இந்த உலகில் நீ அழுதுக் கொண்டே பிறந்த கணம் முதல் உனது கடமையை நிறைவேற்ற தொடங்குகிறாய். தேவனுடைய திட்டத்திலும் தேவனுடைய நியமனத்திலும் உங்கள் பங்கை நீங்கள் ஏற்றுக் கொளுங்கள். உங்கள் வாழ்க்கைப் பயணத்தை தொடங்குங்கள். உனது பின்னணி எதுவாக இருந்தாலும், உனக்கு முன் எத்தகைய பயணம் இருந்தாலும், யாராலும் பரலோகத்தின் சித்தத்திலிருந்தும் ஏற்பாடுகளிலிருந்தும் தப்ப முடியாது. யாரும் தங்கள் விதியைக் கட்டுப்படுத்த முடியாது. ஏனென்றால், சர்வத்தையும் ஆளக்கூடியவராகிய தேவனால் மட்டுமே இதனைச் செய்ய முடியும். மனிதன் தோன்றிய காலம் முதல், தேவன் எப்பொழுதும் இவ்வாறு செயலாற்றி, பிரபஞ்சத்தை நிர்வகித்து, எல்லாவற்றிற்கும் மாற்ற விதிகளையும் அவற்றின் இயக்கத்தின் பாதையையும் இயக்குகின்றார். எல்லாவற்றையும் போலவே, மனிதன் அமைதியாகவும் அறியாமலும் தேவனிடமிருந்து வரும் ஆசீர்வாதங்களால் பராமரிக்கப்படுகிறான்; எல்லாவற்றையும் போலவே தேவனுடைய கரத்தின் வழிநடத்துதலில் ஜீவிக்கிறான். மனிதனுடைய இருதயமும் ஆவியும் தேவனுடைய கரத்தில் வைக்கப்பட்டுள்ளன. மனித ஜீவிதத்தின் அனைத்தும் தேவனுடைய பார்வையில் உள்ளன. நீ இதை விசுவாசிக்கின்றாயா இல்லையா என்பதை விட ஜீவனுள்ளவையானாலும் ஜீவனற்றவையானாலும், எல்லா காரியங்களும், தேவனுடைய எண்ணங்களுக்கு ஏற்ப மாறும், மாற்றம் பெரும், புதுப்பிக்கப்படும் மற்றும் மறைந்துவிடும். இவ்வாறு தேவன் எல்லாவற்றுக்கும் தலைமை வகிக்கிறார்.

இரவு அமைதியாக நெருங்கும்போது, மனிதன் அதை அறியாதிருக்கிறான், ஏனெனில், இரவு எப்படி நெருங்குகிறது, எங்கிருந்து வருகிறது என்பதை மனிதனுடைய இருதயத்தால் உணர முடியாது. இரவு அமைதியாக நழுவும்போது, மனிதன் பகல் ஒளியை வரவேற்கிறான். ஆனால் ஒளி எங்கிருந்து வந்தது என்பதையும், அது இரவின் இருளை எவ்வாறு விரட்டியது என்பதையும் அவன் அறியாதிருக்கிறான். பகல் மற்றும் இரவின் இந்த தொடர்ச்சியான மாற்றங்கள் மனிதனை ஒரு காலக் கட்டத்திலிருந்து இன்னொரு காலக் கட்டத்திற்கு, ஒரு வரலாற்றுச் சூழலில் இருந்து அடுத்த வரலாற்றுச் சூழலுக்கு அழைத்துச் செல்கின்றன. அதே நேரத்தில், ஒவ்வொரு காலகட்டத்திலும் தேவனுடைய பணி மற்றும் ஒவ்வொரு வயதினருக்கான அவருடைய திட்டம் மேற்கொள்ளப்படுவதை இந்த மாற்றங்கள் உறுதி செய்கின்றன. இந்த காலகட்டங்களில் மனிதன் தேவனோடு சேர்ந்து நடந்து வந்தான், ஆனாலும் தேவன் எல்லா பொருட்களின் மற்றும் உயிரினங்களின் தலைவிதியை ஆளுகிறார் என்பதையும், எல்லாவற்றையும் தேவன் எவ்வாறு