பரிபூரணமடைவது என்றால் என்ன? ஜெயங்கொள்ளப்படுவது என்றால் என்ன? ஜனங்கள் ஜெயங்கொள்ளப்பட என்ன அளவுகோல்களைப் பூர்த்தி செய்ய வேண்டும்? அவர்கள் பரிபூரணமாக்கப்பட என்ன அளவுகோல்களைப் பூர்த்தி செய்ய வேண்டும்? ஜெயங்கொள்வது மற்றும் பரிபூரணப்படுத்துவது ஆகிய இரண்டும் மனுஷனை பரிபூரணமாக்கும் நோக்கத்திற்காகவே செய்யப்படுகின்றன, இதன்மூலம் அவன் தனது உண்மையான தோற்றத்திற்கு மீட்கப்படுவான், மேலும் அவனது சீர்கெட்ட சாத்தானின் மனநிலை மற்றும் சாத்தானின் ஆதிக்கம் ஆகியவற்றிலிருந்து விடுபடுவான். இந்த ஜெயங்கொள்ளுதலானது கிரியை செய்யும் மனுஷனின் செயல்பாட்டின் துவக்கத்தில் வருகிறது; உண்மையில், இதுவே கிரியையின் முதல் படியாகும். பரிபூரணமாக்குவது இரண்டாவது படி, அது நிறைவுசெய்யும் கிரியையாகும். ஒவ்வொரு மனுஷனும் ஜெயங்கொள்ளும் செயல்முறைக்கு உட்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும். இல்லையென்றால், அவர்கள் தேவனை அறிந்து கொள்ள வழி இருக்காது, ஒரு தேவன் இருக்கிறார் என்பதையும் அவர்கள் அறிந்திருக்க மாட்டார்கள், அதாவது தேவனை ஏற்றுக்கொள்வது அவர்களுக்கு சாத்தியமாக இருக்காது. ஜனங்கள் தேவனை ஏற்றுக்கொள்ளாவிட்டால், அவர்கள் தேவனால் பரிபூரணமாக்கப்பட சாத்தியமில்லை, ஏனென்றால் இந்த நிறைவுக்கான அளவுகோல்களை நீ பூர்த்தி செய்வதில்லை. நீ தேவனை ஏற்றுக்கொள்ளாவிட்டால், உன்னால் அவரை எவ்வாறு அறிந்துகொள்ள முடியும்? உன்னால் அவரை எவ்வாறு பின்தொடர முடியும்? உன்னால் அவருக்குச் சாட்சிக் கொடுக்க முடியாது, மேலும் அவரைத் திருப்திப்படுத்துவதற்கான விசுவாசம் உனக்கு இருக்காது. எனவே, பரிபூரணனாக விரும்பும் எவருக்கும், முதல் படியாக அவன் ஜெயங்கொள்ளும் கிரியைக்கு உட்படுத்தப்பட வேண்டும். இது முதல் நிபந்தனை. ஆனால் ஜெயங்கொள்ளுதல் மற்றும் பரிபூரணமாக்குதல் என்பது ஜனங்களைக் கிரியை செய்வதற்கும் அவர்களை மாற்றுவதற்கும் ஆகும், மேலும் ஒவ்வொன்றும் மனுஷனை நிர்வகிக்கும் கிரியையின் ஒரு பகுதியும் ஆகும். ஒருவனை பரிபூரணப்படுத்த இரண்டு படிகளும் தேவை, ஒன்றைக்கூட புறக்கணிக்க முடியாது. “ஜெயங்கொள்ளப்படுவது” என்பது கேட்பதற்கு அருமையாக இல்லை என்பது உண்மைதான், ஆனால் உண்மையில், ஒருவனை ஜெயங்கொள்ளும் செயல்முறை அவனை மாற்றும் செயல்முறையாகும். நீ ஜெயங்கொள்ளப்பட்டவுடன், உனது சீர்கெட்ட மனநிலை முற்றிலுமாக அழிக்கப்படாமல் இருக்கலாம், ஆனால் நீ அதை அறிந்திருப்பாய். ஜெயங்கொள்ளும் கிரியையின் மூலம், நீ உனது தாழ்மையான மனுஷத்தன்மையையும், அதேபோல் உனது சொந்தக் கீழ்ப்படியாமையையும் அறிந்திருப்பாய். ஜெயங்கொள்ளப்படும் இந்தக் குறுகிய காலத்திற்குள் உன்னால் இந்த விஷயங்களை நிராகரிக்கவோ மாற்றவோ முடியாது என்றாலும், நீ அவற்றை அறிந்துகொள்வாய், இது உனது பரிபூரணத்திற்கு அடித்தளமாக அமையும். ஆகவே, ஜனங்களை மாற்றுவதற்கும், அவர்களின் சீர்கெட்டுப்போன சாத்தானிய மனநிலையிலிருந்து அவர்களை விடுவிப்பதற்கும், அதன்மூலம் அவர்கள் தங்களை