட்டன, அதாவது “தேவன் அது நல்லது என்று கண்டார்,” அவர் உருவாக்கிய அனைத்தும் நிரந்தரமான வடிவமாக இருந்தன, வகைக்கு ஏற்றவாறு வகைப்படுத்தப்பட்டன மற்றும் ஒரே முறையாக, நித்திய காலத்திற்கு ஏற்றவாறு ஒரு நிலையான நிலையும், நோக்கமும் செயல்பாடும் வழங்கப்பட்டன. மேலும், எல்லாவற்றின் மத்தியிலான அவற்றின் பங்கு, எல்லாவற்றையும் நிர்வகிக்கும் தேவனுடைய நிர்வாகத்தின் போது அவை மேற்கொள்ள வேண்டிய பயணம் ஆகியவை ஏற்கனவே தேவனால் நியமிக்கப்பட்டிருந்தன மற்றும் அவை மாறாதவை ஆகும். எல்லாவற்றிற்கும் சிருஷ்டிகர் கொடுத்த பரலோகச் சட்டம் இதுதான்.

“தேவன் அது நல்லது என்று கண்டார்,” இந்த எளிய, மதிப்பிடப்படாத வார்த்தைகள், பெரும்பாலும் புறக்கணிக்கப்படுகின்றன, அவை பரலோகச் சட்டத்தின் வார்த்தைகள் மற்றும் தேவனால் எல்லா ஜீவஜந்துக்களுக்கும் கொடுக்கப்பட்ட பரலோகக் கட்டளையாக இருகின்றன. அவை சிருஷ்டிகரின் அதிகாரத்தின் மற்றொரு உருவகமாகும், அவை மிகவும் நடைமுறைக்குரிய மற்றும் ஆழமானவையாக இருகின்றன. சிருஷ்டிகரால் தம்முடைய வார்த்தைகளின் மூலம், அவர் பெறத் திட்டமிட்ட அனைத்தையும் பெறவும், அவர் நிறைவேற்றத் திட்டமிட்ட அனைத்தையும் நிறைவேற்றவும் மட்டுமல்லாமல், அவர் உருவாக்கிய அனைத்தையும் அவருடைய கரங்களில் கட்டுப்படுத்தவும், தம்முடைய அதிகாரத்தின் கீழ் இருந்த அனைத்தையும் ஆளவும் முடிந்தது, மேலும், அனைத்தும் முறையானவையாக மற்றும் வழக்கமானவையாக இருந்தன. எல்லாம் அவருடைய வார்த்தையால் பெருகின, இருந்தன, அழிந்தன, மேலும், அவருடைய அதிகாரத்தினால் அவர் வகுத்த சட்டத்தின் மத்தியில் அவை இருந்தன. இதற்கு எதுவும் விதிவிலக்கல்ல! இந்த சட்டம் “தேவன் அது நல்லது என்று கண்டார்,” என்ற அதே தருணத்தில் தொடங்கியது. அது சிருஷ்டிகரால் ரத்து செய்யப்படும் நாள் வரை தேவனுடைய நிர்வாகத் திட்டத்தின் பொருட்டு இருக்கும், தொடரும் மற்றும் செயல்படும்! சிருஷ்டிகரின் தனித்துவமான அதிகாரமானது, எல்லாவற்றையும் உருவாக்கும் மற்றும் எல்லாவற்றையும் உருவாக்கும்படி கட்டளையிடும் திறனில் மட்டுமல்லாமல், எல்லாவற்றிற்கும் மேலாகவும், ராஜரீகத்தை நிலைநிறுத்துவதற்கும், எல்லாவற்றிற்கும் சத்துவம் மற்றும் ஜீவனின் வல்லமையை வழங்குவதற்குமான அவருடைய திறனிலும் வெளிப்பட்டது. மேலும், ஒரே முறையாக, நித்திய காலத்திற்கு ஏற்றவாறு, அவர் உருவாக்கும் உலகில், அனைத்தும் தோற்றமளிக்கும் மற்றும் தோன்றும் உலகில் அவர் உருவாக்கும் எல்லாவற்றையும் ஒரு முழுமையான வடிவத்திலும், ஒரு முழுமையான ஜீவித அமைப்பிலும், ஒரு முழுமையான பாத்திரத்திலும் ஏற்படுத்துவதற்கான அவருடைய திறனிலும் வெளிப்பட்டது. சிருஷ்டிகரின் எண்ணங்கள் எந்தவொரு தடைகளுக்கும் உட்பட்டவை அல்ல. நேரம், இடம் அல்லது புவியியல் சூழல் ஆகியவற்றால் வரையறுக்கப்பட்டவையும் அல்ல என்பதில் இது வெளிப்பட்டது. அவருடைய அதிகாரத்தைப் போலவே, சிருஷ்டிகரின் தனித்துவமான அடையாளமும் நித்திய நித்தியமான காலங்களுக்கும் மாறாமல் இருக்கும். அவருடைய அதிகாரம் எப்போதுமே அவருடைய தனித்துவமான அடையாளத்தின் பிரதிநிதித்துவமாகவும் அடையாளமாகவும் இருக்கும். அவருடைய அதிகாரம் அவருடைய அடையாளத்துடன் எப்போதும் இணைந்து இருக்கும்!

ஆறாம் நாளில், சிருஷ்டிகர் பேச, ஒன்றன்பின் ஒன்றாக ஒவ்வொரு வகையான ஜீவஜந்துவும் அவரது மனதில் அதன் தோற்றத்தைப் பெறுகின்றன

மிக நுட்பமாக, எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டிக்கும் சிருஷ்டிகருடைய கிரியை ஐந்து நாட்களுக்குத் தொடர்ந்தது மற்றும் அதன் உடனடி தொடர்ச்சியாக, எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டிக்கும் ஆறாவது நாளை சிருஷ்டிகர் தொடங்கினார். இந்த நாள் மற்றொரு புதிய தொடக்கமாகவும், மற்றொரு அசாதாரண நாளாகவும் இருந்தது. அப்படியானால், இந்தப் புதிய நாளுக்கு முன்பு சிருஷ்டிகருடைய திட்டம் என்னவாக இருந்தது? அவர் என்னென்ன புதிய ஜீவஜந்துக்களை உருவாக்குவார் மற்றும் எவற்றை அவர் சிருஷ்டிப்பார்? கவனியுங்கள், அதுவே சிருஷ்டிகருடைய குரலாக இருக்கிறது …

“பின்பு தேவன்: பூமியானது ஜாதிஜாதியான ஜீவஜந்துக்களாகிய நாட்டு மிருகங்களையும், ஊரும் பிராணிகளையும், காட்டுமிருகங்களையும், ஜாதிஜாதியாகப் பிறப்பிக்கக்கடவது என்றார்; அது அப்படியே ஆயிற்று. தேவன் பூமியிலுள்ள ஜாதிஜாதியான காட்டுமிருகங்களையும், ஜாதிஜாதியான நாட்டுமிருகங்களையும், பூமியில் ஊரும் பிராணிகள் எல்லாவற்றையும் உண்டாக்கினார்; தேவன் அது நல்லது என்று கண்டார்” (ஆதி. 1:24-25). என்னென்ன ஜீவஜந்துக்கள் இதில் சேர்க்கப்பட்டுள்ளன? வேதவாக்கியங்கள் கூறுகின்றன: பூமியிலுள்ள ஜாதிஜாதியான நாட்டுமிருகங்கள், ஊரும் பிராணிகள் மற்றும் காட்டுமிருகங்கள். அதாவது, இந்த நாளில் பூமியில் எல்லா வகையான ஜீவஜந்துக்களும் இருந்தது மட்டுமின்றி, அவை அனைத்தும் வகைக்கு ஏற்ப வகைப்படுத்தப்பட்டன. அதேபோல், “தேவன் அது நல்லது என்று கண்டார்.”

முந்தைய ஐந்து நாட்களைப் போலவே, சிருஷ்டிகர் அதே தொனியிலேயே பேசினார் மற்றும் தாம் விரும்பிய ஜீவஜந்துக்களைப் பிறக்கும்படியாகக் கட்டளையிட்டார் மற்றும் அவை ஒவ்வொன்றும் அவற்றின் வகையின்படி பூமியில் தோன்றின. சிருஷ்டிகர் தனது அதிகாரத்தைச் செலுத்தும்போது, அவருடைய வார்த்தைகள் எதுவும் வீணாகப் பேசப்படவில்லை. ஆகவே, ஆறாவது நாளில், அவர் சிருஷ்டிக்க நினைத்த ஒவ்வொரு ஜீவஜந்துவும் நியமிக்கப்பட்ட நேரத்தில் தோன்றின. “பூமியானது ஜாதிஜாதியான ஜீவஜந்துக்களைப் பிறப்பிக்கக்கடவது,” என்று சிருஷ்டிகர் சொன்னது போலவே பூமியானது ஒரே நேரத்தில் ஜீவஜந்துக்களால் நிரம்பியது, அங்கே நிலத்தில் திடீரென அனைத்து வகையான ஜீவஜந்துக்களின் சுவாசமும் வெளிப்பட்டது…. புல்வெளி மிகுந்த பசுமையான வனாந்தரத்தில், தடித்த பசுக்கள், வால்களை முன்னும் பின்னுமாக ஆட்டிக் கொண்டு, ஒன்றன்பின் ஒன்றாகத் தோன்றின, கத்தும் ஆடுகள் தாங்களாகவே மந்தைகளாகக் கூடிக்கொண்டன மற்றும் கனைக்கும் குதிரைகள் ஓடத் தொடங்கின…. ஒரே நொடியில், அமைதியான புல்வெளியின் பரந்த வெளி ஜீவஜந்துக்களால் நிறைந்தன…. இந்த பல்வேறு நாட்டு மிருகங்களின் தோற்றம் அமைதியான புல்வெளியில் ஒரு அழகான காட்சியாக இருந்தது மற்றும் எல்லையற்ற ஜீவனின் வல்லமையைக் கொண்டு வந்தது…. அவை புல்வெளிகளின் துணையாளர்களாகவும், புல்வெளிகளின் எஜமானர்களாகவும் இருந்தன. அவ்வாறே அவை இந்த நிலங்களின் பொறுப்பாளர்களாகவும் பாதுகாவலர்களாகவும் மாறின. இந்தப் புல்வெளிகள் அவற்றின் நிரந்தர வசிப்பிடமாக இருந்தன, அவற்றுக்குத் தேவையான அனைத்தையும் வழங்கின மற்றும் அவை ஜீவித்திருப்பதற்கான நித்திய சத்துவத்தின் ஆதாரமாக இருந்தன …

இந்தப் பல்வேறு நாட்டு மிருகங்கள் தோன்றிய அதே நாளில், சிருஷ்டிகருடைய வார்த்தையால், ஏராளமான பூச்சிகள் ஒன்றன் பின் ஒன்றாகத் தோன்றின. எல்லா ஜீவஜந்துக்களிடையேயும் அவை மிகச் சிறியவையாக இருந்தபோதிலும், அவற்றின் ஜீவ வல்லமை இன்னும் சிருஷ்டிகருடைய அதிசயமான சிருஷ்டிப்பாக இருந்தது மற்றும் அந்த ஏராளமான பூச்சிகள் தாமதமாக வரவில்லை…. சில ஜீவஜந்துக்கள் தங்கள் சிறிய சிறகுகளைப் பறக்கவிட்டன, மற்றவை மெதுவாக ஊர்ந்து சென்றன. சில ஜீவஜந்துக்கள் துள்ளிக் குதித்தன, மற்றவை தள்ளாடி நடந்தன. சில ஜீவஜந்துக்கள் முன்னோக்கிப் பாய்ந்தன, மற்றவை விரைவாக பின்வாங்கின. சில ஜீவஜந்துக்கள் பக்கவாட்டில் நகர்ந்தன, மற்றவை மேலும் கீழுமாக குதித்தன…. எல்லாம் தங்களுக்கான வீடுகளைத் தேடும் முயற்சியில் மும்முரமாக இருந்தன: சில ஜீவஜந்துக்கள் புல்லுக்குள் நுழைந்தன, சில ஜீவஜந்துக்கள் தரைக்குள் வளைகளை அமைத்தன, சில ஜீவஜந்துக்கள் மரங்களுக்கிடையே பறந்து, காடுகளில் மறைந்திருந்தன…. வயிற்றின் அளவு சிறியதாக இருந்தாலும், வெறுமையான வயிற்றின் வேதனையைத் தாங்க அவை விரும்பவில்லை. சொந்த வீடுகளைக் கண்டடைந்தபின், அவை புசிக்க தங்களுக்கான ஆகாரத்தை தேடி விரைந்தன. சில ஜீவஜந்துக்கள் புல்லின் மென்மையான கதிர்களைப் புசிக்க அதன் மீது ஏறின. சில ஜீவஜந்துக்கள் வாய் முழுவதையும் அழுக்கால் நிரப்பி, விழுங்கி அவற்றை வயிற்றில் சேர்த்தன. அவை மிகுந்த ஆர்வத்தோடும், மகிழ்ச்சியோடும் புசித்தன (அவற்றுக்கு, அழுக்கு கூட ஒரு சுவையான விருந்தாக இருந்தது); சில ஜீவஜந்துக்கள் காடுகளில் மறைந்திருந்தன, ஆனால் அவை ஓய்வெடுக்கவில்லை. ஏனென்றால், பளபளப்பான அடர்த்தியான பச்சை இலைகளுக்குள் இருக்கும் தாவர உயிர்ச் சாறானது ஒரு சாறு நிறைந்த ஆகாரத்தை வழங்கியது…. பூச்சிகள் திருப்தியடைந்த பின்னும், அவை அவற்றின் செயல்பாட்டை நிறுத்தவில்லை. அளவில் சிறியதாக இருந்தாலும், அவை மிகப்பெரிய சத்துவத்தையும் வரம்பற்ற சத்துவத்தையும் கொண்டிருந்தன. எனவே, எல்லா ஜீவஜந்துக்காட்டிலும், அவை மிகவும் சுறுசுறுப்பானவையாக மற்றும் மிகவும் கடினமானவையாக இருந்தன. அவை ஒருபோதும் சோம்பேறிகளாக இருக்கவில்லை மற்றும் ஒருபோதும் ஓய்வெடுக்கவில்லை. அவற்றின் பசி தீர்ந்த பிறகும் அவை தங்கள் எதிர்காலத்திற்காக தங்கள் உழைப்பைத் தொடர்ந்தன, தங்களைத் தாங்களே மும்முரமாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டு, தங்களுடைய அடுத்த நாளுக்காக, தாங்கள் உயிர்வாழ்வதற்காக விரைந்து செயல்பட்டன…. அவை தங்களைத் தாங்களே ஊக்குவிக்கவும் உற்சாகப்படுத்தவும் பல்வேறு மெல்லிசைப் பாடல்களை மற்றும் தாளங்களை மென்மையாக முனங்கின. அவை புல், மரங்கள் மற்றும் ஒவ்வொரு அங்குல மண்ணுக்கும் மகிழ்ச்சியைச் சேர்த்தன. ஒவ்வொரு நாளையும், ஒவ்வொரு ஆண்டையும் தனித்துவமாக்கின…. அவை தங்கள் சொந்த மொழிகளாலும், தங்கள் சொந்த வழிகளாலும், பூமியில் உள்ள அனைத்து ஜீவஜந்துக்களுக்கும் தகவல்களை அனுப்பின. தங்கள் சொந்த சிறப்பு ஜீவிதப் போக்கைப் பயன்படுத்தி, அவை எல்லாவற்றையும் குறித்துக்கொண்டன, அதன் மேலாக அவை தடயங்களை விட்டன…. அவை மண், புல் மற்றும் காடுகளுடன் நெருக்கமாக இருந்தன மற்றும் மண், புல் மற்றும் காடுகளுக்கு அவை வீரியத்தையும் ஜீவனையும் கொண்டு வந்தன. அவை எல்லா ஜீவஜந்துக்களுக்கும் சிருஷ்டிகருடைய அறிவுரைகளையும் வாழ்த்துக்களையும் கொண்டு வந்தன …

சிருஷ்டிகருடைய பார்வை அவர் சிருஷ்டித்த எல்லாவற்றையும் கடந்து சென்றது மற்றும் அந்த நேரத்தில், காடுகள் மற்றும் மலைகள் மீது அவரது கண்கள் நின்றுநோக்கின, அவரது மனம் திரும்பிப் பார்த்தது. அவருடைய வார்த்தைகள் உச்சரிக்கப்படுகையில், அடர்ந்த காடுகளிலும், மலைகளிலும், முன்பு வந்ததைப் போல் அல்லாமல் ஒரு வகை ஜீவஜந்துக்கள் தோன்றின: அவை தேவனுடைய வாயால் சொல்லப்பட்ட காட்டு மிருகங்கள். நீண்ட காலத்திற்குப் பிறகு, ஒவ்வொன்றும் அவற்றின் தனித்துவமான முகத்துடன் தம் தலைகளையும் அசைத்து, வால்களையும் ஆட்டின. சில மிருகங்களுக்கு உரோமங்கள் இருந்தன, சில மிருகங்களுக்குக் கவசங்கள் இருந்தன, சில மிருகங்களுக்கு வெறித்தனமான பற்கள் இருந்தன, சில மிருகங்கள் சிரித்தன, சில மிருகங்களுக்கு நீண்ட கழுத்து இருந்தது, சில மிருகங்களுக்கு குறுகிய வால் இருந்தது, சில மிருகங்களுக்குப் பயங்கரமான கண்கள் இருந்தன, சில மிருகங்களுக்குப் பயமுறுத்தும் பார்வை இருந்தது, சில மிருகங்கள் புல் சாப்பிட குனிந்தன, சில மிருகங்களின் வாய் இரத்தக் கறையுடன் இருந்தது, சில மிருகங்கள் இரண்டு கால்களுடன் துள்ளிக் குதித்துக் கொண்டிருந்தன, சில மிருகங்கள் நான்கு கால்களில் வேகமாய் ஓடிக் கொண்டிருந்தன, சில மிருகங்கள் மரங்களின் மேல் ஏறிக் கொண்டிருந்தன, சில மிருகங்கள் காடுகளில் காத்துக் கொண்டிருந்தன, சில மிருகங்கள் ஓய்வெடுக்க குகைகளைத் தேடிக் கொண்டிருந்தன, சில மிருகங்கள் சமவெளிகளில் உல்லாசமாக ஓடிக் கொண்டிருந்தன, சில மிருகங்கள் காடுகள் வழியாக ஓடிக் கொண்டிருந்தன…; சில மிருகங்கள் கர்ஜித்துக் கொண்டிருந்தன, சில மிருகங்கள் ஊளையிட்டுக் கொண்டிருந்தன, சில மிருகங்கள் குரைத்துக் கொண்டிருந்தன, சில மிருகங்கள் கத்திக் கொண்டிருந்தன…; சில மிருகங்கள் கீச்சுக் குரலைக் கொண்டிருந்தன, சில மிருகங்கள் ஆழ்ந்த அடர்த்தியான குரலைக் கொண்டிருந்தன, சில மிருகங்கள் மிகுந்த சத்தம் ஏற்படுத்தக்கூடிய குரலைக் கொண்டிருந்தன, சில மிருகங்கள் தெளிவான மற்றும் மெல்லிசை கொண்ட குரலைக் கொண்டிருந்தன…; சில மிருகங்கள் கடுமையானவையாக இருந்தன, சில மிருகங்கள் அழகானவையாக இருந்தன, சில மிருகங்கள் அருவருப்பானவையாக இருந்தன, சில மிருகங்கள் அபிமானமானத்துக்கு உரியவையாக இருந்தன, சில மிருகங்கள் பயமுறுத்துகின்றவையாக இருந்தன, சில மிருகங்கள் வசீகரமான அப்பாவித்தன்மையுடன் இருந்தன…. அவை ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொன்றாக வெளியே வந்தன. அவை எவ்வாறாக உயர்ந்தவை மற்றும் வலிமையானவை, சுதந்திரமானவை, உற்சாகமானவை, ஒன்றுக்கொன்று அலட்சியத்துடன் இருப்பவை, ஒன்றுக்கொன்று பார்த்துக்கொள்வதற்குக்கூட எண்ணுவதில்லை என்பதைப் பாருங்கள்…. ஒவ்வொன்றும், சிருஷ்டிகரால் அவற்றுக்கு வழங்கப்பட்ட குறிப்பிட்ட ஜீவிதத்தையும், அவற்றின் சொந்த வனப்பகுதியையும், மிருகத்தனத்தையும் தாங்கி, அவை காடுகளிலும் மலைகளிலும் தோன்றின. அனைவரையும் வெறுப்பவையாக, முற்றிலும் அகங்காரத்துடன்—அவை மலைகள் மற்றும் காடுகளின் உண்மையான எஜமானர்கள் தானே? சிருஷ்டிகரால் அவற்றினுடைய தோற்றம் கட்டளை இடப்பட்ட தருணத்திலிருந்து, காடுகளுக்கும் மலைகளுக்கும் அவை “உரிமை கோரின,” ஏனென்றால், சிருஷ்டிகர் ஏற்கனவே அவற்றின் எல்லைகளை முத்திரையிட்டு, அவற்றின் வாழ்வுக்கான எல்லையைத் தீர்மானித்தார். அவை மட்டுமே மலைகள் மற்றும் காடுகளை உண்மை யில் ஆள்பவைகள், அதனால்தான் அவை மிகவும் காட்டுத்தனமாகவும், இழிவாகவும் இருந்தன. அவை “காட்டு மிருகங்கள்” என்று அழைக்கப்பட்டதற்கு முழு காரணம் என்னவென்றால், உண்மையிலேயே எல்லா ஜீவஜந்துக்களையும்விட, அவை மிகவும் காட்டுத்தனமானவையாக, மிருகத்தனமானவையாக மற்றும் பழக்கப்படுத்த முடியாதவையாக இருந்தன. அவற்றைப் பழக்கப்படுத்த முடியவில்லை. எனவே, அவற்றை வளர்க்க முடியவில்லை. மனிதகுலத்துடன் இணக்கமாக வாழவோ மனிதகுலத்தின் சார்பாக உழைக்கவோ அவற்றால் முடியவில்லை. மனிதகுலத்திற்காக அவற்றை வளர்க்கவும் முடியவில்லை, கிரியை செய்ய வைக்கவும் முடியவில்லை என்பதனால், அவை மனிதகுலத்திலிருந்து தொலைவில் ஜீவிக்க வேண்டியிருந்தது மற்றும் அவற்றை மனிதனால் அணுக முடியவில்லை. அதனைத் தொடர்ந்து, அவை மனிதகுலத்திலிருந்து தொலைவில் ஜீவித்ததாலும், மனிதனால் அணுக முடியாததாலும், சிருஷ்டிகரால் அவற்றுக்கு வழங்கப்பட்ட, மலைகளையும் காடுகளையும் பாதுகாப்பதற்கான பொறுப்பை அவற்றால் நிறைவேற்ற முடிந்தது. அவற்றின் காட்டுத்தனமானது மலைகளைப் பாதுகாத்தன, காடுகளைப் பாதுகாத்தன, மேலும் இது அவற்றின் வாழ்க்கை மற்றும் இனப்பெருக்கத்துக்கான சிறந்த பாதுகாப்பாகவும் உறுதிப்பாடாகவும் இருந்தது. அதே நேரத்தில், அவற்றின் காட்டுத்தனமானது எல்லாவற்றிலும் சமநிலையை பராமரித்து உறுதி செய்தது. அவற்றின் வருகை மலைகள் மற்றும் காடுகளுக்கு ஆதரவையும் ஸ்திரத்தையும் கொண்டு வந்தது. அவற்றின் வருகை, நிலையான மற்றும் வெறுமையான மலைகள் மற்றும் காடுகளுக்குள் எல்லையற்ற வீரியத்தையும் உயிர்ப்பையும் செலுத்தியது. இந்தக் கட்டத்தில் இருந்து, மலைகள் மற்றும் காடுகள் அவற்றின் நிரந்தர வசிப்பிடமாக மாறின மற்றும் அவை ஒருபோதும் தங்கள் இருப்பிடத்தை இழக்கவில்லை. ஏனென்றால், மலைகளும் காடுகளும் அந்த மிருகங்களுக்காகவே தோன்றி இருந்தன. காட்டு மிருகங்கள் தங்கள் கடமையை நிறைவேற்றி, அவற்றைக் காக்க தங்களால் முடிந்த அனைத்தையும் செய்தன. ஆகவே, காட்டு மிருகங்கள் தங்கள் நிலப்பரப்பைக் காத்துக் கொள்ளும்படி சிருஷ்டிகருடைய அறிவுரைகளுக்குக் கண்டிப்பாகக் கட்டுப்பட்டு, சிருஷ்டிகரால் நிறுவப்பட்ட எல்லாவற்றின் சமநிலையையும் பராமரிக்க தங்கள் மிருக இயல்பைத் தொடர்ந்து பயன்படுத்துவதோடு, சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தையும் வல்லமையையும் வெளிப்படுத்துகின்றன!

சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தின் கீழ், சகலமும் பரிபூரணமாக இருக்கின்றன

தேவனால் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட நகரக்கூடிய மற்றும் நகரமுடியாதவை, அதாவது பறவைகள் மற்றும் மீன்கள், மரங்கள் மற்றும் பூக்கள் போன்றவை, மற்றும் ஆறாவது நாளில் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட நாட்டு மிருகங்கள், பூச்சிகள் மற்றும் காட்டு மிருகங்கள் என இவை உட்பட அனைத்தும் தேவனுடைய பார்வையில் நன்றாக இருந்தன, மேலும், தேவனுடைய பார்வையில், இவை அனைத்தும், அவருடைய திட்டத்தின்படி, பரிபூரணத்தின் உச்சத்தை அடைந்தன மற்றும் தேவன் அடைய விரும்பிய தரங்களை அடைந்தன. படிப்படியாக, சிருஷ்டிகர் தமது திட்டத்தின்படி செய்ய நினைத்த கிரியையைச் செய்தார். ஒன்றன் பின் ஒன்றாக, அவர் சிருஷ்டிக்க விரும்பிய விஷயங்கள் தோன்றின. ஒவ்வொன்றின் தோற்றமும் சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தின் பிரதிபலிப்பாக மற்றும் நிறைவேறுதலாக இருகின்றன. இந்த நிறைவேறுதல்களின் விளைவாக, எல்லா ஜீவஜந்துக்களாலும் சிருஷ்டிகருடைய கிருபைக்கும் வழங்கலுக்கும் நன்றி சொல்வதைத் தவிர வேறு ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை. தேவனுடைய அதிசயமான கிரியைகள், தங்களைத் தாங்களே வெளிப்படுத்தியபோது, இந்த உலகம் தேவனால் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட எல்லாவற்றையும் கொண்டு கொஞ்சம் கொஞ்சமாகப் பெரிதாகி, குழப்பம் மற்றும் இருளில் இருந்து தெளிவு மற்றும் பிரகாசமாக மாறியது. மரண அமைதியிலிருந்து ஜீவாதாரம் மற்றும் வரம்பற்ற ஜீவனின் வல்லமை என்பதாக மாறியது. சிருஷ்டிப்பின் எல்லாவற்றிலும், பெரியது முதல் சிறியது வரை, சிறியது முதல் நுண்பொருள் வரை என சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரம் மற்றும் வல்லமையால் சிருஷ்டிக்கப்படாத எதுவும் இல்லை. ஒவ்வொரு ஜீவஜந்துவும் இருப்பதற்கு ஒரு தனித்துவமான மற்றும் உள்ளார்ந்த தேவையும் மதிப்பும் இருந்தது. அவற்றின் வடிவம் மற்றும் கட்டமைப்பில் உள்ள வேறுபாடுகள் எதுவாக இருந்தாலும், அவை சிருஷ்டிகரால் சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தின் கீழ் இருக்குமாறுதான் உருவாக்கப்பட வேண்டியிருந்தது. சில நேரங்களில் ஜனங்கள் ஒரு பூச்சியைப் பார்ப்பார்கள், அது மிகவும் அருவருப்பானது என்பார்கள் மற்றும் அவர்கள், “அந்தப் பூச்சி மிகவும் கொடூரமானது, இதுபோன்ற ஒரு அருவருப்பான காரியத்தை தேவன் சிருஷ்டித்திருக்க வாய்ப்பில்லை—அவர் இவ்வளவு அருவருப்பான ஒன்றை சிருஷ்டிக்க வாய்ப்பில்லை” என்பார்கள். என்ன ஒரு முட்டாள்தனமான பார்வை! அவர்கள் சொல்ல வேண்டியது என்னவென்றால், “இந்தப் பூச்சி மிகவும் அருவருப்பாக இருந்தாலும், அது தேவனால் சிருஷ்டிக்கப்பட்டது, எனவே, அதற்கு அதன் தனித்துவமான நோக்கம் இருக்க வேண்டும்.” தேவனுடைய எண்ணங்களில், ஒவ்வொரு தோற்றத்தையும், எல்லா வகையான செயல்பாடுகளையும், பயன்பாடுகளையும், அவர் படைத்த பல்வேறு ஜீவஜந்துக்களுக்கு கொடுக்க அவர் விரும்பினார். எனவே, தேவன் சிருஷ்டித்த எந்தப் பொருட்களும் ஒரே துணியிலிருந்து வெட்டப்படவில்லை. அவற்றின் வெளிப்புறம் முதல் அவற்றின் உள் அமைப்பு வரை, அவற்றின் ஜீவித பழக்கத்திலிருந்து அவை ஆக்கிரமித்துள்ள இடம் வரை ஒவ்வொன்றும் வேறுபட்டவை. பசுக்களுக்கு பசுக்களின் தோற்றமும், கழுதைகளுக்கு கழுதைகளின் தோற்றமும், மான்களுக்கு மான்களின் தோற்றமும், யானைகளுக்கு யானைகளின் தோற்றமும் உண்டு. எது சிறந்தது மற்றும் எது அருவருப்பானது என்று நீ கூற முடியுமா? எது மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கிறது மற்றும் எந்த ஒரு ஜீவஜந்துவின் இருப்பு தேவையற்றது என்று நீ கூற முடியுமா? சிலர் யானையின் தோற்றத்தை விரும்புகிறார்கள், ஆனால் வயல்களை நடவு செய்ய யாரும் யானைகளைப் பயன்படுத்துவதில்லை. சிலர் சிங்கங்கள் மற்றும் புலிகளின் தோற்றத்தை விரும்புகிறார்கள். ஏனென்றால், அவற்றின் தோற்றம் எல்லாவற்றிலும் மிகவும் கவர்ச்சிகரமாக இருக்கிறது, ஆனால் அவற்றைச் செல்லப்பிராணிகளாக உன்னால் வைத்திருக்க முடியுமா? சுருக்கமாகக் கூறுவதென்றால், சிருஷ்டிப்பின் எண்ணற்ற விஷயங்களைப் பார்க்கும்போது, மனிதன் சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தை மதிக்க வேண்டும், அதாவது எல்லாவற்றிற்கும் சிருஷ்டிகரால் நியமிக்கப்பட்ட ஒழுங்கை மதிக்க வேண்டும். இதுதான் புத்திசாலித்தனமான அணுகுமுறையாகும். சிருஷ்டிகருடைய மெய்யான நோக்கங்களைத் தேடும் மற்றும் அதற்குக் கீழ்ப்படியும் அணுகுமுறை மட்டுமே சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தை உண்மையாக ஏற்றுக்கொள்வதும் அதைப் பற்றி உறுதியாக இருப்பதுமாக இருக்கிறது. இது தேவனுடைய பார்வையில் நன்றாக இருப்பதால் மனிதன் தவறு கண்டுபிடிக்க காரணம் என்னவாக இருக்கிறது?

இவ்வாறு, சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தின் கீழ் உள்ள அனைத்தும் சிருஷ்டிகருடைய ராஜரீகத்திற்கு ஒரு புதிய ஒத்திசையை மீட்ட வேண்டும், புதிய நாளின் அவரது பணிக்கு ஒரு அற்புதமான முன்னுரையைத் தொடங்க வேண்டும் மற்றும் அந்த நேரத்தில் சிருஷ்டிகரும் அவரது நிர்வாகக் கிரியையில் ஒரு புதிய பக்கத்தைத் திறப்பார்! வசந்த காலத்தில் புதியதாக தளிர்த்தல், கோடையில் பழுத்தல், இலையுதிர்காலத்தில் அறுவடை செய்தல், குளிர்காலத்தில் சேமித்தல் என சிருஷ்டிகரால் நியமிக்கப்பட்ட பிரமாணத்தின்படி இவற்றைப் போன்ற அனைத்தும் சிருஷ்டிகருடைய நிர்வாகத் திட்டத்துடன் இணைந்து எதிரொலிக்கும் மற்றும் அவை தங்களின் புதிய நாள், புதிய ஆரம்பம் மற்றும் புதிய வாழ்க்கைப் பாதையினை வரவேற்கும். சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தின் ராஜரீகத்தின்கீழ் ஒவ்வொரு நாளையும் வரவேற்கும் பொருட்டு அவை முடிவில்லாமல் ஜீவிக்கும் மற்றும் இனப்பெருக்கம் செய்யும் …

சிருஷ்டிக்கப்பட்ட மற்றும் சிருஷ்டிக்கப்படாத எந்தவொரு ஜீவஜந்துவும் சிருஷ்டிகருடைய அடையாளத்தை மாற்ற முடியாது

எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டிக்கத் தொடங்கியதிலிருந்து, தேவனுடைய வல்லமை வெளிப்படுத்தப்படவும் வெளியரங்கமாகவும் தொடங்கியது. ஏனென்றால் தேவன் எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டிக்க வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தினார். அவர் அவற்றை எந்த விதத்தில் படைத்தார் என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல், அவர் ஏன் அவற்றைப் படைத்தார் என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல், எல்லாம் தேவனுடைய வார்த்தைகளால் சிருஷ்டிக்கப்பட்டு, நிலைபெற்றன மற்றும் ஜீவித்தன. இது சிருஷ்டிகருடைய தனித்துவமான அதிகாரமாக இருக்கிறது. உலகில் மனிதகுலம் தோன்றுவதற்கு முன்பு, சிருஷ்டிகர் மனிதகுலத்திற்காக எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டிக்க தனது வல்லமையையும் அதிகாரத்தையும் பயன்படுத்தினார் மற்றும் மனிதகுலத்திற்கு பொருத்தமான ஜீவிதச் சூழலை ஆயத்தம் செய்ய அவருடைய தனித்துவமான வழிமுறைகளைப் பயன்படுத்தினார். தேவன் செய்ததெல்லாம், விரைவில் அவருடைய சுவாசத்தைப் பெறவிருக்கும் மனிதகுலத்திற்கான ஆயத்தமாக இருந்தன. அதாவது, மனிதகுலம் சிருஷ்டிக்கப்படுவதற்கு முன்பு, வானங்கள், சுடர்கள், சமுத்திரங்கள் மற்றும் பூமி போன்ற பெரிய விஷயங்களிலும், மிருகங்கள் மற்றும் பறவைகள், அத்துடன் அனைத்து வகையான பூச்சிகள் மற்றும் நுண்ணுயிரிகளிலும், நேரடியாகக் கண்ணுக்குத் தெரியாத பல்வேறு பாக்டீரியாக்கள் உட்பட அனைத்து சிறிய விஷயங்களிலும் என மனிதகுலத்திலிருந்து வேறுபட்ட எல்லா சிருஷ்டிகளிலும் தேவனுடைய அதிகாரம் காட்டப்பட்டது. ஒவ்வொன்றும் சிருஷ்டிகருடைய வார்த்தைகளால் ஜீவனைப் பெற்றன, ஒவ்வொன்றும் சிருஷ்டிகருடைய வார்த்தைகளால் பெருகின, ஒவ்வொன்றும் சிருஷ்டிகருடைய ராஜரீகத்தின்கீழ் ஜீவித்தன. சிருஷ்டிகருடைய சுவாசத்தை அவை பெறவில்லை என்றாலும், சிருஷ்டிகரால் அவற்றுக்கு வழங்கப்பட்ட ஜீவிதத்துக்கான ஜீவ வல்லமையை அவை வெவ்வேறு வடிவங்கள் மற்றும் கட்டமைப்புகள் மூலம் வெளிப்படுத்தின. சிருஷ்டிகரால் மனிதகுலத்திற்கு வழங்கப்பட்ட பேசும் திறனை அவை பெறவில்லை என்றாலும், அவை ஒவ்வொன்றும் சிருஷ்டிகரால் அவற்றுக்கு வழங்கப்பட்ட தங்கள் ஜீவிதத்தை வெளிப்படுத்தும் வழியைப் பெற்றன மற்றும் இவை மனிதனின் மொழியிலிருந்து வேறுபடுகின்றன. சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரமானது நிலையான பொருள்மயமான காரியங்களுக்கு, அவை ஒருபோதும் மறைந்துவிடக் கூடாது என்பதற்காக அதன் ஜீவனுக்குரிய ஜீவவல்லமையைக் கொடுப்பது மட்டுமல்லாமல், அவை ஒருபோதும் மறைந்துவிடாமல் இருக்க ஒவ்வொரு ஜீவஜந்துவையும் இனப்பெருக்கம் செய்வதற்கும் பெருக்குவதற்கும் உள்ளுணர்வைத் தருகின்றன. எனவே, தலைமுறை தலைமுறையாக, அவை சிருஷ்டிகரால் வழங்கப்படும் உயிர்வாழ்தலுக்கான சட்டங்களையும் கொள்கைகளையும் கொண்டுசெல்லும். சிருஷ்டிகர் தனது அதிகாரத்தைச் செலுத்தும் விதம் என்பது ஒரு பிரமாண்டமான அல்லது நுண்ணிய கண்ணோட்டத்தைக் கடுமையாகப் பின்பற்றாது மற்றும் எந்தவொரு வடிவத்திற்குள்ளும் அடங்காது. அவரால் உலகத்தின் செயல்பாடுகளுக்குக் கட்டளையிட முடியும் மற்றும் எல்லாவற்றினுடைய ஜீவன் மற்றும் மரணத்தின் மீது ராஜரீகத்தை வைத்திருக்க முடியும். மேலும், அவருக்கு சேவை செய்வதற்காக எல்லாவற்றையும் அவரால் கையாள முடிகிறது. அவரால் மலைகள், ஆறுகள் மற்றும் ஏரிகளின் அனைத்து கிரியைகளையும் நிர்வகிக்க முடியும் மற்றும் அவற்றில் உள்ள எல்லாவற்றையும் ஆள முடியும். அதனினும் மேலாக, எல்லாவற்றிற்கும் தேவையானதை அவரால் வழங்க முடியும். மனிதகுலம் மட்டுமன்றி, இது மற்ற அனைத்திற்குமான சிருஷ்டிகருடைய தனித்துவமான அதிகாரத்தின் வெளிப்பாடாகும். அத்தகைய வெளிப்பாடு ஒரு ஜீவகாலம் முழுமைக்கு மட்டுமானதல்ல. அத்தகைய வெளிப்பாடு ஒருபோதும் நின்றுவிடாது, ஓய்வெடுக்காது, எந்தவொரு மனிதனாலும் அல்லது பொருளாலும் அதை மாற்றவோ சேதப்படுத்தவோ முடியாது மற்றும் எந்தவொரு மனிதனிடமோ அல்லது பொருளிலோ அதைச் சேர்க்கவோ குறைக்கவோ முடியாது. ஏனென்றால், சிருஷ்டிகருடைய அடையாளத்தை யாராலும் மாற்ற முடியாது. ஆகவே, சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தை எந்தவொரு சிருஷ்டியாலும் மாற்ற முடியாது மற்றும் சிருஷ்டிக்கப்படாத எந்தவொரு ஜீவஜந்துவாலும் அதை அடைய முடியாது. உதாரணமாக தேவனுடைய தூதுவர்களையும் தேவதூதர்களையும் எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். அவர்கள் தேவனுடைய வல்லமையைக் கொண்டிருக்கவில்லை, சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தையும் கொண்டிருக்கவில்லை, தேவனுடைய வல்லமையும் அதிகாரமும் அவர்களுக்கு இல்லாததற்குக் காரணம், சிருஷ்டிகருடைய சாராம்சத்தை அவர்கள் கொண்டிருக்கவில்லை என்பதே. தேவனுடைய தூதர்கள் மற்றும் தேவதூதர்கள் போன்ற சிருஷ்டிக்கப்படாத மனிதர்கள், தேவனுடைய சார்பாக சில விஷயங்களைச் செய்ய முடியும் என்றாலும், தேவனைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்த முடியாது. மனிதனிடம் இல்லாத சில வல்லமையை அவர்கள் வைத்திருந்தாலும், தேவனுடைய அதிகாரத்தை அவர்கள் கொண்டிருக்கவில்லை. எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டிக்கவும், எல்லாவற்றையும் கட்டளையிடவும், எல்லாவற்றிலும் ராஜரீகத்தைக் கொண்டிருக்கவும் அவர்கள் தேவனுடைய அதிகாரத்தைப் பெற்றிருக்கவில்லை. எனவே, தேவனுடைய தனித்துவத்தை எந்தவொரு சிருஷ்டிக்கப்படாத ஜீவஜந்துவாலும் மாற்ற முடியாது. அதேபோல், தேவனுடைய அதிகாரத்தையும் வல்லமையையும் எந்தவொரு சிருஷ்டிக்கப்படாத ஜீவஜந்துவாலும் மாற்ற முடியாது. எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டித்த தேவனுடைய தூதரைப் பற்றி நீ வேதாகமத்தில் படித்திருக்கிறாயா? எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டிக்க தேவன் ஏன் தனது தூதர்களையோ அல்லது தேவதூதர்களையோ அனுப்பவில்லை? ஏனென்றால், அவர்கள் தேவனுடைய அதிகாரத்தைக் கொண்டிருக்கவில்லை. எனவே, தேவனுடைய அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தும் திறனை அவர்கள் கொண்டிருக்கவில்லை. எல்லா ஜீவஜந்துக்களையும் போலவே, அவர்கள் அனைவரும் சிருஷ்டிகருடைய ராஜரீகத்தின் கீழும், சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தின் கீழும் உள்ளனர். அதேபோல், சிருஷ்டிகரும் அவர்களுடைய தேவனாகவும், அவர்களுடைய ராஜாவாகவும் இருக்கிறார். அவர்கள் உன்னதமானவர்களாக இருந்தாலும், தாழ்ந்தவர்களாக இருந்தாலும், பெரியவர்களாக இருந்தாலும், சிறியவர்களாக இருந்தாலும் அவர்கள் ஒவ்வொருவரிடமும் சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தை மிஞ்சக்கூடிய எதுவும் இல்லை. எனவே, அவர்களில், சிருஷ்டிகருடைய அடையாளத்தை மாற்றக்கூடிய ஒருவரும் இல்லை. அவர்கள் ஒருபோதும் தேவன் என்று அழைக்கப்படுவதில்லை. அவர்களால் ஒருபோதும் சிருஷ்டிகராக மாற முடியாது. இவை மாறாத சத்தியங்கள் மற்றும் உண்மைகள்!

மேற்கண்ட ஐக்கியத்தின் மூலம், பின்வருவனவற்றை நாம் வலியுறுத்த முடியுமா: தனித்துவமான அதிகாரம் மற்றும் தனித்துவமான வல்லமையைக் கொண்ட, எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டித்து ஆட்சி செய்பவரை மட்டும் தனித்துவமான தேவன் என்று அழைக்க முடியுமா? இந்தக் கட்டத்தில், அத்தகைய கேள்வி மிகவும் ஆழமானது என்று நீங்கள் உணரலாம். தற்சமயம், உங்களால் அதைப் புரிந்துகொள்ள இயலாது மற்றும் அதன் சாராம்சத்தை உங்களால் உணர முடியாது. எனவே, தற்சமயத்தில் பதிலளிப்பது கடினம் என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்கள். இந்நிலையில், நான் எனது ஐக்கியத்தைத் தொடர்கிறேன். அடுத்ததாக, தேவனுக்கு மட்டுமே சொந்தமான அதிகாரம் மற்றும் வல்லமையின் பல அம்சங்களுடைய உண்மையான கிரியைகளைக் காண நான் உங்களை அனுமதிப்பேன். ஆகவே, தேவனுடைய தனித்துவத்தையும், தேவனுடைய தனித்துவமான அதிகாரம் என்றால் என்ன என்பதையும் உண்மையாகப் புரிந்துகொள்ள, கிரகிக்க மற்றும் அறிந்துகொள்ள நான் உங்களை அனுமதிப்பேன்.

2. மனிதனுடன் ஓர் உடன்படிக்கையை ஏற்படுத்த தேவன் தனது வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்துகிறார்

ஆதி. 9:11-13 இனி மாம்சமானவைகளெல்லாம் ஜலப்பிரளயத்தினால் சங்கரிக்கப்படுவதில்லையென்றும், பூமியை அழிக்க இனி ஜலப்பிரளயம் உண்டாவதில்லையென்றும், உங்களோடே என் உடன்படிக்கையை ஏற்படுத்துகிறேன் என்றார். அன்றியும் தேவன்: எனக்கும் உங்களுக்கும், உங்களிடத்தில் இருக்கும் சகல ஜீவஜந்துக்களுக்கும், நித்திய தலைமுறைகளுக்கென்று நான் செய்கிற உடன்படிக்கையின் அடையாளமாக: நான் என் வில்லை மேகத்தில் வைத்தேன்; அது எனக்கும் பூமிக்கும் உண்டான உடன்படிக்கைக்கு அடையாளமாயிருக்கும்.

அவர் எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டித்த பிறகு, சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரம் உறுதிப்படுத்தப்பட்டு, வானவில் உடன்படிக்கையினால் மீண்டும் ஒரு முறை வெளிப்படுத்தப்படுகிறது

சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரம் எல்லா ஜீவஜந்துக்களின் மத்தியில் எப்போதும் வெளிப்படுத்தப்பட்டு செயல்படுத்தப்படுகிறது. அவர் எல்லாவற்றின் தலைவிதியையும் ஆட்சி செய்வது மட்டுமல்லாமல், தனது சொந்தக் கரங்களால் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட மற்றும் வேறுபட்ட ஜீவித கட்டமைப்பு மற்றும் ஜீவித வடிவம் கொண்டுள்ள விசேஷித்த சிருஷ்டியான மனிதகுலத்தையும் ஆளுகிறார். எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டித்த பிறகு, சிருஷ்டிகர் தனது அதிகாரத்தையும் வல்லமையையும் வெளிப்படுத்துவதை நிறுத்தவில்லை. அவரைப் பொறுத்தவரையில், எல்லாவற்றிலும் அவர் ராஜரீகத்தைக் கொண்டிருக்குமாறு செய்த அவருடைய அதிகாரம் மற்றும் ஒட்டுமொத்த மனிதகுலத்தின் தலைவிதி ஆகியவை மனிதகுலம் அவருடைய கரத்திலிருந்து உண்மையிலேயே பிறந்தவுடன், முறையாகத் தொடங்கின. அவர் மனிதகுலத்தை நிர்வகிக்கவும், மனிதகுலத்தை ஆளவும் விரும்பினார். அவர் மனிதகுலத்தை இரட்சிக்கவும், மனிதகுலத்தை உண்மையிலேயே ஆதாயம் செய்யவும், எல்லாவற்றையும் ஆளக்கூடிய ஒரு மனிதகுலத்தை ஆதாயம் செய்யவும் விரும்பினார். அத்தகைய மனிதகுலத்தை அவருடைய அதிகாரத்தின்கீழ் வாழவைக்கவும், அவருடைய அதிகாரத்தை அவர்கள் அறிந்து அதற்குக் கீழ்ப்படியவும் அவர் விரும்பினார். இவ்வாறு, தேவன் தம்முடைய வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தி மனிதர்களிடையே அதிகாரத்தை அதிகாரப்பூர்வமாக வெளிப்படுத்தத் தொடங்கினார் மற்றும் அவருடைய வார்த்தைகளை உணர அவருடைய அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தத் தொடங்கினார். நிச்சயமாக, இந்தச் செயல்முறையின் போது எல்லா இடங்களிலும் தேவனுடைய அதிகாரம் வெளிப்படுத்தப்பட்டது. தேவனுடைய தனித்துவத்தையும் அவருடைய தனித்துவமான அதிகாரத்தையும் நீங்கள் புரிந்தும், அறிந்தும் கொள்ளக்கூடிய சில குறிப்பிட்ட, நன்கு அறியப்பட்ட எடுத்துக்காட்டுகளை மட்டும் நான் தேர்ந்தெடுத்துள்ளேன்.

ஆதியாகமம் 9:11-13 வரை உள்ள வசனப் பகுதிக்கும், தேவன் உலகைச் சிருஷ்டித்ததைப் பற்றிய பதிவுக்கும் மேலேயுள்ள வசனப் பகுதிகளுக்கும் ஒரு ஒற்றுமை இருக்கின்றபோதிலும், ஒரு வித்தியாசமும் இருக்கிறது. ஒற்றுமை என்னவாக இருக்கிறது? தேவன், தாம் விரும்பியதைச் செய்ய வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்துவதில் ஒற்றுமை இருக்கிறது மற்றும் அதில் வித்தியாசம் என்னவென்றால், இங்கு மேற்கோள் காட்டப்பட்டுள்ள வசனப் பகுதிகள் மனிதனுடனான தேவனுடைய உரையாடலைப் பிரதிபலிக்கின்றன. அதில், அவர் மனிதனுடன் ஒரு உடன்படிக்கையை ஏற்படுத்தினார் மற்றும் உடன்படிக்கையில் உள்ளதை மனிதனிடம் கூறினார். தேவனுடைய அதிகாரத்தின் இந்த கிரியை மனிதனுடனான உரையாடலின் போது அடையப்பட்டது. அதாவது, மனிதகுலத்தை சிருஷ்டிப்பதற்கு முன்பு, தேவனுடைய வார்த்தைகள், அறிவுறுத்தல்கள் மற்றும் கட்டளைகள் ஆகியவை அவர் சிருஷ்டிக்க விரும்பிய ஜீவஜந்துக்களுக்கு வழங்கப்பட்டன. ஆனால், அந்த நேரத்தில் தேவனுடைய வார்த்தைகளைக் கேட்க யாரோ ஒருவர் இருந்தார். ஆகவே, அவருடைய வார்த்தைகள் மனிதனுடனான உரையாடலாகவும், மனிதனுக்கான ஒரு அறிவுரையாகவும் எச்சரிப்பாகவும் இருந்தன. மேலும், தேவனுடைய வார்த்தைகள் அவருடைய அதிகாரத்தைக் கொண்ட கட்டளைகளாக இருந்தன மற்றும் அவை எல்லாவற்றிற்கும் வழங்கப்பட்டன.

இந்த வசனப் பகுதியில் தேவனுடைய எந்த நடவடிக்கை பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது? உலகத்தை ஜலப்பிரளயத்தால் அழித்தபின் மனிதனுடன் தேவன் ஏற்படுத்திய உடன்படிக்கையை இந்த வசனப் பகுதி பதிவு செய்கிறது. மீண்டும் இதுபோன்ற அழிவை தேவன் உலகில் உண்டாக்க மாட்டார் என்றும், இந்த முடிவுக்கு தேவன் ஒரு அடையாளத்தை உண்டாக்கினார் என்றும் அது மனிதனிடம் கூறுகிறது. இந்த அடையாளம் என்னவாக இருந்தது? வேதவசனங்களில், “நான் என் வில்லை மேகத்தில் வைத்தேன்; அது எனக்கும் பூமிக்கும் உண்டான உடன்படிக்கைக்கு அடையாளமாயிருக்கும்,” என்று கூறப்பட்டுள்ளது. சிருஷ்டிகர் மனிதகுலத்திடம் பேசும் மூல வார்த்தைகள் இவை. அவர் சொன்ன இந்த வார்த்தைகளைப் போலவே, மனிதனுடைய கண்களுக்கு முன்பாக ஒரு வானவில் தோன்றியது மற்றும் அது இன்றுவரை அங்கேயே இருக்கிறது. எல்லோரும் அத்தகைய வானவில்லைப் பார்த்திருக்கிறார்கள். அதைப் பார்க்கும்போது, அது எவ்வாறு தோன்றுகிறது என்பதை நீ அறிந்திருக்கிறாயா? விஞ்ஞானத்தால் அதை நிரூபிக்கவோ அல்லது அதன் மூலஆதாரத்தை கண்டுபிடிக்கவோ அல்லது அதன் இருப்பிடத்தை அடையாளம் காணவோ இயலாது. ஏனென்றால், வானவில் என்பது சிருஷ்டிகருக்கும் மனிதனுக்கும் இடையில் ஏற்படுத்தப்பட்ட உடன்படிக்கையின் அடையாளமாக இருக்கிறது. அதற்கு எந்த விஞ்ஞான அடிப்படையும் தேவையில்லை. அது மனிதனால் சிருஷ்டிக்கப்படவில்லை. மனிதனுக்கு அதை மாற்றும் திறனும் இல்லை. சிருஷ்டிகர் தமது வார்த்தைகளைப் பேசியதன் பின் நிகழ்ந்த அவருடைய அதிகாரத்தின் தொடர்ச்சியாகும். மனிதனுடனான தமது உடன்படிக்கை மற்றும் வாக்குத்தத்தத்தைக் கடைப்பிடிப்பதற்கு சிருஷ்டிகர் தனது சொந்தக் குறிப்பிட்ட முறையைப் பயன்படுத்தினார். ஆகவே, சிருஷ்டிகரானாலும் சரி, சிருஷ்டிக்கப்பட்ட மனிதகுலமானாலும் சரி, அவர் ஏற்படுத்திய உடன்படிக்கையின் அடையாளமாக வானவில்லைப் பயன்படுத்துவது என்பது என்றென்றும் மாறாத ஒரு பரலோக கட்டளையாகவும் சட்டமாகவும் இருக்கிறது. இந்த மாறாத சட்டம் என்பது எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டித்ததைத் தொடர்ந்து சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தின் மற்றொரு உண்மையான வெளிப்பாடாக இருக்கிறது என்றும் சொல்லப்பட வேண்டும், மேலும் சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரமும் வல்லமையும் வரம்பற்றது என்றும் சொல்லப்பட வேண்டும். அவரது வானவில்லை ஒரு அடையாளமாகப் பயன்படுத்துவது என்பது சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தின் தொடர்ச்சி மற்றும் நீட்டிப்பாகும். தேவன் தமது வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தி நிகழ்த்திய மற்றொரு கிரியையாகவும், வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தி மனிதனுடன் தேவன் ஏற்படுத்திய உடன்படிக்கையின் அடையாளமாகவும் இது இருந்தது. அவர் கொண்டுவரத் தீர்மானித்ததை மற்றும் அது எந்த விதத்தில் நிறைவேற்றப்பட்டு அடையப்படும் என்பதை அவர் மனிதனிடம் சொன்னார். இவ்வாறு, தேவனுடைய வாயிலிருந்து வரும் வார்த்தைகளின்படி காரியம் நிறைவேறியது. தேவன் மட்டுமே அத்தகைய வல்லமையைக் கொண்டிருக்கிறார் மற்றும் அவர் இந்த வார்த்தைகளைப் பேசிய பல ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, தேவனுடைய வாயிலிருந்து சொல்லப்பட்ட வானவில்லை மனிதனால் இன்றும் பார்க்க முடிகிறது. தேவன் கூறிய அந்த வார்த்தைகளின் காரணமாக, இந்த விஷயம் இன்று வரை மாறாமலும், மாற்றம் பெறாமலும் இருக்கிறது. இந்த வானவில்லை யாராலும் அகற்ற முடியாது, அதன் சட்டங்களை யாராலும் மாற்ற முடியாது மற்றும் அது தேவனுடைய வார்த்தைகளால் மட்டுமே இருக்கிறது. இது தேவனுடைய அதிகாரமாக மட்டுமே இருக்கிறது. “தேவன் அவருடைய வார்த்தையைப் போலவே நல்லவர், அவருடைய வார்த்தை நிறைவேறும் மற்றும் அவர் நிறைவேற்றுவது என்றென்றும் நிலைத்திருக்கும்.” இத்தகைய வார்த்தைகள் இங்கே தெளிவாக வெளிப்படுத்தப்படுகின்றன மற்றும் இது தேவனுடைய அதிகாரம் மற்றும் வல்லமையின் தெளிவான அடையாளம் மற்றும் குணாதிசயமாகும். அத்தகைய அடையாளம் அல்லது குணாதிசயம் எந்தவொரு சிருஷ்டிக்கப்பட்ட ஜீவனிடமும் இல்லை அல்லது காணப்படவில்லை அல்லது சிருஷ்டிக்கப்படாத எந்தவொரு ஜீவனிலும் இது காணப்படவில்லை. இது தனித்துவமான தேவனுக்கு மட்டுமே சொந்தமானது மற்றும் சிருஷ்டிகர் மட்டும் கொண்டுள்ள அடையாளத்தையும் சாராம்சத்தையும் ஜீவஜந்துக்களிலிருந்து வேறுபடுத்துகிறது. அதே சமயம், தேவனைத் தவிர, சிருஷ்டிக்கப்பட்ட அல்லது சிருஷ்டிக்கப்படாத எந்தவொரு ஜீவஜந்துவாலும் அதை ஒருபோதும் மிஞ்ச முடியாது என்பதற்கான அடையாளம் மற்றும் பண்பாக அது இருக்கிறது.

