தேவனுக்கு பயப்படாமல் தீமையைத் தவிர்க்காமல் இருப்பது தேவனை எதிர்ப்பதாகும்

இந்த நாட்களில் நீங்கள் தேவனை நேருக்கு நேர் பார்க்கிறீர்கள், தேவனுடைய வார்த்தைகளை நேரடியாக பெறுகிறீர்கள். தேவனைப் பற்றி உங்களுக்கு யோபுவை விட அதிக அறிவு இருக்கிறது. இதை நான் ஏன் கொண்டு வருகிறேன்? இவற்றைச் சொல்வதில் எனது நோக்கம் என்னவாக இருக்கிறது? நான் உங்களுக்கு ஓர் உண்மையை விளக்க விரும்புகிறேன். ஆனால் நான் செய்வதற்கு முன்பு, நான் உங்களிடம் ஒரு கேள்வியைக் கேட்க விரும்புகிறேன்: யோபு தேவனைப் பற்றி மிகக் குறைவாகவே அறிந்திருந்தான், ஆனாலும் அவனால் தேவனுக்குப் பயந்து தீமையைத் தவிர்க்க முடிந்தது. இந்த நாட்களில் ஜனங்கள் அவ்வாறு செய்யத் தவறியது ஏன்? (அவர்கள் அதிகமாகச் சீர்கெட்டுள்ளனர்.) "அதிகமான சீர்கேடு"—அது பிரச்சனையை ஏற்படுத்தும் மேலோட்டமான நிகழ்வு. ஆனால் நான் அதை ஒருபோதும் அவ்வாறு பார்க்க மாட்டேன். "அதிகமானச் சீர்கேடு," "தேவனுக்கு எதிரான கிளர்ச்சி," "தேவனுக்கு எதிரான விசுவாசமின்மை," "கீழ்ப்படியாமை," "சத்தியத்தை விரும்பாதது" போன்ற பல கோட்பாடுகளையும் வார்த்தைகளையும் நீங்கள் அடிக்கடி எடுத்துக்கொள்கிறீர்கள் மற்றும் இந்தச் சொற்றொடர்களைப் பயன்படுத்தி ஒவ்வொரு பிரச்சனையின் சாராம்சத்தையும் விளக்குங்கள். நடைமுறையில், அது குறைபாடுடன் கடைபிடிக்கும் ஓர் முறையாகும். வெவ்வேறு இயல்புகளின் விஷயங்களை விளக்க ஒரே பதிலைப் பயன்படுத்துவது தவிர்க்க முடியாமல் சத்தியத்தையும் தேவனையும் பற்றிய அவதூறான சந்தேகங்களை எழுப்புகிறது. இத்தகைய பதிலைக் கேட்பது எனக்குப் பிடிக்கவில்லை. தொடர்ந்து மற்றும் கடினமாக இதைப் பற்றி சிந்தியுங்கள்! நீங்கள் யாரும் இந்த விஷயத்துக்கு எந்த எண்ணமும் கொடுக்கவில்லை. ஆனால் ஒவ்வொரு நாளும் என்னால் அதைப் பார்க்க முடிகிறது. ஒவ்வொரு நாளும் என்னால் அதை உணர முடிகிறது. இவ்வாறு, நீங்கள் நடிக்கும் போது, நான் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன். நீங்கள் ஏதாவது செய்யும்போது, அதன் சாராம்சத்தை உங்களால் உணர முடியாது. ஆனால் நான் பார்க்கும்போது, அதன் சாராம்சத்தை என்னால் காண முடிகிறது. அதன் சாராம்சத்தை என்னால் உணரவும் முடிகிறது. எனவே, இந்தச் சாராம்சம் என்னவாக இருக்கிறது? இந்த நாட்களில் ஜனங்கள் ஏன் தேவனுக்குப் பயந்து தீமையைத் தவிர்க்க இயலாது? உங்கள் பதில்கள் இந்தப் பிரச்சனையின் சாராம்சத்தை விளக்க முடியாமல் வெகு தொலைவில் உள்ளன. அவற்றால் இவற்றைத் தீர்க்கவும் முடியாது. ஏனென்றால், நீங்கள் அறியாத ஓர் ஆதாரத்தை அது கொண்டுள்ளது. இந்த ஆதாரம் என்னவாக இருக்கிறது? நீங்கள் இதைப் பற்றி கேட்க விரும்புகிறீர்கள் என்று எனக்குத் தெரியும். எனவே, இந்தப் பிரச்சனையின் மூலத்தை நான் உங்களுக்கு கூறுவேன்.