முழுமையாக தேவனுக்குக் கொடுக்கும்படி செய்வதற்கும், ஜெயங்கொள்ளுதலும் பரிபூரணமாக்குவதும் செய்யப்படுகிறது. ஜெயங்கொள்ளப்படுவது என்பது ஜனங்களின் மனநிலையை மாற்றுவதற்கான முதல் படியாகும், அதேபோல் ஜனங்கள் தங்களை முழுமையாக தேவனுக்குக் கொடுப்பதற்கான முதல் படியுமாகும், மேலும் இது பரிபூரணப்படுத்தப்படுவதற்கு அடுத்த படியாக இருக்கிறது. ஜெயங்கொள்ளப்பட்ட ஒருவனின் ஜீவ மனநிலையானது பரிபூரணமாக்கப்பட்ட ஒருவனின் மனநிலையை விட மிகக் குறைவாகவே மாறுகிறது. ஜெயங்கொள்ளப்படுவதும், பரிபூரணமடைவதும் ஒன்றுக்கொன்று வேறுபடுகின்றன, ஏனென்றால் அவை வெவ்வேறு கட்ட கிரியைகள், மற்றும் அவை ஜனங்களை வெவ்வேறு தரங்களில் வைக்கின்றன; ஜெயங்கொள்வது ஜனங்களைக் குறைந்த தரத்தில் வைத்திருக்கிறது, அதே நேரத்தில் பரிபூரணப்படுத்துவது அவர்களை உயர்தரத்தில் வைத்திருக்கிறது. பரிபூரணமானவர்கள் நீதியான ஜனங்களாகவும், பரிசுத்தமாக்கப்பட்ட ஜனங்களாகவும் இருக்கின்றனர்; அவர்கள்தான் மனுஷகுலத்தை ஆளும் கிரியையின் பலன்கள் அல்லது இறுதி பலாபலன்கள் ஆவர். அவர்கள் பரிபூரணமான மனுஷர் இல்லை என்றாலும், அவர்கள் அர்த்தமுள்ள ஜீவிதத்தை ஜீவிக்க முற்படுகிறார்கள். இதற்கிடையில், ஜெயங்கொள்ளப்பட்டவர்கள் தேவன் இருக்கிறார் என்பதை வார்த்தையில் மட்டுமே ஒப்புக்கொள்கிறார்கள்; தேவன் மாம்சமானார் என்பதையும், வார்த்தை மாம்சத்தில் தோன்றியது என்பதையும், நியாயத்தீர்ப்பு மற்றும் சிட்சை செய்ய தேவன் பூமிக்கு வந்திருக்கிறார் என்பதையும் அவர்கள் ஒப்புக்கொள்கிறார்கள். தேவனின் நியாயத்தீர்ப்பு மற்றும் சிட்சை, அவரது அடித்தல் சுத்திகரித்தல் ஆகிய சகலமும் மனுஷனுக்கு நன்மை பயக்கும் என்பதையும் அவர்கள் ஒப்புக்கொள்கிறார்கள். அவர்கள் சமீபத்தில் தான் ஓரளவு மனுஷ ஒற்றுமையைக் கொண்டிருக்கத் தொடங்கியுள்ளனர். அவர்கள் ஜீவிதத்திற்கான சில நுண்ணறிவுகளைக் கொண்டிருக்கிறார்கள், ஆனால் அது அவர்களுக்கு மந்தமாகவே இருக்கிறது. வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், அவர்கள் தற்போதுதான் மனுஷகுலத்தை ஆட்கொள்ளத் தொடங்குகிறார்கள். ஜெயங்கொள்வதன் விளைவுகள் அத்தகையவை. ஜனங்கள் பரிபூரணத்திற்கான பாதையில் கால் வைக்கும்போது, அவர்களின் பழைய மனநிலைகளை மாற்ற முடியாது. மேலும், அவர்களின் ஜீவிதங்கள் தொடர்ந்து வளர்ந்து வருகின்றன, மேலும் அவர்கள் படிப்படியாக சத்தியத்திற்குள் இன்னும் ஆழமாக நுழைகின்றனர். அவர்களால் உலகத்தையும், சத்தியத்தைத் தொடராத அனைவரையும் வெறுக்க முடிகிறது. அவர்கள் குறிப்பாக தங்களையே வெறுக்கிறார்கள், ஆனால் அதை விட, அவர்கள் தங்களையே தெளிவாக அறிந்திருக்கிறார்கள். அவர்கள் சத்தியத்தின்படி ஜீவிக்கத் தயாராக இருக்கிறார்கள், மேலும் சத்தியத்தைத் தொடர்வதை அவர்கள் தங்கள் இலக்காகக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அவர்கள் தங்கள் சொந்த மூளைகளால் உருவாக்கப்பட்ட எண்ணங்களுக்குள் ஜீவித்திருக்க