தேவன் மனிதனுடன் ஏற்படுத்திய உடன்படிக்கையானது மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த செயலாகவும், ஒரு உண்மையை மனிதனிடம் பகிர்வதற்கும், அவருடைய சித்தத்தைச் சொல்வதற்கும் அவர் பயன்படுத்த விரும்பிய ஒன்றாகவும் இருந்தது. இந்த நோக்கத்திற்காக, மனிதனுடன் ஒரு உடன்படிக்கையை ஏற்படுத்த அவர் மனிதனுடன் ஏற்படுத்திய உடன்படிக்கையின் வாக்குத்தத்தமாக ஒரு விசேஷித்த அடையாளத்தைப் பயன்படுத்தும் ஒரு தனித்துவமான முறையை அவர் பயன்படுத்தினார். எனவே, இந்த உடன்படிக்கையை ஏற்படுத்தியது ஒரு பெரிய நிகழ்வாக இருந்ததா? அது எவ்வளவு பெரியதாக இருந்தது? இதுவே உடன்படிக்கையில் மிகவும் சிறப்பு வாய்ந்ததாக இருக்கிறது: இது ஒரு மனிதனுக்கும் மற்றொரு மனிதனுக்கும் அல்லது ஒரு ஜனக்கூட்டத்திற்கும் மற்றும் மற்றொரு ஜனக்கூட்டத்திற்கும் அல்லது ஒரு நாட்டுக்கும் மற்றும் மற்றொரு நாட்டுக்கும் இடையில் ஏற்படுத்தப்பட்ட உடன்படிக்கை அல்ல. மாறாக, சிருஷ்டிகருக்கும் முழு மனிதகுலத்துக்கும் இடையில் ஏற்படுத்தப்பட்ட ஒரு உடன்படிக்கையாக இருக்கிறது. சிருஷ்டிகர் எல்லாவற்றையும் அழிக்கும் நாள் வரை அது நிலைத்திருக்கும். இந்த உடன்படிக்கையை நிறைவேற்றுபவர் சிருஷ்டிகர். அதன் பராமரிப்பாளராகவும் சிருஷ்டிகர் இருக்கிறார். சுருக்கமாகச் சொன்னால், மனிதர்களுடன் ஏற்படுத்தப்பட்ட வானவில் உடன்படிக்கை முழுமையடைந்து, சிருஷ்டிகருக்கும் மனிதகுலத்திற்கும் இடையிலான உரையாடலின்படி நிறைவேற்றப்பட்டது. இன்று வரை, அது அப்படியே இருக்கிறது. சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்திற்கு அடிபணிவது, கீழ்ப்படிவது, அதை நம்புவது, கிரகிப்பது, அதற்கு சாட்சி கொடுப்பது மற்றும் அதனைப் புகழ்வதைத் தவிர வேறு எதனை ஜீவஜந்துக்களால் செய்ய முடியும்? அத்தகைய உடன்படிக்கையை ஏற்படுத்துவதற்கான வல்லமை தனித்துவமான தேவனைத் தவிர வேறு எவருக்கும் இல்லை. வானவில்லின் தோற்றம், மீண்டும் மீண்டும் எப்போதும் மனிதகுலத்திற்கான ஒரு அறிவிப்பாக இருக்கிறது மற்றும் சிருஷ்டிகருக்கும் மனிதகுலத்திற்கும் இடையிலான உடன்படிக்கைக்கு, மனிதனின் கவனத்தை ஈர்க்கிறது. சிருஷ்டிகருக்கும் மனிதகுலத்திற்கும் இடையிலான உடன்படிக்கையின் தொடர்ச்சியான வெளிப்பாடுகளில், மனிதகுலத்திற்கு காண்பிக்கப்படுவது வானவில்லோ உடன்படிக்கையோ அல்ல, மாறாக சிருஷ்டிகருடைய மாறாத அதிகாரமாக இருக்கிறது. வானவில்லின் தொடர்ச்சியான தோற்றம் மறைக்கப்பட்ட இடங்களில் சிருஷ்டிகருடைய மகத்தான மற்றும் அற்புதமான கிரியைகளை விவரிக்கிறது. அதே நேரத்தில், ஒருபோதும் மங்காத மற்றும் ஒருபோதும் மாறாத சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தின் முக்கியப் பிரதிபலிப்பாகவும் இருக்கிறது. இது சிருஷ்டிகருடைய தனித்துவமான அதிகாரத்தின் மற்றொரு அம்சத்தின் காட்சி அல்லவா?

3. தேவனுடைய ஆசீர்வாதம்

ஆதி. 17:4-6 நான் உன்னோடே பண்ணுகிற என் உடன்படிக்கை என்னவென்றால், நீ திரளான ஜாதிகளுக்குத் தகப்பனாவாய். இனி உன் பேர் ஆபிராம் என்னப்படாமல், நான் உன்னைத் திரளான ஜாதிகளுக்குத் தகப்பனாக ஏற்படுத்தினபடியால், உன் பேர் ஆபிரகாம் என்னப்படும். உன்னை மிகவும் அதிகமாய்ப் பலுகப்பண்ணி, உன்னிலே ஜாதிகளை உண்டாக்குவேன்; உன்னிடத்திலிருந்து ராஜாக்கள் தோன்றுவார்கள்.

ஆதி. 18:17,19 ஆபிரகாம் பெரிய பலத்த ஜாதியாவதினாலும், அவனுக்குள் பூமியிலுள்ள சகல ஜாதிகளும் ஆசீர்வதிக்கப்படுவதினாலும், யேகோவா ஆபிரகாமுக்குச் சொன்னதை நிறைவேற்றும்படியாய் அவன் தன் பிள்ளைகளுக்கும், தனக்குப் பின்வரும் தன் வீட்டாருக்கும்: நீங்கள் நீதியையும் நியாயத்தையும் செய்து, யேகோவாவினுடைய வழியைக் காத்து நடவுங்கள் என்று கட்டளையிடுவான் என்பதை அறிந்திருக்கிறேன்.

ஆதி. 22:16-18 உன் ஒரே புத்திரனாகிய உன் மகன் என்றும் பாராமல் அவனை ஒப்புக்கொடுத்து இந்தக் காரியத்தை நீ செய்ததால், நான் உன்னை ஆசீர்வதிக்கவே ஆசீர்வதிப்பேன், உன் சந்ததியை வானத்தின் மீதிருக்கும் நட்சத்திரங்கள் போலவும், கடற்கரையில் இருக்கும் மணல் போலவும் பெருகப்பண்ணுவேன்; உன் சந்ததியினர் தங்கள் சத்துருக்களின் வாசல்களைச் சுதந்தரித்துக்கொள்ளுவார்கள்; நீ என் சொல்லுக்குக் கீழ்படிந்தமையால் உன்னுடைய சந்ததியினால் பூமியிலுள்ள சகல நாடுகளும் ஆசீர்வதிக்கப்படும் என்று என்மீது ஆணையிட்டிருக்கிறேன் என்று யேகோவா சொல்கிறார் என்றார்.

யோபு 42:12 ஆதலால், யோபுவின் முன்னிலைமையைக் காட்டிலும் அவன் பின்னிலைமையை ஆசீர்வதித்தார் யேகோவா: அவனிடம் பதினான்காயிரம் ஆடுகளும், ஆறாயிரம் ஒட்டகங்களும், ஆயிரம் நுகம்பூட்டியகாளைகளும், ஆயிரம் பெண் கழுதைகளும் இருந்தன.

சிருஷ்டிகருடைய வார்த்தைகளின் தனித்துவமான முறை மற்றும் பண்புகள் ஆகியவை சிருஷ்டிகருடைய தனித்துவமான அடையாளம் மற்றும் அதிகாரத்தின் அடையாளமாகும்

பலர் தேவனுடைய ஆசீர்வாதங்களைத் தேடிப் பெற விரும்புகிறார்கள், ஆனால் எல்லோராலும் இந்த ஆசீர்வாதங்களைப் பெற முடியாது. ஏனென்றால், தேவன் தம்முடைய சொந்தக் கொள்கைகளைக் கொண்டிருக்கிறார் மற்றும் மனிதனை தமது சொந்த வழியில் ஆசீர்வதிக்கிறார். தேவன் மனிதனுக்கு அளிக்கும் வாக்குத்தத்தங்கள் மற்றும் மனிதனுக்கு அவர் அளிக்கும் கிருபையின் அளவு ஆகியவை மனிதனுடைய எண்ணங்கள் மற்றும் செயல்களின் அடிப்படையில் ஒதுக்கப்படுகின்றன. எனவே, தேவனுடைய ஆசீர்வாதங்கள் மூலம் காண்பிக்கப்படுவது என்னவாக இருக்கிறது? ஜனங்கள் தங்களுக்குள் எதனைப் பார்க்க முடியும்? இந்தக் கட்டத்தில், தேவன் எத்தகைய ஜனங்களை ஆசீர்வதிக்கிறார் மற்றும் மனிதனை தேவன் ஆசீர்வதிப்பதற்கான கொள்கைகள் யாவை என்ற விவாதத்தை ஒதுக்கி வைப்போம். அதற்குப் பதிலாக, தேவனுடைய அதிகாரத்தை அறிந்து கொள்ளும் கண்ணோட்டத்தில், தேவனுடைய அதிகாரத்தை அறிந்து கொள்ளும் நோக்கத்துடன் மனிதனுக்கான தேவனுடைய ஆசீர்வாதத்தைப் பார்ப்போம்.

மேலேயுள்ள நான்கு வசனங்களும் மனிதனுக்கான தேவனுடைய ஆசீர்வாதத்தைப் பற்றிய பதிவுகளாக இருக்கின்றன. தேவனுடைய ஆசீர்வாதங்களைப் பெற்ற ஆபிரகாம் மற்றும் யோபு ஆகியோரைப் பற்றிய விரிவான விளக்கத்தையும், தேவன் தம்முடைய ஆசீர்வாதங்களை அளித்ததற்கான காரணங்களையும், இந்த ஆசீர்வாதங்களில் உள்ளவற்றையும் பற்றிய விரிவான விளக்கத்தை அவை வழங்குகின்றன. ஆசீர்வாதங்களை அளிப்பவர் மற்றும் அத்தகைய ஆசீர்வாதங்களைப் பெறுபவர் ஆகியோர் முற்றிலும் வேறுபட்ட அடையாளம், அந்தஸ்து மற்றும் சாராம்சம் ஆகியவற்றைக் கொண்டிருகிறார்கள் என்பதை ஜனங்கள் புரிந்துகொள்ள தேவனுடைய வார்த்தைகளின் தொனியும் விதமும் மற்றும் அவர் பேசிய நோக்கமும் நிலையும் உதவுகின்றன. இந்த வார்த்தைகளின் தொனியும் விதமும், அவை பேசப்பட்ட நிலையும், சிருஷ்டிகருடைய அடையாளத்தைக் கொண்ட தேவனுக்கு தனித்துவமாக இருக்கின்றன. சிருஷ்டிகருக்கு அதிகாரம் மற்றும் வல்லமை இருக்கிறது, அதேபோல் சிருஷ்டிகருடைய கனம் மற்றும் மாட்சிமையை அவர் கொண்டிருக்கிறார் என்பதில் எந்தவொரு மனிதனுக்கும் எந்த சந்தேகமும் இல்லை.

முதலாவதாக ஆதியாகமம் 17:4-6 வரை வாசிப்போம்: “நான் உன்னோடே பண்ணுகிற என் உடன்படிக்கை என்னவென்றால், நீ திரளான ஜாதிகளுக்குத் தகப்பனாவாய். இனி உன் பேர் ஆபிராம் என்னப்படாமல், நான் உன்னைத் திரளான ஜாதிகளுக்குத் தகப்பனாக ஏற்படுத்தினபடியால், உன் பேர் ஆபிரகாம் என்னப்படும். உன்னை மிகவும் அதிகமாய்ப் பலுகப்பண்ணி, உன்னிலே ஜாதிகளை உண்டாக்குவேன்; உன்னிடத்திலிருந்து ராஜாக்கள் தோன்றுவார்கள்.” தேவன் ஆபிரகாமை ஜாதிகளின் தகப்பனாக்குவார், அவனுக்கு மிகுந்த பலனளிப்பார் மற்றும் அவனிடத்தில் ஜாதிகளை உருவாக்குவார் மற்றும் ராஜாக்கள் அவனிடமிருந்து வருவார்கள், என்னும் இந்த வார்த்தைகளே, தேவன் ஆபிரகாமுடன் ஏற்படுத்திய உடன்படிக்கையாகவும், ஆபிரகாமுக்கான தேவனுடைய ஆசீர்வாதமுமாகவும் இருந்தன. இந்த வார்த்தைகளில் தேவனுடைய அதிகாரத்தை நீ காண்கிறாயா? அத்தகைய அதிகாரத்தை நீ எப்படிப் பார்க்கிறாய்? தேவனுடைய அதிகாரத்தினுடைய சாராம்சத்தின் எந்த அம்சத்தை நீ காண்கிறாய்? இந்த வார்த்தைகளைத் தெளிவாக வாசிப்பதிலிருந்து, தேவனுடைய அதிகாரம் மற்றும் அடையாளம் ஆகியவை தேவனுடைய வார்த்தைகளின் நடையில் தெளிவாக வெளிப்படுத்தப்படுகின்றன என்பதைக் கண்டுபிடிப்பது கடினம் அல்ல. உதாரணமாக, “நான் உன்னோடே பண்ணுகிற என் உடன்படிக்கை என்னவென்றால், நீ…நான் உன்னை ஏற்படுத்தினபடியால்…நான் உன்னை பலுகப்பண்ணுவேன்…,” “நீ தகப்பனாவாய்” மற்றும் “நான் செய்வேன்,” போன்ற தேவனுடைய உறுதிப்படுத்தும் சொற்றொடர்கள் தேவனுடைய அடையாளம் மற்றும் அதிகாரத்தைக் கொண்டுள்ளன. ஒரு வகையில், இது சிருஷ்டிகர் தாம் உண்மையாக உள்ளதன் அடையாளமாகும். மற்றொரு வகையில், அவை தேவனால் பயன்படுத்தப்படும் விசேஷித்த வார்த்தைகளாகும், அதாவது அந்த வார்த்தைகள் சிருஷ்டிகருடைய அடையாளத்தைக் கொண்டிருக்கின்றன. அத்துடன் வழக்கமான வார்த்தைக் களஞ்சியத்தின் ஒரு பகுதியாக இருகின்றன. எவரேனும் அதிகப் பலன் பெறுவார்கள், ஜாதிகள் அவர்களிடமிருந்து சிருஷ்டிக்கப்படும், ராஜாக்கள் அவர்களிடமிருந்து தோன்றுவார்கள் என்று யாரேனும் சொன்னால், சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி அது ஒரு வகையான ஆசையாக மட்டுமே இருக்கிறது மற்றும் அது ஒரு வாக்குத்தத்தமோ ஆசீர்வாதமோ அல்ல. ஆகவே, “நான் உன்னை இவ்வாறு ஏற்படுத்துவேன், நீ இவ்வாறு இருப்பாய்” என்று ஜனங்கள் சொல்லத் துணிய மாட்டார்கள். ஏனென்றால், அவர்கள் அத்தகைய வல்லமையைக் கொண்டிருக்கவில்லை என்பதை அவர்கள் அறிவார்கள். அது அவர்களால் நடப்பதன்று. அவர்கள் அப்படிச் சொன்னாலும், அவர்களுடைய வார்த்தைகள் அவர்களுடைய ஆசை மற்றும் லட்சியத்தால் உந்தப்படும் வெறுமையான முட்டாள்தனமாக இருக்கும். அவர்களுடைய விருப்பங்களை நிறைவேற்ற முடியாது என்று உணர்ந்தால் யாரேனும் இவ்வளவு பெரிய தொனியில் பேசத் துணிவார்களா? எல்லோரும் தங்கள் சந்ததியினருக்கு நல்வாழ்த்துக்களைத் தெரிவிக்கிறார்கள் மற்றும் அவர்கள் சிறந்து விளங்கி சிறந்த ஜெயத்தைப் பெறுவார்கள் என்று நம்புகிறார்கள். “அவர்களில் ஒருவர் பேரரசராக மாறுவது எவ்வளவு பெரிய அதிர்ஷ்டம்! ஒருவர் ஆளுகை செய்பவராக இருக்க வேண்டும் என்றால், அவர்கள் முக்கியமான ஒருவராக இருக்கும் வரையில் அது நன்மையானதாகும்!” இவை அனைத்தும் ஜனங்களின் விருப்பங்களாகும், ஆனால் ஜனங்கள் தங்கள் சந்ததியினருக்கு மட்டுமே ஆசீர்வாதம் அளிக்க முடியும் மற்றும் அவர்களுடைய வாக்குத்தத்தங்கள் எதையும் நிறைவேற்றவோ அல்லது நிஜமாக்கவோ முடியாது. இதுபோன்ற விஷயங்களை அடைய அவர்களுக்கு அதிகாரம் இல்லை என்பது அனைவருக்கும் தெளிவாகத் தெரியும். ஏனென்றால், அவர்களைப் பற்றிய அனைத்தும் அவர்களின் கட்டுப்பாட்டிற்கு அப்பாற்பட்டவை. ஆகவே, மற்றவர்களின் தலைவிதியை அவர்களால் எவ்வாறு கட்டளையிட முடியும்? தேவன் இதுபோன்ற வார்த்தைகளைக் கூறக் காரணம் என்னவென்றால், தேவன் அத்தகைய அதிகாரத்தைக் கொண்டிருப்பதாலும், மனிதனுக்கு அவர் அளிக்கும் எல்லா வாக்குத்தத்தங்களையும் நிறைவேற்றுவதற்கும், உண்மையாக்குவதற்கும், மனிதனுக்கு அவர் அளிக்கும் எல்லா ஆசீர்வாதங்களையும் நிறைவேற்றுவதற்கும் அவர் வல்லவர். மனிதன் தேவனால் சிருஷ்டிக்கப்பட்டான் மற்றும் ஒருவரை மிகுந்த பலனடையச் செய்வது தேவனுக்கு ஒரு குழந்தையின் விளையாட்டைப் போன்றதாகும். ஒருவரின் சந்ததியினரை செழிப்பானவர்களாக மாற்றுவதற்கு அவருடைய வார்த்தை ஒன்று போதும். அத்தகைய காரியத்திற்காக அவர் ஒருபோதும் வியர்வை சிந்தி கிரியை செய்ய வேண்டியதில்லை அல்லது அவரது மனதை ஆயத்தம் செய்ய வேண்டியதில்லை அல்லது அதன் மீது முடிச்சுகள் போல தன்னை இணைத்துக் கொள்ள வேண்டியதில்லை. இதுதான் தேவனுடைய வல்லமையாக, தேவனுடைய அதிகாரமாக இருக்கிறது.

“ஆபிரகாம் பெரிய பலத்த ஜாதியாவதினாலும், அவனுக்குள் பூமியிலுள்ள சகல ஜாதிகளும் ஆசீர்வதிக்கப்படுவதினாலும்” என்று ஆதியாகமம் 18:17 இல் வாசித்த பிறகு, தேவனுடைய அதிகாரத்தை உங்களால் உணர முடிகிறதா? சிருஷ்டிகருடைய அசாதாரணத்தன்மையை உங்களால் உணர முடிகிறதா? சிருஷ்டிகருடைய தெய்வீகத்தன்மையை உங்களால் உணர முடிகிறதா? தேவனுடைய வார்த்தைகள் நிச்சயமானவை. ஜெயத்தின் மீதான நம்பிக்கையின் காரணமாகவோ பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவதன் காரணமாகவோ அத்தகைய வார்த்தைகளை தேவன் சொல்லவில்லை. அவை தேவனுடைய வார்த்தைகளின் அதிகாரத்திற்குச் சான்றாகவும் இருக்கின்றன மற்றும் அவை தேவனுடைய வார்த்தைகளை நிறைவேற்றும் கட்டளையாகவும் இருக்கின்றன. நீங்கள் இங்கு கவனம் செலுத்த வேண்டிய இரண்டு வெளிப்பாடுகள் உள்ளன. “ஆபிரகாம் பெரிய பலத்த ஜாதியாவதினாலும், அவனுக்குள் பூமியிலுள்ள சகல ஜாதிகளும் ஆசீர்வதிக்கப்படுவதினாலும்,” என்று தேவன் கூறும்போது, இந்த வார்த்தைகளில் ஏதேனும் தெளிவின்மை உள்ளதா? கவலைக்குரிய அம்சம் ஏதேனும் உள்ளதா? பயத்தின் அம்சம் ஏதேனும் உள்ளதா? தேவனுடைய வார்த்தைகளில் “நிச்சயமாக” மற்றும் “இருக்க வேண்டும்” என்ற, குறிப்பாக மனிதனிடம் கூறப்படும் வார்த்தைகளின் காரணமாக, அவனுக்குள் பெரும்பாலும் காட்சிப்படுத்தப்பட்ட இந்த அம்சங்கள் ஒருபோதும் சிருஷ்டிகருடன் எந்தத் தொடர்பையும் கொண்டிருக்கவில்லை. மற்றவர்களை நன்றாக இருக்கும்படியாக வாழ்த்தும் எவரும் அத்தகைய வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தத் துணிய மாட்டார்கள். ஒரு பெரிய மற்றும் வல்லமைமிக்க தேசத்தைக் கொடுப்பது போல உறுதியுடன் மற்றொருவரை ஆசீர்வதிக்க யாரும் துணியமாட்டார்கள் அல்லது பூமியின் எல்லா ஜாதிகளும் அவருக்குள் ஆசீர்வதிக்கப்படுவார்கள் என்று வாக்குத்தத்தமளிக்கமாட்டார்கள். தேவனுடைய வார்த்தைகள் எவ்வளவு உறுதியாக இருக்கின்றன, அவை எதையாகிலும் நிரூபிக்கின்றன மற்றும் அந்த “எதையாகிலும்” என்பது என்னவாக இருக்கிறது? தேவனுக்கு அத்தகைய அதிகாரம் இருக்கிறது என்பதையும், அவருடைய அதிகாரத்தால் இவற்றை நிறைவேற்ற முடியும் என்பதையும், அவற்றை நிறைவேற்றுவது தவிர்க்க முடியாதது என்பதையும் அவை நிரூபிக்கின்றன. தேவன் ஆபிரகாமை ஆசீர்வதித்த எல்லாவற்றிலும் சிறிதும் தயங்காமல், அதைக் குறித்து தமது இருதயத்தில் உறுதியாக இருந்தார். மேலும், இவை அனைத்தும் அவருடைய வார்த்தைகளின்படி நிறைவேற்றப்படும் மற்றும் எந்தவொரு வல்லமையும் அதன் நிறைவேறுதலையும் மாற்றவோ, தடுக்கவோ, பலவீனப்படுத்தவோ, தொந்தரவு செய்யவோ முடியாது. வேறு என்ன நடந்தது என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல், தேவனுடைய வார்த்தைகளின் நிறைவேறுதலையும், செய்து முடித்தலையும் எதுவும் தடை செய்யவோ பாதிக்கவோ முடியாது. இது சிருஷ்டிகருடைய வாயிலிருந்து உச்சரிக்கப்படும் வார்த்தைகளின் வல்லமையாக இருக்கிறது மற்றும் மனிதனுடைய மறுப்பைப் பொறுத்துக்கொள்ளாத சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரமாகவும் இருக்கிறது! இந்த வார்த்தைகளைப் படித்த பிறகும் உனக்குச் சந்தேகம் இருக்கிறதா? இந்த வார்த்தைகள் தேவனுடைய வாயிலிருந்து பேசப்பட்டன மற்றும் தேவனுடைய வார்த்தைகளில் வல்லமை, மாட்சிமை மற்றும் அதிகாரம் இருக்கிறது. அத்தகைய வல்லமையையும் அதிகாரத்தையும், உண்மையை நிறைவேற்றுவதற்கான தவிர்க்க முடியாத தன்மையையும், எந்தவொரு சிருஷ்டிக்கப்பட்ட அல்லது சிருஷ்டிக்கப்படாத ஜீவனாலும் அடையமுடியாது மற்றும் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட அல்லது சிருஷ்டிக்கப்படாத எந்தவொரு ஜீவனாலும் மிஞ்ச முடியாது. சிருஷ்டிகரால் மட்டுமே மனிதகுலத்துடன் அத்தகைய தொனியுடனும், உள்ளுணர்வுடனும் உரையாட முடியும் மற்றும் அவருடைய வாக்குத்தத்தங்கள் வெறுமையான வார்த்தைகள் அல்ல அல்லது செயலற்ற பெருமைகள் அல்ல என்பதை உண்மைகள் நிரூபித்துள்ளன. ஆனால் எந்தவொரு மனிதராலும், நிகழ்வினாலும் அல்லது காரியத்தினாலும் மிஞ்சமுடியாத தனித்துவமான அதிகாரத்தின் வெளிப்பாடாக அவை இருக்கின்றன.