தேவன் கிரியை செய்யத் தொடங்கியதிலிருந்து, அவர் மனிதர்களை எவ்வாறு கருதினார்? தேவன் அவர்களை மீட்டார். அவர் மனிதர்களைத் தனது குடும்பத்தினர்களாகவும், அவருடைய கிரியையின் பொருட்களாகவும், அவர் ஜெயிக்கவும் காப்பாற்றவும் விரும்பியவர்களாகவும், அவர் முழுமையாக்க விரும்பியவர்களாகவும் பார்த்திருக்கிறார். அவருடைய கிரியையின் ஆரம்பத்தில் மனிதகுலத்தின் மீதான தேவனுடைய மனநிலை அதுவாகும். இருப்பினும், அந்த நேரத்தில் தேவனைப் பற்றிய மனிதகுலத்தின் மனநிலை என்னவாக இருந்தது? தேவன் மனிதர்களுக்கு அறிமுகமில்லாதவர், அவர்கள் தேவனை ஓர் அந்நியன் என்று கருதினார்கள். தேவனைப் பற்றிய அவர்களுடைய மனநிலை சரியான பலனைப் பெறவில்லை என்றும், அவர்கள் தேவனை எவ்வாறு நடத்த வேண்டும் என்பது பற்றிய தெளிவான புரிதல் அவர்களுக்கு இல்லை என்றும் கூறலாம். எனவே, அவர்கள் தாங்கள் விரும்பியபடி அவரை நடத்தினார்கள். தாங்கள் விரும்பியதைச் செய்தார்கள். தேவனைப் பற்றி அவர்களுக்கு ஏதாவது கருத்து இருந்ததா? முதலில், அவர்களுக்கு இல்லை. அவர்களுடைய கருத்துக்கள் என்று அழைக்கப்படுவது வெறுமனே அவரைப் பற்றிய சில கருத்துகளையும் யூகங்களையும் உள்ளடக்கியது. அவர்கள் தங்கள் கருத்துக்களுக்கு இணங்குவதை ஏற்றுக்கொண்டார்கள். சில காரியங்கள் அவர்களுடைய கருத்துக்களுக்கு இணங்காதபோது, அவர்கள் அதை மேலோட்டமான நிலையில் கீழ்ப்படிந்தார்கள். ஆனால் அதன் ஆழத்தில் அவர்கள் கடுமையாக முரண்பட்டதாக உணர்ந்தார்கள். அவர்கள் அதை எதிர்த்தார்கள். ஆரம்பத்தில் தேவனுக்கும் மனிதர்களுக்கும் இடையிலான உறவு அதுதான்: தேவன் அவர்களைக் குடும்ப உறுப்பினர்களாகக் கருதினார். ஆனாலும் அவர்கள் அவரை அந்நியராகக் கருதினார்கள். இருப்பினும், தேவனுடைய கிரியையின் ஒரு காலத்திற்குப் பிறகு, அவர் எதை அடைய முயற்சிக்கிறார் என்பதை மனிதர்கள் புரிந்துக்கொண்டார்கள் மற்றும் அவர் உண்மையான தேவன் என்பதை அவர்கள் அறிந்தார்கள். அவர்கள் தேவனிடமிருந்து எதைப் பெற முடியும் என்பதை அறிந்துக்கொண்டனர். இந்த நேரத்தில் ஜனங்கள் தேவனை எவ்வாறு கருதினார்கள்? அவர்கள் அவரை ஓர் உயிர்நாடியாகக் கண்டார்கள். அவரிடமிருந்து கிருபையும் ஆசீர்வாதங்களும் வாக்குறுதிகளும் வழங்கப்படும் என்று நம்பினார்கள். இந்த நேரத்தில், தேவன் மனிதர்களை எவ்வாறு கருதினார்? அவர் தனது ஜெயத்துக்கான இலக்குகளாக அவர்களைக் கண்டார். தேவன் அவர்களை நியாயந்தீர்க்கவும், அவர்களைச் சோதிக்கவும், உபத்திரவங்களுக்கு உட்படுத்தவும் வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்த விரும்பினார். இருப்பினும், அப்போது ஜனங்களைப் பொறுத்தவரையில், தேவனைத் தங்கள் சொந்த இலக்குகளை அடைய பயன்படுத்தவேண்டிய ஒரு பொருள் மட்டுமே என்று கருதினர். தேவன் வழங்கிய சத்தியம் அவர்களை வென்று காப்பாற்ற முடியும் என்பதையும், அவரிடமிருந்து அவர்கள் விரும்பியவற்றைப் பெறுவதற்கும், அவர்கள் விரும்பிய இடங்களை அடைவதற்கும் ஒரு வாய்ப்பு இருப்பதையும் ஜனங்கள் கண்டார்கள். இதன் காரணமாக, அவர்களுடைய