விரும்பவில்லை, மேலும் மனுஷனின் சுயநீதி, அகந்தை மற்றும் சுய எண்ணம் ஆகியவற்றை அவர்கள் வெறுக்கிறார்கள். அவர்கள் உரிமையுடனான வலுவான உணர்வோடு பேசுகிறார்கள், விவேகத்தோடும் ஞானத்தோடும் விஷயங்களைக் கையாளுகிறார்கள், தேவனுக்கு விசுவாசமாகவும் கீழ்ப்படியும்படியும் இருக்கிறார்கள். அவர்கள் உடனடியாக சிட்சை மற்றும் நியாயத்தீர்ப்பை அனுபவித்தால், அவர்கள் செயலற்றவர்களாகவோ பலவீனமானவர்களாகவோ மாறுவது மட்டுமல்லாமல், தேவனிடமிருந்து பெற்ற இந்த சிட்சைக்கும் நியாயத்தீர்ப்பிற்கும் அவர்கள் நன்றியுள்ளவர்களாகவும் இருக்கிறார்கள். தேவனின் சிட்சையும் நியாயத்தீர்ப்பும் இல்லாமல் அவர்களால் இருக்க முடியாது என்று அவர்கள் விசுவாசிக்கிறார்கள், அது அவர்களைப் பாதுகாக்கிறது. அவர்கள் சமாதானம் மற்றும் மகிழ்ச்சியைப் பின்தொடர்வதில்லை, மற்றும் பசியைப் போக்க ரொட்டியையும் தேடுவதில்லை. அவர்கள் விரைவான மாம்ச இன்பங்களையும் பின்பற்றுவதில்லை. பரிபூரணப்படுத்தப்பட்டவர்களுக்கு இதுதான் நிகழ்கிறது. ஜனங்கள் ஜெயங்கொள்ளப்பட்ட பிறகு, தேவன் ஒருவர் இருக்கிறார் என்பதை அவர்கள் ஒப்புக்கொள்கிறார்கள், ஆனால் அந்த ஒப்புக்கொள்ளுதல் ஒரு சில எண்ணிக்கையிலான வழிகளில் அவர்களில் வெளிப்படுகிறது. மாம்சத்தில் தோன்றும் வார்த்தை என்பதற்கு உண்மையில் என்ன அர்த்தம்? மாம்சமாகுதல் என்றால் என்ன? மாம்சமாகிய தேவன் என்ன செய்தார்? அவருடைய கிரியையின் குறிக்கோள் மற்றும் முக்கியத்துவம் என்ன? அவருடைய கிரியையை இவ்வளவு தூரம் அனுபவித்தபின், மாம்சத்தில் அவருடைய கிரியைகளை அனுபவித்த பின், நீ எதைப் பெற்றாய்? இந்த விஷயங்கள் அனைத்தையும் புரிந்து கொண்ட பின்னரே நீ ஜெயங்கொள்ளப்படுகிற ஒருவனாய் இருப்பாய். ஒரு தேவன் இருப்பதாக நீ ஒப்புக்கொள்கிறாய் என்று நீ வெறுமனே சொல்லிவிட்டு, ஆனால் நீ கைவிட வேண்டியதைக் கைவிடாமல், நீ கைவிட வேண்டிய மாம்ச இன்பங்களை விட்டுவிடத் தவறி, அதற்குப் பதிலாக நீ எப்போதும் இருப்பதைப் போல மாம்ச சுகங்களை விரும்புவதைத் தொடர்ந்து, மேலும் சகோதர சகோதரிகளுக்கு எதிரான எந்தவொரு தப்பெண்ணத்தையும் உன்னால் விட்டுவிட முடியாமல், பல எளிய நடைமுறைகளைச் செய்வதில் எந்த விலைக்கிரயமும் செலுத்தவில்லை என்றால், இது நீ இன்னும் ஜெயங்கொள்ளப்படவில்லை என்பதை நிரூபிக்கிறது. அவ்வாறான நிலையில், நீ புரிந்து கொள்ளும் அளவுக்கு நிறைய இருந்தாலும், அவை அனைத்தும் பயனற்றதாகவே இருக்கும். ஜெயங்கொள்ளப்பட்டவர்கள் சில ஆரம்ப மாற்றங்களையும் ஆரம்பப் பிரவேசத்தையும் அடைந்தவர்கள் ஆவர். தேவனின் சிட்சை மற்றும் நியாயத்தீர்ப்பை அனுபவிப்பது ஜனங்களுக்கு தேவனைப் பற்றிய ஆரம்ப அறிவையும், சத்தியத்தைப் பற்றிய ஆரம்பப் புரிதலையும் தருகிறது. ஆழ்ந்த, விரிவான சத்தியத்தின் யதார்த்தத்திற்குள் உன்னால் முழுமையாக நுழைய இயலாது, ஆனால் உனது உண்மையான ஜீவிதத்தில் உனது மாம்ச இன்பங்கள் அல்லது உனது தனிப்பட்ட அந்தஸ்து போன்ற பல அடிப்படைச் சத்தியங்களை உன்னால் நடைமுறைப்படுத்த முடியும். இவை