தேவன் பேசும் வார்த்தைகளுக்கும் மனிதன் பேசும் வார்த்தைகளுக்கும் வித்தியாசம் என்னவாக இருக்கிறது? தேவன் பேசும் இந்த வார்த்தைகளை நீ வாசிக்கும்போது, தேவனுடைய வார்த்தைகளின் வல்லமையையும் தேவனுடைய அதிகாரத்தையும் உணர்கிறாய். இதுபோன்ற வார்த்தைகளை ஜனங்கள் சொல்வதைக் கேட்கும்போது நீ எவ்வாறு உணருகிறாய்? அவர்கள் மிகவும் திமிர்பிடித்தவர்கள், பெருமை பேசுகிறவர்கள், தங்களை பெருமையாகக் காட்டிக் கொள்ளும் ஜனங்கள் என்று நீ நினைக்கிறாயா? அவர்களுக்கு இந்த வல்லமை இல்லாததனால், இத்தகைய அதிகாரம் அவர்களிடம் இல்லை. எனவே, இத்தகைய விஷயங்களை அடைய அவர்களால் ஒருபோதும் இயலாது. அவர்களுடைய வாக்குத்தத்தங்களானவை அவர்களுடைய கருத்துக்களின் கவனக்குறைவை மட்டுமே காட்டுகின்றன என்பது குறித்து அவர்கள் மிகவும் உறுதியாக இருக்கிறார்கள். யாரேனும் இதுபோன்ற வார்த்தைகளைச் சொன்னால், அவர்கள் சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி திமிர்பிடித்தவர்களாகவும், அதிக நம்பிக்கை உடையவர்களாகவும் இருப்பார்கள் மற்றும் தள்ளப்பட்ட பிரதான தூதனுடைய மனநிலையின் ஒரு சிறந்த எடுத்துக்காடாக அவர்கள் தங்களை வெளிப்படுத்திக் கொண்டிருப்பார்கள். இந்த வார்த்தைகள் தேவனுடைய வாயிலிருந்து வந்தன. ஆணவத்தின் எந்தக் அம்சத்தையாகிலும் இங்கே உணர்கிறாயா? தேவனுடைய வார்த்தைகள் வெறும் நகைச்சுவை என்று நீ நினைக்கிறாயா? தேவனுடைய வார்த்தைகள் அதிகாரமாகவும், தேவனுடைய வார்த்தைகள் உண்மையாகவும் இருக்கின்றன மற்றும் அந்த வார்த்தைகள் அவருடைய வாயிலிருந்து உச்சரிக்கப்படுவதற்கு முன்பு, அதாவது, அவர் எதையாகிலும் செய்ய முடிவெடுக்கும் போது, அந்த விஷயம் ஏற்கனவே நிறைவேறியிருக்கும். தேவன் ஆபிரகாமிடம் சொன்னதெல்லாம் தேவன் ஆபிரகாமுடன் ஏற்படுத்திய ஒரு உடன்படிக்கை மற்றும் தேவன் ஆபிரகாமுக்கு அளித்த ஒரு வாக்குத்தத்தம் என்று சொல்லலாம். இந்த வாக்குத்தத்தம் ஒரு நிறுவப்பட்ட உண்மை, அத்துடன் ஒரு நிறைவேற்றப்பட்ட உண்மை மற்றும் இந்த உண்மைகள் தேவனுடைய திட்டத்தின்படி படிப்படியாக தேவனுடைய எண்ணங்களில் நிறைவேற்றப்பட்டன. ஆகவே, தேவன் இத்தகைய வார்த்தைகளைச் சொல்வதால், அவர் ஒரு திமிர்பிடித்த மனநிலை கொண்டவர் என்று அதற்கு அர்த்தமாகாது. ஏனென்றால், தேவனால் அத்தகையவற்றை நிறைவேற்ற முடியும். அவருக்கு அந்த வல்லமையும் அதிகாரமும் இருக்கிறது மற்றும் இந்தச் செயல்களை நிறைவேற்ற முழுமையான திறன் கொண்டவர் அவர் மற்றும் அவற்றின் நிறைவேறுதல் முற்றிலுமாக அவருடைய திறனின் எல்லைக்குள் இருக்கிறது. இது போன்ற வார்த்தைகள் தேவனுடைய வாயிலிருந்து உச்சரிக்கப்படும்போது, அவை தேவனுடைய உண்மையான மனநிலையின் வெளிப்பாடாக மற்றும் வெளிப்படுத்துதலாக, தேவனுடைய சாராம்சம் மற்றும் அதிகாரத்தின் பரிபூரணமான வெளிப்பாடாக மற்றும் வெளிப்படுத்துதலாக இருக்கின்றன மற்றும் சிருஷ்டிகருடைய அடையாளத்திற்கு இதைவிட பொருத்தமான மற்றும் ஏற்ற சான்று எதுவும் இல்லை. இத்தகைய வார்த்தைகள் சொல்லப்படும் விதம், தொனி மற்றும் நடை ஆகியவை துல்லியமாக சிருஷ்டிகருடைய அடையாளத்தின் குறியீடாக இருக்கின்றன மற்றும் தேவனுடைய சொந்த அடையாளத்தின் வெளிப்பாட்டுடன் ஒத்துப்போவதாக இருக்கின்றன. அவற்றில் எந்த பாசாங்கும் இல்லை, களங்கமும் இல்லை. அவை, முற்றிலுமாக மற்றும் முழுவதுமாக, சிருஷ்டிகருடைய சாராம்சம் மற்றும் அதிகாரத்தின் பரிபூரணமான நிரூபணமாக இருகின்றன. ஜீவஜந்துக்களைப் பொறுத்தவரையில், அவை இந்த அதிகாரத்தையும், இந்த சாராம்சத்தையும் கொண்டிருக்கவில்லை, தேவன் கொடுத்த வல்லமையையும் அவை கொண்டிருக்கவில்லை. மனிதன் அத்தகைய நடத்தையை வெளிப்படுத்தினால், அது நிச்சயமாக அவனது சீர்கேடான மனநிலையின் முழுமையாக இருக்கும் மற்றும் இதன் வேரில் மனிதனுடைய ஆணவம் மற்றும் மோசமான லட்சியத்தின் தலையிடும் தாக்கமும் இருக்கும் மற்றும் அது வேறு யாருடையதாகவும் அல்லாமல் ஜனங்களை ஏமாற்றி, தேவனுக்குத் துரோகம் செய்ய அவர்களைக் கவர்ந்திழுக்க விரும்பும் சாத்தானாகிய பிசாசின் சீர்கெடுக்கும் நோக்கங்களின் வெளிப்பாடாகவும் இருக்கும். அத்தகைய மொழியால் வெளிப்படுத்தப்படுவதை தேவன் எவ்வாறு கருதுகிறார்? நீ அவருடைய இடத்தைப் பறிக்க விரும்புகிறாய் என்றும், நீ ஆள்மாறாட்டம் செய்து உன்னைக் கொண்டு அவருக்கு மாற்றாக விரும்புகிறாய் என்றும் தேவன் கூறுவார். தேவனுடைய வார்த்தைகளின் தொனியை நீ போலியாகச் செய்ய முற்படும்போது, ஜனங்களின் இருதயங்களில் இருக்கும் தேவனுடைய இடத்தை மாற்றுவதாக இருக்கிறது மற்றும் தேவனுக்குச் சொந்தமான மனிதகுலத்தினை எடுத்துக்கொள்வதுமாக இருக்கிறது. உண்மையில், இதுவே சாத்தான் ஆகும். இவை பரலோகத்தால் சகிக்க முடியாத, தள்ளப்பட்ட பிரதான தூதனுடைய சந்ததியினரின் செயல்களாக இருக்கின்றன! சில வார்த்தைகளைப் பேசுவதன் மூலம் ஜனங்களைத் தவறாக வழிநடத்தும் மற்றும் ஏமாற்றும் நோக்கம் கொண்ட, ஒரு குறிப்பிட்ட வழியில் தேவனைப் போல போலியாக செயல்படும், யாரேனும் உங்களிடையே இருக்கிறார்களா மற்றும் இந்த மனிதரின் வார்த்தைகளும் செயல்களும் தேவனுடைய அதிகாரத்தையும் வல்லமையையும் சுமந்ததைப் போல, இந்த மனிதரின் சாராம்சம் மற்றும் அடையாளம் தனித்துவமானது போல மற்றும் இந்த மனிதரின் வார்த்தைகளின் தொனி தேவனைப் போன்றது போலவும் உணர வைக்கின்றனவா? நீங்கள் எப்போதாவது இதுபோன்ற எதையாகிலும் செய்திருக்கிறீர்களா? உங்கள் பேச்சில் நீங்கள் எப்போதாவது தேவனுடைய தொனியை போலியாக செய்திருக்கிறீர்களா, தேவனுடைய மனநிலையை வேண்டுமென்றே பிரதிபலிக்கும் சைகைகளுடன், வல்லமையும் அதிகாரமும் இருப்பதாக நீங்கள் கருதுயிருக்கிறீர்களா? உங்களில் பெரும்பாலானோர் பெரும்பாலும் அப்படிச் செயல்படுகிறார்களா அல்லது செயல்படத் திட்டமிடுகிறார்களா? இப்போது, சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தை நீங்கள் உண்மையிலேயே காணும்போது, உணர்ந்து, அறிந்திருக்கும்போது, நீங்கள் என்னென்ன செய்தீர்கள் மற்றும் உங்களைப் பற்றி நீங்கள் வெளிப்படுத்திக் கொண்டதைப் பற்றி திரும்பிப் பார்க்கும்போது, நீங்கள் வெறுப்படைந்திருக்கிறீர்களா? உங்கள் அறியாமை மற்றும் வெட்கமற்ற தன்மையை நீங்கள் அடையாளம் காண்கிறீர்களா? அத்தகைய மனிதர்களின் தன்மை மற்றும் சாராம்சத்தைப் பிரித்த பின்னர், அவர்கள் நரகத்தின் சபிக்கப்பட்ட சந்ததி என்று சொல்ல முடியுமா? இதுபோன்ற செயல்களைச் செய்கிற ஒவ்வொருவரும் தங்களுக்குள் அவமானத்தைத் தருகிறார்கள் என்று கூற முடியுமா? அவர்களுடைய இயல்பின் தீவிரத்தை நீங்கள் உணர்கிறீர்களா? அது எவ்வளவு தீவிரமானதாக இருக்கிறது? இவ்வாறு செயல்படும் ஜனங்களின் நோக்கம், தேவனைப் போன்று பாசாங்கு செய்வதாகும். அவர்கள் தேவனாக இருக்க விரும்புகிறார்கள். ஜனங்கள் தங்களை தேவனாக வணங்கும்படி செய்கிறார்கள். அவர்கள் ஜனங்களின் இருதயங்களில் தேவனுடைய இடத்தை அகற்றவும், மனிதர்களிடையே செயல்படும் தேவனை அகற்றவும் விரும்புகிறார்கள் மற்றும் ஜனங்களைக் கட்டுப்படுத்துதல், அவர்களை விழுங்குதல் மற்றும் அவர்களைக் கைப்பற்றுதல் ஆகியவற்றை அடையும் நோக்கில் அவர்கள் இதைச் செய்கிறார்கள். எல்லோருக்கும் இது போன்ற ஆழ்மனதின் ஆசைகளும் லட்சியங்களும் உள்ளன. எல்லோரும் இந்த வகையான சீர்கேடு நிறைந்த சாத்தானிய சாராம்சத்தில் ஜீவிக்கிறார்கள். ஒரு சாத்தானிய இயல்பைக் கொண்டு அவர்கள் தேவனோடு பகைமையுடன் இருக்கிறார்கள், தேவனுக்கு துரோகம் செய்கிறார்கள் மற்றும் தேவனாக மாற விரும்புகிறார்கள். தேவனுடைய அதிகாரம் என்ற தலைப்பிலான எனது ஐக்கியத்தைப் பின்பற்றி, தேவனைப் போல ஆள்மாறாட்டம் செய்ய அல்லது பாசாங்கு செய்ய விரும்புகிறீர்களா? நீங்கள் இன்னும் தேவனாக இருக்க விரும்புகிறீர்களா? நீங்கள் இன்னும் தேவனாக மாற விரும்புகிறீர்களா? தேவனுடைய அதிகாரத்தை மனிதனால் பாசாங்கு செய்ய முடியாது, தேவனுடைய அடையாளத்தையும் அந்தஸ்தையும் மனிதனால் ஆள்மாறாட்டம் செய்ய முடியாது. தேவன் பேசும் தொனியைப் போல போலியாக பேசும் திறன் உனக்கு இருந்தாலும், தேவனுடைய சாராம்சத்தை உன்னால் பின்பற்ற முடியாது. நீ தேவனுடைய இடத்தில் நின்று தேவனைப் போல ஆள்மாறாட்டம் செய்ய முடிந்தாலும், தேவன் செய்ய விரும்புவதை உன்னால் ஒருபோதும் செய்ய முடியாது மற்றும் எல்லாவற்றையும் ஒருபோதும் ஆளவும் கட்டளையிடவும் முடியாது. தேவனுடைய பார்வையில், நீ என்றென்றும் ஒரு சிறிய ஜீவஜந்துவாக இருப்பாய் மற்றும் உன் திறமையும் திறனும் எவ்வளவு பெரியதாக இருந்தாலும், உன்னிடம் எத்தனை வரங்கள் இருந்தாலும், நீ முழுவதுமாக சிருஷ்டிகருடைய ஆதிக்கத்தின் கீழ் இருக்கிறாய். நீ சில உறுதியான வார்த்தைகளைச் சொல்லும் திறன் கொண்டவன் என்றாலும், இது உன்னிடம் சிருஷ்டிகருடைய சாராம்சம் இருப்பதைக் காட்டவோ, சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரம் உன்னிடம் இருப்பதைக் குறிக்கவோ முடியாது. தேவனுடைய அதிகாரமும் வல்லமையும் தேவனுடைய சாராம்சமாக இருக்கின்றன. அவை வெளிப்புறமாக கற்கப்படவில்லை அல்லது சேர்க்கப்படவில்லை. ஆனால் அவை தேவனுடைய உள்ளார்ந்த சாராம்சமாக இருக்கின்றன. எனவே, சிருஷ்டிகருக்கும் சிருஷ்டிகளுக்கும் இடையிலான உறவை ஒருபோதும் மாற்ற முடியாது. சிருஷ்டிகளில் ஒருவனான மனிதன் தனது சொந்த நிலையில் இருக்க வேண்டும் மற்றும் மனசாட்சியுடன் நடந்து கொள்ள வேண்டும். சிருஷ்டிகரால் உன்னிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டுள்ளதை கடமையாகக் காத்துக்கொள்ள வேண்டும். உன் எல்லையை மீறி செயல்படாதே அல்லது உன் திறனுக்கு அப்பாற்பட்ட அல்லது தேவன் வெறுக்கத்தக்க காரியங்களைச் செய்யாதே. பெரியவராக இருக்க முயற்சிக்காதே அல்லது ஒரு தேவ நிலையில் உள்ளவராக அல்லது மற்றவர்களுக்கு மேலாக, தேவனாக மாற முயற்சிக்காதே. இவ்வாறு மாற ஜனங்கள் ஆசைப்படக்கூடாது. பெரியவராக அல்லது தேவ நிலையில் உள்ளவராக மாற முற்படுவது அபத்தமானதாக இருக்கிறது. தேவனாக மாற முற்படுவது இன்னும் அவமானகரமானதாக இருக்கிறது. அது அருவருப்பானது மற்றும் வெறுக்கத்தக்கதாகும். எது பாராட்டத்தக்கது மற்றும் சிருஷ்டிகள் எல்லாவற்றையும் விட அதிகமாக வைத்திருக்க வேண்டியது என்னவென்றால், அது உண்மையான சிருஷ்டியாக மாறுவதாக இருக்கிறது. இதுவே எல்லா ஜனங்களும் பின்பற்ற வேண்டிய ஒரே குறிக்கோளாக இருக்கிறது.

நேரம், இடம் அல்லது நிலப்பரப்பு ஆகியவற்றால் சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரம் கட்டுப்படுத்தப்படுவதில்லை மற்றும் சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரம் கணக்கீட்டிற்கு அப்பாற்பட்டு இருக்கிறது

ஆதியாகமம் 22:17-18 வரைப் பார்ப்போம். இது, யேகோவா தேவன் பேசிய மற்றொரு பத்தியாகும். இதில் அவர் ஆபிரகாமிடம் சொல்கிறார், “நான் உன்னை ஆசீர்வதிக்கவே ஆசீர்வதிப்பேன், உன் சந்ததியை வானத்தின் மீதிருக்கும் நட்சத்திரங்கள் போலவும், கடற்கரையில் இருக்கும் மணல் போலவும் பெருகப்பண்ணுவேன்; உன் சந்ததியினர் தங்கள் சத்துருக்களின் வாசல்களைச் சுதந்தரித்துக்கொள்ளுவார்கள்; நீ என் சொல்லுக்குக் கீழ்படிந்தமையால் உன்னுடைய சந்ததியினால் பூமியிலுள்ள சகல நாடுகளும் ஆசீர்வதிக்கப்படும்.” யேகோவா தேவன் ஆபிரகாமை அவனுடைய சந்ததியினர் பெருகுவார்கள் என்று பலமுறை ஆசீர்வதித்தார். இந்நிலையில் அவர்கள் எந்த அளவிற்குப் பெருகுவார்கள்? வேதத்தில் சொல்லப்பட்டிருப்பது போல: “வானத்தின் மீதிருக்கும் நட்சத்திரங்கள் போலவும், கடற்கரையில் இருக்கும் மணல் போலவும்” அதாவது, வானத்து நட்சத்திரங்களைப் போலவும் கடற்கரை மணலைப் போலவும் ஆபிரகாமின் சந்ததியினரை ஏராளமானவர்களாக்க தேவன் விரும்பினார் என்று சொல்ல வேண்டும். தேவன் உருவகங்களைப் பயன்படுத்திப் பேசினார். இந்த உருவகங்களைப் பார்க்கும்போது, திரளான ஜாதிகளுக்குத் தகப்பனாவாய் என்று தேவன் ஆபிரகாமிற்கு வாக்குத்தத்தம் செய்தபடியினால், தேவன் ஆபிரகாமிற்கு ஒன்று, இரண்டு அல்லது வெறும் ஆயிரக்கணக்கான சந்ததியினரை வழங்குவது மட்டுமின்றி, கணக்கிட முடியாத எண்ணிக்கையில், அவர்கள் ஏராளமான ஜாதிகளாக மாறுவார்கள் என்பதனைப் புரிந்துகொள்ளக் கடினமாக இருக்காது. இப்போதும், அந்த எண்ணிக்கை மனிதனால் தீர்மானிக்கப்பட்டதா அல்லது தேவனால் தீர்மானிக்கப்பட்டதா? தனக்கு எத்தனை பேர் சந்ததியினராக இருக்க வேண்டும் என்பதை மனிதனால் முடிவு செய்ய முடியுமா? அது அவனுடைய முடிவாக இருக்கிறதா? “வானத்தின் மீதிருக்கும் நட்சத்திரங்கள், கடற்கரையில் இருக்கும் மணல் போலவும்.” ஏராளமான சந்ததியினர் இருப்பார்களா இல்லையா என்பதுகூட மனிதனால் முடிவு செய்ய இயலாது. தங்கள் சந்ததியினர் நட்சத்திரங்களைப் போல ஏராளமானவர்களாக இருக்க வேண்டும் என்று விரும்பாதவர்கள் யார்? துரதிர்ஷ்டவசமாக, சூழ்நிலைகள் எப்போதும் நீங்கள் விரும்புவது போல மாறாது. மனிதன் எவ்வளவு திறமையானவன் அல்லது திறனுடையவன் என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல், அது அவனுடைய கைகளில் இருப்பதில்லை. தேவனால் நியமிக்கப்பட்டவற்றிற்கு வெளியே எவராலும் நிற்க முடியாது. அவர் உன்னை எவ்வளவு அனுமதிக்கிறாரோ, நீ அவ்வளவு அளவே கொண்டிருப்பாய்: தேவன் உனக்கு கொஞ்சம் கொடுத்தால், உனக்கு ஒருபோதும் மிகுதியாக இருக்காது. தேவன் உனக்கு மிகுதியாகக் கொடுக்கும்போது, உன்னிடம் எவ்வளவு இருக்கிறது என்பதைக் குறித்து கோபப்படுவதால் பயனில்லை. அப்படித்தானே? இவை அனைத்தும் தேவனுக்குரியவை, மனிதனுக்குரியவை அல்ல! மனிதன் தேவனால் ஆளப்படுகிறான், யாருக்கும் விதிவிலக்கு இல்லை!

“நான் உன் சந்ததியை பெருகப்பண்ணுவேன்” என்று தேவன் சொன்னபோது, இது ஆபிரகாமுடன் தேவன் ஏற்படுத்திய ஒரு உடன்படிக்கையாகும். வானவில் உடன்படிக்கையைப் போலவே இது நித்திய காலத்திற்குமாக நிறைவேற்றப்படும் மற்றும் இது ஆபிரகாமிற்கு தேவன் அளித்த வாக்குத்தத்தமும் ஆகும். இந்த வாக்குத்தத்தத்தை நிறைவேற்ற தேவன் மட்டுமே தகுதி வாய்ந்தவராகவும் வல்லவராகவும் இருக்கிறார். மனிதன் அதை நம்புகிறானா இல்லையா என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல், மனிதன் அதை ஏற்றுக்கொள்கிறானா இல்லையா என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல், மனிதன் அதை எப்படிப் பார்க்கிறான், எப்படிக் கருதுகிறான் என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல், தேவன் பேசும் வார்த்தைகளின்படி அதன் ஒவ்வொரு எழுத்தும் நிறைவேறும். மனிதனுடைய விருப்பத்திலோ கருத்துகளிலோ ஏற்பட்ட மாற்றங்களால் தேவனுடைய வார்த்தைகள் மாற்றப்படாது மற்றும் எந்தவொரு மனிதன், நிகழ்வு அல்லது விஷயத்திலும் ஏற்படும் மாற்றங்கள் காரணமாக அது மாற்றப்படாது. எல்லாமே மறைந்து போகக்கூடும், ஆனால் தேவனுடைய வார்த்தைகள் என்றென்றும் நிலைத்திருக்கும். உண்மையில், எல்லாம் மறைந்துபோகும் நாளே தேவனுடைய வார்த்தைகள் முழுமையாக நிறைவேறிய நாளாக இருக்கிறது. ஏனென்றால், அவர் சிருஷ்டிகராக இருக்கிறார், சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தையும், சிருஷ்டிகருடைய வல்லமையையும் அவர் கொண்டிருக்கிறார் மற்றும் அவர் எல்லாவற்றையும் எல்லா ஜீவ வல்லமையையும் கட்டுப்படுத்துகிறார். அவரால் ஒன்றுமில்லாமையில் இருந்து ஒன்றை உருவாக்க முடிகிறது அல்லது ஒன்றை ஒன்றுமில்லாததாக மாற்ற முடிகிறது மற்றும் எல்லாம் ஜீவனுள்ளவையாக இருப்பதிலிருந்து ஜீவனற்றவையாக மாற்றம் பெறுவதை அவர் கட்டுப்படுத்துகிறார். தேவனைப் பொறுத்தவரையில், ஒருவனுடைய சந்ததியைப் பெருக்கம் செய்யப்படுவதைவிட வேறு எதுவும் எளிமையானதாக இருக்க முடியாது. ஒரு கற்பனைக் கதையைப் போல மனிதனுக்கு இது நம்ப முடியாததாகத் தெரிகிறது, ஆனால் தேவனுக்கு, அவர் செய்யத் தீர்மானிப்பதும் வாக்குத்தத்தமளிப்பதும் நம்ப முடியாதது அல்ல, அது ஒரு கற்பனைக் கதையும் அல்ல. மாறாக, இது தேவன் ஏற்கனவே கண்ட ஒரு உண்மையாக இருக்கிறது மற்றும் அது நிச்சயமாக நிறைவேறும். இதை நீங்கள் புரிந்துகொள்கிறீர்களா? ஆபிரகாமின் சந்ததியினர் ஏராளமாக இருந்தார்கள் என்பதை உண்மைகள் நிரூபிக்கின்றனவா? அவர்கள் எத்தனை பேராக இருந்தனர்? தேவனால் பேசப்பட்ட “வானத்தின் மீதிருக்கும் நட்சத்திரங்கள், கடற்கரையில் இருக்கும் மணல் போலவும்” அவர்கள் ஏராளமாக இருந்தனரா? அவர்கள் எல்லா தேசங்களிலும் பகுதிகளிலும், உலகின் ஒவ்வொரு இடத்திற்கும் பரவி இருந்தனவா? இந்த உண்மை எதனால் நிறைவேற்றப்பட்டது? தேவனுடைய வார்த்தைகளின் அதிகாரத்தால் அது நிறைவேற்றப்பட்டதா? தேவனுடைய வார்த்தைகள் பேசப்பட்ட பல நூற்றுக்கணக்கான அல்லது ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, தேவனுடைய வார்த்தைகள் தொடர்ந்து நிறைவேற்றப்பட்டன மற்றும் தொடர்ந்து உண்மைகளாக மாறிக்கொண்டிருந்தன. இது தேவனுடைய வார்த்தைகளின் வல்லமையாக மற்றும் தேவனுடைய அதிகாரத்தின் சான்றாக இருக்கிறது. ஆரம்பத்தில், தேவன் எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டித்தபோது, தேவன் “வெளிச்சம் உண்டாகக்கடவது” என்று சொன்னார், வெளிச்சம் உண்டானது. இது மிக விரைவாக நடந்தது, மிகக் குறுகிய காலத்தில் நிறைவேற்றப்பட்டது மற்றும் அதனைப் பூர்த்தி செய்ததில் மற்றும் நிறைவேற்றியதில் தாமதம் இல்லை. தேவனுடைய வார்த்தைகளின் விளைவுகள் உடனடியாக நிகழ்வதாக இருந்தன. இவை இரண்டும் தேவனுடைய அதிகாரத்தின் காட்சிகளாக இருந்தன. ஆனால், தேவன் ஆபிரகாமை ஆசீர்வதித்தபோது, தம் அதிகாரத்தினுடைய சாராம்சத்தின் இன்னொரு பக்கத்தைக் காண தேவன் மனிதனை அனுமதித்தார். அதைப் போலவே சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரம் கணக்கிட முடியாதது என்பதையும், மேலும், சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தின் மிகவும் உண்மையான, மிகவும் நேர்த்தியான பக்கத்தை மனிதன் காணவும் தேவன் அனுமதித்தார்.

தேவனுடைய வார்த்தைகள் உச்சரிக்கப்பட்டவுடன், தேவனுடைய அதிகாரம் இந்த கிரியையைக் கட்டளையிடுகிறது மற்றும் தேவனுடைய வாயால் வாக்குத்தத்தமளிக்கப்பட்ட உண்மையானது படிப்படியாக ஒரு யதார்த்தமாக மாறத் தொடங்குகிறது. இதன் விளைவாக, வசந்தத்தின் வருகையில், புல் பச்சை நிறமாக மாறுவது போல, பூக்கள் பூப்பது போல, மரங்களிலிருந்து மொட்டுகள் முளைப்பது போல, பறவைகள் பாடத் தொடங்குவது போல, வாத்துகள் திரும்பி வருவது போல மற்றும் வயல்கள் ஜனங்களால் நிரம்பியிருப்பது போல எல்லாவற்றிலும் மாற்றங்கள் உருவாகத் தொடங்குகின்றன…. வசந்த காலத்தின் வருகையினால் எல்லாம் புத்துயிர் பெறுகின்றன, இது சிருஷ்டிகருடைய அற்புதமான செயலாக இருக்கிறது. தேவன் தம்முடைய வாக்குத்தத்தங்களை நிறைவேற்றும்போது, பரலோகத்திலும் பூமியிலும் உள்ள அனைத்தும் தேவனுடைய எண்ணங்களுக்கு ஏற்பப் புதுப்பிக்கப்பட்டு மாறுகின்றன, இதற்கு விலக்காக எதுவும் இல்லை. தேவனுடைய வாயிலிருந்து ஒரு வாக்குறுதி அல்லது வாக்குத்தத்தம் உச்சரிக்கப்படும்போது, சகலமும் அதன் நிறைவேற்றத்திற்காக ஊழியம் செய்கின்றன மற்றும் அதன் நிறைவேற்றத்திற்காகக் கையாளப்படுகின்றன. சகல ஜீவஜந்துக்களும் சிருஷ்டிகருடைய ஆதிக்கத்தின்கீழ் திட்டமிடப்பட்டு ஏற்படுத்தப்பட்டு, தம்தம் கடமைகளைச் செய்கின்றன, தம்தம் நோக்கங்களையும் செய்கின்றன. இது சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தின் வெளிப்பாடாகும். இதில் நீ எதனைப் பார்க்கிறாய்? தேவனுடைய அதிகாரத்தை நீ எவ்வாறு அறிந்துகொண்டாய்? தேவனுடைய அதிகாரத்திற்கு ஏதேனும் வரம்பு இருக்கிறதா? கால அவகாசம் இருக்கிறதா? இதற்கு ஒரு குறிப்பிட்ட உயரம் அல்லது ஒரு குறிப்பிட்ட நீளம் இருக்கிறது என்று கூற முடியுமா? இதற்கு ஒரு குறிப்பிட்ட அளவு அல்லது வல்லமை இருக்கிறது என்று கூற முடியுமா? மனிதனுடைய அளவுகளால் அதை அளவிட முடியுமா? தேவனுடைய அதிகாரம் தோன்றி தோன்றி மறையாது, வந்து வந்து செல்லாது. எனவே, தேவனுடைய அதிகாரம் எவ்வளவு பெரியது என்பதை அளவிடக்கூடியவர்கள் எவரும் இல்லை. எவ்வளவு நேரம் கடந்து சென்றாலும், தேவன் ஒரு மனிதனை ஆசீர்வதிக்கும்போது, இந்த ஆசீர்வாதம் தொடரும், அதன் தொடர்ச்சியானது தேவனுடைய தவிர்க்கமுடியாத அதிகாரத்திற்குச் சான்றாக அமையும் மற்றும் சிருஷ்டிகருடைய பிரிக்கமுடியாத ஜீவ வல்லமை மீண்டும் தோன்றுவதை மனிதகுலம் பார்க்க மீண்டும் மீண்டும் அனுமதிக்கும். அவருடைய அதிகாரத்தின் ஒவ்வொரு காட்சியும் எல்லாவற்றிற்கும், மனிதகுலத்திற்கும் காண்பிக்கப்படும் அவருடைய வாயிலிருந்து வரும் வார்த்தைகளின் பரிபூரணமான காட்சியாகும். மேலும், அவருடைய அதிகாரத்தால் நிறைவேற்றப்பட்ட அனைத்தும் ஒப்பிடுவதற்கு அப்பாற்பட்டவையாகும் மற்றும் முற்றிலுமாக குறைபாடற்றவையாகும். அவருடைய எண்ணங்கள், அவருடைய வார்த்தைகள், அவருடைய அதிகாரம் மற்றும் அவர் நிறைவேற்றும் அனைத்து கிரியைகள் என இவை அனைத்தும் ஒப்பிடமுடியாத அழகான காட்சி என்றும், ஜீவஜந்துக்களைப் பொறுத்தவரையில், மனிதகுலத்தின் மொழியால் அதன் முக்கியத்துவத்தையும் மதிப்பையும் வெளிப்படுத்த இயலாது என்றும் கூறலாம். அவர்கள் வசிக்கும் இடமாக இருந்தாலும், அவர்கள் என்ன செய்தாலும், வாக்குத்தத்தத்தைப் பெறுவதற்கு முன்போ பின்னரோ உள்ள அவர்களுடைய பின்னணி என்னவாக இருந்தாலும் அல்லது அவர்களுடைய ஜீவித சூழலில் எழுச்சிகள் எவ்வளவு பெரியதாக இருந்தாலும், எதுவாக இருந்தாலும் தேவன் ஒரு மனிதனுக்கு ஒரு வாக்குத்தத்தத்தை அளிக்கும்போது, அதனைப் பற்றிய அனைத்தும் அவருக்கு தெளிவாகத் தெரிந்திருக்கும். தேவனுடைய வார்த்தைகள் பேசப்பட்டபின் எவ்வளவு காலம் கழிந்தாலும், அவரைப் பொறுத்தவரையில், அவை இப்போது உச்சரிக்கப்பட்டிருப்பதைப் போலாகும். அதாவது தேவனுக்கு வல்லமை இருக்கிறது மற்றும் மனிதகுலத்திற்கு அவர் அளிக்கும் ஒவ்வொரு வாக்குத்தத்தத்தையும் கண்காணிக்கவும், கட்டுப்படுத்தவும், நிறைவேற்றவும் அவருக்கு அதிகாரம் இருக்கிறது. வாக்குத்தத்தம் என்னவாக இருந்தாலும், முழுமையாக நிறைவேற எவ்வளவு காலம் ஆகும் என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல், மேலும், அதை அடையும் எல்லை எவ்வளவு பரந்த அளவில் இருக்கிறது என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல்—உதாரணமாக, நேரம், நிலப்பரப்பு, இனம் மற்றும் பலவற்றைப் பொருட்படுத்தாமல்—இந்த வாக்குத்தத்தம் பூர்த்தி செய்யப்படும் மற்றும் நிறைவேற்றப்படும். மேலும், அதைப் பூர்த்தி செய்வதற்காக மற்றும் நிறைவேற்றுவதற்காக அவர் சிறிதும் முயற்சி செய்யத் தேவையில்லை. இது எதனை நிரூபிக்கிறது? தேவனுடைய அதிகாரம் மற்றும் வல்லமையின் அகலமானது பிரபஞ்சம் முழுவதையும், முழு மனிதகுலத்தையும் கட்டுப்படுத்தப் போதுமானது என்பதை இது நிரூபிக்கிறது. தேவன் வெளிச்சத்தை உண்டாக்கினார், ஆனால் அதன் பொருள், தேவன் வெளிச்சத்தை மட்டுமே நிர்வகிக்கிறார் என்பதாகாது அல்லது அவர் தண்ணீரைச் சிருஷ்டித்ததால் அவர் தண்ணீரை மட்டுமே நிர்வகிக்கிறார் என்று பொருளாகாது, மற்ற அனைத்தும் தேவனுடன் தொடர்பில்லாதவை என்றும் அர்த்தமாகாது. இது ஒரு தவறானப் புரிதலாக இருக்காதா? ஆபிரகாமுக்கு தேவன் அளித்த ஆசீர்வாதம் பல நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு மனிதனுடைய நினைவிலிருந்து படிப்படியாக மங்கிவிட்டாலும், தேவனைப் பொறுத்தவரையில், இந்த வாக்குத்தத்தம் அப்படியே இருந்தது. அது இன்னும் நிறைவேற்றப்பட வேண்டிய செயல்முறையில் இருந்தது மற்றும் அது ஒருபோதும் நின்றுவிடவில்லை. தேவன் தனது அதிகாரத்தை எவ்வாறு பயன்படுத்தினார், எல்லாவற்றையும் எவ்வாறு திட்டமிட்டார் மற்றும் ஏற்பாடு செய்தார், இந்த நேரத்தில் தேவனுடைய சிருஷ்டிப்பு எல்லாவற்றுக்கும் மத்தியில் எத்தனை அற்புதமான கதைகள் நிகழ்ந்தன என்பதை மனிதன் ஒருபோதும் அறிந்திருக்கவில்லை மற்றும் கேள்விப்பட்டிருக்கவில்லை. ஆனால், தேவனுடைய அதிகாரத்தைக் காண்பிக்கும் ஒவ்வொரு அற்புதமான பகுதியும் அவருடைய கிரியைகளின் வெளிப்பாடும் நிறைவேற்றப்பட்டு வெளிப்படுத்தப்பட்ட மற்றும் சிருஷ்டிகருடைய அற்புதமான கிரியைகளைப் பற்றி பேசப்பட்ட எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக உயர்த்தப்பட்டன மற்றும் எல்லாவற்றின் மீதான சிருஷ்டிகருடைய ராஜரீகத்தைப் பற்றி அதிகமாகக் கூறும் ஒவ்வொரு கதையும் எல்லாவற்றாலும் என்றென்றும் அறிவிக்கப்படும். எல்லாவற்றையும் ஆளுகிற தேவனுடைய அதிகாரமும், தேவனுடைய வல்லமையும், எல்லா இடங்களிலும் எல்லா நேரங்களிலும் தேவன் இருப்பதைக் காட்டுகிறது. தேவனுடைய அதிகாரம் மற்றும் வல்லமை எங்கும் நிறைந்திருப்பதை நீ கண்டிருக்கும்போது, தேவன் எல்லா இடங்களிலும் எல்லா நேரங்களிலும் இருப்பதைக் காண்பாய். தேவனுடைய அதிகாரமும் வல்லமையும் நேரம், நிலப்பரப்பு மற்றும் இடத்தால் அல்லது எந்தவொரு மனிதன் நிகழ்வு அல்லது விஷயத்தால் கட்டுப்படுத்தப்படுவதில்லை. தேவனுடைய அதிகாரம் மற்றும் வல்லமையின் அகலம் மனிதனுடைய கற்பனையை மிஞ்சுகிறது. இது மனிதனால் புரிந்துகொள்ள முடியாததாக, மனிதனால் கற்பனை செய்ய முடியாததாக மற்றும் மனிதனால் ஒருபோதும் முழுமையாக அறிய முடியாததாக இருக்கிறது.

சிலர் யூகிக்கவும் கற்பனை செய்யவும் விரும்புகிறார்கள். ஆனால் மனிதனுடைய கற்பனை எவ்வளவு தூரத்தை அடைய முடியும்? அதனால் இந்த உலகத்திற்கு அப்பால் செல்ல முடியுமா? தேவனுடைய அதிகாரத்தின் நம்பகத்தன்மையையும் துல்லியத்தையும் மனிதனால் யூகிக்க மற்றும் கற்பனை செய்ய முடியுமா? மனிதனுடைய அனுமானம் மற்றும் கற்பனையால் தேவனுடைய அதிகாரத்தைப் பற்றிய அறிவைப் பெற மனிதனை அனுமதிக்க முடியுமா? அவற்றால் மனிதனை தேவனுடைய அதிகாரத்தை உண்மையிலேயே புரிந்துகொள்ள மற்றும் தேவனுடைய அதிகாரத்திற்கு அடிபணியச் செய்ய முடியுமா? மனிதனுடைய அனுமானமும் கற்பனையும் மனிதனுடைய புத்தியினால் உண்டான விளைவு மட்டுமே, அவை தேவனுடைய அதிகாரத்தைப் பற்றிய மனிதனுடைய அறிவுக்கு சிறிதளவு உதவியோ நன்மையோ அளிக்கவில்லை என்பதை உண்மைகள் நிரூபிக்கின்றன. அறிவியல் புனைவுக் கதைகளைப் படித்த பிறகு, சிலரால் சந்திரனைக் கற்பனை செய்ய முடிகிறது அல்லது நட்சத்திரங்கள் எப்படி இருக்கின்றன என்பதைக் கற்பனை செய்ய முடிகிறது. ஆயினும், தேவனுடைய அதிகாரம் குறித்து மனிதனுக்கு எந்தப் புரிதலும் இல்லை என்று இது அர்த்தப்படுத்துவதில்லை. மனிதனுடைய கற்பனை, கற்பனையாக மட்டுமே இருக்கிறது. இந்த விஷயங்களின் உண்மைகளைப் பார்க்கும்போது, அதாவது, தேவனுடைய அதிகாரத்துடனான தொடர்பைப் பற்றி பார்க்கும்போது, அவனுக்கு எந்தவிதமான புரிதலும் இல்லை. நீ சந்திரனுக்கு சென்றிருந்தாலும் அதன் பலன் என்னவாக இருந்திருக்கும்? தேவனுடைய அதிகாரம் குறித்து உனக்குப் பல பரிமாணப் புரிதல் இருப்பதை அது காண்பிக்கிறதா? தேவனுடைய அதிகாரம் மற்றும் வல்லமையின் அகலத்தை உன்னால் கற்பனை செய்ய முடிகிறது என்பதை அது காண்பிக்கிறதா? மனிதனுடைய அனுமானமும் கற்பனையும் தேவனுடைய அதிகாரத்தை அறிய அனுமதிக்க இயலாது என்பதால், மனிதன் எதனைச் செய்ய வேண்டும்? அனுமானம் செய்யாமல் அல்லது கற்பனை செய்யாமல் இருப்பது புத்திசாலித்தனமானத் தேர்வாக இருக்கும். அதாவது மனிதன் ஒருபோதும் கற்பனையை நம்பக்கூடாது, தேவனுடைய அதிகாரத்தை அறிந்து கொள்ளும்போது அனுமானத்தைச் சார்ந்து இருக்கக்கூடாது என்பதே அந்தத் தேர்வாக இருக்கும். நான் இங்கே உங்களுக்கு என்ன சொல்ல விரும்புகிறேன்? உன் கற்பனையை நம்புவதன் மூலம் தேவனுடைய அதிகாரம், தேவனுடைய வல்லமை, தேவனுடைய சொந்த அடையாளம் மற்றும் தேவனுடைய சாராம்சம் பற்றிய அறிவை அடைய முடியாது. தேவனுடைய அதிகாரத்தை அறிய நீங்கள் கற்பனையை நம்ப முடியாது என்பதால், தேவனுடைய அதிகாரத்தைப் பற்றிய உண்மையான அறிவை எவ்வாறு அடைய முடியும்? இதைச் செய்வதற்கான வழி, தேவனுடைய வார்த்தைகளைப் புசித்துக் குடிப்பதும், ஐக்கியப்படுவதும், தேவனுடைய வார்த்தைகளை அனுபவிப்பதுமாக இருக்கிறது. எனவே, தேவனுடைய அதிகாரத்தின் படிப்படியான அனுபவமும் சரிபார்ப்பும் உங்களிடம் இருக்கும் மற்றும் படிப்படியாகப் புரிதலைப் பெறுவீர்கள் மற்றும் அதைப் பற்றிய அறிவை அதிகமாகப் பெறுவீர்கள். தேவனுடைய அதிகாரத்தைப் பற்றிய அறிவை அடைய ஒரே வழியாக இது இருக்கிறது. குறுக்குவழிகள் எதுவும் இல்லை. நீங்கள் கற்பனை செய்ய வேண்டாம் என்று கேட்பது அழிவுக்காகக் காத்திருக்க உங்களைச் செயலற்ற முறையில் உட்கார வைப்பது அல்லது எதையும் செய்யவிடாமல் தடுப்பது போன்றதல்ல. சிந்திக்கவும் கற்பனை செய்யவும் உங்கள் மூளையைப் பயன்படுத்தாமல் இருப்பது என்பது தர்க்கத்தை யூகிக்கப் பயன்படுத்தாமல் இருப்பது, பகுப்பாய்வு செய்ய அறிவைப் பயன்படுத்தாமல் இருப்பது, அறிவியலை அடிப்படையாகப் பயன்படுத்தாமல் இருப்பது என்பதல்ல. மாறாக, நீ நம்புகிற தேவனுக்கு அதிகாரம் உண்டு என்பதைப் புரிந்து சரிபார்த்து உறுதிப்படுத்துதல் மூலமாக, உன் தலைவிதியின் மீது அவர் ராஜரீகத்தைக் கொண்டிருப்பதை உறுதிப்படுத்துவதன் மூலமாக மற்றும் தேவனுடைய வார்த்தைகள் மூலமாகவும், சத்தியத்தின் மூலமாகவும், ஜீவிதத்தில் நீ சந்திக்கும் எல்லாவற்றின் மூலமாகவும் அவருடைய வல்லமை எல்லா நேரங்களிலும் அவரே உண்மையான தேவனாக இருப்பதை நிரூபிக்கிறது. தேவனைப் பற்றிய புரிதலை எவரும் அடையக்கூடிய ஒரே வழியாக இது இருக்கிறது. இந்த நோக்கத்தை அடைய ஒரு எளிய வழியைக் கண்டுபிடிக்க தாங்கள் விரும்புவதாக சிலர் கூறுகிறார்கள். ஆனால் அத்தகைய வழியை உங்களால் சிந்திக்க முடியுமா? நான் உனக்குச் சொல்கிறேன், சிந்திக்கத் தேவையில்லை: வேறு வழிகள் இல்லை! ஒரே வழி என்னவென்றால், அவர் வெளிப்படுத்தும் ஒவ்வொரு வார்த்தையினாலும், அவர் செய்யும் எல்லாவற்றினாலும் தேவன் என்னவாக இருக்கிறார், என்ன கொண்டிருக்கிறார் என்பதை மனசாட்சியுடன், உறுதியுடன் அறிந்து சரிபார்க்க வேண்டும் என்பதே ஆகும். தேவனை அறிந்து கொள்வதற்கான ஒரே வழியாக இது இருக்கிறது. தேவன் என்ன கொண்டுள்ளார் மற்றும் என்னவாக இருக்கிறார் என்பதும், தேவனுடைய அனைத்தும் ஒன்றுமில்லாதவை மற்றும் வெறுமையானவை அல்ல, ஆனால் அவை உண்மையாக இருக்கின்றன.

எல்லாவற்றின் மீதான சிருஷ்டிகருடைய கட்டுப்பாடு மற்றும் ஆதிக்கம் குறித்த உண்மையானது சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரம் என்பது உண்மையிலேயே இருக்கிறது என்பதைப் பற்றி பேசுகிறது

இதைப் போலவே, யோபுவிற்கான யேகோவாவின் ஆசீர்வாதம் யோபு புத்தகத்தில் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. தேவன் யோபுவுக்கு என்னென்ன கொடுத்தார்? “ஆதலால், யோபுவின் முன்னிலைமையைக் காட்டிலும் அவன் பின்னிலைமையை ஆசீர்வதித்தார் யேகோவா: அவனிடம் பதினான்காயிரம் ஆடுகளும், ஆறாயிரம் ஒட்டகங்களும், ஆயிரம் நுகம்பூட்டியகாளைகளும், ஆயிரம் பெண் கழுதைகளும் இருந்தன” (யோபு 42:12). மனிதனுடைய பார்வையில், யோபுவுக்கு வழங்கப்பட்ட இவை என்னவாக இருந்தன? அவை மனிதகுலத்தின் சொத்துக்களாக இருந்தனவா? இந்தச் சொத்துக்களுடன், அந்தக் காலத்தில் யோபு மிகவும் செல்வந்தனாக இருந்திருக்க மாட்டானா? பின்னர், அவன் எப்படி அத்தகைய சொத்துக்களைப் பெற்றான்? அவனது செல்வத்திற்கு காரணம் என்னவாக இருந்தது? யோபு அவற்றைக் கொண்டிருக்க தேவனுடைய ஆசீர்வாதமே காரணம் என்று சொல்லாமலேயே தெரிகிறது. இந்தச் சொத்துக்களை யோபு எவ்வாறு பார்த்தான், தேவனுடைய ஆசீர்வாதங்களை அவன் எவ்வாறு கருதினான் என்பது நாம் இங்கு விவாதிக்க வேண்டிய ஒன்றல்ல. தேவனுடைய ஆசீர்வாதங்களைப் பொறுத்தவரையில், தேவனால் ஆசீர்வதிக்கப்பட வேண்டும் என்று ஜனங்கள் எல்லாரும் இரவும் பகலும் ஏங்குகிறார்கள். ஆனாலும் மனிதன் தன் ஜீவகாலத்தில் எவ்வளவு சொத்துக்களைப் பெற முடியும் அல்லது தேவனிடமிருந்து ஆசீர்வாதங்களைப் பெற முடியுமா முடியாதா என்பதின் மீது அவனுக்கு எந்தக் கட்டுப்பாடும் இல்லை—இது மறுக்க முடியாத உண்மையாக இருக்கிறது! தேவனுக்கு அதிகாரம் இருக்கிறது மற்றும் எந்தவொரு சொத்துக்களையும் மனிதனுக்கு வழங்குவதற்கும், எந்தவொரு நன்மையையும் பெற மனிதனை அனுமதிப்பதற்கும், தேவனுடைய ஆசீர்வாதங்களுக்கென ஒரு கொள்கை இருக்கிறது. தேவன் எத்தகைய ஜனங்களை ஆசீர்வதிப்பார்? நிச்சயமாக, தாம் விரும்பும் ஜனங்களை தேவன் ஆசீர்வதிப்பார்! ஆபிரகாம் மற்றும் யோபு இருவரும் தேவனால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர்கள், ஆனாலும் அவர்கள் பெற்ற ஆசீர்வாதங்கள் ஒன்றாக இருக்கவில்லை. தேவன் ஆபிரகாமை, மணலைப் போலவும் நட்சத்திரங்களைப் போலவும் அவனுடைய சந்ததியினர் பெருகும்படியாக ஆசீர்வதித்தார். தேவன் ஆபிரகாமை ஆசீர்வதித்தபோது, அவர் ஒரு தனி மனிதனுடைய சந்ததியினரை மற்றும் ஒரு ஜாதியினரை வல்லமை பெற்றவர்களாகவும் செழிப்பானவர்களாகவும் மாற்றினார். இதில், தேவனுடைய அதிகாரம் மனிதகுலத்தை ஆட்சி செய்தது. அவர் சகலத்திற்கும் மற்றும் சகல ஜீவராசிகளுக்கும் தேவனுடைய சுவாசத்தை ஊதினார். தேவனுடைய அதிகாரத்தின் ராஜரீகத்தின்கீழ், இந்த மனிதகுலம் தேவனால் தீர்மானிக்கப்பட்ட வேகத்திலும், தேவனால் தீர்மானிக்கப்பட்ட வரம்பிலும் பெருகி இருந்தது. குறிப்பாக, இந்தத் தேசத்தின் நிலைத்தன்மை, விரிவாக்க விகிதம் மற்றும் ஆயுட்காலம் அனைத்தும் தேவனுடைய ஏற்பாடுகளின் ஒரு பகுதியாக இருந்தன. இவை அனைத்தின் கொள்கையும் தேவன் ஆபிரகாமிற்கு அளித்த வாக்குத்தத்தத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டிருந்தது. அதாவது, சூழ்நிலைகளைப் பொருட்படுத்தாமல், தேவனுடைய வாக்குத்தத்தங்கள் தடையின்றி தொடரும் மற்றும் தேவனுடைய அதிகாரத்தின்கீழ் நிறைவேற்றப்படும். உலகின் எழுச்சிகளைப் பொருட்படுத்தாமல், யுகத்தைப் பொருட்படுத்தாமல், மனிதகுலம் அனுபவித்தப் பேரழிவுகளைப் பொருட்படுத்தாமல், ஆபிரகாமிற்கு தேவன் அளித்த வாக்குத்தத்தத்தினால் ஆபிரகாமின் சந்ததியினர் நிர்மூலமாக்கப்படும் அபாயத்தை எதிர்கொள்ள மாட்டார்கள், அவர்களுடைய தேசம் அழியாது. ஆயினும், யோபுவிற்கான தேவனுடைய ஆசீர்வாதம் அவனை மிகவும் செல்வந்தனாக்கியது. தேவன் அவனுக்குக் கொடுத்த, ஜீவன்கள், சுவாசிக்கும் ஜீவஜந்துக்கள், அவற்றின் எண்ணிக்கை, அவற்றின் பரப்புதல் வேகம், ஜீவிக்கும் வீதங்கள், அவற்றின் சரீரத்தில் உள்ள கொழுப்பின் அளவு மற்றும் பல, என இவை அனைத்தும் தேவனால் கட்டுப்படுத்தப்பட்டது. இந்த ஜீவஜந்துக்கள் பேசும் திறனைக் கொண்டிருக்கவில்லை என்றாலும், அவை சிருஷ்டிகருடைய ஏற்பாடுகளின் ஒரு பகுதியாக இருந்தன மற்றும் தேவன் யோபுவுக்கு வாக்குத்தத்தமளித்த ஆசீர்வாதங்களின் அடிப்படையில் அவற்றுக்கான தேவனுடைய ஏற்பாடுகளுக்குப் பின்னால் உள்ள கொள்கை உருவாக்கப்பட்டது. தேவன் ஆபிரகாமிற்கும் யோபுவிற்கும் அளித்த ஆசீர்வாதங்களில், வாக்குத்தத்தமாக சொல்லப்பட்டவை வேறுபட்டிருந்தாலும், சிருஷ்டிகர் எல்லாவற்றையும், ஜீவன்களையும் ஆட்சி செய்த அதிகாரம் ஒன்றாக இருக்கிறது. தேவனுடைய அதிகாரம் மற்றும் வல்லமை பற்றிய ஒவ்வொரு விவரமும் ஆபிரகாமுக்கும் யோபுக்கும் அவர் அளித்த வித்தியாசமான வாக்குத்தத்தங்கள் மற்றும் ஆசீர்வாதங்களில் வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ளது மற்றும் தேவனுடைய அதிகாரம் மனிதனுடைய கற்பனைக்கு அப்பாற்பட்டது என்பதை மனிதகுலத்திற்கு மீண்டும் காண்பிக்கிறது. தேவனுடைய அதிகாரத்தை மனிதன் அறிய விரும்பினால், அவற்றை தேவனுடைய வார்த்தைகள் மூலமாகவும், தேவனுடைய கிரியையை அனுபவிப்பதன் மூலமாகவும் மட்டுமே அடைய முடியும் என்று இந்த விவரங்கள் மனிதகுலத்திற்கு மீண்டும் சொல்கின்றன.