இருதயங்களில் ஒரு சிறிய நேர்மையானது உருவானது மற்றும் அவர்கள் இந்த தேவனைப் பின்பற்றத் தயாராக இருந்தார்கள். காலம் கடந்துவிட்டது மற்றும் அவர்கள் தேவனைப் பற்றிய மேலோட்டமான மற்றும் கோட்பாட்டு அறிவைப் பெற்றதன் காரணமாக, மனிதர்கள் தேவனோடும் அவர் சொன்ன வார்த்தைகளோடும், அவருடைய பிரசங்கம், அவர் வெளியிட்ட சத்தியங்கள் மற்றும் அவருடைய கிரியையோடும் "பரிச்சயமானவர்களாக" வளரத் தொடங்கிவிட்டார்கள். ஆகவே, தேவன் இனி அறிமுகமில்லாதவர் அல்ல என்றும், அவர்கள் ஏற்கனவே தேவனுடன் ஒத்துப்போகும் பாதையில் கால் வைத்திருந்தார்கள் என்றும் அவர்கள் தவறாகப் புரிந்துக்கொண்டனர். இப்போது, ஜனங்கள் சத்தியத்தைப் பற்றிய பல பிரசங்கங்களைக் கேட்டிருக்கிறார்கள் மற்றும் தேவனுடைய கிரியையை அதிகம் அனுபவித்திருக்கிறார்கள். ஆயினும்கூட, பல காரணிகளால் மற்றும் சூழ்நிலைகளால் ஏற்படும் குறுக்கீடு மற்றும் தடங்கல் காரணமாக, பெரும்பாலான ஜனங்களால் சத்தியத்தை நடைமுறைக்குக் கொண்டுவருவதில் ஜெயம் பெற முடியவில்லை மற்றும் தேவனைத் திருப்திப்படுத்தவும் முடியவில்லை. ஜனங்கள் அதிகளவில் மந்தமாக வளர்ந்துள்ளனர் மற்றும் அதிகளவில் நம்பிக்கையில்லாமல் உள்ளனர். அவர்களுடைய சொந்த முடிவுகள் என்னவென்று தெரியவில்லை என்ற உணர்வு அவர்களுக்கு வளர்ந்து வருகிறது. எந்தவொரு ஆடம்பரமான யோசனைகளையும் கொண்டு வர அவர்கள் துணிவதில்லை மற்றும் அவர்கள் முன்னேற முற்படுவதில்லை. அவர்கள் படிப்படியாக தயக்கத்துடன் தொடர்ந்து செல்கிறார்கள், முன்னோக்கிச் செல்கிறார்கள். மனிதர்களின் தற்போதைய நிலையைப் பொறுத்தவரையில், அவர்கள் மீதான தேவனுடைய மனநிலை என்னவாக இருக்கிறது? இந்தச் சத்தியங்களை அவர்களுக்கு வழங்கவும், அவர்களை அவருடைய வழியில் உட்புகுத்தவும் மட்டுமே அவர் விரும்புகிறார். பின்னர் அவர்களை வெவ்வேறு வழிகளில் சோதிக்க பல்வேறு சூழ்நிலைகளை ஏற்பாடு செய்கிறார். இந்த வார்த்தைகளையும், இந்த சத்தியங்களையும், அவருடைய கிரியையையும் எடுத்துக்கொள்வதற்கும், மனிதர்கள் அவருக்குப் பயப்படுவதற்கும் தீமைகளைத் தவிர்ப்பதற்கும் ஒரு முடிவைக் கொண்டுவருவதே அவரது குறிக்கோள் ஆகும். நான் பார்த்த பெரும்பாலான ஜனங்கள் தேவனுடைய வார்த்தைகளை எடுத்து அவற்றை கோட்பாடுகளாக, வெறுமனே காகிதத்தில் உள்ள எழுத்துக்களாகக் கடைப்பிடிக்க வேண்டிய விதிமுறைகளாக மட்டுமே கருதுகின்றனர். அவர்களுடைய செயல்களிலும் பேச்சிலும் அல்லது சோதனைகளை எதிர்கொள்ளும் போதும், தேவனுடைய வழியை அவர்கள் கடைப்பிடிக்க வேண்டிய ஒன்றாக அவர்கள் கருதுவதில்லை. குறிப்பாக, ஜனங்கள் பெரிய சோதனைகளை எதிர்கொள்ளும்போது அது உண்மையாகிறது. அதுபோன்று தேவனுக்குப் பயந்து, தீமையைத் தவிர்ப்பதற்கான திசையில் செயல்படும் எந்தவொரு மனிதனையும் நான் பார்த்ததில்லை. எனவே, மனிதர்களைப் பற்றிய தேவனுடைய மனநிலை மிகுந்த வெறுப்பும் அருவருப்பும் நிறைந்ததாகும்! நூற்றுக்கணக்கான முறை என அவர் பலமுறை சோதனைகளை வழங்கிய போதிலும், அவர்களுடைய