திட்டமிடுகிறார், வழிநடத்துகிறார் என்பதையும் அவன் அறியவில்லை. இது மனிதனை ஆதிகாலம் முதல் இன்று வரை தவிர்த்துவிட்டது. ஏனெனில், தேவனுடைய செயல்கள் மறைக்கப்பட்டிருப்பதாலோ அல்லது அவருடைய திட்டம் இன்னும் நிறைவேற்றப்படாததாலோ அல்ல, மனிதனுடைய இருதயமும் ஆவியும் தேவனிடமிருந்து வெகு தூரத்தில் இருப்பதால், தேவனைப் பின்தொடர்ந்தபோதும் சாத்தானின் வேலைப்பாடுகளிலேயே மனிதன் இருக்கின்றான்—அதை இன்னும் உணராமல் இருக்கின்றான். தேவனுடைய அடிச்சுவடுகளையும் தோற்றத்தையும் யாரும் தீவிரமாக நாடுவதில்லை; மேலும், தேவனுடைய பராமரிப்பில் இருக்கவும் யாரும் தயாராக இல்லை. மாறாக, இந்த உலகத்திற்கும் துன்மார்க்கமான மனிதகுலம் பின்பற்றும் இருப்பு விதிகளுக்கும் ஏற்ப, பொல்லாங்கனான சாத்தானின் தீய செயல்களை விசுவாசிக்க விரும்புகிறார்கள். இந்நிலையில், மனிதனுடைய இருதயமும் ஆவியும் சாத்தானுக்கு காணிக்கையாகவும் உணவுப்பொருளாகவும் மாறிவிட்டன மற்றும் மனித இருதயமும் ஆவியும் சாத்தான் வசிக்கக்கூடிய இடமாகவும் அதன் பொருத்தமான விளையாட்டு மைதானமாகவும் மாறிவிட்டன. இவ்வாறாக, மனிதன் அறியாமலேயே மனிதனாக இருப்பதற்கான நியமங்களையும் மனித இருப்புக்கான மதிப்பு மற்றும் அதன் பொருளைப் பற்றிய புரிதலையும் இழக்கிறான். படிப்படியாக, மனிதனுடைய இருதயத்திலிருந்து தேவனுடைய நியாயப்பிராமணங்களும், தேவனுக்கும் மனிதனுக்குமான உடன்படிக்கையும் மங்கிவிடுகிறது மற்றும் அவன் தேவனைத் தேடுவதையும் தேவனிடம் கவனம் செலுத்துவதையும் நிறுத்துகிறான். காலப்போக்கில், தேவன் ஏன் மனிதனை சிருஷ்டித்தார் என்ற புரிதல், இன்று மனிதனிடம் இல்லாமற்போயிற்று. தேவனுடைய வாயின் வார்த்தைகளையும் தேவனிடமிருந்து வரும் எதையும் மனிதன் புரிந்துகொள்வதில்லை. அதன் பின், தேவனுடைய நியாயப்பிராமணங்களையும் ஆணைகளையும் எதிர்க்கத் தொடங்குகிறான். அதனால் அவனுடைய இருதயமும் ஆவியும் அழிந்து போகிறது. தேவன் தாம் முதலில் சிருஷ்டித்த மனிதனை இழக்கிறார். மனிதன் தனது தொடக்கத்தின் வேரை இழக்கிறான். இதுவே மனித இனத்தின் துக்கமாயிருக்கிறது. உண்மையில், ஆதிகாலம் முதல் இப்போது வரை, தேவன் மனிதகுலத்திற்கு ஒரு சோகத்தயே அரங்கேற்றியுள்ளார். அதில் கதாநாயகனும் மனிதனே பாதிக்கப்பட்டவனும் மனிதனே. எனினும், இந்த சோகத்தின் இயக்குனர் யார் என்று எவராலும் கூற இயலாது.

வார்த்தை, தொகுதி 1. தேவனுடைய தோற்றமும் கிரியையும். “தேவனே மனிதனுடைய ஜீவனின் ஆதாரம்” என்பதிலிருந்து