அனைத்தும் ஜெயங்கொள்ளும் செயல்பாட்டின் போது ஜனங்கள் அடைந்த விளைவுதான். ஜெயங்கொள்ளப்பட்டவர்களிடமும் மனநிலை மாற்றங்களைக் காணலாம்; உதாரணமாக, அவர்கள் ஆடை அணிந்து தங்களை முன்வைக்கும் விதம், அவர்கள் எப்படி ஜீவிக்கிறார்கள்—இவை அனைத்தும் மாறக்கூடும். தேவனிடம் விசுவாசம்கொள்வது குறித்த அவர்களின் முன்கணித்தலும் மாறுகிறது, அவர்கள் பின்தொடரும் குறிக்கோள்களைப் பற்றி அவர்கள் தெளிவாக இருக்கிறார்கள், மேலும் அவர்களுக்கு உயர்ந்த ஆசைகளும் உள்ளன. ஜெயங்கொள்ளும் கிரியையின் போது, அவர்களின் ஜீவித மாற்றத்துடன் தொடர்புடைய மாற்றங்களும் நிகழ்கின்றன. மாற்றங்கள் இருக்கின்றன, ஆனால் அவை மேலோட்டமானவை, பூர்வாங்கமானவை, மற்றும் பரிபூரணமடைந்தவர்களைப் பின்தொடர்வதற்கான மனநிலை மற்றும் குறிக்கோள்களில் ஏற்படும் மாற்றங்களை விட மிகக் குறைவானவை. ஜெயங்கொள்ளப்படும் போக்கில், ஒரு நபரின் மனநிலை மாறவே மாறாது, அவர்கள் எந்த சத்தியத்தையும் பெறுவதில்லை, அதனால் இந்த நபர் முற்றிலும் பயனற்ற குப்பைதான்! ஜெயங்கொள்ளப்படாத ஜனங்களைப் பரிபூரணமாக்க முடியாது! ஒருவர் ஜெயங்கொள்ளப்பட மட்டுமே முற்பட்டால், ஜெயங்கொள்ளும் போது சில மாறுபட்ட மாற்றங்களை அவர்களின் மனநிலைகள் வெளிப்படுத்தினாலும், அவர்கள் முழுமையாகப் பரிபூரணமாக முடியாது. அவர்கள் பெற்ற ஆரம்ப சத்தியங்களையும் அவர்கள் இழப்பார்கள். ஜெயங்கொள்ளப்பட்டவர்களுக்கும் பரிபூரணமாக்கப்பட்டவர்களுக்கும் இடையே இருக்கும் மனநிலை மாற்றம் மிகப் பெரிய வேறுபாட்டைக் கொண்டிருக்கிறது. ஆனால் ஜெயங்கொள்ளப்படுவது மாற்றத்தின் முதல் படியாகும்; அதுவே அடித்தளமாகும். இந்த ஆரம்ப மாற்றத்தின் பற்றாக்குறை ஒருவன் உண்மையில் தேவனை அறிந்திருக்கவில்லை என்பதற்குச் சான்றாகும், ஏனெனில் இந்த அறிவு நியாயத்தீர்ப்பிலிருந்து வருகிறது, மேலும் இதுபோன்ற நியாயத்தீர்ப்பு ஜெயங்கொள்ளும் கிரியையின் முக்கிய பகுதியாக இருக்கிறது. எனவே, பரிபூரணமாக்கப்பட்ட அனைவரும் முதலில் ஜெயங்கொள்ளப்பட வேண்டும்; இல்லையென்றால், அவர்கள் பரிபூரணமடைய வழியே இல்லை.

நீ மாம்சமாகிய தேவனை ஒப்புக்கொள்கிறாய் என்றும், மாம்சத்தில் தோன்றும் வார்த்தையை ஒப்புக்கொள்கிறாய் என்றும் சொல்கிறாய், ஆனாலும் நீ அவருடைய முதுகுக்குப் பின்னால் சில விஷயங்களைச் செய்கிறாய், அவர் உன்னை செய்யச் சொல்வதற்கு எதிரான விஷயங்கள், மேலும் உன் இருதயத்தில் நீ அவரைக் கண்டு பயப்படுவதும் இல்லை. இது தான் தேவனை ஒப்புக்கொள்வதா? அவர் சொல்வதை நீ ஒப்புக்கொள்கிறாய், ஆனால் உன்னால் முடிந்ததை நீ கடைப்பிடிப்பதும் இல்லை, அவருடைய வழியை நீ பின்பற்றுவதும் இல்லை. இதுதான் தேவனை ஒப்புக்கொள்வதா? நீ அவரை ஒப்புக் கொண்டாலும், உனது மனநிலை அவரை நோக்கிப் போர்க்குணத்தோடு மட்டுமே பார்க்கிறது, ஒருபோதும் பயபக்தியுடன் பார்ப்பதில்லை. நீ அவருடைய கிரியையைக் கண்டு, ஒப்புக்கொண்டு, அவர்தான் தேவன் என்று நீ அறிந்திருந்தாலும், நீ சற்றே