எல்லாவற்றின் மீதான தேவனுடைய ராஜரீக அதிகாரம் மனிதனை ஒரு உண்மையைக் காணும்படியாக அனுமதிக்கிறது: “தேவன், வெளிச்சம் உண்டாகக்கடவது என்றார், வெளிச்சம் உண்டானது, வானம் உண்டாகக்கடவது என்றார், வானம் உண்டானது, பூமி உண்டாகக்கடவது என்றார், பூமி உண்டானது,” என்ற வார்த்தைகளில் மட்டும் தேவனுடைய அதிகாரம் இருப்பதில்லை, ஆனால், அவர் எவ்வாறு வெளிச்சத்தைத் தொடர்ந்து இருக்கச் செய்தார், வானத்தை மறைந்து போகாமல் தடுத்தார், பூமியை எப்போதும் தண்ணீரிலிருந்து பிரித்து வைத்திருந்தார் என்பவற்றிலும், அதைப் போலவே அவர் எவ்வாறு ஆட்சி செய்தார் மற்றும் தாம் உருவாக்கியவற்றை எவ்வாறு நிர்வகித்தார் என்ற விவரங்களான வெளிச்சம், ஆகாயவிரிவு மற்றும் பூமி ஆகியவற்றிலும் அவருடைய அதிகாரம் இருக்கிறது. மனிதகுலத்திற்கான தேவனுடைய ஆசீர்வாதத்தில் வேறு எதைப் பார்க்கிறீர்கள்? தேவன் ஆபிரகாமையும் யோபுவையும் ஆசீர்வதித்தபின், தேவனுடைய அடிச்சுவடுகள் நின்றுவிடவில்லை. ஏனென்றால், அவர் தம்முடைய அதிகாரத்தைச் செலுத்தத் தொடங்கியிருந்தார் மற்றும் அவர் தனது ஒவ்வொரு வார்த்தையையும் உண்மையாக்கவும், உண்மையாக மாறிய அவரது பேச்சின் விவரங்களை ஒவ்வொருவரும் அறிந்துகொள்ளவும் அவர் விரும்பினார். எனவே, அடுத்த ஆண்டுகளில், அவர் நினைத்த அனைத்தையும் அவர் தொடர்ந்து செய்தார். தேவனுக்கு அதிகாரம் இருப்பதால், தேவன் மட்டுமே பேச வேண்டும் என்றும், எந்தக் கிரியையும் செய்யாமல், எல்லா விஷயங்களும் காரியங்களும் நிறைவேற்றப்படுகின்றன என்றும் மனிதனுக்குத் தோன்றுகிறது. இத்தகைய கற்பனைகள் மிகவும் அபத்தமானவை! வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தி மனிதனுடனான உடன்படிக்கையை தேவன் நிறுவியதையும், வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தி எல்லாவற்றையும் தேவன் நிறைவேற்றுவதையும் ஒருதலைப்பட்ச பார்வையுடன் மட்டுமே நீ பார்த்தால், தேவனுடைய அதிகாரமானது எல்லாவற்றின் மீதும் ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது என்பதற்கான பல்வேறு அடையாளங்களையும் உண்மைகளையும் உன்னால் காண முடியவில்லை என்றால், தேவனுடைய அதிகாரத்தைப் பற்றிய உன் புரிதல் வெறுமையாக மற்றும் அபத்தமாக மட்டுமே இருக்கிறது! தேவன் இவ்வாறு இருக்கிறார் என்று மனிதன் கற்பனை செய்தால், தேவனைப் பற்றிய மனிதனுடைய அறிவு இறுதி முயற்சிக்குள் தள்ளப்பட்டு, ஒரு பயனற்றதாக மாறியிருக்கிறது. ஏனென்றால், மனிதன் கற்பனை செய்யும் தேவன் ஒரு கட்டளைகளைப் பிறப்பிக்கும் இயந்திரம் மட்டுமே, அவர் அதிகாரம் கொண்ட தேவன் அல்ல. ஆபிரகாம் மற்றும் யோபுவின் உதாரணங்களின் மூலம் நீ எதைப் பார்த்தாய்? தேவனுடைய அதிகாரம் மற்றும் வல்லமையின் உண்மையான பக்கத்தை நீ பார்த்திருக்கிறாயா? தேவன் ஆபிரகாமையும் யோபுவையும் ஆசீர்வதித்தபின், தேவன் தாம் இருந்த இடத்திலேயே தங்கவில்லை, விளைவு என்னவாக இருக்கும் என்று காத்திருக்கும்போது அவர் தமது தூதர்களை கிரியைக்கு அமர்த்தவில்லை. மாறாக, தேவன் தம்முடைய வார்த்தைகளை உச்சரித்தவுடன், தேவனுடைய அதிகாரத்தின் வழிகாட்டுதலின் கீழ், எல்லாம் தேவன் செய்ய விரும்பிய கிரியைக்கு இணங்கத் தொடங்கின மற்றும் தேவனுக்குத் தேவையான ஆயத்தப்படுத்தப்பட்ட ஜனங்கள், விஷயங்கள் மற்றும் பொருட்கள் இருந்தன. அதாவது தேவனுடைய வாயிலிருந்து வார்த்தைகள் உச்சரிக்கப்பட்டவுடன், தேவனுடைய அதிகாரம் தேசம் முழுவதிலும் கிரியை செய்யத் தொடங்கியது மற்றும் ஒவ்வொரு அடியிலும் ஒவ்வொரு முக்கிய கட்டத்திற்கும் தேவையான எல்லாவற்றிற்கும் சரியான திட்டங்கள் மற்றும் ஆயத்தங்களை மேற்கொள்வதற்கு அவர் திட்டமிட்ட அதே நேரத்தில் ஆபிரகாமிற்கும் யோபுவிற்கும் அவர் அளித்த வாக்குத்தத்தங்களைப் பூர்த்தி செய்வதற்கும் நிறைவேற்றுவதற்கும் அவர் ஒரு போக்கை அமைத்தார். இந்த சமயத்தில், தேவன் தம்முடைய தூதர்களை மட்டுமல்ல, அவரால் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட எல்லாவற்றையும் வழிநடத்தினார். அதாவது, தேவனுடைய அதிகாரம் செலுத்தப்பட்ட நோக்கம் தூதர்களை மட்டுமல்ல, சிருஷ்டிப்பில் உள்ள எல்லாவற்றையும் உள்ளடக்கியது. அவர் நிறைவேற்ற விரும்பிய கிரியைக்கு இணங்குவதற்காக அவை வழிநடத்தப்பட்டன. இவையே தேவனுடைய அதிகாரம் செலுத்தப்பட்ட குறிப்பிட்ட வழிமுறைகளாக இருகின்றன. உங்கள் கற்பனைகளில், தேவனுடைய அதிகாரத்தைப் பற்றி சிலருக்கு பின்வரும் புரிதல் இருக்கலாம்: தேவனுக்கு அதிகாரம் இருக்கிறது, தேவனுக்கு வல்லமை இருக்கிறது. ஆகவே, தேவன் மூன்றாம் வானத்திலோ அல்லது ஒரு நிலையான இடத்திலோ மட்டுமே இருக்க வேண்டும் மற்றும் எந்தவொரு குறிப்பிட்ட கிரியையும் அவர் செய்யத் தேவையில்லை, தேவனுடைய முழு கிரியையும் அவருடைய எண்ணங்களுக்குள் நிறைவடைகிறது. தேவன் ஆபிரகாமை ஆசீர்வதித்த போதிலும், தேவன் ஒன்றும் செய்யத் தேவையில்லை என்றும், அவருடைய வார்த்தைகளை வெறுமனே பேசினால் போதும் என்றும் சிலர் நம்பலாம். உண்மையில் இந்தக் காரியம் மட்டுமே நடந்ததா? நிச்சயமாக இல்லை! தேவன் அதிகாரம் மற்றும் வல்லமையைக் கொண்டிருந்தாலும், அவருடைய அதிகாரம் உண்மையானது, மெய்யானது மற்றும் அது வெறுமையாக இல்லை. தேவனுடைய அதிகாரம் மற்றும் வல்லமையின் நம்பகத்தன்மையும் யதார்த்தமும் படிப்படியாக வெளிப்படுத்தப்பட்டு, எல்லாவற்றையும் அவர் படைத்ததிலும், எல்லாவற்றையும் அவர் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருப்பதிலும், மனிதகுலத்தை அவர் வழிநடத்தும் மற்றும் நிர்வகிக்கும் செயல்முறையிலும் பொதிந்துள்ளது. ஒவ்வொரு வழிமுறையும், ஒவ்வொரு கண்ணோட்டமும், மனிதகுலம் மற்றும் எல்லாவற்றின் மீதான தேவனுடைய ராஜரீகத்தின் ஒவ்வொரு விவரமும், அவர் நிறைவேற்றிய அனைத்து கிரியைகளும், எல்லாவற்றையும் பற்றிய அவரது புரிதலும் என இவை அனைத்தும் தேவனுடைய அதிகாரமும் வல்லமையும் உண்மையில் வெறுமையான வார்த்தைகள் இல்லை என்பதை நிரூபிக்கின்றன. அவருடைய அதிகாரமும் வல்லமையும் தொடர்ந்து காண்பிக்கப்பட்டு, தொடர்ந்து எல்லாவற்றிலும் வெளிப்படுத்தப்படுகின்றன. இந்தக் காட்சிகள் மற்றும் வெளிப்பாடுகள் தேவனுடைய அதிகாரம் உண்மையாகவே இருக்கிறது என்பதைப் பற்றி பேசுகின்றன. ஏனென்றால், அவர் தமது அதிகாரத்தையும் வல்லமையையும் தமது கிரியையைத் தொடரவும், எல்லாவற்றையும் கட்டளையிடவும், எல்லாவற்றையும் ஒவ்வொரு நொடியிலும் ஆளவும் பயன்படுத்துகிறார். அவருடைய வல்லமைக்கும் அதிகாரத்திற்கும் தேவதூதர்களால் அல்லது தேவனுடைய தூதர்களால் மாற்றாக முடியாது. ஆபிரகாமிற்கும் யோபுவிற்கும் என்னென்ன ஆசீர்வாதங்களை வழங்க வேண்டும் என்பதை தேவன் தீர்மானித்தார். இது தேவனுடைய முடிவாக இருந்தது. தேவனுடைய தூதர்கள் ஆபிரகாமையும் யோபுவையும் தனிப்பட்ட முறையில் பார்வையிட்ட போதிலும், அவர்களுடைய நடவடிக்கைகள் தேவனுடைய கட்டளைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டவை, அவர்களுடைய நடவடிக்கைகள் தேவனுடைய அதிகாரத்தின்கீழ் எடுக்கப்பட்டன மற்றும் அதைப் போலவே, தூதர்களும் தேவனுடைய ராஜரீகத்தின்கீழ் இருந்தனர். தேவனுடைய தூதர்கள் ஆபிரகாமைச் சந்திப்பதை மனிதன் காண்கிறான், ஆனால் வேதாகமத்தின் பதிவுகளில் யேகோவா தேவன் தனிப்பட்ட முறையில் எதையாகிலும் செய்வதைக் காணவில்லை என்றாலும், உண்மையில், வல்லமையையும் அதிகாரத்தையும் உண்மையாகச் செயல்படுத்துபவர் தேவன் மட்டுமே. இதில் எந்த மனிதனுக்கும் சந்தேகமில்லை! தேவதூதர்களும் தூதுவர்களும் பெரும் வல்லமையைக் கொண்டுள்ளனர், அற்புதங்களைச் செய்திருக்கின்றனர் அல்லது அவர்கள் தேவனால் நியமிக்கப்பட்ட சில காரியங்களைச் செய்திருக்கின்றனர் என்பதை நீங்கள் பார்த்திருந்தாலும், அவர்களுடைய கிரியைகள் தேவனுடைய ஆணையை நிறைவு செய்வதற்கானது மட்டுமே, அவை எந்த வகையிலும் தேவனுடைய அதிகாரமாகக் காட்சிப்படுத்தப்படுவதில்லை அதாவது எந்தவொரு மனிதனுக்கும் பொருளுக்கும் எல்லாவற்றையும் படைத்து எல்லாவற்றையும் ஆளக்கூடிய சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரம் இல்லை. எனவே, எந்தவொரு மனிதனாலும், பொருளாலும் சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தைச் செலுத்தவோ வெளிப்படுத்தவோ முடியாது.

சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரம் மாறாதது மற்றும் மறுக்கமுடியாதது

வேதாகமத்தின் இந்த மூன்று பகுதிகளிலும் நீங்கள் எதனைப் பார்த்திருக்கிறீர்கள்? தேவன் தம்முடைய அதிகாரத்தைச் செலுத்துவதற்கான ஒரு கொள்கை இருப்பதை நீங்கள் பார்த்திருக்கிறீர்களா? உதாரணமாக, மனிதனுடன் ஒரு உடன்படிக்கையை ஏற்படுத்த தேவன் வானவில் ஒன்றைப் பயன்படுத்தினார். உலகத்தை அழிக்க அவர் மீண்டும் ஒருபோதும் ஜலப்பிரளயத்தைப் பயன்படுத்தமாட்டார் என்று மனிதனிடம் சொல்லும் பொருட்டு மேகங்களில் வானவில் ஒன்றை வைத்தார். தேவனுடைய வாயிலிருந்து சொல்லப்பட்ட அதே வானவில்லை ஜனங்கள் இன்றும் பார்க்கிறார்களா? அதன் தன்மையும் அர்த்தமும் மாறிவிட்டதா? அது மாறவில்லை என்பதில் எந்த சந்தேகமும் இல்லை. இந்தக் கிரியையைச் செய்ய தேவன் தம்முடைய அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தினார். மனிதனுடன் அவர் ஏற்படுத்திய உடன்படிக்கை இன்று வரை தொடர்கிறது, இந்த உடன்படிக்கை மாற்றப்படும் காலம் நிச்சயமாக தேவன் செய்யும் முடிவாக இருக்கும். “என் வில்லை மேகத்தில் வைத்தேன்,” என்று தேவன் சொன்ன பிறகு, இன்று வரை, தேவன் எப்போதும் இந்த உடன்படிக்கைக்குக் கட்டுப்பட்டிருக்கிறார். இதில் நீங்கள் எதனைப் பார்க்கிறீர்கள்? அதிகாரம் மற்றும் வல்லமையை தேவன் கொண்டிருந்தாலும், அவர் மிகவும் கடுமையானவர், அவருடைய கிரியைகளில் கொள்கை ரீதியானவர் மற்றும் தம் வார்த்தைக்கு அவர் உண்மையாக இருக்கிறார். அவரது கடுமையும், அவருடைய கிரியைகளின் கொள்கைகளும், சிருஷ்டிகருடைய தீர்க்கமுடியாத தன்மையையும், யாரும் மேற்கொள்ள முடியாத சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தின் தன்மையையும் காட்டுகின்றன. அவர் மிக உயர்ந்த அதிகாரம் கொண்டவர் மற்றும் அனைத்தும் அவருடைய ஆதிக்கத்தின்கீழ் இருக்கின்றன, எல்லாவற்றையும் ஆளக்கூடிய வல்லமை அவருக்கு இருந்தாலும், தேவன் ஒருபோதும் தனது சொந்த திட்டத்தைச் சேதப்படுத்துவதில்லை அல்லது சீர்குலைப்பதில்லை. ஒவ்வொரு முறையும் அவர் தமது அதிகாரத்தை செலுத்தும்போது, அவருடைய சொந்தக் கொள்கைகளுடன் அது கண்டிப்பான இணக்கத்தில் இருக்கிறது, அவருடைய வாயிலிருந்து பேசப்பட்டதைத் துல்லியமாகப் பின்பற்றுகிறார் மற்றும் அவருடைய திட்டத்தின் படிகளையும் நோக்கங்களையும் பின்பற்றுகிறார். தேவனால் ஆளப்படும் அனைத்தும் தேவனுடைய அதிகாரம் செலுத்தும் கொள்கைகளுக்குக் கீழ்ப்படிகிறது என்று சொல்ல வேண்டிய அவசியமில்லை. எந்தவொரு மனிதனும் அல்லது காரியமும் அவருடைய அதிகாரத்தின் ஏற்பாடுகளிலிருந்து விலக்கப்படுவதில்லை. தேவனுடைய அதிகாரம் செலுத்தப்படும் கொள்கைகளை அவர்களால் மாற்றவும் முடியாது. தேவனுடைய பார்வையில், ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர்கள் அவருடைய அதிகாரத்தால் கொண்டுவரப்பட்ட நல்ல அதிர்ஷ்டத்தைப் பெறுகிறார்கள் மற்றும் சபிக்கப்பட்டவர்கள் தேவனுடைய அதிகாரத்தின் காரணமாகத் தண்டனையைப் பெறுகிறார்கள். தேவனுடைய அதிகாரத்தின் ராஜரீகத்தின்கீழ், எந்தவொரு மனிதனும் அல்லது காரியமும் அவருடைய அதிகாரம் செலுத்துதலிலிருந்து விலக்கப்படுவதில்லை. அவருடைய அதிகாரம் செலுத்தப்படும் கொள்கைகளை அவர்களால் மாற்றவும் முடியாது. சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரம் எந்தவொரு காரணியிலும் ஏற்படும் மாற்றங்களால் மாற்றப்படுவதில்லை. அதைப் போலவே, அவருடைய அதிகாரம் செலுத்தப்படும் கொள்கைகளும் எந்த காரணத்திற்காகவும் மாறாது. வானமும் பூமியும் பெரும் எழுச்சிகளுக்கு ஆளாகக்கூடும், ஆனால் சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரம் மாறாது. எல்லாமே மறைந்து போகக்கூடும், ஆனால் சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரம் ஒருபோதும் மறைந்துவிடாது. இதுவே சிருஷ்டிகருடைய மாறாத மற்றும் மறுக்கமுடியாத அதிகாரத்தின் சாராம்சம் ஆகும். இது சிருஷ்டிகருடைய தனித்துவமாக இருக்கிறது!

கீழேயுள்ள வார்த்தைகள் தேவனுடைய அதிகாரத்தை அறிந்து கொள்வதற்கு இன்றியமையாதவையாக இருக்கின்றன. அவற்றின் அர்த்தம் கீழேயுள்ள ஐக்கியத்தில் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. நாம் தொடர்ந்து வேதாகமத்தை வாசிப்போம்.

4. சாத்தானுக்கான தேவனுடைய கட்டளை

யோபு 2:6 அப்பொழுது யேகோவா சாத்தானை நோக்கி: இதோ, அவன் உன் கையில் இருக்கிறான்; ஆனாலும் அவன் உயிரை மட்டும் விட்டுவிடு என்றார்.

சிருஷ்டிகரின் அதிகாரத்தை மீறுவதற்கு சாத்தான் ஒருபோதும் துணிந்ததில்லை, இதன் காரணமாக, சகலமும் ஒழுங்குடன் ஜீவிக்கின்றன

இது யோபு புத்தகத்திலிருக்கின்ற ஒரு பகுதியாகும். இந்த வார்த்தைகளில் உள்ள “அவன்” என்பது யோபுவைக் குறிக்கிறது. சுருக்கமாக இருந்தாலும், இந்த வாக்கியம் பல சிக்கல்களைத் தெளிவுபடுத்துகிறது. இது ஆவிக்குரிய உலகில் தேவனுக்கும் சாத்தானுக்கும் இடையிலான ஒரு குறிப்பிட்ட உரையாடலை விவரிக்கிறது. மேலும், தேவனுடைய வார்த்தைகளின் நோக்கம் சாத்தான்தான் என்று நமக்கு சொல்கிறது. தேவன் குறிப்பிட்டுச் சொன்னதையும் இது பதிவு செய்கிறது. தேவனுடைய வார்த்தைகள் சாத்தானுக்கான தேவனுடைய கட்டளை மற்றும் ஆணை ஆகும். இந்த ஆணையின் குறிப்பிட்ட விவரங்கள் யோபுவின் ஜீவனைக் காப்பாற்ற, யோபுவை சாத்தான் நடத்துவதற்கு தேவன் வரைந்த கோட்டுடன் தொடர்புடையவை—சாத்தான் யோபுவினுடைய ஜீவனை விட்டுவைக்க வேண்டியிருந்தது. இந்த வாக்கியத்திலிருந்து நாம் முதலில் தெரிந்துகொள்வது என்னவென்றால், இவை சாத்தானிடம் தேவன் பேசிய வார்த்தைகள் என்பதே. யோபு புத்தகத்தின் மூல உரையின்படி, இது போன்ற வார்த்தைகளின் பின்னணியை இது நமக்குக் கூறுகிறது: சாத்தான் யோபுவைக் குற்றம் சாட்ட விரும்பினான். ஆகவே, அவனை சோதிப்பதற்கு முன்பு அது தேவனுடைய சம்மதத்தைப் பெற வேண்டியிருந்தது. யோபுவைச் சோதிக்க வேண்டிக்கொண்ட சாத்தானின் வேண்டுகோளுக்கு சம்மதிக்கும்போது, தேவன் பின்வரும் நிபந்தனையை சாத்தானிடம் முன்வைத்தார்: “அப்பொழுது கர்த்தர் சாத்தானை நோக்கி: இதோ, அவன் உன் கையிலிருக்கிறான்” ஆகிலும் அவன் பிராணனை மாத்திரம் தப்பவிடு என்றார். இந்த வார்த்தைகளின் தன்மை என்ன? தெளிவாக, அது ஒரு கட்டளை மற்றும் ஆணையாகும். இந்த வார்த்தைகளின் தன்மையைப் புரிந்துகொண்ட நீங்கள், நிச்சயமாக, இந்த ஆணையைப் பிறப்பித்தவர் தேவன் என்பதையும், இந்த ஆணையைப் பெற்று அதைக் கடைப்பிடித்தது சாத்தான் என்பதையும் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். இந்த ஆணையில், தேவனுக்கும் சாத்தானுக்கும் இடையிலான உறவு இந்த வார்த்தைகளைப் படிக்கும் எவருக்கும் வெளிப்படையானது என்று சொல்லத் தேவையில்லை. நிச்சயமாக, இதுவும், ஆவிக்குரிய உலகில் தேவனுக்கும் சாத்தானுக்கும் இடையிலான உறவாக இருக்கிறது, தேவனுக்கும் சாத்தானுக்கும் இடையிலான அடையாளம் மற்றும் வேறுபாடு குறித்து தேவனுக்கும் சாத்தானுக்கும் இடையிலான உரையாடல்கள் மூலமாக வேதவசனங்களில் வழங்கப்பட்டுள்ள பதிவுகளில் மற்றும் தேவன் மற்றும் சாத்தானுக்கு இடையிலான அடையாளம் மற்றும் அந்தஸ்துக்கு இடையில் இன்றுவரை உள்ள வேறுபாட்டை மனிதன் குறிப்பிட்ட எடுத்துக்காட்டு மற்றும் உரை பதிவின் மூலமாக தெரிந்துகொள்ள முடியும். இந்தக் கட்டத்தில், இந்த வார்த்தைகளின் பதிவானது மனிதனின், தேவனுடைய அடையாளம் மற்றும் நிலையைப் பற்றிய அறிவில் ஒரு முக்கியமான ஆவணம் என்று நான் சொல்லியே ஆகவேண்டும். மேலும், இது தேவனைப் பற்றிய மனிதகுலத்தின் அறிவுக்கு முக்கியமான தகவல்களை வழங்குகிறது. ஆவிக்குரிய உலகில் உள்ள சிருஷ்டிகருக்கும் சாத்தானுக்கும் இடையிலான இந்த உரையாடலின் மூலமாக, சிருஷ்டிகரின் அதிகாரத்தின் இன்னும் ஒரு குறிப்பிட்ட அம்சத்தை மனிதனால் புரிந்துகொள்ள முடிகிறது. இந்த வார்த்தைகள் சிருஷ்டிகரின் தனித்துவமான அதிகாரத்திற்கு மற்றொரு சான்றாக இருக்கிறது.

வெளிப்படையாக, யேகோவா தேவன் சாத்தானுடன் உரையாடலில் ஈடுபடுகிறார். சாராம்சத்தைப் பொறுத்தவரை, யேகோவா தேவன் பேசும் மனநிலையும், அவர் நிற்கும் நிலையும் சாத்தானைவிட உயர்வானவை. அதாவது யேகோவா தேவன் ஒரு ஆணையின் தொனியுடன் சாத்தானைக் கட்டளையிடுகிறார் என்றும், யோபு சாத்தானின் கைகளில் ஏற்கனவே உள்ளதால் சாத்தான் என்ன செய்ய வேண்டும், செய்யக் கூடாது என்றும் சாத்தானிடம் தேவன் சொல்கிறார். யோபு ஏற்கனவே சாத்தானின் கைகளில் உள்ளான் என்றும், யோபுவை தனது விருப்பம்போல் அது எவ்வாறு வேண்டுமானாலும் உபத்திரவப்படுத்திக் கொள்ளலாம் என்றும்—ஆனால் அது யோபுவின் ஜீவனைப் பறித்துவிடக் கூடாது என்றும் சொல்வதாக இது இருக்கிறது. இதில் அடங்கியிருப்பது என்னவென்றால், யோபு சாத்தானின் கைகளில் வைக்கப்பட்டிருந்தாலும், அவனுடைய ஜீவன் சாத்தானிடம் கொடுக்கப்படவில்லை; தேவனால் அனுமதிக்கப்படாவிட்டால் யாரும் யோபுவின் ஜீவனைத் தேவனுடைய கைகளிலிருந்து பறிக்கமுடியாது. தேவனுடைய மனநிலை சாத்தானுக்கு இந்தக் கட்டளையில் தெளிவாக வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. மேலும், இந்தக் கட்டளை யேகோவா தேவன் சாத்தானுடன் உரையாடும் நிலையை வெளிப்படையாக வெளிப்படுத்துகிறது. இதில், யேகோவா தேவன் வெளிச்சத்தையும், காற்றையும், எல்லாவற்றையும், ஜீவராசிகளையும் சிருஷ்டித்த தேவனுடைய அந்தஸ்தை மட்டும் அவர் கொண்டிருக்கவில்லை, எல்லாவற்றின் மீதும், ஜீவராசிகள் மீதும் ராஜரீகத்தைக் கொண்டிருக்கும் தேவனுடைய அந்தஸ்தை மட்டும் அவர் கொண்டிருக்கவில்லை, மனிதகுலத்திற்கும் பாதாளத்திற்கும் கட்டளையிடும் தேவனுடைய அந்தஸ்தையும் அவர் கொண்டிருக்கிறார். எல்லா ஜீவராசிகளின் ஜீவிதம் மற்றும் மரணத்தையும் தேவனே கட்டுப்படுத்துகிறார். ஆவிக்குரிய உலகில், தேவனைத் தவிர வேறு யார் சாத்தானுக்கு அத்தகைய கட்டளையைப் பிறப்பிக்க துணிவார்? தேவன் ஏன் சாத்தானுக்குத் தனிப்பட்ட முறையில் தனது ஆணையை இட்டார்? ஏனென்றால், யோபு உட்பட, மனிதனின் ஜீவன் அனைத்தும் தேவனால் கட்டுப்படுத்தப்படுகின்றன. யோபுவிற்கு தீங்கு செய்யவோ அல்லது அவனது ஜீவனை பறிக்கவோ தேவன் சாத்தானை அனுமதிக்கவில்லை, யோபுவைச் சோதிப்பதற்கு தேவன் சாத்தானை அனுமதித்தபோதும்கூட அத்தகைய ஆணையை விசேஷமானதாக ஆணையிட வேண்டும் என்பதை இன்னும் நினைவில் கொண்டிருந்தார். மேலும், யோபுவின் ஜீவனைப் பறிக்கக்கூடாது என்று சாத்தானுக்கு மீண்டும் ஒருமுறை கட்டளையிட்டார். தேவனுடைய அதிகாரத்தை மீறுவதற்கு சாத்தான் ஒருபோதும் துணிந்ததில்லை மற்றும் தேவனுடைய ஆணைகளையும் குறிப்பிட்ட கட்டளைகளையும் எப்பொழுதும் கவனமாகக் கேட்டு, கீழ்ப்படிந்திருக்கிறான், அவற்றை ஒருபோதும் மீறத் துணிந்திருக்கவில்லை. நிச்சயமாக, தேவனுடைய எந்தக் கட்டளைகளிலும் சுதந்திரமாக மாற்றம் செய்யத் துணியவில்லை. தேவன் சாத்தானுக்கு விதித்துள்ள வரம்புகள் அத்தகையவை. எனவே, இந்த வரம்புகளை மீற சாத்தான் ஒருபோதும் துணிந்திருக்கவில்லை. இது தேவனுடைய அதிகாரத்தின் வல்லமை அல்லவா? இது தேவனுடைய அதிகாரத்திற்கு ஒரு சாட்சி அல்லவா? தேவனிடம் எப்படி நடந்துகொள்வது, தேவனை எப்படிப் பார்ப்பது என்பது பற்றி சாத்தானுக்கு மனிதகுலத்தைவிட தெளிவானப் புரிதல் உள்ளது. ஆகவே, ஆவிக்குரிய உலகில், சாத்தான் தேவனுடைய அந்தஸ்தையும் அதிகாரத்தையும் மிகத் தெளிவாகக் காண்கிறான் மற்றும் தேவன் அதிகாரம் செலுத்துவதற்கு பிறகே உள்ள அவருடைய வல்லமையையும் உபதேசங்களையும் ஆழமாகப் புரிந்து கொள்கிறான். அது அவற்றைக் கவனிக்கத் தவறவோ அல்லது அவற்றை எந்த வகையிலும் மீறவோ, தேவனுடைய அதிகாரத்தை மீறும் எதையும் செய்யத்துணியவோ இல்லை. மேலும், தேவனுடைய கோபத்தை எந்த வகையிலும் சவால் செய்ய அது துணிவதில்லை. அது தீமை மற்றும் இறுமாப்பைக் கொண்டுள்ளது என்றாலும், சாத்தான் ஒருபோதும் தேவனால் நிர்ணயிக்கப்பட்ட எல்லைகளையும் வரம்புகளையும் மீறத் துணியவில்லை. லட்சக்கணக்கான ஆண்டுகளாக, அது இந்த எல்லைகளை கண்டிப்புடன் கடைப்பிடித்தது, தேவனால் வழங்கப்பட்ட ஒவ்வொரு கட்டளைக்கும் ஆணைக்கும் கட்டுப்பட்டு வருகிறது, மேலும், ஒருபோதும் அந்த அடையாளத்தை மீறத்துணியவில்லை. அது தீங்கிழைக்கும் என்றாலும், கேடு நிறைந்த மனிதகுலத்தைவிட சாத்தான் மிகவும் புத்திசாலி; அது சிருஷ்டிகரின் அடையாளத்தை அறிந்திருக்கிறது மற்றும், தன் சொந்த வரம்புகளையும் அறிந்திருக்கிறது. சாத்தானின் “அடிபணிந்த” செயல்களிலிருந்து, தேவனுடைய அதிகாரமும் வல்லமையும் சாத்தானால் மீறமுடியாத பரலோக கட்டளைகள் என்பதையும், தேவனுடைய தனித்துவம் மற்றும் அதிகாரம் காரணமாகவே சகலமும் மாற்றம் பெற்று ஒழுங்கான முறையில் பரவுகின்றன. இந்த ஒழுங்கை சீர்குலைக்கும் திறன்கொண்ட எந்தவொரு மனிதனோ அல்லது பொருளோ இல்லாமல், இந்த நியாயப்பிரமாணத்தை மாற்றும் திறன்கொண்ட எந்தவொரு நபரோ அல்லது பொருளோ இல்லாமல், தேவனால் நிறுவப்பட்ட போக்கில் மனிதகுலம் ஜீவிக்கவும் பெருகவும் முடியும்—ஏனென்றால் அவை அனைத்தும் சிருஷ்டிகரின் கைகளிலிருந்தும், ஆணையிலிருந்தும் மற்றும் சிருஷ்டிகரின் அதிகாரத்திலிருந்தும் வருகின்றன.

