இந்தக் கட்டத்தில் மாம்சமாகிய தேவன் பாடுகளை சகிக்கிறாரோ அல்லது அவருடைய ஊழியத்தைச் செய்கிறாரோ, மாம்சமாகியதன் அர்த்தத்தை முடிக்கவே அவர் அவ்வாறு செய்கிறார், ஏனென்றால் இது தேவனுடைய கடைசி மனுஷரூபமெடுத்தலாகும். தேவன் இரண்டு முறை மட்டுமே மனுஷனாக அவதரிக்க முடியும். மூன்றாவது முறையாக இருக்க முடியாது. முதல் அவதரிப்பு ஆண், இரண்டாவது பெண், எனவே தேவனுடைய மாம்சத்தின் உருவம் மனிதனின் மனதில் நிறைவடைகிறது; மேலும், இரண்டு மனுஷ அவதரிப்புகளும் ஏற்கனவே மாம்சத்தில் தேவனுடைய கிரியையை முடித்துவிட்டன. முதன்முறையாக, மாம்சமாகியதன் அர்த்தத்தை நிறைவேற்றுவதற்காக மாம்சமாகிய தேவன் சாதாரண மனிதத்தன்மையைக் கொண்டிருந்தார். இந்த காலத்திலும் கூட அவர் சாதாரண மனிதத்தன்மையைக் கொண்டிருக்கிறார், ஆனால் இந்த மாம்சமாகியதன் அர்த்தம் வேறுபட்டது: இது ஆழமானது, அவருடைய கிரியை மிகவும் ஆழமான முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. தேவன் மீண்டும் மாம்சமாக மாறியதற்கான காரணம் மாம்சமாகியதன் அர்த்தத்தை நிறைவு செய்வதாகும். தேவன் தம்முடைய கிரியையின் இந்தக் கட்டத்தை முழுவதுமாக முடித்தவுடன், மாம்சமாகியதன் முழு அர்த்தமும், அதாவது, மாம்சத்தில் தேவனுடைய கிரியை முழுமையடையும், மேலும் மாம்சத்தில் செய்ய வேண்டிய கிரியை எதுவும் இருக்காது. அதாவது, இனிமேல் தேவன் தம்முடைய கிரியையைச் செய்ய மாம்சத்திற்குள் வரமாட்டார். மனிதகுலத்தை இரட்சிப்பதற்கும், பரிபூரணப்படுத்துவதற்கும் மட்டுமே தேவன் மாம்சமாகியதன் கிரியையைச் செய்கிறார். வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், கிரியையின் நிமித்தமாக அல்லாமல், தேவன் மாம்சத்திற்குள் வருவது வழக்கமல்ல. கிரியை செய்ய மாம்சத்திற்குள் வருவதன் மூலம், தேவன் ஒரு மாம்சமானவர், ஒரு சாதாரண மனிதர், ஒரு இயல்பான மனிதர் என்று சாத்தானுக்குக் காண்பிக்கிறார்—ஆனாலும் அவரால் உலகம் முழுவதையும் வெற்றிபெற முடியும், சாத்தானை வெல்ல முடியும், மனிதகுலத்தை மீட்க முடியும், மனிதகுலத்தை வெற்றி கொள்ள முடியும்! சாத்தானுடைய வேலையின் குறிக்கோள் மனிதகுலத்தை சீர்கெட்டுப்போகப் பண்ணுவதே ஆகும், அதே நேரத்தில் தேவனுடைய குறிக்கோள் மனிதகுலத்தை இரட்சிப்பதாகும். சாத்தான் மனிதனை பாதாளத்தில் சிக்க வைக்கிறான், அதே சமயம் தேவன் அவனை மீட்கிறார். சாத்தான் எல்லா மனிதர்களையும் தன்னை வணங்கச் செய்கிறான், அதே சமயம் தேவன் அவர்களைத் தம் ஆதிக்கத்திற்கு உட்படுத்துவார், ஏனென்றால் அவர் சிருஷ்டிப்பின் கர்த்தர். இந்த கிரியைகள் அனைத்தும் தேவனுடைய இரண்டு மனுஷ அவதரிப்புகள் மூலம் அடையப்படுகின்றன. முக்கியமாக, அவருடைய மாம்சம் என்பது மனிதத்தன்மை மற்றும் தெய்வீகத்தன்மையின் கலவையாகும், மற்றும் சாதாரண மனிதத்தன்மையைக் கொண்டுள்ளது. ஆகவே, மனுஷரூபமெடுத்த தேவனுடைய மாம்சம் இல்லாமல், மனிதகுலத்தை இரட்சிப்பதற்கான முடிவுகளை தேவனால் அடைய முடியவில்லை, அவருடைய மாம்சத்தின் சாதாரண மனிதத்தன்மை இல்லாமல், மாம்சத்தில் அவர் செய்த கிரியையால் இந்த முடிவுகளை இன்னும் அடைய முடியவில்லை. தேவன் மாம்சமாகியதன் சாராம்சம் என்னவென்றால், அவர் சாதாரண மனிதத்தன்மையைக் கொண்டிருக்க வேண்டும்; இல்லையெனில் அது மனுஷரூபமெடுத்தலில் தேவனுடைய மெய்யான நோக்கத்தை எதிர்க்கிறதாய் இருக்கும்.

வார்த்தை, தொகுதி 1. தேவனுடைய தோற்றமும் கிரியையும். “தேவன் வசிக்கும் மாம்சத்தின் சாராம்சம்” என்பதிலிருந்து