சூடாகவும், முற்றிலும் மாறாமலும் இருக்கிறாய் என்றால், நீ இன்னும் ஜெயங்கொள்ளப்படாத ஒருவன்தான். ஜெயங்கொள்ளப்பட்டவர்கள் தங்களால் இயன்ற அனைத்தையும் செய்ய வேண்டும், மேலும் அவர்களால் உயர்ந்த சத்தியங்களுக்குள் நுழைய முடியாவிட்டாலும், இந்தச் சத்தியங்கள் அவர்களுக்கு அப்பாற்பட்டவையாக இருந்தாலும், இதுபோன்றவர்கள் இதை அடைய தங்கள் இருதயத்தில் தயாராக இருக்கிறார்கள். ஏனென்றால், அவர்கள் கடைப்பிடிக்கக்கூடியவற்றுக்கு எல்லைகளும் வரம்புகளும் உள்ளன, அதேபோல அவர்கள் ஏற்றுக் கொள்ளக்கூடியவற்றிற்கும் வரம்புகள் உள்ளன. எவ்வாறாயினும், குறைந்த பட்சம், அவர்கள் தங்களால் இயன்ற அனைத்தையும் செய்ய வேண்டும், உன்னால் அதை அடைய முடிந்தால், இது ஜெயங்கொள்ளும் கிரியையின் காரணமாக அடையப்பட்ட ஒரு விளைவாக இருக்கும். ஒருவேளை நீ, “மனுஷனால் முன்வைக்க முடியாத பல வார்த்தைகளை தேவனால் முன்வைக்க முடியும் என்று வைத்துக் கொள்வோம், அப்படியும் அவர் தேவன் இல்லையென்றால், வேறு யார் தான் தேவன்?” என்று சொல்லலாம். இத்தகைய சிந்தனைக்கு நீ தேவனை ஒப்புக்கொள்கிறாய் என்று அர்த்தமல்ல. நீ தேவனை ஒப்புக்கொண்டால், அதை உனது உண்மையான செயல்களின் மூலம் நீ நிரூபிக்க வேண்டும். நீ நீதியைக் கடைப்பிடிக்கவில்லை என்றாலும், நீ ஒரு திருச்சபையை வழிநடத்தினால், பணத்திற்கும் செல்வத்திற்கும் ஏங்கினால், திருச்சபையின் நிதியை எப்போதும் நீயே எடுத்துக்கொண்டால், இதுதான் தேவன் இருக்கிறார் என்பதை ஒப்புக்கொள்வதா? தேவன் சர்வவல்லவர், அவர் பயபக்திக்கு தகுதியானவர். ஒரு தேவன் இருப்பதாக நீ உண்மையாக ஒப்புக் கொண்டால் நீ எப்படி பயப்படாமல் இருக்க முடியும்? நீ இத்தகைய இழிவான செயல்களைச் செய்ய வல்லன் என்றால், நீ அவரை உண்மையிலேயே ஒப்புக்கொள்கிறாயா? நீ தேவனையா விசுவாசிக்கிறாய்? நீ ஒரு தெளிவற்ற தேவனைத்தான் விசுவாசிக்கிறாய்; அதனால்தான் நீ பயப்படுவதில்லை! தேவனை உண்மையாக ஒப்புக்கொண்டு அவரை அறிந்தவர்கள் அனைவரும் அவரைக் கண்டு பயப்படுகிறார்கள், அவரை எதிர்க்கும் அல்லது தங்கள் மனசாட்சியை மீறும் எதையும் செய்ய பயப்படுகிறார்கள்; குறிப்பாக, தேவனின் சித்தத்திற்கு எதிரானது என்று அவர்கள் அறிந்த எதையும் செய்ய அவர்கள் பயப்படுகிறார்கள். இது மட்டுமே தேவன் இருக்கிறார் என்பதை ஒப்புக்கொள்வதாகக் கருத முடியும். உனது பெற்றோர் நீ தேவனை விசுவாசிப்பதைத் தடுக்க முயற்சிக்கும்போது நீ என்ன செய்ய வேண்டும்? உனது விசுவாசமற்ற கணவன் உனக்கு நல்லவராக இருக்கும்போது நீ எவ்வாறு தேவனை நேசிக்க வேண்டும்? சகோதர சகோதரிகள் உன்னை வெறுக்கும்போது நீ எவ்வாறு தேவனை நேசிக்க வேண்டும்? நீ அவரை ஒப்புக் கொண்டால், இந்த விஷயங்களில் நீ சரியான முறையில் செயல்பட்டு யதார்த்தமாக ஜீவிப்பாய். நீ உறுதியான நடவடிக்கைகளை எடுக்கத் தவறினால், ஆனால் தேவன் இருக்கிறார் என்பதை நீ ஒப்புக்கொள்கிறாய் என்று மட்டுமே கூறினால், நீ வெறுமனே பேசுபவன் மட்டுமே! நீ அவரை விசுவாசிக்கிறாய், அவரை ஒப்புக்கொள்கிறாய் என்று நீ சொல்கிறாய், ஆனால் நீ அவரை எந்த வகையில் ஒப்புக்கொள்கிறாய்? நீ அவரை எந்த வகையில் விசுவாசிக்கிறாய்? நீ அவருக்கு பயப்படுகிறாயா? நீ அவரை பயபக்தியுடன் வணங்குகிறாயா? நீ அவரை உனக்குள்ளே ஆழமாக நேசிக்கிறாயா? நீ மன உளைச்சலுக்கு ஆளாகி, தோள்சாய்வதற்கு யாரும் இல்லாதபோது, தேவனின் அருமையை நீ உணர்கிறாய், ஆனால் அதன் பிறகு நீ அதை எல்லாம் மறந்து விடுகிறாய். அது தேவனை நேசிப்பது இல்லை, தேவனை நம்புவதும் இல்லை! இறுதியில், மனுஷன் எதை அடைய வேண்டும் என்று தேவன் விரும்புகிறார்? உனது சொந்த முக்கியத்துவத்தால் ஈர்க்கப்படுவது, புதிய விஷயங்களை நீ விரைவாகப் புரிந்துகொண்டு அறிந்துகொள்வது, மற்றவர்களைக் கட்டுப்படுத்துவது, மற்றவர்களைக் குறைத்துப் பார்ப்பது, ஜனங்களை அவர்களின் தோற்றத்தைக் கண்டு தீர்மானிப்பது, கபடற்றவர்களைக் கொடுமைப்படுத்துவது, திருச்சபை பணத்தை விரும்புவது மற்றும் பல என நான் குறிப்பிட்டுள்ள அனைத்து நிலைகளும்—இந்தச் சீர்கெட்ட சாத்தானுக்குரிய மனநிலைகள் அனைத்தும் பகுதியாக உன்னிடமிருந்து அகற்றப்பட்டால் மட்டுமே, உனது ஜெயங்கொள்ளுதல் வெளிப்படும்.

ஜனங்களாகிய உங்கள் மீது செய்த ஜெயங்கொள்ளும் கிரியை மிக ஆழமான முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது: ஒருபுறம், இந்த கிரியையின் நோக்கம் ஒரு குழுவினரைப் பரிபூரணமாக்குவதே ஆகும், அதாவது, அவர்கள் ஜெயங்கண்ட ஒரு குழுவாக மாறுவார்கள் என்பதற்காகப் பரிபூரணமாக்குவது—முதன்முதலில் பரிபூரணமாக்கப்பட்ட குழுவாக இவர்கள் இருப்பார்கள், அதாவது முதன்முதலில் கனிந்த பழங்களாக இருப்பார்கள். மறுபுறம், சிருஷ்டிக்கப்பட்ட மனுஷரை தேவனின் அன்பை அனுபவிக்க அனுமதிப்பது, தேவனின் முழுமையான மற்றும் மிகப் பெரிய இரட்சிப்பைப் பெற வைப்பது, இரக்கம் மற்றும் அன்பான தயவை மட்டுமல்ல, மிக முக்கியமாக சிட்சையையும் நியாயத்தீர்ப்பையும் அனுபவிக்க மனுஷனை அனுமதிப்பது ஆகியவை ஆகும். உலகத்தைச் சிருஷ்டித்ததிலிருந்து இப்போது வரை, தேவன் தம்முடைய கிரியையில் செய்ததெல்லாம் மனுஷனிடம் எந்த வெறுப்பும் காட்டாமல் அன்பு செலுத்தியது மட்டும் தான். நீ கண்ட சிட்சையும் நியாயத்தீர்ப்பும் கூட அன்புதான், உண்மையான மற்றும் மெய்யான அன்பு, மனுஷ ஜீவிதத்தின் சரியான பாதையில் ஜனங்களை வழிநடத்தும் ஓர் அன்பு. இன்னொரு சார்பில் பார்த்தால், இது சாத்தான் முன்பாக சாட்சிக் கொடுப்பதாக இருக்கிறது. மற்றொன்றில், எதிர்கால சுவிசேஷக் கிரியைகளைப் பரப்புவதற்கு ஓர் அடித்தளத்தை அமைப்பதாக இருக்கிறது. அவர் செய்த எல்லா கிரியைகளும் மனுஷ ஜீவிதத்தின் சரியான பாதையில் ஜனங்களை வழிநடத்தும் நோக்கத்திற்காகவே இருக்கின்றன, இதனால் அவர்கள் இயல்பான மனுஷராக ஜீவிக்க முடியும், ஏனென்றால் ஜனங்களுக்கு எப்படி வாழ வேண்டும் என்று தெரியவில்லை, மேலும் இந்த வழிகாட்டுதல் இல்லாமல் நீ வெற்று ஜீவிதம்தான் ஜீவித்திருப்பாய்; உன் ஜீவிதம் மதிப்பு அல்லது அர்த்தமற்றதாக இருக்கும், மேலும் உன்னால் ஒரு