சிருஷ்டிகரின் அடையாளத்தைக் கொண்ட தேவன் மட்டுமே, தனித்துவமான அதிகாரத்தைக் கொண்டிருக்கிறார்

சாத்தானின் சிறப்பான அடையாளமானது பல ஜனங்களை அவனுடைய பல்வேறு அம்சங்களுடைய வெளிப்பாடுகளில் வலுவான ஆர்வத்தை வெளிப்படுத்தச் செய்துள்ளது. சாத்தானும் அற்புதங்களைக் காண்பிக்க முடியும் என்பதால், மனுக்குலத்தால் முடியாத காரியங்களை அவனால் செய்ய முடியும் என்பதால், தேவனைப் போலவே, சாத்தானும் அதிகாரமுடையவன் என்று கூட நம்புகிற பல முட்டாள்கள் இருக்கிறார்கள். இவ்வாறு தேவனை ஆராதிப்பதோடு, மனுக்குலம் சாத்தானுக்கும் ஓரிடத்தைத் தன் இருதயத்தில் ஒதுக்கி வைக்கிறது, மேலும் சாத்தானை தேவனாகக் கூட ஆராதிக்கிறது. இப்படிப்பட்ட ஜனங்கள் பரிதாபகரமானவர்களும், வெறுக்கத்தக்கவர்களுமாவர். அவர்கள் அறியாமையால் பரிதாபகரமானவர்களாக இருக்கிறார்கள், மதங்களுக்கு எதிரான அவர்களுடைய கொள்கை மற்றும் இயல்பான, பொல்லாத சாராம்சத்தினால் அவர்கள் வெறுக்கத்தக்கவர்களாக இருக்கிறார்கள். இந்தக் கட்டத்தில் அதிகாரம் என்றால் என்ன, அது எதைக் குறிக்கிறது, அது எதைப் பிரதிபலிக்கிறது என்பதை உங்களுக்குத் தெரிவிக்க வேண்டியது அவசியம் என்று நான் நினைக்கிறேன். பொதுப்படையாகப் பேசினால், தேவன் தாமே அதிகாரமுள்ளவராய் இருக்கிறார், அவருடைய அதிகாரமானது தேவனுடைய உன்னதமான நிலையையும், சாராம்சத்தையும் குறிக்கிறது, மேலும் தேவனுடைய அதிகாரமானது தேவனுடைய அந்தஸ்தையும், அடையாளத்தையும் குறிக்கிறது. இதுவே உண்மை நிலை என்பதால், சாத்தானால் தானே தேவனென்று தைரியமாகச் சொல்ல முடியுமா? சாத்தானால் தானே எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டித்தேன் என்றும், எல்லாவற்றின் மேலும் ராஜரீகம் கொண்டிருக்கிறேன் என்றும் தைரியமாகச் சொல்ல முடியுமா? நிச்சயமாக அவனால் சொல்ல முடியாது! அவனால் எல்லாவற்றையும் சிருஷ்டிக்க இயலாது; இன்றுவரை, அவன் ஒருபோதும் தேவனால் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட எதையுமே உருவாக்கியதில்லை, மேலும் ஜீவனுள்ள எதையுமே அவன் உருவாக்கியதில்லை. அவனுக்குத் தேவனுடைய அதிகாரம் இல்லாத காரணத்தால், அவன் ஒருபோதும் தேவனுடைய அந்தஸ்தையும், அடையாளத்தையும் எவ்விதத்திலும் கொண்டிருக்க முடியாது, மேலும் இது அவனுடைய சாராம்சத்தால் தீர்மானிக்கப்படுகிறது. தேவனைப் போலவே அவனுக்கு வல்லமை இருக்கிறதா? நிச்சயமாக அவனுக்கு இல்லை! சாத்தானுடைய செயல்களையும், சாத்தானால் வெளிப்படுத்தப்பட்ட அற்புதங்களையும் நாம் என்னவென்று அழைக்கிறோம்? அது வல்லமையா? அதை அதிகாரம் என்று அழைக்க முடியுமா? நிச்சயமாக முடியாது! சாத்தான் தீமையின் அலைகளை இயக்குகிறான், மேலும் தேவனுடைய கிரியைகளின் ஒவ்வொரு அம்சத்தையும் பாழ்படுத்துகிறான், பலவீனப்படுத்துகிறான் மற்றும் இடையூறு செய்கிறான். கடந்த பல்லாயிரம் ஆண்டுகளாக மனுக்குலத்தை சீர்கெட்டுப்போகச் செய்து, துஷ்பிரயோகம் செய்து, மனிதனைச் சீரழிப்பதற்கும், தேவனை நிராகரிப்பதற்கும், இதனால் மனிதன் மரண இருளின் பள்ளத்தாக்கிற்கு நேராக நடக்கும்படி, மனிதனைக் கவர்ந்து, வஞ்சிப்பதைத் தவிர, சிறிதளவேனும் மனிதனால் நினைவுகூர, மெச்சிக்கொள்ளத் தகுதியான வகையில், அல்லது நேசிக்கப்படத்தக்கதாய், சாத்தான் எதையாவது செய்திருக்கிறானா? சாத்தான் அதிகாரத்தையும், வல்லமையையும் கொண்டிருந்தானானால், மனுக்குலம் அவனால் சீர்கெட்டிருக்குமா? சாத்தானுக்கு அதிகாரமும் வல்லமையும் இருந்திருந்தால், அவனால் மனுக்குலம் பாதிப்படைந்திருக்குமா? சாத்தானுக்கு அதிகாரமும் வல்லமையும் இருந்திருந்தால், மனுக்குலம் தேவனை கைவிட்டு விட்டு மரணத்திற்குத் திரும்பியிருக்குமா? சாத்தானுக்கு அதிகாரமும் வல்லமையும் இல்லாததால், அவன் செய்யும் எல்லாவற்றின் சாராம்சத்தையும் பற்றி நாம் என்ன முடிவுக்கு வரவேண்டும்? சாத்தான் செய்யும் எல்லாவற்றையும் வெறும் தந்திரமாக வரையறுப்பவர்களும் இருக்கிறார்கள், இருப்பினும் அத்தகைய வரையறை அவ்வளவு பொருத்தமானதல்ல என்று நான் நம்புகிறேன். மனுக்குலத்தைச் சீர்கெடுக்கும் அவனுடைய பொல்லாத செயல்கள் வெறும் தந்திரங்களா? சாத்தான் யோபுவைக் கொடுமைப்படுத்த உபயோகித்த தீய சக்தியும், அவனைக் கொடுமைப்படுத்தி, விழுங்குவதற்கான அவனுடைய கொடிய விருப்பமும் வெறும் தந்திரத்தால் அடைய முடிந்திருக்காது. திரும்பிப் பார்த்தால், ஒரு நொடியில் குன்றுகளிலும் மலைகளிலும் தூரத்தில் சிதறியிருந்த யோபுவின் ஆட்டு மந்தைகளும், மாட்டு மந்தைகளும் இல்லாமல் போய்விட்டன; ஒரு நொடியில், யோபுவின் பெரிதான வளம் மறைந்து போனது. அது வெறும் தந்திரத்தால் அடையப்பட்டிருக்குமா? சாத்தான் செய்யும் எல்லாவற்றின் தன்மையும் எதிர்மறையான வார்த்தைகளான பலவீனப்படுத்துதல், இடையூறு செய்தல், அழித்தல், தீங்கு விளைவித்தல், தீமை, தீங்கிழைத்தல், இருள் ஆகியவற்றோடு ஒத்துப் போகிறது, பொருந்திப் போகிறது, ஆகவே அநீதியான மற்றும் தீமையான அனைத்து நிகழ்வுகளும் சாத்தானுடைய செயல்களுடன் பிரிக்க முடியாத வகையில் இணைக்கப்பட்டுள்ளன, மேலும் அவை சாத்தானுடைய தீமையான சாராம்சத்திலிருந்து பிரிக்க முடியாதவை ஆகும். சாத்தான் எவ்வளவு “சக்திவாய்ந்தவனாக” இருந்தாலும், அவன் எவ்வளவு துணிச்சலுள்ளவனாக மற்றும் லட்சியமுள்ளவனாக இருந்தாலும், சேதத்தை ஏற்படுத்தும் அவனுடைய திறன் எவ்வளவு பெரியதாக இருந்தாலும், மனிதனைச் சீர்கெடச் செய்யும், கவரும் அவனுடைய நுட்பங்கள் எவ்வளவு பரந்த அளவில் இருந்தாலும், மனிதனை அச்சுறுத்தும் அவனுடைய தந்திரங்களும், திட்டங்களும் எவ்வளவு புத்திசாலித்தனமாக இருந்தாலும், அவன் இருக்கும் வடிவம் எவ்வளவு மாறக்கூடியதாக இருந்தாலும், அவனால் ஒருபோதும் ஒரு உயிரினத்தைக் கூட உருவாக்க முடிவதில்லை, எல்லாவற்றையும் இருக்கச் செய்வதற்கான சட்டங்களையும் விதிகளையும் ஒருபோதும் அமைக்க முடிவதில்லை, மேலும் உயிருள்ள அல்லது உயிரற்ற எந்தவொரு பொருளையும் ஆளுகை செய்யவோ, கட்டுப்படுத்தவோ ஒருபோதும் முடிவதில்லை. பிரபஞ்சம் மற்றும் ஆகாயவிரிவுக்குள், அவனிடத்திலிருந்து பிறந்த நபரோ அல்லது பொருளோ ஒன்றுகூட இல்லை, அல்லது அவனால் இருக்கவுமில்லை; அவனால் ஆளப்படும் அல்லது அவனால் கட்டுப்படுத்தப்படும் நபரோ அல்லது பொருளோ ஒன்றுகூட இல்லை. மாறாக, அவன் தேவனுடைய இராஜ்யத்தின்கீழ் வாழ வேண்டியது மட்டுமல்லாமல், அதனோடுகூட, தேவனுடைய அனைத்து ஆணைகளுக்கும், கட்டளைகளுக்கும் கீழ்ப்படிய வேண்டும். தேவனுடைய அனுமதியின்றி, சாத்தானால் ஒரு சொட்டு நீரையோ அல்லது நிலத்தின் மேலிருக்கும் சிறு மணலைக் கூடத் தொடுவது கடினமாகும்; தேவனுடைய அனுமதியின்றி, நிலத்தின் மேலிருக்கும் எறும்புகளைக் கூட அவனால் சுதந்திரமாய் இடமாற்ற முடியாது, அதைவிட தேவனால் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட மனுக்குலத்தையும் இடமாற்ற முடியாது. தேவனுடைய பார்வையில், மலையிலுள்ள அல்லிகளை விட, காற்றில் பறக்கும் பறவைகளை விட, கடலில் உள்ள மீன்கள் மற்றும் பூமியில் உள்ள புழுக்களை விட சாத்தான் மட்டமானவன் ஆவான். எல்லாவற்றிற்கும் மத்தியில் அவனுடைய பங்கு என்னவென்றால், எல்லாவற்றிற்கும் சேவை செய்வது, மனுக்குலத்திற்காக கிரியை செய்வது மற்றும் அவருடைய நிர்வாகத் திட்டத்திற்குச் சேவை செய்வதாகும். அவனுடைய இயல்பு எவ்வளவு தீங்கிழைப்பதாக இருந்தாலும், மேலும் அவனுடைய சாராம்சம் எவ்வளவு கடுமையானதாக இருந்தாலும் அவன் செய்யக் கூடிய ஒரே விஷயம் என்னவென்றால், அவனுடைய செயல்பாட்டுடன் கடமையுணர்வோடு நிலைத்திருப்பது தான்: தேவனுக்கு ஊழியம் செய்து கொண்டும், தேவனுக்கு எதிர்ப்பைக் கொடுத்துக் கொண்டும் இருப்பது தான். இதுவே சாத்தானுடைய சாராம்சமும் நிலைமையும் ஆகும். அவனுடைய சாராம்சம் ஜீவனுடன் இணைக்கப்படாததும், வல்லமையுடன் இணைக்கப்படாததும், அதிகாரத்துடன் இணைக்கப்படாததுமாகும்; அவன் தேவனுடைய கரங்களில் ஒரு விளையாட்டுப்பொருள், தேவனுக்குச் சேவை செய்யும் ஒரு இயந்திரம் மட்டுமே!

சாத்தானின் உண்மையான முகத்தைப் புரிந்துகொண்ட பலருக்கும், இன்னும் அதிகாரம் என்றால் என்னவென்று புரியவில்லை, ஆகவே நான் உனக்குச் சொல்லுகிறேன்! அதிகாரத்தையே தேவனுடைய வல்லமை என்று விளக்கமளித்துக் கொள்ளலாம். முதலாவதாக, அதிகாரம் மற்றும் வல்லமை ஆகிய இரண்டும் நேர்மறையானவை என்று உறுதியாகக் கூறலாம். அவற்றுக்கு எதிர்மறையான எதனுடனும் தொடர்பு இல்லை மேலும் அவை சிருஷ்டிக்கப்பட்ட அல்லது சிருஷ்டிக்கப்படாத எந்த ஒரு உயிரினங்களுடனும் தொடர்பில்லாதவை ஆகும். தேவனுடைய வல்லமையால் எந்த வடிவத்திலும் ஜீவனையும், ஆற்றலுள்ளதுமான எதையும் உருவாக்கக் கூடும், இது தேவனுடைய ஜீவனால் தீர்மானிக்கப்படுகிறது. தேவன் ஜீவனாயிருக்கிறார், ஆகவே அவரே எல்லா உயிரினங்களுக்கும் ஆதாரமாக இருக்கிறார். மேலும் தேவனுடைய அதிகாரமானது, எல்லா உயிரினங்களையும் தேவனுடைய ஒவ்வொரு வார்த்தைக்கும் கீழ்ப்படியப்பண்ண முடியும், அதாவது, தேவனுடைய வாயிலிருந்து வரும் வார்த்தைகளின்படி உயிர்பெற்று, தேவனுடைய கட்டளையின்படி வாழ்ந்து பெருகும், அதன்பிறகு தேவன் எல்லா உயிரினங்களையும் ஆளுகை செய்து, அதிகாரஞ்செலுத்துவார், அங்கே எந்த ஒரு மாறுபாடும் என்றென்றும் இருக்காது. எந்த ஒரு நபரோ அல்லது பொருளோ இக்காரியங்களைக் கொண்டிருக்கவில்லை; சிருஷ்டிகர் மட்டுமே இத்தகைய வல்லமையைப் பெற்றிருக்கிறார் மற்றும் கொண்டிருக்கிறார், எனவே இது அதிகாரம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. இதுவே சிருஷ்டிகரின் தனித்துவமாகும். இவ்வார்த்தையின்படியே, “அதிகாரம்” என்ற வார்த்தை மட்டுமாக இருந்தாலும் அல்லது இந்த அதிகாரத்தின் சாராம்சமாக இருந்தாலும், ஒவ்வொன்றும் சிருஷ்டிகருடன் மட்டுமே தொடர்புடையதாக இருக்க முடியும், ஏனெனில் இது சிருஷ்டிகரின் தனித்துவமான அடையாளம் மற்றும் சாராம்சத்தின் அடையாளமாகும், மேலும் இது சிருஷ்டிகருடைய அடையாளம் மற்றும் அந்தஸ்தைக் குறிக்கிறது; சிருஷ்டிகரைத் தவிர, எந்த ஒரு நபரையோ அல்லது பொருளையோ “அதிகாரம்” என்ற வார்த்தையுடன் தொடர்புபடுத்த முடியாது. இதுவே சிருஷ்டிகரின் தனித்துவமான அதிகாரம் குறித்த விளக்கமாகும்.

சாத்தான் யோபுவைப் பேராசைக் கண்களால் பார்த்தபோதும், தேவனுடைய அனுமதியின்றி யோபுவின் சரீரத்திலுள்ள ஒரு தலை முடியைக் கூட அவன் தொடத் துணியவில்லை. சாத்தான் இயல்பாகவே தீயவனாகவும், கொடூரமானவனாகவும் இருந்தபோதும், தேவன் அவனுக்கு உத்தரவு பிறப்பித்தபின், தேவனுடைய கட்டளைக்குக் கட்டுப்படுவதைத் தவிர அவனுக்கு வேறு வழி இருக்கவில்லை. இப்படி, சாத்தான் யோபுவினிடம் வந்தபோது, ஆடுகளிடையே இருக்கும் ஓர் ஓநாயைப் போல வெறித்தனமாக இருந்தபோதிலும், அவன் தேவனால் தனக்கு நிர்ணயிக்கப்பட்ட வரம்புகளை மறக்கத் துணியவில்லை, தேவனுடைய கட்டளைகளை மீறத் துணியவில்லை, மேலும் அவன் செய்த எல்லாவற்றிலும், தேவனுடைய வார்த்தைகளின் கொள்கைகள் மற்றும் வரம்புகளிலிருந்து விலகிச் செல்ல சாத்தான் துணியவில்லை, இது உண்மை அல்லவா? இதிலிருந்து, யேகோவா தேவனுடைய எந்த வார்த்தைகளையும் மீற சாத்தான் துணிவதில்லை என்பதைக் காணலாம். சாத்தானைப் பொறுத்தவரை, தேவனுடைய வாயிலிருந்து வரும் ஒவ்வொரு வார்த்தையும் ஒரு உத்தரவாகவும், பரலோகச் சட்டமாகவும் மற்றும் தேவனுடைய அதிகாரத்தின் வெளிப்பாடாகவும் இருக்கிறது, ஏனென்றால் தேவனுடைய ஒவ்வொரு வார்த்தையின் பின்னாலும், தேவனுடைய கட்டளைகளை மீறுபவர்களுக்கும், பரலோகச் சட்டங்களுக்குக் கீழ்ப்படியாதவர்களுக்கும், அவற்றை எதிர்ப்பவர்களுக்கும் தேவனுடைய தண்டனைக் குறிக்கப்பட்டுள்ளது. சாத்தான் தேவனுடைய உத்தரவுகளை மீறினால், தேவனுடைய அதிகாரத்தை மீறுவதின் மற்றும் பரலோகச் சட்டங்களை எதிர்ப்பதின் விளைவுகளையும் அவன் ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்பது அவனுக்குத் தெளிவாகத் தெரியும். இந்த விளைவுகள் என்ன? அது தேவனால் வழங்கப்படுகிற அவனுக்கான தண்டனை என்று சொல்லத் தேவையில்லை. யோபுவின் மீதான சாத்தானுடைய செயல்பாடுகளாவை அவன் மனிதனைச் சீர்கெடச் செய்த காரியத்தின் ஒரு நுண்ணிய பகுதியாக மாத்திரமே இருந்தன, மேலும் சாத்தான் இந்தச் செயல்களைச் செய்து கொண்டிருந்தபோது, தேவன் நிர்ணயித்த வரம்புகளும் மற்றும் சாத்தானுக்கு அவர் பிறப்பித்த கட்டளைகளும், அவன் செய்யும் எல்லாவற்றுக்கும் பின்னால் உள்ள கொள்கைகளின் நுண்ணிய பகுதியாக மட்டுமே இருந்தன. அதோடு கூட, இந்த விஷயத்தில் சாத்தானுடைய பங்கு மற்றும் தகுதி நிலையானது, தேவனுடைய நிர்வாகக் கிரியையில் அவனுடைய பங்கு மற்றும் தகுதி நிலையின் நுண்ணிய பகுதியாகவே இருந்தது. மேலும் யோபுவின் சோதனையில், தேவனுக்கு முழுமையாகக் கீழ்ப்படிந்த சாத்தானுடைய கீழ்ப்படிதலானது, தேவனுடைய நிர்வாகக் கிரியையில் எப்படிச் சிறிய ஒரு எதிர்ப்பையும் கூட தேவனிடத்தில் காண்பிக்க சாத்தான் துணியவில்லை என்பதன் ஒரு நுண்ணிய பகுதி மட்டுமே. இந்த நுண்ணியப் பகுதிகள் உங்களுக்கு என்ன எச்சரிப்பைத் தருகின்றன? சாத்தான் உட்பட எல்லாவற்றின் மத்தியிலும், சிருஷ்டிகரால் வகுக்கப்பட்ட பரலோகச் சட்டங்களையும் உத்தரவுகளையும் மீறுகிற எந்த ஒரு நபரோ அல்லது பொருளோ இல்லை, மேலும் இந்த பரலோகச் சட்டங்களையும் உத்தரவுகளையும் மீறத் துணியும் எந்த ஒரு நபரோ அல்லது பொருளோ இல்லை, ஏனென்றால் அவற்றுக்குக் கீழ்ப்படியாதவர்கள் மேல் சிருஷ்டிகர் சுமத்துகிற தண்டனையை எந்த நபரோ அல்லது பொருளோ, மாற்றவோ அதிலிருந்து தப்பிக்கவோ முடியாது. சிருஷ்டிகர் மட்டுமே பரலோகச் சட்டங்களையும் உத்தரவுகளையும் ஏற்படுத்த முடியும், அவற்றை நடைமுறைக்குக் கொண்டு வருவதற்கான அதிகாரம் சிருஷ்டிகருக்கு மட்டுமே உள்ளது, மேலும் சிருஷ்டிகரின் வல்லமை மட்டுமே எந்த ஒரு நபராலோ அல்லது பொருளாலோ மீற முடியாததாகும். இதுவே சிருஷ்டிகருடைய தனித்துவமான அதிகாரமாகும், மேலும் இந்த அதிகாரம் எல்லாவற்றிலும் மிக உயர்வானதாகும், எனவே “தேவனே மிகவும் பெரியவர் என்றும், சாத்தான் இரண்டாவது இடத்தில் உள்ளான்” என்றும் சொல்லவே முடியாது. தனித்துவமான அதிகாரத்தையுடைய சிருஷ்டிகரைத் தவிர, வேறு எந்த தேவனும் இல்லை.

தேவனுடைய அதிகாரத்தைப் பற்றி உங்களுக்கு இப்போது புதிய அறிவு இருக்கிறதா? முதலாவதாக, இப்போது சொல்லப்பட்ட தேவனுடைய அதிகாரத்திற்கும், மனிதனுடைய வல்லமைக்கும் வித்தியாசம் உள்ளதா? என்ன வித்தியாசம் உள்ளது? இரண்டிற்கும் இடையில் எந்த ஒற்றுமையும் இல்லை என்று சிலர் கூறுகிறார்கள். அது சரிதான்! இரண்டிற்கும் இடையில் எந்த ஒற்றுமையும் இல்லை என்று ஜனங்கள் கூறினாலும், மனிதனின் எண்ணங்களிலும் கருத்துக்களிலும், மனிதனுடைய வல்லமையானது பெரும்பாலும் அதிகாரத்துடன் சேர்த்துக் குழப்பப்படுகிறது, மேலும் இவை இரண்டும் பெரும்பாலும் அருகருகே வைத்து ஒப்பிடப்படுகின்றன. இங்கே என்ன நடக்கிறது? கவனக்குறைவாக, ஜனங்கள் ஒன்றை மற்றொன்றுக்கு மாற்றீடு செய்யும் தவறைச் செய்கிறார்கள் அல்லவா? இரண்டுமே தொடர்பில்லாதவை ஆகும், அவற்றுக்கிடையே எந்த ஒற்றுமையும் கிடையாது, ஆனாலும் ஜனங்களால் அதைச் செய்யாமல் இருக்க முடியவில்லை. இதை எவ்வாறு தீர்க்க வேண்டும்? நீ உண்மையிலேயே ஒரு தீர்வைக் கண்டுபிடிக்க விரும்பினால், அதற்கான ஒரே வழி, தேவனுடைய தனித்துவமான அதிகாரத்தைப் புரிந்து கொண்டு, அறிந்து கொள்வதுதான். சிருஷ்டிகருடைய அதிகாரத்தைப் புரிந்து, அறிந்து கொண்ட பிறகு, நீ மனிதனுடைய வல்லமையையும், தேவனுடைய அதிகாரத்தையும் ஒன்றாகக் குறிப்பிட மாட்டாய்.

மனிதனுடைய வல்லமை எதைக் குறிக்கிறது? எளிமையாகச் சொன்னால், அது ஒரு ஆற்றல் அல்லது திறனாகும். அது மனிதனுடைய சீர்கேடான மனநிலை, ஆசைகள் மற்றும் குறிக்கோள்களை மிகப்பெரிய அளவில் விரிவுபடுத்தவோ அல்லது நிறைவேற்றவோ உதவுகிறது. இது அதிகாரம் என்று கணக்கிடப்படுகிறதா? மனிதனுடைய குறிக்கோள்களும், ஆசைகளும் எவ்வளவு பெரியதாக அல்லது இலாபகரமானதாக இருந்தாலும், அந்த நபரை அதிகாரம் கொண்டவர் என்று சொல்ல முடியாது; அதிகபட்சமாக, இந்த ஆணவமும், வெற்றியும் மனிதர்களிடையே சாத்தானுடைய கோமாளித்தனத்தின் சான்றாகவே இருக்கின்றன. அதிகபட்சமாக, அது, தேவனாக இருக்கவேண்டும் என்ற தனது இலட்சியத்தை நிறைவேற்றுவதற்காக சாத்தான் அவனுடைய சொந்த மூதாதையராகச் செயல்படும் ஒரு கேலிக்கூத்தே ஆகும்.