உறுதியை நிரூபிக்க எந்தவொரு தெளிவான மனநிலையும் அவர்களிடம் இல்லை: "நான் தேவனுக்குப் பயந்து தீமையைத் தவிர்க்க விரும்புகிறேன்!" இந்த தீர்மானத்தை ஜனங்கள் கொண்டிருக்கவில்லை மற்றும் இத்தகைய காட்சியைச் செய்யாததால், தேவனுடைய மனநிலை கடந்த காலங்களில் இருந்ததைப் போல தற்போது இல்லை. அவர் அவர்களுக்கு இரக்கம், தயவு, சகிப்புத்தன்மை மற்றும் பொறுமை ஆகியவற்றை அதிகரித்தார். ஆனால், அவர் மனிதகுலத்தில் பெரிதாக ஏமாற்றமடைந்துள்ளார். இந்த ஏமாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது யார்? மனிதர்களைப் பற்றிய தேவனுடைய மனநிலை யாரைச் சார்ந்தது? அது அவரைப் பின்பற்றும் ஒவ்வொரு மனிதரையும் சார்ந்துள்ளது. அவருடைய பல ஆண்டு கால கிரியைகளில், தேவன் ஜனங்களுடைய பல எதிர்பார்ப்புகளை முன்வைத்து, அவர்களுக்காகப் பல சூழ்நிலைகளை ஏற்பாடு செய்துள்ளார். அவர்கள் எவ்வாறு செயல்பட்டார்கள் என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல், தேவனைப் பற்றிய அவர்களுடைய மனநிலை என்னவாக இருந்தாலும், தேவனுக்குப் பயந்து, தீமையைத் தவிர்ப்பதற்கான குறிக்கோளுக்கு இணங்க ஜனங்கள் தெளிவாகக் கடைபிடிக்கத் தவறிவிட்டனர். ஆகவே, நான் சுருக்கமான ஒரு சொற்றொடரை வழங்குவேன் மற்றும் தேவனுக்குப் பயந்து, தீமையைத் தவிர்ப்பதற்கான தேவனுடைய வழியில் ஜனங்கள் ஏன் நடக்க முடியாது என்பதைப் பற்றி நாம் சொன்ன அனைத்தையும் விளக்க அந்த சொற்றொடரைப் பயன்படுத்துகிறேன். அந்த சொற்றொடர் என்னவாக இருக்கிறது? அது அதுதான்: தேவன் மனிதர்களை தம்முடைய இரட்சிப்பின் பொருளாகவும், அவருடைய கிரியையின் பொருள்களாகவும் கருதுகிறார். மனிதர்கள் தேவனை தங்கள் எதிரியாகவும், அவர்களுடைய விரோதியாகவும் கருதுகின்றனர். இந்த விஷயத்தில் உனக்கு இப்போது தெளிவான புரிதல் இருக்கிறதா? மனிதகுலத்தின் மனநிலை என்ன, தேவனுடைய மனநிலை என்ன, மனிதர்களுக்கும் தேவனுக்கும் இடையிலான உறவு என்ன என்பவை மிகவும் தெளிவாக உள்ளன. நீங்கள் எவ்வளவு பிரசங்கம் கேட்டிருந்தாலும், தேவனுக்கு உண்மையாக இருப்பது, தேவனுக்கு அடிபணிவது, தேவனுடன் இணக்கமாக இருப்பதற்கான வழியைத் தேடுவது, தேவனுக்காக ஜீவகாலம் முழுவதும் செலவழிக்க விரும்புவது மற்றும் தேவனுக்காக ஜீவிப்பது என இவற்றில் உங்கள் சொந்த முடிவுகளை நீங்கள் எடுத்துள்ளீர்கள்—என்னைப் பொறுத்தவரையில், அந்த விஷயங்கள், தேவனுடைய வழியில் சுய எண்ணங்களுடன் நடப்பதற்கான எடுத்துக்காட்டுகள் அல்ல, அது தேவனுக்குப் பயந்து தீமையைத் தவிர்ப்பதற்கான எடுத்துக்காட்டுகள் ஆகும். ஆனால் அதற்குப் பதிலாக, அவை வெறுமனே சில குறிக்கோள்களை அடையக்கூடிய பாதைகளாக இருக்கின்றன. அவற்றை அடைவதற்கு, நீங்கள் தயக்கமின்றி சில விதிமுறைகளைக் கடைபிடிக்கிறீர்கள். துல்லியமாக இந்த விதிமுறைகள்தான் ஜனங்களை தேவனுக்கு பயப்படுவதற்கும் தீமைகளைத் தவிர்ப்பதற்குமான இடத்திலிருந்து தூரமாகக் கொண்டுசெல்கின்றன மற்றும் தேவனை மனிதகுலத்திற்கு எதிராக மீண்டும் ஒரு முறை நிறுத்துகின்றன.