சாதாரண மனுஷனாக இருக்கவே இயலாது. இதுதான் மனுஷனை ஜெயங்கொள்வதன் ஆழமான முக்கியத்துவம் ஆகும். நீங்கள் அனைவரும் மோவாபின் சந்ததியினர்; ஜெயங்கொள்ளும் கிரியை உங்களில் மேற்கொள்ளப்படும்போது, அதுவே பெரிய இரட்சிப்பாக இருக்கிறது. நீங்கள் அனைவரும் பாவம் மிக்க மற்றும் ஒழுக்கக்கேடான தேசத்தில் ஜீவிக்கிறீர்கள், நீங்கள் அனைவரும் ஒழுக்கக்கேடானவர்கள் மற்றும் பாவம் மிக்கவர்கள். இன்று உங்களால் தேவனைப் பார்க்க முடிவது மட்டுமல்லாமல், மிக முக்கியமாக, நீங்கள் சிட்சையையும் நியாயத்தீர்ப்பையும் பெற்றிருக்கிறீர்கள், நீங்கள் உண்மையிலேயே ஆழ்ந்த இரட்சிப்பைப் பெற்றிருக்கிறீர்கள், அதாவது தேவனின் மிகப்பெரிய அன்பைப் பெற்றிருக்கிறீர்கள். தேவன் செய்யும் எல்லாவற்றிலும், அவர் உங்களை உண்மையாக நேசிக்கிறார். அவருக்கு தவறான எண்ணம் இல்லை. உங்கள் பாவங்களால்தான் அவர் உங்களை நியாயந்தீர்க்கிறார், எனவே நீங்கள் உங்களை ஆராய்ந்து இந்த மகத்தான இரட்சிப்பைப் பெறுகிறீர்கள். இவை அனைத்தும் மனுஷனை பரிபூரணமாக்கும் நோக்கத்திற்காக செய்யப்படுகின்றன. ஆதி முதல் அந்தம் வரை, மனுஷனை இரட்சிக்க தேவன் தம்மால் முடிந்ததைச் செய்து வருகிறார், மேலும் அவர் தம்முடைய கைகளால் சிருஷ்டித்த மனுஷரை முற்றிலுமாக அழிக்க விரும்பவில்லை. இன்று, அவர் உங்களிடையே கிரியை செய்ய வந்திருக்கிறார், இந்த இரட்சிப்பு எல்லாவற்றையும் விட மேலானதல்லவா? அவர் உங்களை வெறுத்திருந்தால், உங்களைத் தனிப்பட்ட முறையில் வழிநடத்த அவர் இன்னும் இவ்வளவு பெரிய கிரியையைச் செய்வாரா? அவர் ஏன் அவ்வாறு கஷ்டப்பட வேண்டும்? தேவன் உங்களை வெறுக்கவில்லை அல்லது உங்களைப் பற்றிய எந்தவிதமான தவறான நோக்கங்களும் அவருக்கு இல்லை. தேவனின் அன்பு உண்மையான அன்பு என்பதை நீங்கள் அறிந்து கொள்ள வேண்டும். ஜனங்கள் கீழ்ப்படியாததால்தான் அவர் நியாயத்தீர்ப்பின் மூலம் அவர்களை இரட்சிக்க வேண்டியதாக இருக்கிறது; இதற்காக இல்லையென்றால், அவர்களை இரட்சிப்பது சாத்தியமற்றதாகிவிடும். ஏனென்றால், உங்களுக்கு எப்படி ஜீவிக்க வேண்டும் என்று தெரியவில்லை, எப்படி ஜீவிக்க வேண்டும் என்று நீங்கள் அறிந்திருக்கவில்லை, மேலும் நீங்கள் இந்த ஒழுக்கக்கேடான மற்றும் பாவம் மிக்க தேசத்தில் ஜீவிக்கிறீர்கள், மேலும் நீங்களே ஒழுக்கக்கேடான மற்றும் இழிவான பிசாசுகளாக இருப்பதால், உங்களை இன்னும் மோசமாகிப்போக அவர் அனுமதிக்க மாட்டார், நீங்கள் இப்போது சாத்தானின் விருப்பப்படி ஜீவித்திருக்கும் இந்த இழிவான தேசத்தில் நீங்கள் ஜீவிப்பதைப் பார்க்க அவர் அனுமதிக்க மாட்டார், மேலும் நீங்கள் பாதாளத்தினுள் வீழ்த்தப்படுவதையும் அவர் அனுமதிக்க மாட்டார். அவர் இந்த நபர்களை ஆதாயப்படுத்த விரும்புகிறார் மற்றும் உங்களை முழுமையாக இரட்சிக்கவும் விரும்புகிறார். உங்களை ஜெயங்கொள்ளும் கிரியையைச் செய்வதற்கான முக்கிய நோக்கம் இதுதான்—இது இரட்சிப்புக்காக மட்டுமே. உன்னிடம் செய்யப்படும் அனைத்தும் அன்பும் இரட்சிப்பும்தான் என்பதை