இப்போது தேவனுடைய அதிகாரத்தை நீ எவ்வளவு சரியாகப் பார்க்கிறாய்? இப்போது இந்த வார்த்தைகளுடன் ஐக்கியம் கொண்டபின், உனக்குத் தேவனுடைய அதிகாரத்தைக் குறித்தப் புதிய அறிவு இருக்க வேண்டும். எனவே நான் உங்களிடம் கேட்கிறேன்: தேவனுடைய அதிகாரம் எதைக் குறிக்கிறது? அது தேவனுடைய அடையாளத்தை அடையாளப்படுத்துகிறதா? அது தேவனுடைய வல்லமையை அடையாளப்படுத்துகிறதா? அது தேவனுடைய தனித்துவமான அந்தஸ்தை அடையாளப்படுத்துகிறதா? எல்லாக் காரியங்களுக்கு மத்தியிலும், எதில் தேவனுடைய அதிகாரத்தை நீ பார்த்தாய்? நீ அதை எப்படிப் பார்த்தாய்? மனிதன் அனுபவித்த நான்கு பருவங்களைப் பொறுத்த வரையிலும், வசந்த காலம், கோடை காலம், இலையுதிர் காலம் மற்றும் குளிர் காலம் ஆகியவற்றுக்கு இடையிலான பரிமாற்றத்தின் சட்டத்தை யாராவது மாற்ற முடியுமா? வசந்த காலத்தில் மரங்கள் மொட்டு விடத் தொடங்கி, பூப்பூக்கும்; கோடையில் அவை இலைகளால் மூடப்பட்டிருக்கும்; இலையுதிர் காலத்தில் அவை கனி தரும், மற்றும் குளிர்காலத்தில் இலைகள் உதிரும். யாராவது இந்தச் சட்டத்தை மாற்ற முடியுமா? இது தேவனுடைய அதிகாரத்தின் ஒரு அம்சத்தைப் பிரதிபலிக்கிறதா? தேவன் “வெளிச்சம் உண்டாகக்கடவது,” என்றார், வெளிச்சம் உண்டாயிற்று. அந்த வெளிச்சம் இன்னும் இருக்கிறதா? அது எந்தக் காரணத்தால் இருக்கிறது? அது தேவனுடைய வார்த்தைகளாலும், நிச்சயமாக, தேவனுடைய அதிகாரத்தாலும் இருக்கிறது. தேவனால் உருவாக்கப்பட்ட காற்று இன்னும் இருக்கிறதா? மனிதன் சுவாசிக்கும் காற்று தேவனிடமிருந்து வருகிறதா? தேவனிடமிருந்து வரும் காரியங்களை யாராவது பறிக்க முடியுமா? அவற்றின் சாராம்சத்தையும், செயல்பாடுகளையும் யாராவது ஒருவரால் மாற்ற முடியுமா? தேவன் ஒதுக்கிக் கொடுத்த இரவு பகலையும், தேவன் கட்டளையிட்ட இரவு மற்றும் பகலின் சட்டத்தையும் யாராவது ஒருவரால் சீர்குலைக்க முடியுமா? சாத்தானால் இப்படி ஒரு காரியத்தைச் செய்ய முடியுமா? நீ இரவில் தூங்காவிட்டாலும், இரவைப் பகலாக நினைத்துக் கொண்டாலும், அது அப்போதும் இரவு நேரமே ஆகும்; நீ உன்னுடைய தினசரி வழக்கத்தை மாற்றலாம், ஆனால் இரவுக்கும் பகலுக்கும் இடையேயான பரிமாற்றச் சட்டத்தை உன்னால் மாற்ற முடியாது, இந்தக் காரியமானது எந்த ஒரு நபராலும் மாற்ற முடியாதது, இல்லையா? யாராவது ஒருவரால் ஒரு சிங்கத்தை எருதைப் போல நிலத்தை உழப் பண்ண முடியுமா? யாராவது ஒருவரால் யானையைக் கழுதையாக மாற்ற முடியுமா? யாராவது ஒருவரால் ஒரு கோழியை கழுகைப் போல காற்றில் உயரப் பறக்கச் செய்ய முடியுமா? யாராவது ஒருவரால் ஓநாயை ஆடுகளைப் போல புல்லை சாப்பிடப் பண்ண முடியுமா? (முடியாது.) யாராவது ஒருவரால் நீரிலுள்ள மீன்களை வறண்ட நிலத்தில் வாழப் பண்ண முடியுமா? மனிதர்களால் அதைச் செய்ய முடியாது. ஏன் முடியாது? ஏனென்றால் தேவன் மீன்களைத் தண்ணீரில் வாழக் கட்டளையிட்டபடியால், அவைத் தண்ணீரில் வாழ்கின்றன. நிலத்தின் மேல் அவற்றால் உயிர் வாழ முடியாது, அவை இறந்துவிடும்; அவற்றால் தேவனுடைய கட்டளையின் வரம்புகளை மீற முடியாது. எல்லாவற்றின் இருப்புக்கும் ஒரு சட்டம் மற்றும் ஒரு வரம்பு உள்ளது, மேலும் அவை ஒவ்வொன்றும் அவற்றின் சொந்த உள்ளுணர்வுகளைக் கொண்டுள்ளன. இவை சிருஷ்டிகரால் நியமிக்கப்பட்டவையாகும், மேலும் இவை, எந்த மனிதனாலும் மாற்ற முடியாதவையும் மற்றும் மீற முடியாதவையுமாகும். உதாரணமாக, சிங்கம் எப்பொழுதும் காடுகளிலேயே வாழும், மனிதனுடைய சமூகங்களிலிருந்து தொலைவில் வாழும், மேலும் அதனால் ஒருபோதும் மனிதருடன் சேர்ந்து வாழ்ந்து, அவனுக்காக வேலை செய்யும் எருதைப்போல பணிவானதாகவும், விசுவாசமுள்ளதாகவும் இருக்க முடியாது. யானைகள் மற்றும் கழுதைகள் ஆகிய இரண்டு விலங்குகளும் நான்கு கால்கள் கொண்டவையாக மற்றும் காற்றைச் சுவாசிக்கும் உயிரினங்களாக இருந்தாலும், அவை வெவ்வேறு இனங்களாகும், ஏனென்றால் அவை தேவனால் வெவ்வேறு வகைகளாகப் பிரிக்கப்பட்டன, அவை ஒவ்வொன்றும் அவற்றின் சொந்த உள்ளுணர்வைக் கொண்டுள்ளன, எனவே அவற்றை ஒருபோதும் ஒன்றோடொன்று பரிமாற்றம் செய்ய முடியாது. கோழிக்கு கழுகைப் போலவே இரண்டு கால்கள் மற்றும் இறக்கைகள் இருந்தாலும், அதினால் ஒருபோதும் காற்றில் பறக்க முடியாது; அதிகபட்சமாக அது ஒரு மரத்திற்கு மட்டுமே பறந்து செல்ல முடியும், இது அதன் உள்ளுணர்வால் தீர்மானிக்கப்படுகிறது. இவை எல்லாம் தேவனுடைய அதிகாரத்தின் கட்டளைகளால் தான் என்று சொல்லத் தேவையே இல்லை.

இன்றைய மனுக்குலத்தின் வளர்ச்சியில், மனுக்குலத்தின் விஞ்ஞானம் பெரும் வளர்ச்சியடைந்து கொண்டிருப்பதாக கூறலாம், மேலும் மனிதனுடைய விஞ்ஞான ஆய்வின் சாதனைகளை சுவாரஸ்யமானவை என்று வருணிக்கலாம். மனிதனுடைய திறன் இன்னும் அதிகதிமாக வளர்ந்து கொண்டிருக்கிறது என்று சொல்லவேண்டும், ஆனால் மனுக்குலத்தால் செய்யமுடியாத விஞ்ஞான வளர்ச்சிநிலை ஒன்று உள்ளது: விமானங்கள், விமானத் தாங்கிகள் மற்றும் அணுகுண்டு ஆகியவற்றை மனுக்குலம் உருவாக்கியுள்ளது. மனுக்குலம் விண்வெளிக்குச் சென்று, சந்திரனில் நடந்து, இணையத்தைக் கண்டுபிடித்து, ஒரு அதிநவீன உயர்ந்த வாழ்க்கை முறையை வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது, ஆனாலும் மனுக்குலத்தால் ஜீவனுள்ள, சுவாசிக்கின்ற ஒன்றை உருவாக்க முடியாது. ஒவ்வொரு உயிரினத்தின் உள்ளுணர்வுகளும், அவை வாழும் சட்டங்களும், ஒவ்வொரு வகையான உயிரினங்களின் வாழ்க்கை மற்றும் இறப்பு சுழற்சியுமாகிய இவை அனைத்தும் மனுக்குலத்தின் அறிவியலின் சக்திக்கு அப்பாற்பட்டவையாகும், மேலும் அதனால் கட்டுப்படுத்த முடியாதவையும் ஆகும். இந்தக் கட்டத்தில், மனிதனின் விஞ்ஞானத்தால், எந்த பெரிய உயரங்கள் அடையப்பட்டாலும், அதைச் சிருஷ்டிகரின் எந்த எண்ணங்களுடனும் ஒப்பிட முடியாது, மேலும் அதினால் சிருஷ்டிகருடைய சிருஷ்டிப்பின் அதிசயத்தன்மையையும் மற்றும் அவருடைய அதிகாரத்தின் வல்லமையையும் பகுத்தறிய முடியாது. பூமியின்மேல் ஏராளமான சமுத்திரங்கள் உள்ளன, ஆனாலும் அவை ஒருபோதும் தங்கள் வரம்புகளை மீறி, அவற்றின் விருப்பப்படி நிலத்தின் மேல் வருவதில்லை, ஏனென்றால் தேவன் அவை ஒவ்வொன்றுக்கும் எல்லைகளை நிர்ணயித்திருக்கிறார். அவர் எந்த இடத்தில் கட்டளையிட்டாரோ, அங்கேயே அவை நிலைத்திருக்கின்றன, மேலும் தேவனுடைய அனுமதியின்றி, அவற்றால் சுதந்திரமாக எங்கேயும் அலைய முடியாது. தேவனுடைய அனுமதியின்றி, அவை ஒன்றன் மேல் ஒன்று வரம்பு கடக்க முடியாது, தேவன் சொன்னால் மட்டுமே அவற்றால் நகர முடியும், மேலும் அவை எங்கு செல்கின்றன, எங்கு தங்குகின்றன என்பது தேவனுடைய அதிகாரத்தால் தீர்மானிக்கப்படுகிறது.

இதைத் தெளிவாகச் சொல்வதானால், “தேவனுடைய அதிகாரம்” என்பது தேவனுக்குரியதாகும். ஒன்றை எப்படிச் செய்வது என்பதைத் தீர்மானிக்கத் தேவனுக்கு உரிமை உண்டு, மேலும் அது அவர் விரும்பும் வழியில் செய்யப்படுகிறது. எல்லாவற்றினுடைய சட்டம் தேவனுக்கு உரியது, அது மனிதனுக்கு உரியதல்ல, அதை மனிதனால் மாற்றவும் முடியாது. அதை மனிதனுடைய விருப்பப்படி அசைக்க முடியாது, மாறாக அது தேவனுடைய எண்ணங்களாலும், தேவனுடைய ஞானத்தினாலும், மற்றும் தேவனுடைய உத்தரவுகளாலும் மாற்றப்படுகிறது; இது எந்த மனிதனாலும் மறுக்க முடியாத உண்மையாகும். வானங்களும், பூமியும் மற்றும் எல்லா காரியங்களும், பிரபஞ்சமும், விண்மீன்கள் நிறைந்த வானமும், வருடத்தின் நான்கு பருவங்களும், மனிதனால் பார்க்கக் கூடிய மற்றும் பார்க்க முடியாததுமாகிய இவை அனைத்தும் தேவனுடைய அதிகாரத்தின் கீழ், தேவனுடைய உத்தரவுகளின்படி, தேவனுடைய கட்டளைகளின்படி, மேலும் சிருஷ்டிப்பின் தொடக்கத்தினுடைய சட்டங்களின்படியும், சிறிதளவான பிழை கூட இன்றி, அனைத்தும் இருக்கின்றன, செயல்படுகின்றன மற்றும் மாறுகின்றன. எந்த ஒரு மனிதனோ அல்லது பொருளோ கூட, அவற்றின் சட்டங்களை மாற்றவோ அல்லது அவை செயல்படும் உள்ளார்ந்த போக்கை மாற்றவோ முடியாது. அவை தேவனுடைய அதிகாரத்தினால் தோன்றின, அவை தேவனுடைய அதிகாரத்தால் அழிந்து போகின்றன. இதுவே அவருடைய உண்மையான அதிகாரமாகும். இப்போது இத்தனை காரியங்கள் சொல்லப்பட்டிருந்தும், தேவனுடைய அதிகாரமானது தேவனுடைய அடையாளம் மற்றும் அந்தஸ்தின் சின்னம் என்பதை உன்னால் உணர முடிகிறதா? எந்த ஒரு சிருஷ்டிக்கப்பட்ட அல்லது சிருஷ்டிக்கப்படாத உயிரினத்தினாலும் தேவனுடைய அதிகாரத்தைக் கொண்டிருக்க முடியுமா? அதை எந்த ஒரு நபராலோ, காரியத்தாலோ அல்லது பொருளாலோ பின்பற்றவோ, ஆள்மாறாட்டம் செய்யவோ அல்லது மாற்றவோ முடியுமா?

சிருஷ்டிகருடைய அடையாளம் தனித்துவமானது, நீங்கள் பலதெய்வக் கொள்கையின் கருத்துக்குக் கட்டுப்படக்கூடாது

சாத்தானுடைய திறன்களும் ஆற்றல்களும் மனிதனின் திறன்கள், ஆற்றல்களை விட அதிகம் என்றாலும், மனிதனால் அடைய முடியாத காரியங்களை அவனால் செய்ய முடியும் என்றாலும், சாத்தான் செய்கிறவற்றைக் குறித்து நீ பொறாமையோ அல்லது பேராவலோ கொண்டாலும், இக்காரியங்களை நீ பகைத்தாலும், அல்லது அவற்றால் நீ வெறுப்படைந்தாலும், உன்னால் அவற்றைப் பார்க்க முடிந்தாலும் அல்லது முடியாவிட்டாலும், சாத்தானால் எவ்வளவு சாதிக்க முடியும் என்றாலும், அல்லது எத்தனை பேரை தன்னை ஆராதிப்பதற்கும், வணங்குவதற்கும் அவனால் வஞ்சிக்க முடிந்தாலும், நீ அவனை எப்படி வரையறுத்தாலும், அவனுக்கு தேவனுடைய அதிகாரமும் வல்லமையும் இருப்பதாக எவ்வகையிலும் உன்னால் சொல்ல முடியாது. தேவன் தேவன் தான் என்பதை நீ அறிந்துகொள்ள வேண்டும், ஒரே ஒரு தேவன் மட்டுமே உண்டு, மேலும் தேவனுக்கு மட்டுமே அதிகாரம் உண்டு என்பதையும், எல்லாவற்றையும் கட்டுப்படுத்தவும், ஆளுகை செய்யவும் தேவனுக்கு மட்டுமே வல்லமை உண்டு என்பதையும் நீ அறிந்து கொள்ள வேண்டும். சாத்தானுக்கு ஜனங்களை வஞ்சிக்கும் ஆற்றல் இருப்பதாலும், தேவனைப் போல ஆள்மாறாட்டம் செய்ய முடியும் என்பதாலும், தேவனால் செய்யப்பட்ட அடையாளங்களையும் அற்புதங்களையும் போலச் செய்ய முடிந்தாலும், தேவனைப் போலவே காரியங்களைச் செய்வதாலும் மட்டுமே, நீ தேவன் தனித்துவமானவர் அல்ல என்றும் பல தேவர்கள் இருக்கிறார்கள் என்றும் இந்த வெவ்வேறான தேவர்கள் மட்டுமே அதிக அல்லது குறைந்த ஆற்றல்களைக் கொண்டிருக்கின்றன என்றும், அவைப் பயன்படுத்தும் வல்லமையின் அளவில் வேறுபாடுகள் உள்ளன என்றும் நீ தவறாக நம்புகிறாய். நீ அவர்களின் வருகையின் வரிசையிலும், அவர்களின் வயதின்படியும் அவர்களின் மகத்துவத்தை மதிப்பிடுகிறாய், மேலும் தேவனைத் தவிர வேறு தெய்வங்கள் இருப்பதாக நீ தவறாக நம்புகிறாய், மேலும் தேவனுடைய வல்லமையும், அதிகாரமும் தனித்துவமானவையல்ல என்று நினைக்கிறாய். உன்னிடம் இது போன்ற எண்ணங்கள் இருந்தால், நீ தேவனுடைய தனித்துவத்தை அங்கீகரிக்கவில்லை என்றால், தேவன் மட்டுமே அதிகாரத்தைக் கொண்டிருக்கிறார் என்று விசுவாசிக்காமல் இருந்தால், மேலும் நீ பலதெய்வக் கொள்கைக்கு மட்டுமே கட்டுப்பட்டால், நான் சொல்லுகிறேன், நீ சிருஷ்டிகளின் கழிசடையாக இருக்கிறாய், நீ சாத்தானுடைய உண்மையான உருவகமாக இருக்கிறாய், நீ முழுமையான தீமையுள்ள நபராய் இருக்கிறாய்! இந்த வார்த்தைகளைச் சொல்வதன் மூலம் நான் உங்களுக்குக் கற்பிக்க முயற்சிப்பதை நீங்கள் புரிந்து கொள்கிறீர்களா? எந்த நேரமோ, இடமோ அல்லது உங்களுடைய பின்னணி எதுவாக இருந்தாலும், எந்த நபருடனும், விஷயங்களுடனும், பொருளுடனும் தேவனை வைத்துக் குழப்பக் கூடாது. தேவனுடைய அதிகாரத்தையும், தேவனுடைய சாராம்சத்தையும் நீ எவ்வளவு அறியமுடியாததாக மற்றும் அணுகமுடியாததாக நினைத்தாலும், சாத்தானுடைய செயல்களும் வார்த்தைகளும் உன் கருத்துடனும், கற்பனையுடனும் ஒத்துப்போனாலும், அவை உனக்கு எவ்வளவு திருப்திகரமாக இருந்தாலும், முட்டாளாக இருக்காதே, இந்தக் கருத்துக்களைக் குழப்பிக் கொள்ளாதே, தேவன் இருக்கிறார் என்பதை மறுக்காதே, தேவனுடைய அடையாளத்தையும், அந்தஸ்தையும் மறுக்காதே, தேவனை வெளியே தள்ளி, உன் இருதயத்திற்குள்ளிருக்கும் தேவனுக்குப் பதிலாக, சாத்தானை உள்ளே கொண்டு வந்து, அவனை உன் தேவனாக்காதே. இப்படிச் செய்வதன் விளைவுகளை உன்னால் கற்பனை செய்ய முடியும் என்பதில் எனக்கு எந்தச் சந்தேகமும் இல்லை!

மனிதன் சீர்கெட்டுப்போயிருந்தாலும், அவன் இன்னும் சிருஷ்டிகரின் அதிகாரத்தினுடைய ராஜரீகத்தின் கீழ் வாழ்கிறான்

சாத்தான் ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக மனுக்குலத்தைச் சீர்கெடுத்து வருகிறான். அவன் சொல்ல முடியாத அளவிலான தீமைகளைச் செய்துள்ளான், தலைமுறை தலைமுறையாக வஞ்சித்துள்ளான், உலகில் மிகக் கொடூரமான குற்றங்களைச் செய்துள்ளான். அவன் மனிதனைத் துஷ்பிரயோகம் செய்து, மனிதனை வஞ்சித்து, தேவனை எதிர்க்கும்படி மனிதனை மயக்கி, மேலும் தேவனுடைய நிர்வாகத் திட்டத்தைக் குழப்பமடையச் செய்யும் மற்றும் சேதப்படுத்தும் தீய செயல்களைத் தொடர்ந்து செய்துள்ளான். ஆனாலும், தேவனுடைய அதிகாரத்தின் கீழ், எல்லாக் காரியங்களும் உயிரினங்களும் தேவனுடைய விதிகளுக்கும் சட்டங்களுக்கும் தொடர்ந்து கட்டுப்படுகின்றன. தேவனுடைய அதிகாரத்துடன் ஒப்பிடுகையில், சாத்தானுடைய தீய இயல்பும், மூர்க்க நிலையும் அசிங்கமானவை, அருவருப்பானவை மற்றும் வெறுக்கத்தக்கவையாகும், மேலும் அவை மிகவும் அற்பமானவையும், பாதிக்கப்படக் கூடியவையுமாகும். தேவனால் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட எல்லாவற்றின் மத்தியிலும் சாத்தான் நடந்தாலும், தேவனால் ஆளப்படுகிற மனிதனிலும், காரியங்களிலும் மற்றும் பொருட்களிலும் சிறிதளவு மாற்றத்தைக் கூட அவனால் நிகழ்த்த முடியாது. பல்லாயிரக்கணக்கான ஆண்டுகள் கடந்துவிட்டன, மனுக்குலம் இன்னும் தேவன் அளித்த ஒளியையும், காற்றையும் அனுபவித்து வருகிறது, தேவனால் ஊதப்பட்ட சுவாசத்தை இன்னும் சுவாசிக்கிறது, தேவனால் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட பூக்கள், பறவைகள், மீன்கள் மற்றும் பூச்சிகளை இன்னும் ரசிக்கிறது, மேலும் தேவனால் கொடுக்கப்பட்ட அனைத்தையும் அனுபவிக்கிறது; இரவும் பகலும் இன்னும் தொடர்ந்து ஒன்றுக்கொன்று மாறி மாறி வருகின்றன; நான்கு பருவங்களும் வழக்கம்போல் மாறி மாறி வருகின்றன; வானத்தில் பறக்கும் வாத்துக்கள் குளிர்காலத்தில் வேறிடம் புறப்பட்டுப்போய், அடுத்த வசந்தகாலத்தில் திரும்புகின்றன; தண்ணீரில் உள்ள மீன்கள் அவற்றின் வீடான ஆறுகளையும் ஏரிகளையும் ஒருபோதும் விட்டு வெளியேறுவதில்லை; கோடை நாட்களில் பூமியில் உள்ள சிள்வண்டுகள் மிகுந்த உற்சாகத்துடன் பாடுகின்றன; புல்வெளியில் உள்ள வெட்டுக்கிளிகள் இலையுதிர் காலத்தில் காற்றோடு சேர்ந்து ரீங்காரமிடுகின்றன; வாத்துக்கள் கூட்டமாகத் திரள்கின்றன, கழுகுகளோ தனிமையில் இருக்கின்றன; சிங்கக்கூட்டங்கள் வேட்டையாடுவதின் மூலம் தங்களை வாழவைத்துக் கொள்கின்றன; கடம்பைமான் புற்கள் மற்றும் பூக்களிலிருந்து விலகிச்செல்வதில்லை…. எல்லாவற்றிற்குமிடையே இருக்கும் ஒவ்வொரு வகையான உயிரினங்களும், ஒரு இடத்திலிருந்து வேறொரு இடத்திற்குப் புறப்பட்டுப் போய், திரும்பி வருகின்றன, பின்னர் மீண்டும் புறப்பட்டுப் போகின்றன, கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில் ஒரு மில்லியன் மாற்றங்கள் நிகழ்கின்றன, ஆனால் மாறாதவை எவையென்றால் அவற்றின் உள்ளுணர்வுகளும், உயிர்வாழும் விதிகளுமே ஆகும். அவை தேவனுடைய ஏற்பாடு மற்றும் போஷிப்பின் கீழ் வாழ்கின்றன, அவற்றுடைய உள்ளுணர்வையும் ஒருவராலும் மாற்ற முடியாது, அவற்றின் உயிர்வாழும் விதிகளையும் ஒருவராலும் சேதப்படுத்த முடியாது. எல்லாவற்றிற்கும் மத்தியில் வாழும் மனுக்குலம் சாத்தானால் சீர்கெடுக்கப்பட்டு, ஏமாற்றப்பட்டிருப்பினும், மனிதனால் இன்னும் தேவனால் உருவாக்கப்பட்ட நீரையும், தேவனால் உருவாக்கப்பட்ட காற்றையும் மற்றும் தேவனால் உருவாக்கப்பட்ட எல்லாவற்றையும் விலக்கி வாழ முடியாது, மேலும் மனிதன் இன்னும் தேவனால் உருவாக்கப்பட்ட இந்த இடத்தில் வாழ்கிறான் மற்றும் பெருகுகிறான். மனுக்குலத்தின் உள்ளுணர்வுகள் மாறவில்லை. மனிதன் இன்னும், பார்க்கும்படியாக தன் கண்களையும், கேட்கும்படியாக தன் செவிகளையும், சிந்திக்கும்படியாக தன் மூளையையும், புரிந்து கொள்ளும்படியாக தன் இருதயத்தையும், நடக்கும்படியாக தன் கால்களையும் பாதங்களையும், வேலை செய்யும்படியாக தன் கரங்களையும், இன்னும் பலவற்றையும் சார்ந்து கொள்கிறான்; தேவனுடைய ஏற்பாட்டை மனிதன் ஏற்றுக் கொள்ளும்பொருட்டு, தேவன் அவனுக்கு அளித்த அனைத்து உள்ளுணர்வுகளும் மாறாமல் இருக்கின்றன, தேவனுடன் ஒத்துப்போகும் மனிதனின் இயற்கையான ஆற்றல்கள் மாறவில்லை, ஒரு சிருஷ்டிக்கப்பட்ட உயிரினத்தின் கடமையைச் செய்வதற்கான மனுக்குலத்தின் இயற்கை ஆற்றல் மாறவில்லை, மனுக்குலத்தின் ஆவிக்குரியத் தேவைகள் மாறவில்லை, தன் தொடக்க நிலையைக் கண்டுபிடிப்பதற்கான மனுக்குலத்தின் விருப்பம் மாறவில்லை, சிருஷ்டிகரால் இரட்சிக்கப்பட வேண்டும் என்ற மனுக்குலத்தின் ஏக்கம் மாறவில்லை. தேவனுடைய அதிகாரத்தின் கீழ் வாழ்கிற, சாத்தானால் செய்யப்பட்ட இரத்தக்களரியான அழிவைத் தாங்கிக் கொண்ட மனுக்குலத்தின் தற்போதைய சூழ்நிலைகள் இவைகளே. மனுக்குலமானது சாத்தானுடைய அடக்குமுறைக்கு உட்படுத்தப்பட்டிருந்தாலும், சிருஷ்டிப்பின் ஆரம்பத்திலிருந்தே ஆதாமும் ஏவாளும் அல்ல, மாறாக தேவனுக்கு விரோதமான விஷயங்களான அறிவு, கற்பனை, கருத்துக்கள் இன்னும் பல விஷயங்களால் முழுவதுமாக நிரம்பியுள்ளன, மேலும் அது சீர்கேடான சாத்தானுடைய மனநிலையால் நிரம்பியுள்ளன. மேலும் தேவனுடைய பார்வையில், மனுக்குலம் இன்னும் அவர் சிருஷ்டித்த அதே மனுக்குலமாகவே இருக்கிறது. மனுக்குலம் இன்னும் தேவனால் ஆளுகை செய்யப்பட்டு, கையாளப்படுகிறது, இன்னும் தேவனால் ஏற்படுத்தப்பட்ட பாதையில் வாழ்கிறது, ஆகவே தேவனுடைய பார்வையில், சாத்தானால் சீர்க்கெடுக்கப்பட்ட மனுக்குலமானது, வெறுமனே தூசிகளால் மூடப்பட்டு, கடகடவென்கின்ற வயிற்றுடன், சற்று மெதுவான எதிர்வினைகளுடன், முன்பு இருந்ததைப் போலிராத நினைவாற்றலுடன், சற்று பழையதாக இருக்கிறது, ஆனால் மனிதனின் அனைத்துச் செயல்பாடுகளும், உள்ளுணர்வுகளும் முற்றிலும் சேதமடையாமல் இருக்கின்றன. இதுவே தேவன் இரட்சிக்க விரும்பும் மனுக்குலமாகும். இந்த மனுக்குலமானது சிருஷ்டிகருடைய அழைப்புக்கு மட்டுமே செவிமடுக்க வேண்டும், சிருஷ்டிகருடைய குரலுக்கு மட்டுமே செவிமடுக்க வேண்டும், அப்பொழுதுதான் மனிதன் எழுந்து இக்குரலின் பிறப்பிடத்தைக் கண்டுபிடிக்க விரைந்து செல்வான். இந்த மனுக்குலம் சிருஷ்டிகரின் உருவத்தை மட்டுமே காண வேண்டும், மற்றும் வேறெதைக் குறித்தும் கவனம் கொள்ளாமல், தன்னையே தேவனுக்கு அர்ப்பணிப்பதற்காக அவன் எல்லாவற்றையும் விட்டுவிட்டு, அவருக்காகத் தன் உயிரைக் கூடக் கொடுப்பான். சிருஷ்டிகருடைய இதயப்பூர்வமான வார்த்தைகளை மனுக்குலத்தின் இதயம் புரிந்து கொள்ளும்போது, மனுக்குலமானது சாத்தானை நிராகரித்து, சிருஷ்டிகரின் பக்கம் வரும்; மனுக்குலமானது தன் சரீரத்திலிருந்து அழுக்கை முழுவதுமாகக் கழுவும்போது, சிருஷ்டிகருடைய ஏற்பாட்டையும், போஷிப்பையும் மீண்டும் ஒருமுறைப் பெறும்போது, அதன்பின் மனுக்குலத்தின் நினைவாற்றல் மீட்கப்படும், மேலும் இந்த நேரத்தில் மனுக்குலமானது சிருஷ்டிகருடைய ஆளுகைக்கு உண்மையாகவே திரும்பியிருக்கும்.

டிசம்பர் 14, 2013