இன்றைய தலைப்பு கொஞ்சம் கனமானது. ஆனால் எதுவாக இருந்தாலும், நீங்கள் வரவிருக்கும் அனுபவங்களையும், வரவிருக்கும் நேரங்களையும் கடந்து செல்லும்போது, நான் உங்களிடம் சொன்னதை நீங்கள் செய்ய முடியும் என்று நான் இன்னும் நம்புகிறேன். நீங்கள் தேவனுக்குப் பயன்படும்போது மட்டும் அவர் இருக்கிறார் ஆனால் நீங்கள் அவருக்கு எந்தப் பயனும் இல்லாதபோது அவர் இருப்பதில்லை என்பதாக—தேவனை வெறுமையான காற்றின் ஒரு கலவை என்பதாகக் கருத வேண்டாம். உன் ஆழ்மனதில் அதுபோன்ற ஓர் எண்ணத்தை நீ பெற்றவுடன், நீ ஏற்கனவே தேவனைக் கோபப்படுத்தியிருக்கிறாய். ஒருவேளை, "நான் தேவனை வெறுமனே வெறுமையான காற்று என்று கருதவில்லை. நான் எப்போதும் அவரிடம் பிரார்த்தனை செய்கிறேன், நான் எப்போதும் அவரைத் திருப்திப்படுத்த முயற்சிசெய்கிறேன், நான் செய்யும் அனைத்தும் தேவன் எதிர்பார்க்கும் வரம்பு, தரம் மற்றும் கொள்கைகளுக்கு உட்பட்டவையாகும். நான் நிச்சயமாக எனது சொந்த யோசனைகளின்படி நடைமுறையில் கடைப்பிடிக்கவில்லை," என்று சொல்லும் ஜனங்கள் இருக்கலாம். ஆம், நீ கடைப்பிடிக்கும் இந்த முறை சரியானது ஆகும்! ஆயினும்கூட, நீ ஒரு பிரச்சனையை நேருக்கு நேர் சந்திக்கும்போது என்ன நினைக்கிறாய்? நீ ஒரு பிரச்சனையை எதிர்கொள்ளும்போது எவ்வாறு நடைமுறையில் கடைப்பிடிக்கிறாய்? சிலர் அவரிடம் ஜெபிக்கும் போதும், அவரிடம் மன்றாடும் போதும் தேவன் இருக்கிறார் என்று நினைக்கிறார்கள். ஆனால் பின்னர் அவர்கள் ஒரு பிரச்சனையை எதிர்கொள்ளும் போதெல்லாம், அவர்கள் தங்களுக்குள் சொந்த யோசனைகளை உருவாக்கி அவற்றுக்குக் கட்டுப்பட விரும்புகிறார்கள். அவர்கள் தேவனை வெறுமையான காற்றின் ஒரு கலவை மட்டுமே என்று கருதுகிறார்கள், அத்தகைய நிலையானது அவர்களுடைய மனதில் தேவனை இல்லாமல் ஆக்குகிறது என்பதே இதன் பொருள் ஆகும். தேவன் அவர்களுக்குத் தேவைப்படும்போது அவர் இருக்க வேண்டும் என்றும் அவர்களுக்குத் தேவையில்லை என்றால் அவர் இருக்கக் கூடாது என்றும் அவர்கள் நம்புகிறார்கள். ஜனங்கள் தங்கள் சொந்த யோசனைகளின் அடிப்படையில் நடைமுறையில் கடைப்பிடிப்பது போதுமானது என்று நினைக்கிறார்கள். அவர்கள் தாங்கள் விரும்பியதைச் செய்ய முடியும் என்று நம்புகிறார்கள். அவர்கள் தேவனுடைய வழியைத் தேட வேண்டும் என்பதை அவர்கள் நம்பவில்லை. தற்போது இத்தகைய சூழ்நிலையில் உள்ளவர்கள் மற்றும் இத்தகைய