உன்னால் பார்க்க முடியாவிட்டால், அது வெறுமனே ஒரு முறை மட்டுமே, மனுஷனைத் துன்புறுத்துவதற்கான ஒரு வழி, நம்பத்தகாத ஒன்று என்று நீ நினைத்தால், நீ வேதனையையும் கஷ்டத்தையும் அனுபவிக்க மீண்டும் உனது உலகத்திற்கே திரும்பிச் செல்லக்கூடும்! இந்த பிரவாகத்தில் நிலைத்திருக்க நீ தயாராக இருந்தால், இந்த நியாயத்தீர்ப்பையும் இந்த மகத்தான இரட்சிப்பையும் அனுபவிக்க நீ தயாராக இருந்தால், மனுஷ உலகில் எங்கும் காண முடியாத இந்த ஆசீர்வாதங்கள் அனைத்தையும் அனுபவிக்க நீ தயாராக இருந்தால், இந்த அன்பை அனுபவிக்க நீ தயாராக இருந்தால், நீ நல்லவனாக இரு: ஜெயங்கொள்ளும் கிரியையை ஏற்க இந்த பிரவாகத்திலேயே இரு, இதன்மூலம் நீ பரிபூரணமாக்கப்படுவாய். இன்று, தேவனின் நியாயத்தீர்ப்பின் காரணமாக நீ சிறிய வலியையும் சுத்திகரிப்பையும் சந்திக்க நேரிடும், ஆனால் இந்த வலியை அனுபவிப்பதற்கு மதிப்பும் அர்த்தமும் இருக்கிறது. தேவனின் சிட்சை மற்றும் நியாயத்தீர்ப்பினால் ஜனங்கள் சுத்திகரிக்கப்பட்டு இரக்கமின்றி அம்பலப்படுத்தப்பட்டாலும்—அவர்களின் பாவங்களுக்காக அவர்களைத் தண்டிப்பதும், அவர்களின் மாம்சத்தைத் தண்டிப்பதுமே இதன் நோக்கமாக இருக்கிறது—இந்தக் கிரியைகளில் எதுவுமே அவர்களின் மாம்சம் அழிவதற்குக் கண்டனம் செய்வதை நோக்கமாகக் கொண்டிருக்கவில்லை. வார்த்தையின் கடுமையான வெளிப்பாடுகள் அனைத்தும் உன்னை சரியான பாதையில் கொண்டு செல்லும் நோக்கத்திற்காகவே இருக்கின்றன. நீங்கள் தனிப்பட்ட முறையில் இந்தக் கிரியையை அதிகம் அனுபவித்திருக்கிறீர்கள், தெளிவாக, இது உங்களை ஒரு தீய பாதையில் அழைத்துச் செல்லவில்லை! உன்னைச் சாதாரண மனுஷத்தன்மையோடு ஜீவிக்க வைப்பதற்காகவே இவை அனைத்தும் உள்ளன, இவை அனைத்தும் உனது சாதாரண மனுஷத்தன்மையால் அடையக்கூடியவை. தேவனுடைய கிரியையின் ஒவ்வொரு அடியும் உனது தேவைகளின் அடிப்படையில், உனது பலவீனங்களின்படி, மற்றும் உனது உண்மையான சரீரவளர்ச்சியின்படி தான் இருக்கிறது, தாங்க முடியாத சுமை உன் மீது வைக்கப்படுவதில்லை. இது இன்று உனக்கு தெளிவாகத் தெரியவில்லை, நான் உன்னிடம் கடுமையாக இருப்பதைப் போல நீ உணர்கிறாய், மேலும் ஒவ்வொரு நாளும் நான் உன்னை சிட்சிப்பதற்கும், நியாயத்தீர்ப்பளிப்பதற்கும், நிந்திப்பதற்கும் காரணம் நான் உன்னை வெறுப்பதுதான் என்று நீ எப்போதும் விசுவாசிக்கிறாய். ஆனால் நீ சிட்சை, நியாயத்தீர்ப்பினால் துன்புறுகிறாய் என்றாலும், இது உண்மையில் உனக்கான அன்பு மட்டும் தான், அதுவே மிகப்பெரிய பாதுகாப்பு. இந்த கிரியையின் ஆழமான அர்த்தத்தை உன்னால் புரிந்து கொள்ள முடியாவிட்டால், நீ தொடர்ந்து அனுபவிப்பது சாத்தியமில்லாமல் போய்விடும். இந்த இரட்சிப்பு உனக்கு ஆறுதலளிக்கும். நீ உன் சுயநினைவுக்கு வர மறுக்காதே. இவ்வளவு தூரம் வந்திருப்பதால், ஜெயங்கொள்ளும் கிரியையின் முக்கியத்துவம் உனக்குத் தெளிவாக இருக்க வேண்டும், மேலும் இதைப் பற்றி நீ எவ்வழியிலும் கருத்துக்களைக் கொண்டிருக்க கூடாது.