நிலையில் சிக்கித் தவிக்கும் ஜனங்களைப் பொறுத்தவரையில், அவர்கள் ஆபத்தை எதிர்கொள்ளவில்லையா? சிலர், "நான் ஆபத்தை எதிர்கொள்கிறேனா இல்லையா என்பதல்லாமல், பல ஆண்டுகளாக எனக்கு விசுவாசம் இருந்ததால், தேவனால் மனிதனைக் கைவிடுவதைத் தாங்க முடியாது என்பதால் தேவன் என்னைக் கைவிட மாட்டார் என்று நான் நம்புகிறேன்," என்று சொல்கிறார்கள். மற்றவர்கள், "நான் என் தாயின் வயிற்றில் இருந்த காலத்திலிருந்தே தேவனை நம்புகிறேன். நாற்பது அல்லது ஐம்பது ஆண்டுகள் ஆகிவிட்டன. ஆகவே காலத்தைப் பொறுத்தவரையில், நான் தேவனால் இரட்சிக்கப்படுவதற்கு மிகவும் தகுதியானவன், பிழைக்க மிகவும் தகுதியானவன். இந்த நான்கு அல்லது ஐந்து தசாப்தங்களாக, நான் எனது குடும்பத்தையும் கிரியையையும் கைவிட்டுவிட்டேன். பணம், அந்தஸ்து, இன்பம் மற்றும் எனது குடும்பத்தினருடனான நேரம் என என்னிடம் இருந்த அனைத்தையும் விட்டுவிட்டேன். நான் பல சுவையான ஆகாரங்களைப் புசிக்கவில்லை, நிறைய கேளிக்கைகளை நான் அனுபவிக்கவில்லை, பல சுவாரஸ்யமான இடங்களை நான் பார்வையிடவில்லை, சாதாரண ஜனங்களால் தாங்க முடியாத துன்பங்களைக் கூட அனுபவித்திருக்கிறேன். இவை அனைத்தினாலும் தேவனால் என்னைக் காப்பாற்ற முடியாவிட்டால், நான் அநியாயமாக நடத்தப்படுகிறேன் என்பதாகும். இந்த வகை தேவனை என்னால் நம்ப முடியவில்லை," என்று சொல்கிறார்கள். இத்தகைய பார்வையுடன் பலர் இருக்கிறார்களா? (இருக்கின்றனர்.) சரி, அப்படியானால், இன்று நான் ஓர் உண்மையைப் புரிந்துக்கொள்ள உங்களுக்கு உதவப் போகிறேன்: அத்தகைய பார்வை உள்ளவர்கள் அனைவரும் முட்டாள்களாக இருந்து தங்களுக்கே தீங்கு விளைவித்துக் கொள்கிறார்கள். ஏனென்றால், அவர்கள் தங்கள் கற்பனைகளால் தங்களது கண்களை மூடிக்கொள்கிறார்கள். இந்தக் கற்பனைகளும், அவற்றின் சொந்த முடிவுகளும், தேவனுடைய உண்மையான நோக்கங்களை ஏற்றுக்கொள்வதிலிருந்து மனிதர்களைத் தடுத்து, தேவன் மனிதனிடம் எதிர்பார்க்கும் தரத்தின் இடத்தைப் பெறுகின்றன. அது, அவருடைய உண்மையான இருப்பை அவர்களால் உணரக் கூடாததாக்குகிறது மற்றும் தேவனுடைய வாக்குறுதியின் எந்தப் பகுதியையும் அல்லது பங்கையும் கைவிடச் செய்து தேவனால் பூரணப்படுத்தப்படுவதற்கான வாய்ப்பை இழக்கச் செய்கிறது.

வார்த்தை, தொகுதி 2. தேவனை அறிதல் பற்றி. “தேவனுடைய மனநிலையையும் அவரது கிரியை அடையும் முடிவுகளையும் எவ்வாறு அறிந்து கொள்வது” என்பதிலிருந்து